Leviticus
Leviticus is het derde boek van de Hebreeuwse Bijbel. Leviticus dankt zijn naam aan het feit dat het hoofdzakelijk regelingen voor en over het Levitische priesterschap bevat. Reeds in de Vulgata heeft het de naam Leviticus. In het Hebreeuws wordt het boek ויקרא (Wajikra) (betekenis: 'En hij riep') genoemd.
De inhoud van het boek kan als volgt worden ingedeeld:
- Een serie wetten over het brengen van offers: brandoffers, slachtoffers, vredeoffers, zonde- of verzoeningsoffers, en dank- of lofoffers (Hoofdstuk 1-7).
- Een historisch verslag van de wijding van Aäron en zijn zonen als priester (Hoofdstuk 8-10). Hierin is ook een verhaal opgenomen over Nadab en Abihu, die zichzelf priesterlijke voorrechten aanmatigden.
- Wetten over reiniging, hygiëne en het brengen van offers (Hoofdstuk 11-16).
- Wetten over de scheiding tussen Israël en de heidenen (Hoofdstuk 17-20).
- Wetten over de persoonlijke reiniging van priesters, hun voedsel, en de feesten (Hoofdstuk 20-25).
- Tenslotte een gedeelte met beloften voor hen die deze wetten in acht nemen, en waarschuwingen voor hen die dit niet doen (Hoofdstuk 26, 27).
Henry Baker Tristram, sprekend over de flora en fauna van het land Israël, merkt naar aanleiding van verkenningsreizen door Britse officieren op: "Neem deze twee catalogi van reine en onreine dieren in de boeken Leviticus [11] en Deuteronomium [14]. Er zijn 11 dieren in Deuteronomium die niet in Leviticus voorkomen. Dit zijn bijna allemaal dieren die niet in Egypte of het Heilige Land worden aangetroffen, maar die in de Arabische woestijn talrijk zijn. Ze worden in Leviticus, een paar weken na het vertrek uit Egypte, niet genoemd. Maar nadat het volk 39 jaar in de woestijn geleefd heeft, worden ze wel opgesomd. Dit vormt een sterk bewijs dat het boek Deuteronomium aan het eind van de woestijnreis geschreven is en Leviticus aan het begin. Het legt de tijdstippen vast van deze catalogi voor wat betreft tijd en periode, namelijk wanneer de kinderen van Israël bekend waren met de flora en fauna van de woestijn." (Palest. Expl. Quart., Jan. 1887).
Formeel is er een aantal overeenkomsten tussen de offers van Israël en haar buurlanden. Er is echter ook een aantal markante verschillen:
- absoluut monotheïsme
- nadruk op ethische zaken
- geen magie of toverkunst (priesters staan niet tussen mens en God in, maar voeren alleen handelingen uit)
- puurheid (geen prostitutie, orgieën, vruchtbaarheidsriten e.d.)
Zowel orthodoxe joden als orthodoxe christenen geloven dat de inhoud van het boek door God aan Mozes is gedicteerd op de berg Sinaï. (Zie ook de JEDP-theorie.)
Na het begin van het christelijke tijdperk werden delen van dit boek uitgelegd als profetie over de Messias, Jezus Christus. Voor christelijke lezers gaat Leviticus letterlijk over de joodse wetten en aanbiddingsvoorschriften, maar bevat hieronder een verborgen laag van profetie die in de brief aan de Hebreeën wordt uitgelegd.
Bronnen:
- Engelse Wikipedia,
- Handboek bij de Bijbel ISBN 90-297-0464-0,
- The story of the Bible, uitgave the Fleetway house.
· 
· 