Derde Aanvullend Protocol bij de Conventies van Genève

Rode Ruit of Rode Kristal.

Internationaal recht

Verdragen Geneefse Conventies GC I GC II GC III GC IV A.P. I A.P. II A.P. III Haagse Conventies Haags Adoptieverdrag Haags Kinderbeschermingsverdrag 1961 Haags Kinderontvoeringsverdrag Haags Kinderbeschermingsverdrag 1996 Haagse Regels Landoorlogreglement Verenigde Naties VN-Handvest Vluchtelingenverdrag Anti-discriminatieverdrag IVBPR IVESCR Anti-vrouwendiscriminatieverdrag VN-Zeerechtverdrag Kinderrechtenverdrag Gerechtshoven Internationaal Internationaal Gerechtshof Internationaal Strafhof Permanent Hof van Arbitrage Permanent Hof van Internationale Justitie Europa Europees Hof voor de Rechten van de Mens Hof van de Europese Vrijhandelsassociatie Europese Unie Hof van Justitie van de Europese Unie Gerecht Gerecht voor ambtenarenzaken van de Europese Unie Amerikaans Inter-Amerikaans Hof voor de Rechten van de Mens Tribunalen Tribunalen Cambodja Joegoslavië Libanon Oost-Timor Rwanda Sierra Leone Tweede Wereldoorlog Neurenberg, hoofdproces Neurenberg, IG Farben Neurenberg, overigen Tokio Organisaties Haagsche Academie voor Internationaal Recht Haagse Conferentie voor Internationaal Privaatrecht Institut de Droit International  Interparlementaire Unie The Hague Forum for Judicial Expertise T.M.C. Asser Instituut Verenigde Naties Volkenbond Geschiedenis Oudheid Ius gentium 16e eeuw Jean Bodin Francisco Suárez Fernando Vazquez de Menchaca Francisco de Vitoria 17e eeuw Hugo de Groot De iure belli ac pacis Mare liberum Samuel von Pufendorf 18e eeuw Emer de Vattel Le droit des gens Cornelis van Bijnkershoek Immanuel Kant Francis Lieber Lieber Code Georg Friedrich von Martens Abbé de Saint-Pierre Christian Wolff 19e eeuw Jeremy Bentham Tobias Asser William Randal Cremer Guillaume-Henri Dufour Henri Dunant Gustave Rolin-Jaequemyns Gustave Moynier 20e eeuw Frédéric Passy Paul d'Estournelles de Constant Elihu Root Woodrow Wilson Veertien Punten

Het Derde Aanvullend Protocol bij de Conventies van Genève inzake de ingebruikname van een bijkomend onderscheidend symbool is facultatieve aanvulling op de Conventies van Genève dat op 8 december 2005 werd aangenomen en op 14 januari 2007 van kracht werd.

Doel

De Rode Davidster.

Het aangenomen symbool is het vierde erkende embleem van het Rode Kruis en heet Rode Ruit, Rode Kristal of Derde Protocol-embleem. De andere drie symbolen zijn het Rode Kruis, de Rode Halve Maan en de Rode Leeuw met Zon. De Rode Ruit is een symbool dat niet verwijst naar een godsdienst zoals de twee andere, die naar het christendom en de islam zouden verwijzen.

De reden om een nieuw symbool in te voeren was om Israël toe te staan om volwaardig lid van het internationale Rode Kruis te worden. Israëls lokale afdeling heet Magen David Adom (Nederlands: Rode Davidschild) en gebruikt een davidster als symbool.

Een aantal lidstaten weigerden om het Rode Davidschild te laten toetreden. Volgens het Derde Protocol mag de organisatie lokaal de davidster blijven gebruiken en wordt op internationale uitzendingen de Rode Ruit gebruikt.

Ratificatie

Deze kaart toont de ratificatie status per land:

■ geratificeerd

■ ondertekend

■ geen intentie

Midden 2008 hadden 28 landen het Derde Protocol geratificeerd en 57 het met de intentie dat te doen ondertekend. Onder de landen die het reeds ratificeerden zijn Nederland (2006), Israël (2007), Verenigde Staten (2007) en België (2015).

Voor ratificatie sloot de Rode Davidster een overeenkomst met de Palestijnse Rode Halve Maan om het nieuwe symbool officieel te erkennen.

In juli 2020 was het Derde Protocol al geratificeerd door 77 landen en 21 andere hadden het al ondertekend met de intentie te ratificeren.

Zie ook

• Geneefse Conventies
• Rode Kruis

Externe link

• (en) icrc.org - volledige tekst

Wikisource

Werken van of over dit onderwerp zijn te vinden op de pagina Derde Aanvullend Protocol bij de Verdragen van Genève op de Nederlandstalige Wikisource.

Bronnen, noten en/of referenties