World Professional Darts Championship 1994

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Embassy World Professional Darts Championship 1994 was de 17e editie van het internationale dartstoernooi World Professional Darts Championship georganiseerd door de BDO en werd gehouden van 1 januari 1994 tot en met 8 januari 1994 in het Engelse Frimley Green.

Sinds 1994 was de World Professional Darts Championship niet meer het enige wereldkampioenschap darts. De Professional Darts Corporation, die in 1992 ontstaan was, organiseerde dit jaar voor het eerst de Ladbrokes World Darts Championship.

Prijzengeld[bewerken | brontekst bewerken]

Het totale prijzengeld bedroeg £136.100,- (plus £52.000 voor een 9-darter (niet gewonnen)) en was als volgt verdeeld:

Plaats Prijzengeld
Winnaar £32.000
Runner-up £16.000
Halvefinalist £7.700
Kwartfinalist £3.800
2e ronde £2.800
1e ronde £1.900
Niet-gekwalificeerden £400

Degene met de hoogste check-out (uitgooi) kreeg £1.500:

  • onbekend

Alle wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Eerste ronde (best of 5 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Kevin Kenny Vlag van Engeland Engeland - Kevin Painter Vlag van Engeland Engeland 3 - 2
Nick Gedney Vlag van Engeland Engeland - Steve Beaton Vlag van Engeland Engeland 3 - 2
Martin Phillips Vlag van Wales Wales - Richard Herbert Vlag van Wales Wales 3 - 2
Bobby George Vlag van Engeland Engeland - Russell Stewart Vlag van Australië Australië 3 - 0
Bob Taylor Vlag van Schotland Schotland - Tony Payne Vlag van Verenigde Staten USA 3 - 0
Martin Adams Vlag van Engeland Engeland - Per Skau Vlag van Denemarken Denemarken 3 - 0
Leo Laurens Vlag van België België - Eric Burden Vlag van Wales Wales 3 - 0
Magnus Caris Vlag van Zweden Zweden - Wayne Weening Vlag van Australië Australië 3 - 2
Paul Lim Vlag van Verenigde Staten USA - Jim Danmore Vlag van Verenigde Staten USA 3 - 0
John Part Vlag van Canada Canada - Ronnie Baxter Vlag van Engeland Engeland 3 - 0
Colin Monk Vlag van Engeland Engeland - Jann Hoffmann Vlag van Denemarken Denemarken 3 - 0
Steve McCollum Vlag van Engeland Engeland - Shayne Burgess Vlag van Engeland Engeland 3 - 0
Troels Rusel Vlag van Denemarken Denemarken - Alan Brown Vlag van Schotland Schotland 3 - 1
Ian Sarfas Vlag van Engeland Engeland - Dave Askew Vlag van Engeland Engeland 3 - 0
Ronnie Sharp Vlag van Schotland Schotland - Trevor Nurse Vlag van Schotland Schotland 3 - 2
Roland Scholten Vlag van Nederland Nederland - Sean Palfrey Vlag van Wales Wales 3 - 0

Tweede ronde (best of 5 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Kevin Kenny Vlag van Engeland Engeland - Nick Gedney Vlag van Engeland Engeland 3 - 2
Martin Phillips Vlag van Wales Wales - Bobby George Vlag van Engeland Engeland 1 - 3
Bob Taylor Vlag van Schotland Schotland - Martin Adams Vlag van Engeland Engeland 1 - 3
Leo Laurens Vlag van België België - Magnus Caris Vlag van Zweden Zweden 0 - 3
Paul Lim Vlag van Verenigde Staten USA - John Part Vlag van Canada Canada 0 - 3
Colin Monk Vlag van Engeland Engeland - Steve McCollum Vlag van Engeland Engeland 1 - 3
Troels Rusel Vlag van Denemarken Denemarken - Ian Sarfas Vlag van Engeland Engeland 3 - 1
Ronnie Sharp Vlag van Schotland Schotland - Roland Scholten Vlag van Nederland Nederland 3 - 1

Kwartfinale (best of 7 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Kevin Kenny Vlag van Engeland Engeland - Bobby George Vlag van Engeland Engeland 2 - 4
Martin Adams Vlag van Engeland Engeland - Magnus Caris Vlag van Zweden Zweden 2 - 4
John Part Vlag van Canada Canada - Steve McCollum Vlag van Engeland Engeland 4 - 0
Troels Rusel Vlag van Denemarken Denemarken - Ronnie Sharp Vlag van Schotland Schotland 1 - 4

Halve finale (best of 9 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Bobby George Vlag van Engeland Engeland - Magnus Caris Vlag van Zweden Zweden 5 - 4
John Part Vlag van Canada Canada - Ronnie Sharp Vlag van Schotland Schotland 5 - 1

Finale (best of 11 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Bobby George Vlag van Engeland Engeland - John Part Vlag van Canada Canada 0 - 6