Intergouvernementele organisatie
In een intergouvernementele organisatie zijn de lidstaten gebonden aan het verdrag van de internationale organisatie als zij er uitdrukkelijk mee hebben ingestemd. De beslissingsmacht in een intergouvernementele organisatie is in handen van de afgevaardigden of vertegenwoordigers (vaak een minister) van de lidstaten. De lidstaten dragen op dat vlak geen (of slechts beperkt) gezag en soevereiniteit over aan de internationale organisatie. Er dient daarom (meestal) via unanimiteit beslist te worden zodat een lidstaat nooit tegen zijn wil tot het nemen van bepaalde beslissingen verplicht kan worden. De eerste intergouvernementele organisatie was de Centrale Commissie voor de Rijnvaart, opgericht in 1815.[1]
Intergouvernementele organisaties[bewerken | brontekst bewerken]
Intercontinentaal[bewerken | brontekst bewerken]
- Asia-Pacific Economic Cooperation
Arabische Liga- BSEC
CSTO- D-8
Euraziatische Economische Unie- EU-LAC-Stichting
- Gemenebest van Naties
GOS- G7
- G8
- G8+5
- G10
- G20
- IOM
- ITU
NAVO
OPEC
OESO- Organisatie voor Islamitische Samenwerking
- Organisatie van Niet-gebonden Landen
SGRB
Turkse Raad- Unie voor het Middellandse Zeegebied
Verenigde Naties- Wereldhandelsorganisatie
Afrika[bewerken | brontekst bewerken]
Azië[bewerken | brontekst bewerken]
Europa[2][bewerken | brontekst bewerken]
Amerika[bewerken | brontekst bewerken]
Oceanië[bewerken | brontekst bewerken]
Voormalige intergouvernementele organisaties[bewerken | brontekst bewerken]
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
- Internationale organisatie
- Intergouvernementalisme
- Supranationalisme
- Vlaggen van internationale organisaties
· 
· 
Bronnen, noten en/of referenties
|