World Professional Darts Championship 1996

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Embassy World Professional Darts Championship 1996 was de 19e editie van het internationale dartstoernooi World Professional Darts Championship en werd gehouden van 1 januari 1996 tot en met 7 januari 1996 in het Engelse Frimley Green. De World Professional Darts Championship kan worden gezien als het wereldkampioenschap voor de British Darts Organisation, BDO, een van de twee toonaangevende dartsbonden in de wereld. Hierdoor is dit toernooi het belangrijkste toernooi dat onderdeel uitmaakt van diezelfde BDO.

Prijzengeld[bewerken | brontekst bewerken]

Het totale prijzengeld bedroeg £150.000,- (plus £52.000 voor een 9-darter (niet gewonnen)) en was als volgt verdeeld:

Plaats Prijzengeld
Winnaar £36.000
Runner-up £18.000
Halvefinalist £8.400
Kwartfinalist £4.200
2e ronde £3.200
1e ronde £2.000
Niet-gekwalificeerden £400

Degene met de hoogste check-out (uitgooi) kreeg £1.600:

  • onbekend

Alle wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Eerste ronde (best of 5 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Roland Scholten Vlag van Nederland Nederland - Mark Salmon Vlag van Wales Wales 3 - 0
Richie Burnett Vlag van Wales Wales - Wayne Weening Vlag van Australië Australië 3 - 0
Alan Brown Vlag van Schotland Schotland - Andreas Kröckel Vlag van Duitsland Duitsland 3 - 1
Ronnie Baxter Vlag van Engeland Engeland - Kevin Painter Vlag van Engeland Engeland 3 - 2
Matt Clark Vlag van Engeland Engeland - Paul Hogan Vlag van Engeland Engeland 3 - 2
Raymond van Barneveld Vlag van Nederland Nederland - Leo Laurens Vlag van België België 3 - 0
Ian Brand Vlag van Engeland Engeland - Bob Taylor Vlag van Schotland Schotland 3 - 0
Les Wallace Vlag van Schotland Schotland - Mike Gregory Vlag van Engeland Engeland 3 - 0
Andy Jenkins Vlag van Engeland Engeland - Bruno Raes Vlag van België België 3 - 0
Andy Fordham Vlag van Engeland Engeland - Chris Mason Vlag van Engeland Engeland 3 - 0
Per Skau Vlag van Denemarken Denemarken - Eric Burden Vlag van Wales Wales 3 - 0
Colin Monk Vlag van Engeland Engeland - Charlie Gaile Union Jack Noord-Ierland 3 - 0
John Part Vlag van Canada Canada - Paul Williams Vlag van Engeland Engeland 3 - 2
Steve Beaton Vlag van Engeland Engeland - Co Stompé Vlag van Nederland Nederland 3 - 0
Geoff Wylie Union Jack Noord-Ierland - Roger Carter Vlag van Verenigde Staten USA 3 - 1
Martin Adams Vlag van Engeland Engeland - Darren Webster Vlag van Australië Australië 3 - 1

Tweede ronde (best of 5 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Roland Scholten Vlag van Nederland Nederland - Richie Burnett Vlag van Wales Wales 1 - 3
Alan Brown Vlag van Schotland Schotland - Ronnie Baxter Vlag van Engeland Engeland 1 - 3
Matt Clark Vlag van Engeland Engeland - Raymond van Barneveld Vlag van Nederland Nederland 3 - 1
Ian Brand Vlag van Engeland Engeland - Les Wallace Vlag van Schotland Schotland 0 - 3
Andy Jenkins Vlag van Engeland Engeland - Andy Fordham Vlag van Engeland Engeland 2 - 3
Per Skau Vlag van Denemarken Denemarken - Colin Monk Vlag van Engeland Engeland 2 - 3
John Part Vlag van Canada Canada - Steve Beaton Vlag van Engeland Engeland 0 - 3
Geoff Wylie Union Jack Noord-Ierland - Martin Adams Vlag van Engeland Engeland 2 - 3

Kwartfinale (best of 7 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Richie Burnett Vlag van Wales Wales - Ronnie Baxter Vlag van Engeland Engeland 4 - 2
Matt Clark Vlag van Engeland Engeland - Les Wallace Vlag van Schotland Schotland 1 - 4
Andy Fordham Vlag van Engeland Engeland - Colin Monk Vlag van Engeland Engeland 4 - 1
Steve Beaton Vlag van Engeland Engeland - Martin Adams Vlag van Engeland Engeland 4 - 1

Halve finale (best of 9 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Richie Burnett Vlag van Wales Wales - Les Wallace Vlag van Schotland Schotland 5 - 2
Andy Fordham Vlag van Engeland Engeland - Steve Beaton Vlag van Engeland Engeland 3 - 5

Finale (best of 11 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Richie Burnett Vlag van Wales Wales - Steve Beaton Vlag van Engeland Engeland 3 - 6