World Professional Darts Championship 1984

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Embassy World Professional Darts Championship 1984 was de 7e editie van het internationale dartstoernooi World Professional Darts Championship georganiseerd door de BDO en werd gehouden van 31 december 1983 tot en met 7 januari 1984 in het Engelse Stoke-on-Trent. Vanaf dit jaar werd er geen wedstrijd meer gespeeld voor de derde plaats.

Prijzengeld[bewerken | brontekst bewerken]

Het totale prijzengeld bedroeg £36.500,- (plus £32.000 voor een 9-darter (niet gewonnen)) en was als volgt verdeeld:

Plaats Prijzengeld
Winnaar £9.000
Runner-up £4.000
Halvefinalist £2.250
Kwartfinalist £1.250
2e ronde £750
1e ronde £450

Degene met de hoogste check-out (uitgooi) kreeg £800:

  • onbekend

Alle wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Eerste ronde (best of 3 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Rick Ney Vlag van Verenigde Staten USA - Luc Marreel Vlag van België België 2 - 1
Eric Bristow Vlag van Engeland Engeland - Finn Jensen Vlag van Denemarken Denemarken 2 - 0
Peter Locke Vlag van Wales Wales - Russell Stewart Vlag van Australië Australië 2 - 0
Malcolm Davies Vlag van Wales Wales - Bobby George Vlag van Engeland Engeland 2 - 1
John Joe O'Shea Vlag van Ierland Ierland - Alex MacKinnon Vlag van Canada Canada 2 - 0
John Lowe Vlag van Engeland Engeland - Tony Brown Vlag van Engeland Engeland 2 - 0
Kexi Heinäharju Vlag van Finland Finland - Danny Inglis Vlag van Wales Wales 2 - 1
Ceri Morgan Vlag van Wales Wales - Cliff Lazarenko Vlag van Engeland Engeland 2 - 1
Alan Glazier Vlag van Engeland Engeland - Rab Scott Vlag van Engeland Engeland 2 - 1
Jocky Wilson Vlag van Schotland Schotland - Terry O'Dea Vlag van Australië Australië 2 - 0
Mike Gregory Vlag van Engeland Engeland - Paul Lim Vlag van Singapore Singapore 2 - 0
Stefan Lord Vlag van Zweden Zweden - Bob Anderson Vlag van Engeland Engeland 2 - 0
Gerry Haywood Vlag van Engeland Engeland - Owen Thomas Vlag van Wales Wales 2 - 0
Nicky Virachkul Vlag van Verenigde Staten USA - Keith Deller Vlag van Engeland Engeland 2 - 1
Steve Brennan Union Jack Noord-Ierland - Kevin White Vlag van Australië Australië 2 - 1
Dave Whitcombe Vlag van Engeland Engeland - Bob Sinnaeve Vlag van Canada Canada 2 - 0

Tweede ronde (best of 7 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Rick Ney Vlag van Verenigde Staten USA - Eric Bristow Vlag van Engeland Engeland 0 - 4
Peter Locke Vlag van Wales Wales - Malcolm Davies Vlag van Wales Wales 4 - 3
John Joe O'Shea Vlag van Ierland Ierland - John Lowe Vlag van Engeland Engeland 0 - 4
Kexi Heinäharju Vlag van Finland Finland - Ceri Morgan Vlag van Wales Wales 1 - 4
Alan Glazier Vlag van Engeland Engeland - Jocky Wilson Vlag van Schotland Schotland 0 - 4
Mike Gregory Vlag van Engeland Engeland - Stefan Lord Vlag van Zweden Zweden 4 - 1
Gerry Haywood Vlag van Engeland Engeland - Nicky Virachkul Vlag van Verenigde Staten USA 0 - 4
Steve Brennan Union Jack Noord-Ierland - Dave Whitcombe Vlag van Engeland Engeland 1 - 4

Kwartfinale (best of 9 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Eric Bristow Vlag van Engeland Engeland - Peter Locke Vlag van Wales Wales 5 - 0
John Lowe Vlag van Engeland Engeland - Ceri Morgan Vlag van Wales Wales 5 - 0
Jocky Wilson Vlag van Schotland Schotland - Mike Gregory Vlag van Engeland Engeland 5 - 0
Nicky Virachkul Vlag van Verenigde Staten USA - Dave Whitcombe Vlag van Engeland Engeland 0 - 5

Halve finale (best of 11 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Eric Bristow Vlag van Engeland Engeland - John Lowe Vlag van Engeland Engeland 6 - 0
Jocky Wilson Vlag van Schotland Schotland - Dave Whitcombe Vlag van Engeland Engeland 5 - 6

Finale (best of 13 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Eric Bristow Vlag van Engeland Engeland - Dave Whitcombe Vlag van Engeland Engeland 7 - 1