Ellen Hogerwerf

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ellen Hogerwerf
Ellen Hogerwerf in 2016
Persoonlijke informatie
Volledige naam Elisabeth Hogerwerf
Geboortedatum 10 februari 1989
Geboorteplaats Gouda
Nationaliteit Vlag van Nederland Nederlandse
Lengte 1,82 m
Gewicht 72 kg
Sportieve informatie
Discipline roeien
Trainer/coach Bert Cocu, Floortje Harms
Club D.S.R. Proteus-Eretes
Olympische Spelen 2012, 2016, 2020
Medailles
Portaal  Portaalicoon   Sport

Elisabeth (Ellen) Hogerwerf (Gouda, 10 februari 1989) is een voormalige Nederlands roeister. Zij kwam voor Nederland driemaal uit bij de Olympische Zomerspelen (2012, 2016, 2020). Op de Olympische Zomerspelen van 2020 behaalde ze in de vier-zonder de zilveren medaille, waarna ze op 32-jarige haar carrière heeft beëindigd.[1]

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Ellen Hogerwerf is geboren in Gouda en opgegroeid in Haastrecht.[2] De 1,82 meter lange Hogerwerf begon moet roeien in 2007 bij D.S.R. Proteus-Eretes. Bij de wereldkampioenschappen onder 23 van 2010 eindigde ze met de vier-zonder op de vijfde plaats. In 2011 won ze op het WK onder 23 met Inge Janssen de bronzen medaille in de twee-zonder. Op de wereldkampioenschappen voor senioren van 2011 won ze in de vier-zonder (met Wianka van Dorp, Olivia van Rooijen en Femke Dekker) de bronzen medaille. In 2012 vormden Inge Janssen en Ellen Hogerwerf een dubbel-twee, waarmee ze op de Olympische Spelen in 2012 naar de achtste plaats roeide.

Op de Europese kampioenschappen van 2013 behaalde Chantal Achterberg en Ellen Hogerwerf de zevende plaats in de dubbel-twee. Drie maanden later stapte Hogerwerf op de wereldkampioenschappen van 2013 met Olivia van Rooijen in de twee-zonder stuurvrouw en behaalde de vijfde plaats. In 2014 begon Hogerwerf in de dubbel-vier, waarmee ze de vierde plaats behaalde op de Europese kampioenschappen van 2014 in Belgrado en de zevende plaats op de wereldkampioenschappen van 2014 in Amsterdam. In 2015 stapte Hogerwerf opnieuw met Olivia van Rooijen in de twee-zonder stuurvrouw, waarmee ze op de Europese kampioenschappen van 2015 de zilveren medaille behaalden. Op de wereldkampioenschappen van 2015 legde ze eveneens in de twee-zonder beslag op de negende plaats. Daarnaast was ze op het WK van 2015 ook onderdeel van de Nederlandse acht, waarmee ze zesde werd. In het olympische seizoen van 2016 kreeg Hogerwerf in plek in de Nederlandse acht en won daarmee een zilveren medaille op de Europese kampioenschappen van 2016. Twee weken later kwalificeerde zich in Luzern met de acht als laatste boot voor de Olympische Zomerspelen in Rio de Janeiro. Daar bereikte ze in de acht de zesde plaats. Dit voelde voor Hogerwerf als een deceptie en ze besloot daarom om voorlopig te stoppen met roeien en haar pakte studie werktuigbouwkunde weer op te pakken. Na een jaar ging de in Gouda geboren Hogerwerf weer mee op trainingskamp en werd de huidige vier-zonder gevormd.

Na een jaar pauze ging Hogerwerf in 2018 weer mee op trainingskamp en kreeg ze weer in de plekje in de acht, waarmee ze de wereldbekerwedstrijden van dat jaar in Belgrado en Linz won. Op de Europese kampioenschappen van 2018 legde ze beslag op de derde plaats achter de Roemeense en de Britse vrouwen. Zes weken later bereikte ze op de wereldkampioenschappen van 2018 in Plovdiv met Nederland, als beste Europese land de vierde plaats. In 2019 trad ze op de Europese kampioenschappen in Luzern aan in de vier-zonder stuurvrouw, in de bezetting Ellen Hogerwerf, Karolien Florijn, Ymkje Clevering en Veronique Meester en won de gouden medaille voor de Roemeense vrouwen. Drie maanden later, bij de wereldkampioenschappen in Linz behaalde de Nederlandse vier-zonder zilver achter de Australische vrouwen. In het olympische jaar 2020 kondigde ze aan, afscheid te nemen na de Olympische Spelen van Tokio in datzelfde jaar. In 2020 verdedigde ze met de vier-zonder stuurvrouw de Europese titel. Vanwege de coronapandemie werden de Olympische Spelen van Tokio echter een haar uitgesteld en besloot ze haar carrière met nog een jaar te verlengen. Op de Europese kampioenschappen van 2021 slaagde ze er met de vier-zonder erin om voor de derde achtereenvolgende keer de titel de pakken. Op de in juli 2021 gehouden Olympische Zomerspelen van 2020, won Hogerwerf met de vier-zonder de zilveren medaille achter de Australische vrouwen.

Resultaten[bewerken | brontekst bewerken]

Olympische Zomerspelen[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Plaats Resultaten Teamgenoten
2012 Vlag van Verenigd Koninkrijk Londen 8e in de dubbel-twee Janssen
2016 Vlag van Brazilië Rio de Janeiro 6e in de acht van Dorp/Belderbos/Rustenburg/van Veen/Souwer/Lanz/van Rooijen/Noort
2021 Vlag van Japan Tokio Zilver in de vier-zonder Florijn/Clevering/Meester

Wereldkampioenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Plaats Resultaten Teamgenoten
2011 Vlag van Slovenië Bled Brons in de vier-zonder van Dorp/van Rooijen/Dekker
2013 Vlag van Zuid-Korea Chungju 5e in de twee-zonder van Rooijen
2014 Vlag van Nederland Amsterdam 7e in de dubbel-vier Achterberg/van Rooijen/Bouw
2015 Vlag van Frankrijk Aiguebelette-le-Lac 9e in de twee-zonder van Rooijen
6e in de acht Lanz/Souwer/Jorritsma/van Veen/Belderbos/van Dorp/van Rooijen/Noort
2017 Vlag van Verenigde Staten Sarasota Niet deelgenomen
2018 Vlag van Bulgarije Plovdiv 4e in de acht Oldenburg/Jorritsma/van Veen/Clevering/Lanz/Bouw/Wielaard/Noort
2019 Vlag van Oostenrijk Ottensheim Zilver in de vier-zonder Florijn/Clevering/Meester
2021 Vlag van China Shanghai Afgelast vanwege de coronapandemie

Europese kampioenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Plaats Resultaten Teamgenoten
2011 Vlag van Bulgarije Plovdiv Niet deelgenomen
2012 Vlag van Italië Varese Niet deelgenomen
2013 Vlag van Spanje Sevilla 7e in de dubbel-twee Achterberg
2014 Vlag van Servië Belgrado 4e in de dubbel-vier van Rooijen/Belderbos/Bouw
2015 Vlag van Polen Poznań Zilver in de twee-zonder van Rooijen
2016 Vlag van Duitsland Brandenburg a.d. Havel Zilver in de acht van Dorp/Souwer/Rustenburg/van Veen/Belderbos/Lanz/van Rooijen/Noort
2017 Vlag van Tsjechië Račice Niet deelgenomen
2018 Vlag van Verenigd Koninkrijk Glasgow Brons in de acht Oldenburg/Rustenburg/van Veen/Clevering/Lanz/Jorritsma/Bouw/Fetter
2019 Vlag van Zwitserland Luzern Goud in de vier-zonder Florijn/Clevering/Meester
2020 Vlag van Polen Poznań Goud in de vier-zonder Florijn/Clevering/Meester
2021 Vlag van Italië Varese Goud in de vier-zonder Florijn/Clevering/Meester

Wereldbeker[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Plaats Resultaten Teamgenoten
2011 Vlag van Duitsland München Niet deelgenomen
Vlag van Duitsland Hamburg
Vlag van Zwitserland Luzern
2012 Vlag van Servië Belgrado 6e in de dubbel-twee Janssen
Vlag van Zwitserland Luzern Niet deelgenomen
Vlag van Duitsland München 8e in de dubbel-twee Janssen
2013 Vlag van Australië Sydney Niet deelgenomen
Vlag van Verenigd Koninkrijk Eton
Vlag van Zwitserland Luzern 5e in de twee-zonder van Rooijen
2014 Vlag van Australië Sydney Niet deelgenomen
Vlag van Frankrijk Aiguebelette-le-Lac 7e in de dubbel-vier van Rooijen/Bouw/Beukers
Vlag van Zwitserland Luzern 5e in de dubbel-vier van Rooijen/Bouw/Beukers
2015 Vlag van Slovenië Bled Goud in de twee-zonder van Rooijen
Vlag van Italië Varese Niet deelgenomen
Vlag van Zwitserland Luzern 5e in de acht Lanz/de Jong/van Dorp/Souwer/Jorritsma/Belderbos/van Rooijen/Noort
2016 Vlag van Italië Varese Goud in de acht van Dorp/Belderbos/Rustenburg/van Veen/Souwer/Lanz/van Rooijen/Noort
Vlag van Zwitserland Luzern Niet deelgenomen
Vlag van Polen Poznań Brons in de acht van Dorp/Belderbos/Jorritsma/van Veen/Souwer/Lanz/van Rooijen/Noort
2017 Vlag van Servië Belgrado Niet deelgenomen
Vlag van Polen Poznań
Vlag van Zwitserland Luzern
2018 Vlag van Servië Belgrado Goud in de acht Oldenburg/Rustenburg/van Veen/Clevering/Lanz/Jorritsma/Meester/Fetter
Zilver in de vier-zonder Oldenburg/Jorritsma/Meester
Vlag van Oostenrijk Linz/Ottensheim Goud in de acht Oldenburg/Rustenburg/van Veen/Clevering/Lanz/Jorritsma/Meester/Fetter
Vlag van Zwitserland Luzern 4e in de acht Oldenburg/Rustenburg/van Veen/Clevering/Bouw/Jorritsma/Lanz/Fetter
2019 Vlag van Bulgarije Plovdiv Goud in de vier-zonder Florijn/Clevering/Meester
Vlag van Polen Poznań Niet deelgenomen
Vlag van Nederland Rotterdam 5e in de vier-zonder Florijn/Clevering/Meester
2020 Vlag van Italië Sabaudia Afgelast vanwege de coronapandemie
Vlag van Italië Varese
Vlag van Zwitserland Luzern
2021 Vlag van Kroatië Zagreb Niet deelgenomen
Vlag van Zwitserland Luzern
Vlag van Italië Sabaudia Goud in de vier-zonder Florijn/Clevering/Meester

Europees olympisch kwalificatietoernooi[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Plaats Resultaten Teamgenoten
2012 Vlag van Zwitserland Luzern Zilver in de dubbel-twee Janssen
2016 Vlag van Zwitserland Luzern Zilver in de acht van Dorp/Souwer/Rustenburg/van Veen/Belderbos/Lanz/van Rooijen/Noort
2021 Vlag van Italië Varese Niet deelgenomen, reeds gekwalificeerd voor de OS in de vier-zonder.

Wereldkampioenschappen onder 23[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Plaats Resultaten Teamgenoten
2010 Vlag van Wit-Rusland Brest 5e in de vier-zonder van Velthuijsen/Schoo/Ettema
2011 Vlag van Nederland Amsterdam Brons in de twee-zonder Janssen
DNS in de acht Wielaard/van Geffen/Verburgh/de Boer/Rustenburg/Janssen/Boers/van der Graaf

Overige resultaten[bewerken | brontekst bewerken]

  • 2015: Zilver Bled International Regatta - twee-zonder - Olivia van Rooijen