Thierry Debels

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De neutraliteit van dit artikel wordt betwijfeld.
Zie de bijbehorende overlegpagina voor meer informatie.
Thierry Debels
Thierry Debels, juli 2011
Algemene informatie
Geboren 1968
Geboorteplaats Brugge
Land Vlag van België België
Website
Portaal  Portaalicoon   Literatuur

Thierry Debels (Brugge, 1968) is een Vlaamse econoom, freelance onderzoeksjournalist, auteur en polemist van hoofdzakelijk non-fictie boeken over financiële onderwerpen en de Belgische dynastie.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Hij is master bedrijfseconomie gespecialiseerd in financiële economie.[1] Hij werkte als beleggingsadviseur bij ING België, als wetenschappelijk medewerker aan de Money & Finance Research Group (VUB) en als docent bank- en beurswezen aan de Katholieke Hogeschool Leuven. Ook werkte hij een jaar in de studiedienst van Lijst Dedecker, de politieke partij van Jean-Marie Dedecker. Over die periode schreef hij in 2009 Mijn jaar bij Jean-Marie Dedecker. Hij was winnaar in de beurswedstrijd 'Strijd der Strategen' editie 2008 georganiseerd door dagblad De Tijd.

Sinds 2002 schrijft Debels vooral boeken over financieel-economische onderwerpen zoals beleggingen en de kredietcrisis van 2007. Zo publiceerde hij onder meer "Emotionele intelligentie op de beurs", "Groot lexicon van de beuzelarijen op de beurs", "De belegger ont(k)leed", "Beter beleggen in 6 praktische stappen" en "De ondergang van Fortis".

Debels schrijft ook regelmatig kritische artikelen in het Vlaams-radicale weekblad 't Pallieterke. In december 2016 was Debels betrokken bij het opstarten en de redactie van de nieuwswebsite 'SCEPTR.net'.

In 2017 waagt Debels zich voor het eerst aan het schrijven van fictie, met name Kamabea, een politiek niet correcte roman over het Belgische koloniale verleden in Congo. Het boek is een eerbetoon aan zijn naar eigen zeggen altruïstische koloniale grootouders in het dorpje Kamabea in de jaren '30 en '40.[2]

Sinds begin 2020 schrijft Thierry Debels financiële artikels en opiniestukken over allerlei onderwerpen voor PNWS, de digitale opvolger van het ter ziele gegane tijdschrift P-Magazine. Zijn artikels vertolken voornamelijk zijn rechts-liberale opvattingen. Debels noemt zich zelf een "zeer Vlaamsgezinde vrijdenker die aan niemand is gebonden".[2]

Controverse[bewerken | brontekst bewerken]

In 2007 zorgde zijn boek "Hoe goed is het goede doel?" met de provocerende ondertitel 100 euro in de collectebus van 11.11.11. levert slechts 1 euro in het Zuiden op voor heel wat controverse in Vlaanderen. In dit boek over de geldstromen binnen de liefdadigheidsorganisaties die actief zijn in de Derde Wereld rekent hij op niet-politiek correcte wijze af met het in zijn ogen "linkse lobbywerk" en "financiële profitariaat" van de zogenaamde vijfde macht, de niet-gouvernementele organisaties zoals 11.11.11 en Vredeseilanden.[3] Specifiek t.a.v. Vredeseilanden formuleert Debels kritische bedenkingen bij de volgens hem hoge en weinig transparante loonkosten, de hoge winsten en een aantal mislukte projecten die al te vaak het gevolg zijn van fraude of bedrog. Met dit analytische boek schrijft Debels in dezelfde lijn als de auteurs Douglas De Coninck (Witte olifanten) en Dirk Barrez (De val der engelen, in Het orkest van de Titanic) die tien jaar eerder ook al de (vermeende) inefficiëntie en onmacht van de Belgische ontwikkelingssamenwerking fel bekritiseerden.[4]

Zowel 11.11.11 als Vredeseilanden reageerde fel op de publicatie van Debels en spanden een rechtszaak in. Het boek werd in november 2008 door Boek.be geweerd op de Boekenbeurs van Antwerpen.

Vredeseilanden[bewerken | brontekst bewerken]

Op 29 maart 2011 gaf de rechtbank van eerste aanleg te Brussel Vredeseilanden gelijk en veroordeelde het Debels tot een morele en symbolische schadevergoeding van 1 euro. Daarmee ging de rechtbank in tegen het advies van het Openbaar Ministerie. Het Parket oordeelde immers dat Vredeseilanden geen schade had ondervonden van het boek van Debels en de rechtszaak bovendien 'voor eigen publiciteit' inspande. De Vlaamse krant De Standaard schreef over deze rechtszaak: "Gegevens over de lonen die Vredeseilanden uitbetaalt kloppen niet, concludeert de rechter. Debels gaf bij de verdediging aan dat hij eigenlijk geen journalist is, en dat voor hem dan ook andere regels gelden. De rechter volgt hem hier niet in omdat Debels op de achterflap van het boek letterlijk als onderzoeksjournalist wordt omschreven."[5][6]

Debels ging tegen de uitspraak in hoger beroep.[7] Debels benadrukte dat zijn bronnen authentiek waren en dat de aangeleverde informatie correct was. Het bewijs hiervan was, volgens hem, te vinden in het feit dat de voormalig directeur van Vredeseilanden, Jan Aertsen, op basis van de door Debels gereveleerde informatie, zijn excuses aan DGOS had aangeboden.[8] In zijn verdediging wees Debels er tevens op dat hij in zijn thesis eveneens werd bijgetreden door Souhail Chichah, ULB-econoom en gewezen financiële directeur van CNCD, de Franstalige tegenhanger van 11.11.11.[9]

Op 15 november 2016 verwierp het Hof van Beroep in Brussel het vonnis in eerste aanleg en stelde Thierry Debels volledig in gelijk. Het hof van beroep oordeelde dat er geen sprake was van foutieve berichtgeving omdat Debels zich wel degelijk goed had geïnformeerd, onder meer via interne documenten van Vredeseilanden zelf. Het hof concludeerde dat "Vredeseilanden in een democratische en pluralistische samenleving kritische meningen, ook al zijn deze overdreven, ongenuanceerd of provocerend, over haar werking en resultaten moet kunnen dulden. Debels heeft een waardeoordeel uitgedrukt maar gebruikte geen eer rovende, beledigende of nutteloos kwetsende woorden. Hij had geen kennelijk kwaadwillige bedoelingen"[10][11]

Enkele weken voor de uitspraak kondigde Vredeseilanden aan haar organisatiestructuur radicaal te veranderen en over te stappen van een onafhankelijke Belgische ngo naar een deelgenoot van een internationale netwerkorganisatie.

11.11.11[bewerken | brontekst bewerken]

Op 4 februari 2013 werd Debels opnieuw veroordeeld, ditmaal na een klacht van 11.11.11. en opnieuw naar aanleiding van de publicatie van het boek 'Hoe goed is het goede doel?'. De rechtbank van eerste aanleg te Brussel argumenteerde dat Debels en zijn uitgever doelbewust een foute stelling op de cover van het boek hadden gezet. De rechtbank nam vooral aanstoot aan het feit dat de stelling in de ondertitel nergens meer in het boek vermeld werd, laat staan uitgediept of bewezen. Auteur en uitgever werden veroordeeld wegens laster tot een schadevergoeding van 1.500 euro vermeerderd met de gerechts- en dagvaardingskosten.[12]

Op 27 juli 2018 verklaarde het Hof van Beroep het door Debels ingestelde hoger beroep slechts gedeeltelijk voor gegrond. Volgens het Hof werd de litigieuze ondertitel van het boek helemaal niet toegelicht en is deze dus ongerechtvaardigd en heeft Debels daarmee een (burgerrechtelijke) fout begaan. Het Hof beperkte de schadevergoeding aan 11.11.11 wel van 1500 euro (in eerste aanleg) tot een morele schadevergoeding van een symbolische euro.[13]

Royalty-watcher[bewerken | brontekst bewerken]

Vanaf 2010 ontpopte Debels zich tot royalty-watcher (koningshuisdeskundige), gespecialiseerd in het leven en het financiële vermogen van de leden van de Belgische koninklijke familie. Zo schreef hij biografieën over Koning Boudewijn, Prins Filip en Prins Laurent. In 2010 verscheen Koning Boudewijn:een biografie. Het boek werd een bestseller en kwam op plaats 7 terecht van de top 10 non-fictie van Humo. Het boek werd in het Frans vertaald door Editions Jourdan. Vervolgens publiceerde hij Het verloren geld van de Coburgs, met een Franse vertaling onder de titel 'L'argent de nos rois', opnieuw bij Editions Jourdan. Eind maart 2012 verscheen het boek 'Prins Laurent, rebel met een reden' bij Houtekiet. Het boek belandde op plaats 3 van de top 10 non-fictie van Knack. Eind februari 2013 verscheen het boek 'Kroongeheimen' bij Manteau (WPG). Een Franse vertaling kwam er niet, omdat er, naar uitgever Alain Jourdan in Le Soir verklaarde, "te weinig geverifieerde en goed beargumenteerde informatie in staat".

Publicaties[bewerken | brontekst bewerken]

financieel-economische thema's[bewerken | brontekst bewerken]

  • Emotionele intelligentie op de beurs: behavioral finance in 50 praktische tips, of hoe de resultaten van uw beleggingsportefeuille drastisch verbeteren, (met Piet De Moor), 2002
  • Waarom beleggers de verkeerde fondsen kopen, Roularta Media Group, 2003
  • Groot lexicon van de beuzelarijen op de beurs, Roularta Media Group, 2004
  • De emotionele belegger ont(k)leed, een benadering vanuit de neuro-economie, Garant, 2005, 136 p.
  • Zes geheimen voor financieel succes: 50 praktische tips (met W. Dalemans), Roularta Books, 2006
  • Beter beleggen in zes praktische stappen. De kern-satellietbenadering, Garant Uitgevers, 2006, 173 p.
  • Behavioral finance. Motivatiepsychologie van de belegger, Garant, 2006, 280p.
  • Economische verklarend woordenboek, Garant Uitgevers, 2007, 350 p.
  • Hoe goed is het goede doel, Uitgeverij Borgerhoff & Lambrigts, 2007
  • Encyclopedie van Fraude, Zwendel en Bedrog, Van Halewijck, 327 p., 2007
  • Wat de belegger zeker moet weten, Tien dingen die je zeker moet weten voor je belegt, Roularta Media Group, 2007
  • Vrouwen, mannen en geld, Roularta Media Group, 2008
  • De ondergang van Fortis: necrologie van een Belgisch Nederlands experiment, Houtekiet / Atlas Contact, 2009, 183 p.
  • 50 praktische vragen over beleggen, Roularta Media Group, 2008
  • De kredietcrisis doorgelicht: 50 actuele vragen over sparen en beleggen, Houtekiet / Pandora Pockets, 2009

Belgische koninklijke familie[bewerken | brontekst bewerken]

  • Koning Boudewijn: een biografie, Houtekiet, 2010
  • Het verloren geld van de Coburgs, 50 ondeugende dubbelportretten, Houtekiet, 2010, 151 p.
  • L’Argent de nos Rois, La face cachée de leur fortune et de leurs dépenses, 2011, Editions Jourdan, 210 p.
  • Baudouin, biographie: La vraie vie du cinquième Roi des Belges, Jourdan Editions, 2011, 480 p.
  • Prins Laurent: rebel met een reden, Houtekiet, 2011
  • Filip I: zoon van Boudewijn, Uitgeverij Pelckmans, 2013, 224 p.
  • Kroongeheimen: waarheid en leugens over het Belgische koningshuis, Manteau/WPG Uitgevers België, 2013
  • Vorstelijk vermogen: het fabuleuze fortuin van de Belgische royals, Uitgeverij Pelckmans, 2014, 253p.

overige[bewerken | brontekst bewerken]

  • Mijn jaar bij Jean-Marie Dedecker, Houtekiet, 2009, 207 p.
  • De rinkelende kassa van de Vlaamse popmuziek: de top 100 van rijkste Vlaamse zangers, Houtekiet, 2011, 311p.
  • Circus Media: over nepnieuws, politieke correctheid en mediamanipulatie, Uitgeverij Polemos, 2017, 160 p.
  • Kamabea, Uitgeverij Polemos, 2018, 128 p.