World Professional Darts Championship 2004

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Lakeside World Professional Darts Championship 2004 was de 27e editie van het internationale dartstoernooi World Professional Darts Championship en werd gehouden van 3 januari 2004 tot en met 11 januari 2004 in het Engelse Frimley Green. De World Professional Darts Championship kan worden gezien als het wereldkampioenschap voor de British Darts Organisation, BDO, een van de twee toonaangevende dartsbonden in de wereld. Hierdoor is dit toernooi het belangrijkste toernooi dat onderdeel uitmaakt van diezelfde BDO.

Omdat sinds 2004 sigarettenreclame verboden is in de Britse sport, is de naam Embassy, zoals het toernooi sinds 1978 genoemd werd, vervangen door Lakeside.

Prijzengeld[bewerken | brontekst bewerken]

Mannen[bewerken | brontekst bewerken]

Het totale prijzengeld bedroeg £201.000,- (plus £52.000 voor een 9-darter (niet gewonnen)) en was als volgt verdeeld:

Plaats Prijzengeld
Winnaar £50.000
Runner-up £25.000
Halvefinalist £11.000
Kwartfinalist £6.000
2e ronde £4.250
1e ronde £2.750

Degene met de hoogste check-out (uitgooi) kreeg £2.000:

Vrouwen[bewerken | brontekst bewerken]

Het totale prijzengeld bedroeg £10.000,- (plus £52.000 voor een 9-darter (niet gewonnen)) en was als volgt verdeeld:

Plaats Prijzengeld
Winnaar £4.000
Runner-up £2.000
Halvefinalist £1.000
Kwartfinalist £500

Alle wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Mannen[bewerken | brontekst bewerken]

Eerste ronde (best of 5 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Bob Taylor Vlag van Schotland Schotland - Paul Hogan Vlag van Engeland Engeland 0 - 3
Raymond van Barneveld Vlag van Nederland Nederland - Peter Hunt Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland 3 - 0
Robert Wagner Vlag van Noorwegen Noorwegen - Co Stompé Vlag van Nederland Nederland 3 - 2
John Walton Vlag van Engeland Engeland - Tony Eccles Vlag van Engeland Engeland 3 - 2
Brian Derbyshire Vlag van Engeland Engeland - Andy Fordham Vlag van Engeland Engeland 0 - 3
Tony West Vlag van Engeland Engeland - Mick Reed Vlag van Engeland Engeland 3 - 1
James Wade Vlag van Engeland Engeland - Shaun Greatbatch Vlag van Engeland Engeland 3 - 0
Tony David Vlag van Australië Australië - Darryl Fitton Vlag van Engeland Engeland 2 - 3
Vincent van der Voort Vlag van Nederland Nederland - Stephen Bunting Vlag van Engeland Engeland 2 - 3
Ted Hankey Vlag van Engeland Engeland - Colin Monk Vlag van Engeland Engeland 3 - 2
Gary Robson Vlag van Engeland Engeland - Steve Coote Vlag van Engeland Engeland 3 - 2
Gary Anderson Vlag van Schotland Schotland - Tony O'Shea Vlag van Engeland Engeland 0 - 3
Albertino Essers Vlag van Nederland Nederland - Steve Duke sr. Vlag van Australië Australië 1 - 3
Martin Adams Vlag van Engeland Engeland - Ritchie Davies Vlag van Wales Wales 2 - 3
Paul Hanvidge Vlag van Schotland Schotland - Jarkko Komula Vlag van Finland Finland 1 - 3
Mervyn King Vlag van Engeland Engeland - Rick Hofstra Vlag van Nederland Nederland 3 - 1

Tweede ronde (best of 5 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Paul Hogan Vlag van Engeland Engeland - Raymond van Barneveld Vlag van Nederland Nederland 1 - 3
Robert Wagner Vlag van Noorwegen Noorwegen - John Walton Vlag van Engeland Engeland 1 - 3
Andy Fordham Vlag van Engeland Engeland - Tony West Vlag van Engeland Engeland 3 - 0
James Wade Vlag van Engeland Engeland - Darryl Fitton Vlag van Engeland Engeland 0 - 3
Stephen Bunting Vlag van Engeland Engeland - Ted Hankey Vlag van Engeland Engeland 0 - 3
Gary Robson Vlag van Engeland Engeland - Tony O'Shea Vlag van Engeland Engeland 2 - 3
Steve Duke sr. Vlag van Australië Australië - Ritchie Davies Vlag van Wales Wales 0 - 3
Jarkko Komula Vlag van Finland Finland - Mervyn King Vlag van Engeland Engeland 2 - 3

Kwartfinale (best of 9 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Raymond van Barneveld Vlag van Nederland Nederland - John Walton Vlag van Engeland Engeland 5 - 1
Andy Fordham Vlag van Engeland Engeland - Darryl Fitton Vlag van Engeland Engeland 5 - 4
Ted Hankey Vlag van Engeland Engeland - Tony O'Shea Vlag van Engeland Engeland 1 - 5
Ritchie Davies Vlag van Wales Wales - Mervyn King Vlag van Engeland Engeland 4 - 5

Halve finale (best of 9 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Raymond van Barneveld Vlag van Nederland Nederland - Andy Fordham Vlag van Engeland Engeland 4 - 5
Tony O'Shea Vlag van Engeland Engeland - Mervyn King Vlag van Engeland Engeland 1 - 5

Finale (best of 11 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Andy Fordham Vlag van Engeland Engeland - Mervyn King Vlag van Engeland Engeland 6 - 3

Vrouwen[bewerken | brontekst bewerken]

Kwartfinale (best of 3 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Karin Krappen Vlag van Nederland Nederland - Anne Kirk Vlag van Schotland Schotland 2 - 0
Trina Gulliver Vlag van Engeland Engeland - Barbara Lee Vlag van Engeland Engeland 2 - 0
Francis Hoenselaar Vlag van Nederland Nederland - Mieke de Boer Vlag van Nederland Nederland 2 - 0
Carina Ekberg Vlag van Zweden Zweden - Clare Bywaters Vlag van Engeland Engeland 0 - 2

Halve finale (best of 3 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Trina Gulliver Vlag van Engeland Engeland - Karin Krappen Vlag van Nederland Nederland 2 - 0
Francis Hoenselaar Vlag van Nederland Nederland - Clare Bywaters Vlag van Engeland Engeland 2 - 1

Finale (best of 3 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Trina Gulliver Vlag van Engeland Engeland - Francis Hoenselaar Vlag van Nederland Nederland 2 - 0