Grand Prix-wegrace van Argentinië
De Grand Prix van Argentinië voor motorfietsen is een wegrace die wordt georganiseerd in Argentinië. Tussen 1961 en 1999 werd de race slechts elf keer georganiseerd, waarbij tien edities deel uitmaakten van het wereldkampioenschap wegrace.
In de eerste jaren gebruikten de lichte klassen (50 cc en 125 cc) een korte versie van het circuit van 2,625 kilometer lengte en de zwaardere klassen reden op varianten van 3,140- tot 4,706 kilometer lengte.
1960-1963
[bewerken | brontekst bewerken]De Grand Prix van Argentinië werd in 1960 voor het eerst gehouden op het Autódromo Oscar Alfredo Gálvez in Buenos Aires. Het was toen nog een internationale race de geen deel uitmaakte van het wereldkampioenschap. Toen de FIM de Grand Prix in 1961 aan het programma toevoegde, was er vanuit de coureurs en teams weinig interesse om deel te nemen. Privérijders hadden al moeite om in mei de oversteek naar het eiland Man en in augustus die naar Noord-Ierland te maken, en zagen niets in een lange en dure reis in oktober naar Zuid-Amerika op het moment dat de wereldtitels al beslist waren. Dat gold zelfs voor de fabrieksteams. Yamaha stuurde alleen Fumio Ito voor de 250 cc race en Honda stuurde het hele team, dat de 125- en de 250 cc klassen domineerde. Honda moest zich in de 125 cc klasse dan ook verweren tegen Ernst Degner, die nog wereldkampioen kon worden. Degner was enkele weken eerder uit de DDR gevlucht en had daardoor niet meer de beschikking over zijn snelle MZ RE 125. Hij maakte echter nog kans op de wereldtitel en probeerde in Argentinië met een EMC nog punten te scoren. Die machine arriveerde echter te laat en Degner moest als toeschouwer zien hoe Tom Phillis met zijn Honda 2RC 143 wereldkampioen werd.
In 1962 was zelfs Honda weggebleven, omdat het al zeker was van vier wereldtitels. Het enige fabrieksteam was dat van Suzuki, dat elke race kon gebruiken voor de ontwikkeling van de nieuwe 125 cc racers en de 50 cc racers. Het werd nu ook duidelijk dat de Grand Prix van Argentinië een scheef beeld van het wereldkampioenschap creëerde: coureurs die normaal gesproken niet konden opboksen tegen sterkere concurrenten konden hier veel punten scoren. Arthur Wheeler, die met een sterk verouderde Moto Guzzi reed, won de 250 cc klasse en werd derde in het wereldkampioenschap. Benedicto Caldarella won de 500 cc klasse en eindigde als vijfde in de eindstand.
In 1963 was de Argentijnse GP voor een aantal klassen nog belangrijk. De 50-, 125- en 250 cc klassen moesten namelijk ook nog in Japan rijden en daardoor waren een aantal wereldtitels nog open. Bovendien stuurde MV Agusta Mike Hailwood, die al halverwege het seizoen zijn wereldtitel al veiliggesteld. Honda had het zichzelf moeilijk gemaakt door te bezuinigen: men gebruikte oude machines en trok halverwege het seizoen de monteurs terug, zodat de fabriekscoureurs op zichzelf waren aangewezen. Daardoor kon Tarquinio Provini met zijn Moto Morini een bedreiging vormen in de 250 cc klasse en zowel Honda als Moto Morini stuurden noodgedwongen hun rijders naar Argentinië. In de 50 cc klasse stuurde Kreidler haar toprijder Hans Georg Anscheidt níet naar Argentinië, waardoor hij de wereldtitel verloor aan Suzuki-rijder Hugh Anderson.
Er was in dat jaar veel kritiek op de organisatie van de Argentijnse Grand Prix en toen men in augustus 1964 nog niet wist of het wel mogelijk was de Grand Prix te organiseren, werd ze door de FIM van de kalender geschrapt.
1981-1999
[bewerken | brontekst bewerken]In 1981 kwam de Grand Prix weer terug, dit keer als seizoensopening. In die jaren was het al gebruikelijk om grote reizen naar motorraces te maken, maar na 1983 werd ze toch weer geschrapt en vervangen door de Grand Prix van Zuid-Afrika. In 1987 werden twee Zuid-Amerikaanse GP's na elkaar gepland: de GP van Brazilië en de GP van Argentinië. Daarna duurde het weer tot 1994 eer er in Buenos Aires om de wereldtitel werd gestreden, aansluitend aan de GP van de USA. In 1995 reed men na de GP van Rio de Janeiro, in 1998 als seizoensafsluiting na de GP van Australië en in 1999 voor de laatste keer, weer als seizoensaflsuiting na de Grand Prix van Rio de Janeiro.
Vanaf 2014
[bewerken | brontekst bewerken]Doordat het herhaaldelijk voorkwam dat de Grand Prix van Argentinië op het laatste moment niet door kon gaan, werd ze na 1999 voor lange tijd van de WK-kalender geschrapt. Voor het seizoen 2014 stond ze weer op de kalender, maar nu op het Autódromo Termas de Río Hondo.
Resultaten van de Grand Prix van Argentinië
[bewerken | brontekst bewerken]Van 1960 tot 1963
[bewerken | brontekst bewerken](Gekleurde achtergrond = niet in het kader van het wereldkampioenschap wegrace)
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Van 1981 tot 1999
[bewerken | brontekst bewerken].svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Vanaf 2014
[bewerken | brontekst bewerken]
.svg){kind=small}
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Großer Preis von Argentinien (Motorrad) op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
· 
· 
· ·