Cars 2

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Cars 2
Logo van Cars 2
Regie John Lasseter
Brad Lewis
Producent John Lasseter
Denise Ream
Scenario John Lasseter
Brad Lewis
Dan Fogelman
Muziek Michael Giacchino
Distributie Walt Disney Pictures
Première Vlag van Verenigde Staten 24 juni 2011
Vlag van België 6 juli 2011
Vlag van Nederland 6 juli 2011
Genre Animatie
Speelduur 112 minuten
Taal Engels
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Budget US$ 200 miljoen[1]
Opbrengst US$ 560 miljoen[2]
Voorloper Cars (2006)
Vervolg Cars 3 (2017)
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Cars 2 is een Amerikaanse computeranimatiefilm van Pixar Animation Studios uit 2011. De film is een vervolg op Cars uit 2006, en is de tweede Pixar-film die een vervolg kreeg.[3] De film is geregisseerd door John Lasseter, met Brad Lewis als co-regisseur.[4]

De film stond eerst gepland voor 2012, maar Pixar besloot de première een jaar te vervroegen: de Amerikaanse première was op 24 juni 2011 en die in Groot-Brittannië op 22 juli 2011. De Belgische première was, net zoals de Nederlandse première, op 6 juli 2011. De film is gedistribueerd door Walt Disney Pictures. De film verscheen samen met de korte film Hawaiian Vacation die gebaseerd is op Toy Story.[5][6]

Verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Bliksem McQueen (Lightning McQueen) heeft sinds de vorige film inmiddels vier keer de Piston Cup gewonnen. Hij keert terug naar Radiator Springs en wordt herenigd met zijn oude vriend Takel (Mater) en vriendin Sally. Voormalig petroliumtycoon Miles Axlerod, die zich nu inzet voor de promotie van groene energie, maakt bekend dat er binnenkort een grote race zal plaatsvinden genaamd de "World Grand Prix", bedoeld om biobrandstof te promoten. McQueen wil aanvankelijk niet meedoen, maar na aandringen van Takel en te zijn uitgedaagd door de Italiaanse formule 1-wagen Francesco Bernoulli stemt McQueen toe. Samen met Takel vertrekt McQueen naar Japan, waar de eerste wedstrijd zal worden gehouden.

Ondertussen maken professor Zündapp en een nog onbekend meesterbrein, die samen de grootste oliereserves ter wereld bezitten, plannen om de distributie van biobrandstof te saboteren. Ze willen tijdens de aankomende Grand Prix de biobrandstof in de racewagens laten ontploffen met een wapen vermomd als televisiecamera, en zo het publiek laten denken dat de biobrandstof onveilig is. De Britse spionnen Finn McMissile en Holley Shiftwell proberen dit plan te verhinderen. Ze hebben een ontmoeting geregeld met de Amerikaanse spion Redline, die hen meer informatie kan geven over het meesterbrein achter de geplande aanslag. Redline wordt echter onderschept door Zündapp en zijn handlangers. Hij kan nog net de informatie doorgeven aan een nietsvermoedende Takel. Hierdoor raakt Takel tegen wil en dank betrokken bij de spionagemissie.

Tijdens de eerste race in Tokio helpen McMissile en Holley de nog niets vermoedende Takel te ontkomen aan Zündapps handlangers. Takel geeft onbedoeld McQueen slecht advies, waardoor hij de race verliest. McQueen verliest zijn geduld en geeft Takel kwaad het advies terug te gaan naar Radiator Springs. Zelf vertrekt hij naar Italië voor de tweede race. Op de luchthaven wordt Takel op het nippertje gered van Zündapps handlangers door McMissile. Samen reizen ze door naar Parijs om voor een ontmoeting met een informant van McMissile.

In Italië infiltreert Takel bij een bijeenkomst van de criminelen en ontdekt Zündapps plan. Zündapp laat zijn handlangers het wapen alvast gebruiken op enkele racewagens. Zoals verwacht wordt men achterdochtig over de veiligheid van de biobrandstof, maar McQueen besluit de brandstof toch te gebruiken tijdens de laatste race in Engeland. Zündapp maakt McQueen tot zijn volgende doelwit. Takel wil dit verhinderen, maar wordt samen met McMissle en Shiftwell gevangen. Tijdens zijn gevangenschap krijgt Takel een droom die hem doet inzien hoe idioot hij zich gedragen heeft. Takel ontsnapt en wil McQueen waarschuwen voor de naderende aanslag, maar beseft dan dat Zündapp een bom aan hem heeft bevestigd om McQueen mee op te blazen. Takel kan McQueen lang genoeg ontlopen om hem buiten bereik van de bom te houden. Zündapp wordt gevangen en Takel ontdekt dat Miles Axlerod al die tijd het meesterbrein achter de aanslagen was. Axlerod bekent schuld en deactiveert de bom.

Voor zijn dappere optreden wordt Takel geridderd door de Britse koningin. Hij en McQueen keren huiswaarts.

Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Personage Originele Amerikaanse stemmen Nederlandse stemmen Vlaamse stemmen
Takel Larry the Cable Guy[7] Frits Lambrechts Luk D'Heu
Bliksem McQueen Owen Wilson[7] Hans Somers Koen Wauters
Finn McMissile Michael Caine[7] Paul Disbergen Marc Coessens
Holley Shiftwell Emily Mortimer[8] Lieke van Lexmond Anneke De Keersmaeker
Sir Miles Axlerod Eddie Izzard[9] Daniel Boissevain Kris Wauters
Francesco Bernoulli John Turturro[10] Ewout Eggink Govert Deploige
Brent Mustangburger Brent Musburger[11] Jeroen Keers Lieven Scheire
Professor Zündapp Thomas Kretschmann[8] Eddy Zoëy Ludo Hellinx
Grem Joe Mantegna[8] Bart Bosch Jelle De Beule
Acer Peter Jacobson[8] Louis van Beek / Reinder van der Naalt Sven de Ridder
Sally Bonnie Hunt Peggy Vrijens* Veerle Dobbelaere
Darrell Cartrip Darrell Waltrip[12] Edwin Evers Sven Ornelis
Oom Topolino Franco Nero[10] Sander de Heer Manou Kersting
David Hobbscap[13] David Hobbs Jeroen van Inkel
Mel Dorado Patrick Walker Winston Gerschtanowitz
Luigi Tony Shalhoub[14] Laus Steenbeeke Mark Uytterhoeven
Otis Jeff Garlin Guus Meeuwis
Tomber Michel Michelis Reinder van der Naalt
Siddley Jason Isaacs[8] Finn Poncin
Leland Turbo
Fillmore Lloyd Sherr Ad Visser Luc De Vos
Gevechtsschip Marcel Jonker
Rod "Torque" Redline Bruce Campbell[15] Frans Limburg
Takel's Computer Teresa Gallagher Donna Vrijhof
Flo Jenifer Lewis Jenny Mijnhijmer Mitta Van der Maat
Victor Hugo Stanley Townsend Sander de Heer / Reinder van der Naalt
Vladimir Trunkov Emile Ratelband / Just Meijer
Ivan de Takelwagen Marcel Jonker
Alexander Hugo Velibor Topic Florus van Rooijen / Frans Limburg
Northwestern / Crabby Sig Hansen Frans Limburg
Guido Guido Quaroni[14]
The Queen Vanessa Redgrave[10] Beatrijs Sluijter
Mama Topolino Maria Lindes
J. Curby Gremlin John Mainieri Michiel Veenstra / Florus van Rooijen
Tubbs Pacer Brad Lewis Brainpower
Ramone Cheech Marin Jörgen Raymann Axl Peleman
Jeff Gorvette Jeff Gordon[12] Michiel Veenstra
Lewis Hamilton Lewis Hamilton[13] Christijan Albers
Sergeant Paul Dooley[14] Hero Muller Karel Deruwe
Minny Edie McClurg Beatrijs Sluijter
Van Richard Kind Fred Butter
Lizzie Katherine Helmond Doris Baaten
Mack John Ratzenberger[14] Leo Richardson*
Sheriff Michael Wallis Marcel Jonker Tuur De Weert
John Lassetire John Lasseter[9] Hero Muller
Overige stemmen Lien Van de Kelder
Guy Mortier

* = In de Nederlandse versie zullen Sally de Porsche en Mack een andere stem krijgen, omdat de vorige stemacteurs (Frédérique Huydts en Pim Koopman) beiden overleden zijn.

Achtergrond[bewerken | brontekst bewerken]

Ontwikkeling[bewerken | brontekst bewerken]

Lasseter kwam op het idee voor de film toen hij de wereld rondreisde om de eerste film te promoten. Naar eigen zeggen probeerde hij steeds te bedenken hoe Takel zou reageren in bepaalde situaties die hij onderweg tegenkwam.[16] In 2009 liet Disney meerdere domeinnamen vastleggen om de indruk te wekken dat de titel en het thema van de film zouden draaien om een World Grand Prix.[17]

In maart 2011 klaagde de Britse scenarioschrijver Jake Mandeville-Anthony Disney en Pixar aan wegens auteursrechtenschending en contractbreuk. Volgens hem waren Cars en Cars 2 gebaseerd op een scenario dat hij in de vroege jaren 90 had geschreven. Disney ontkende deze aanklachten.[18]

Drie van de originele leden uit de eerste film leven inmiddels niet meer; Joe Ranft (Red) stierf bij een auto-ongeluk in augustus 2005, George Carlin (Fillmore) aan hartfalen in juni 2008, en Paul Newman (Doc Hudson) aan kanker in september 2008. De stem van Fillmore is overgenomen door Lloyd Sher. Het personage van Doc Hudson, het karakter dat nog een grote rol had in het eerste deel van Cars, komt niet terug in het vervolg.[19]

Filmmuziek[bewerken | brontekst bewerken]

De muziek voor Cars 2 werd uitgebracht op zowel CD als download. Het is de vierde Pixarfilm, waarvan de muziek is gecomponeerd door Michael Giacchino.

Alle muziek en teksten zijn geschreven door Michael Giacchino, tenzij anders vermeld. 

Nr. TitelSchrijver(s)Artiest Duur
1. You Might Think (Cover of The Cars)Ric OcasekWeezer 3:07
2. Collision Of Worlds Paisley, WilliamsBrad Paisley en Robbie Williams 3:36
3. Mon Cœur Fait Vroum (My Heart Goes Vroom) Michael GiacchinoBénabar 2:49
4. Nobody's Fool PaisleyBrad Paisley 4:17
5. Polyrhythm Yasutaka NakataPerfume 4:09
6. Turbo Transmission    0:52
7. It's Finn McMissile!    5:54
8. Mater The Waiter    0:43
9. Radiator Reunion    1:39
10. Cranking Up The Heat    1:59
11. Towkyo Takeout Score    5:40
12. Tarmac The Magnificent    2:38
13. Whose Engine Is This?    1:22
14. History's Biggest Loser Cars    2:26
15. Mater Of Disguise    0:48
16. Porto Corsa Score    2:55
17. The Lemon Pledge    2:13
18. Mater's Getaway    0:59
19. Mater Warns McQueen    1:31
20. Going To The Backup Plan    2:25
21. Mater's The Bomb    3:16
22. Blunder And Lightning    2:17
23. The Other Shoot    1:03
24. Axlerod Exposed    2:21
25. The Radiator Springs Gran Prix    1:30
26. The Turbomater    0:50

Ontvangst[bewerken | brontekst bewerken]

Cars 2 werd over het algemeen, in tegenstelling tot voorgaande Pixar-films, negatief beoordeeld. De film haalde een score van 33% op Rotten Tomatoes, die daarmee als 'rotten' beschouwd. Een stuk lager dan alle 11 voorgaande films van Pixar. Een veelgehoord punt van kritiek was dat het verhaal zwak zou zijn. Op Metacritic kreeg de film 57 uit 100 punten.

World Grand Prix[bewerken | brontekst bewerken]

De World Grand Prix was de racecompetitie in de film. De oprichter Sir Miles Axlerod bedacht een oliebedrijf namelijk Allinol en hij wou het brandstof testen en toen startte hij deze competitie met 11 racers die racen om de beste racer van de wereld te zijn.

Coureurs[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Land Coureur Afk.
1 Vlag van Italië Francesco Bernoulli FRA
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Vlag van Grenada Lewis Hamilton HAM
4 Vlag van Duitsland Max Schnell SCH
5 Vlag van Spanje Miguel Camino CAM
06 Vlag van Frankrijk Raoul ÇaRoule CAR
7 Vlag van Japan Shu Todoroki TOD
8 Vlag van Brazilië Carla Veloso VEL
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Nigel Gearsley GEA
10 Onbekend Rip Clutchgoneski CLU
24 Vlag van Verenigde Staten Jeff Gorvette GOR
95 Vlag van Verenigde Staten Bliksem McQueen MCQ

Races[bewerken | brontekst bewerken]

Vlag van Japan WGP van Tokio 2011

Positie Coureur
1 Vlag van Italië Francesco Bernoulli
2 Vlag van Verenigde Staten Bliksem McQueen
3 Vlag van Brazilië Carla Veloso
4 Vlag van Japan Shu Todoroki
5 Vlag van Verenigde Staten Jeff Gorvette
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Vlag van Grenada Lewis Hamilton
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Nigel Gearsley
8 Vlag van Frankrijk Raoul ÇaRoule
DNF Vlag van Duitsland Max Schnell
DNF Onbekend Rip Clutchgoneski
DNF Vlag van Spanje Miguel Camino


Vlag van Italië WGP van Porto Corsa 2011

Positie Coureur
1 Vlag van Verenigde Staten Bliksem McQueen
2 Vlag van Italië Francesco Bernoulli
3 Vlag van Verenigde Staten Jeff Gorvette
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Vlag van Grenada Lewis Hamilton
DNF Onbekend Rip Clutchgoneski
DNF Vlag van Frankrijk Raoul ÇaRoule
DNF Vlag van Duitsland Max Schnell
DNF Vlag van Spanje Miguel Camino
DNF Vlag van Japan Shu Todoroki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Nigel Gearsley
DNF Vlag van Brazilië Carla Veloso


Vlag van Verenigd Koninkrijk WGP van Londen 2011

Deze race werd tijdens deze stand gestaakt.

Positie Coureur
1 Vlag van Verenigde Staten Bliksem McQueen
2 Vlag van Italië Francesco Bernoulli
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Vlag van Grenada Lewis Hamilton
4 Vlag van Spanje Miguel Camino
5 Vlag van Duitsland Max Schnell
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Nigel Gearsley
7 Vlag van Verenigde Staten Jeff Gorvette
8 Vlag van Japan Shu Todoroki
9 Vlag van Brazilië Carla Veloso
10 Vlag van Frankrijk Raoul ÇaRoul
11 Onbekend Rip Clutchgoneski

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]