Walter Warzecha

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Walter Warzecha
Walter Warzecha
Geboren 23 mei 1891
Schwiebus, Brandenburg, Pruisen (hedendaags Polen)
Overleden 30 augustus 1956
Hamburg, West-Duitsland
Rustplaats Nordfriedhof, Kiel, Duitsland[1]; veld: 10, graf: 57[2].
Land/zijde Vlag van Duitse Keizerrijk Duitse Keizerrijk
Vlag van Duitsland tijdens de Weimarrepubliek Weimarrepubliek
Vlag van nazi-Duitsland nazi-Duitsland
Onderdeel Kaiserliche Marine
Reichsmarine
Kriegsmarine
Dienstjaren 1909 - 1945
Rang Generaladmiral
Eenheid Linieschip Nassau
(1 oktober 1911 -
augustus 1916)
SMS Victoria Louise
SMS Nassau
Bevel UC-1
(18 maart 1917 -
1 juli 1917)[3][4]
UC-71
(29 januari 1918 -
september 1918)[3][4]
UB-148
(19 september 1918 -
26 november 1918)[3]
Stafchef marinestation Oostzee
(24 september 1934 -
28 september 1937)[3][4][5]
Admiral Graf Spee
(2 oktober 1937 -
31 oktober 1938)[3][4][5]
Chef des Marinewehramtes
(1 november 1938 -
31 augustus 1942)[3][4][5]
Chef des Allgemeinen Marinehauptamtes
(15 november 1939 -
30 april 1944 )[3][4][5]
Chef der Kriegsmarinewehr
(1 mei 1944 -
22 juli 1945 )[3][4][5]
Opperbevelhebber der Kriegsmarine
(23 mei 1945 - 22 juli 1945)[3][4][5]
Slagen/oorlogen Eerste Wereldoorlog

Tweede Wereldoorlog

Onderscheidingen zie onderscheidingen
Portaal  Portaalicoon   Tweede Wereldoorlog

Walter Wilhelm Julius Warzecha (Schwiebus, 23 mei 1891Hamburg, 30 augustus 1956) was een Duitse officier en Generaladmiral in de Kriegsmarine tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij was de laatste opperbevelhebber van de Kriegsmarine.

Leven[bewerken | brontekst bewerken]

Walter Warzecha werd op 23 mei 1891 geboren. Hij groeide in Neuruppin op, zijn vader Max was de burgemeester. Zijn familie kwam van oorsprong uit Silezië. Warzecha trad op 1 april 1909 als Seekadett in dienst van de Kaiserliche Marine. Hij kreeg zijn basisopleiding op de grote kruiser SMS Victoria Louise. Vanaf 1911 tot 1916 werd Warzecha op het linieschip SMS Nassau ingezet. Hij werd op 19 september 1912 tot Leutnant zur See en op 2 mei 1915 tot Oberleutnant Zur See bevorderd.

Eerste Wereldoorlog[bewerken | brontekst bewerken]

Vanaf augustus 1916 volgde hij de opleiding voor de onderzeedienst. Warzecha diende tot het einde van de Eerste Wereldoorlog op verschillende onderzeeboten als commandant. Hij bracht een totaal van 9 schepen tot zinken met een gezamenlijk gewicht van 22,612 GRT[6].

Na het einde van de oorlog, werd hij in de Reichsmarine overgenomen. Hij was voornamelijk als instructeur en in verschillende staffuncties, en als officier op een linieschip werkzaam.

In de toenmalige marinehaven Kiel was Warzecha stafchef van het marinestation Oostzee. Aansluitend werd hij in 1937 commandant van de Admiral Graf Spee. Op 1 november 1938 werd hij tot Konteradmiral bevorderd en werd tot Chef des Marinewehramt benoemd, en verhuisde met zijn familie naar Berlijn.

Tweede Wereldoorlog[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdens de uitbraak van de Tweede Wereldoorlog, was hij in Berlijn als ambtchef in het Oberkommando der Kriegsmarine werkzaam. Een jaar later volgde zijn benoeming tot Chef des Allgemeinen Marinehauptamtes (in 1944 hernoemd in Chef der Kriegsmarinewehr). In deze functie werd hij meerdere malen bevorderd tot Generaladmiral op 1 maart 1944.

Op 23 mei 1945 werd Warzecha op grond van zijn rang (de oudste officier) door de geallieerden tot waarnemend bevelhebber van de Kriegsmarine ingezet. Hij kreeg deze functie na de zelfmoord van Hans-Georg von Friedeburg. Tot de ontbinding van het Oberkommando der Kriegsmarine in juli 1945, was hij voor de demobilisatie van de troepen verantwoordelijk. Aansluitend ging Warzecha tot 21 februari 1947 in krijgsgevangenschap[3][4][5].

Na de oorlog[bewerken | brontekst bewerken]

Vanaf november 1947 werkte hij bij de verzekeringsmaatschappij Allianz. Hij stierf op 30 augustus 1956 aan de gevolge van een hartinfarct, hij werd begraven op het Nordfriedhof in Kiel.

Familie[bewerken | brontekst bewerken]

Warzecha trouwde in 1928, uit dit huwelijk kwam vier kinderen voort[4].

Militaire carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Onderscheidingen[bewerken | brontekst bewerken]