Brandon Mechele
| Brandon Mechele | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
_02.jpg)
| ||||||||
| Persoonlijke informatie | ||||||||
| Bijnaam | RoboCop | |||||||
| Geboortedatum | 28 januari 1993 | |||||||
| Geboorteplaats | Bredene, België | |||||||
| Lengte | 188 cm | |||||||
| Been | Rechts | |||||||
| Positie | Verdediger | |||||||
| Clubinformatie | ||||||||
| Huidige club | .svg){kind=small} Club Brugge
| |||||||
| Rugnummer | 44 | |||||||
| Contract tot | 2023 | |||||||
| Jeugd | ||||||||
| ||||||||
| Senioren * | ||||||||
| ||||||||
| Interlands ** | ||||||||
| ||||||||
| * Bijgewerkt op 22 mei 2022 | ||||||||
| ** Bijgewerkt op 11 oktober 2020 | ||||||||
| ||||||||
Brandon Mechele (Bredene, 28 januari 1993) is een Belgisch profvoetballer die uitkomt als centrale verdediger. Hij speelt sinds 2012 voor Club Brugge. Hij behaalde een clubrecord van vijf Belgische landstitels.
Mechele deelt het record met Fons Bastijns, Birger Jensen, Raoul Lambert, Georges Leekens, Hans Vanaken, Franky Van der Elst, Dany Verlinden en Ruud Vormer. Bovendien staan één Beker van België en drie Belgische Supercups op het palmares van het Brugse jeugdproduct. Op 13 oktober 2019 debuteerde hij voor de Rode Duivels, in en tegen Kazachstan. Zijn bijnaam luidt RoboCop naar de film. Mechele heeft die bijnaam te danken aan een ogenschijnlijke "robotische" immuniteit tegen blessures, hoewel hij hier in het verleden toch mee kampte. Hij kreeg de bijnaam unaniem van supporters en de media in het seizoen 2017–2018, toen hij geen minuut van de competitie miste en Brugge kampioen werd; nadat hij eerder dikwijls RoboCop werd genoemd door ploeggenoten vanwege "een maniakale fysieke verzorging en toewijding voor zijn sport".[1][2][3]
Clubcarrière
Club Brugge
Jeugdreeksen
Brandon Mechele sloot zich in 2002 aan bij de jeugd van Club Brugge, na drie jaar bij de jeugd van KSV Bredene te hebben gespeeld. De centrale verdediger die ook als rechtsachter kan uitgespeeld worden, doorliep alle jeugdreeksen en maakte in het seizoen 2012–2013 zijn debuut in het eerste elftal. Brandon Mechele kreeg bij Club Brugge het nummer 45 toegewezen, maar schakelde een seizoen later al meteen over naar zijn inmiddels kenmerkend geworden rugnummer 44. Mechele draagt dat nummer anno 2022 namelijk nog steeds.[4][5]
Doorbraak in het eerste elftal
Op 5 mei 2013 nam Club Brugge het in play-off I op tegen KSC Lokeren. Door de blessure en schorsing van verscheidene verdedigers mocht Mechele voor het eerst op de bank zitten. In de slotminuten viel hij in voor de geblesseerde Víctor Vázquez. Blauw-zwart won het duel met 2-1.[6] Op 12 mei 2013 viel hij in de play-offwedstrijd tegen Standard na 73 minuten in voor Jesper Jørgensen. Vanwege blessureleed bij Jim Larsen en omdat Óscar Duarte een schorsing moest uitzitten startte hij het openingsduel van het seizoen 2013–2014 tegen Sporting Charleroi in de basiself.
Mechele groeide uit tot een vaste pion en vormde een defensief duo met Björn Engels. Op 28 november 2013 verlengde Mechele zijn contract bij Club Brugge tot medio 2017.[7] Op 20 januari 2015 scoorde de verdediger in de laatste minuut tegen KV Mechelen het winning doelpunt in de kwartfinales van de Beker van België.[8] Uiteindelijk pakte Brandon Mechele met de Beker van België zijn eerste prijs dat seizoen. Onder leiding van Michel Preud'homme – in betere tijden voor Mechele (zie onder) – werd het 2-1 in de finale tegen de aartsrivalen van RSC Anderlecht. Hij wist niet te verhinderen dat spits Aleksandar Mitrović de gelijkmaker tegen de touwen prikte na het openingsdoelpunt van Tom De Sutter. Lior Refaelov besliste de finale in de absolute slotfase. Mechele speelde de volledige finale naast Óscar Duarte.[9]
Uit de gratie bij Preud'homme
Onder coach Michel Preud'homme verdween Brandon Mechele een beetje van de radar. Hij verloor zijn basisplaats in het seizoen 2015-2016, waarin Club Brugge voor het eerst kampioen werd na elf seizoenen van droogte, en na een zware blessure mocht hij een seizoen later enkel Europees nog meespelen. Dat werd door Mechele en zijn achterban als dermate frustrerend ervaren dat zijn toenmalige vriendin/huidige echtgenote Caroline in de media uithaalde naar Preud'homme. Die laatste was niet onder de indruk en was overtuigd van zijn keuze Mechele gedurig te loochenen in de vaderlandse competitie: "Al was het Sinterklaas die iets zei...".[10][11] Jeugdvriend Björn Engels en voormalig Ajax-verdediger Stefano Denswil waren onder Preud'homme (diens laatste seizoen als hoofdtrainer van Club Brugge) de vaste centrumverdedigers van het elftal geworden. In de winterstop van het seizoen 2016–2017 verhuisde Brandon Mechele dan ook op uitleenbeurt naar STVV, samen met linkshalf Boli Bolingoli en doelman Sébastien Bruzzese. Daar werd hij onder de Kroatische trainer Ivan Leko, zelf een oud-speler van Brugge, opnieuw een vaste waarde.[12][13]
Terug in de basis onder Ivan Leko
Mechele begon met twijfels aan het seizoen 2017-2018 bij Club Brugge, waar Ivan Leko intussen als nieuwe trainer was aangesteld. Ondanks de aanwezigheid van de tactisch sterke Benoît Poulain behield Leko het vertrouwen in de Bredenenaar, na een zeer moeilijke start. Mechele vormde de Brugse defensie met de Nederlander Stefano Denswil. Mechele presteerde ijzersterk. Ten dele werd hij geholpen door Björn Engels' vertrek in de zomer, naar het Griekse Olympiakos Piraeus.[14] Poulain werd getroffen door blessures, maar de Fransman kreeg, indien volledig fit, van Leko steevast een plaats in het basiselftal. Mechele en Poulain hadden dezelfde tactisch doorlezen speelstijl, Stefano Denswil bleek over veel technische kwaliteiten te beschikken (hoewel de Nederlander sinds zijn komst in januari 2015 soms nonchalant oogde, werd Denswil net als Mechele als onmisbaar beschouwd door supporters en de media [15]). De Brugse verdediging kwam onder leiding van Ivan Leko in het seizoen 2017–2018 te staan als een huis. Men slikte amper tegengoals, met dank aan voorstopper Brandon Mechele, de "stilzwijgende, noest werkende West-Vlaming" [16] die zich opwierp tot defensieve leider van blauw-zwart.[17]
Het spelsysteem dat coach Leko invoerde was een 3–5–2, met drie verdedigers (Poulain rechts, Mechele centraal en Denswil links). Met name Mechele en Denswil werden uitblinkers en speelden het volgende seizoen ook aan elkaars zijde. Hoewel Benoît Poulain (bijnaam Le professeur) zich ongeveer dezelfde stijl aanmat als Mechele en een uitstekende tackle in huis had, bleken vooral Mechele en Stefano Denswil complementair: de Bredenenaar verdedigde op een intelligente en zakelijke manier, de Surinaamse Amsterdammer voetbalde sierlijk uit en had een hard schot in de benen.[18] Mechele miste zelfs geen seconde van de competitie. Bovendien scoorde hij dat seizoen drie doelpunten en veroverde zijn tweede landstitel met Club Brugge.[19]
Voor aanvang van het seizoen 2018-2019 liep Brandon Mechele tijdens de voorbereiding een blessure op aan de buikspieren.[20] Maar de taaie Mechele, door supporters en de media bijgenaamd RoboCop (hij kreeg die naam vanwege de landstitel die hij behaalde zonder een minuut van het seizoen te missen) [21], vocht zich in september terug in de ploeg en werd opnieuw gekoppeld aan Benoît Poulain en Stefano Denswil. Club Brugge eindigde in de competitie op de tweede plaats achter KRC Genk. Na het seizoen hield Leko het voor bekeken als Club Brugge-coach. Op 5 oktober 2018 werd Brandon Mechele door bondscoach Roberto Martinez beloond met zijn eerste selectie bij de Rode Duivels, maar hij mocht aanvankelijk nog niet meespelen. Op zijn eerste minuten bij de Rode Duivels zou Mechele nog een jaar moeten wachten.[22]
Sterkhouder onder Clement
Op 5 februari 2020 scoorde Mechele, onder de leiding van de nieuwe coach Philippe Clement, het openingsdoelpunt in de terugwedstrijd van de halve finale van de Beker van België op het veld van SV Zulte Waregem. Hij devieerde een doorgekopte bal van Michael Krmenčík met de borst in het lege doel van de uitgekomen Zulte Waregem-doelman Sammy Bossut. Mechele kreeg het doelpunt nipt op zijn naam want de bal was al bijna over de doellijn. Club Brugge plaatste zich voor de bekerfinale dankzij de 18-jarige Charles De Ketelaere, nadat invaller Dimitri Oberlin de gelijkmaker had gescoord voor Zulte Waregem (1–2). De heenwedstrijd was op 1–1 geëindigd, waardoor Mechele en zijn maats verlengingen vermeden.[23] Club Brugge verloor de finale van Royal Antwerp FC met 0–1.[24]
In het seizoen 2020–2021 bleef Brandon Mechele een vaste waarde in de competitiewedstrijden van Club Brugge. In de Champions League speelde hij twee keer de volledige wedstrijd tegen Zenit Sint-Petersburg, met een dubbele overwinning als resultaat. In de andere vier groepswedstrijden bleef Mechele evenwel op de bank.
Tijdens het seizoen 2020–2021 werd Brandon Mechele in de bloemetjes gezet voor zijn 250ste wedstrijd voor Club Brugge.[25] Bovendien mocht Mechele af en toe de kapiteinsband dragen bij afwezigheid van eerste kapitein Ruud Vormer en vice-kapitein Hans Vanaken, zoals dat bijvoorbeeld ook het geval zou zijn in de gewonnen Supercup van 2021 tegen bekerwinnaar KRC Genk op 17 juli 2021. Dit werd Mecheles eerste prijs als aanvoerder van blauw-zwart.[26]
Op 24 januari 2021 scoorde Brandon Mechele de winning goal in de competitietopper tegen Genk. Mechele legde de bal dood op de borst en als was hij een volleerde centrumspits werkte hij vervolgens beheerst af. Mecheles doelpunt werd omschreven als een "spitsengoal" en deze 3-2 bleek uiteindelijk voldoende voor de drie punten.[27] Vier dagen later was hij opnieuw trefzeker in de Brugse stadsderby tegen Cercle Brugge. Dit keer zorgde hij voor de gelijkmaker met een kopbal. Zijn treffer bleek cruciaal in de 1-2-overwinning.[28]
Op 18 februari 2021 was het andermaal raak voor Brandon Mechele: de verdediger scoorde in de Europa League op het veld van Dinamo Kiev het levensbelangrijke uitdoelpunt.[29] Het werd uiteindelijk 1-1 in die heenwedstrijd, wat niet voldoende bleek voor de kwalificatie. Mechele en Club Brugge werden in 2021 opnieuw landskampioen.[30]
Clubstatistieken
| Seizoen | Club | Land | Competitie | Competitie | Beker van België | Europees | Supercup | Totaal | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wed. | Dlp. | Wed. | Dlp. | Wed. | Dlp. | Wed. | Dlp. | Wed. | Dlp. | ||||
| 2012/13 | Club Brugge |
|
Jupiler Pro League | 3 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | — | 3 | 0 | |
| 2013/14 | 25 | 0 | 1 | 0 | 2 | 0 | — | 28 | 0 | ||||
| 2014/15 | 30 | 2 | 6 | 1 | 13 | 0 | — | 49 | 3 | ||||
| 2015/16 | 13 | 0 | 2 | 0 | 9 | 0 | 1 | 0 | 25 | 0 | |||
| 2016/17 | 0 | 0 | 0 | 0 | 2 | 0 | 0 | 0 | 2 | 0 | |||
| → Sint-Truidense VV | 18 | 2 | 0 | 0 | — | — | 18 | 2 | |||||
| 2017/18 | Club Brugge | 40 | 3 | 5 | 2 | 3 | 0 | 0 | 0 | 48 | 5 | ||
| 2018/19 | 32 | 0 | 1 | 0 | 7 | 0 | 1 | 0 | 41 | 0 | |||
| 2019/20 | 24 | 0 | 6 | 1 | 7 | 0 | 0 | 0 | 37 | 1 | |||
| 2020/21 | 33 | 2 | 3 | 0 | 4 | 1 | 0 | 0 | 40 | 3 | |||
| 2021/22 | 38 | 0 | 4 | 0 | 3 | 0 | 1 | 0 | 46 | 0 | |||
| TOTAAL | 256 | 9 | 28 | 4 | 50 | 1 | 3 | 0 | 337 | 11 | |||
Statistieken bijgewerkt tot 22 mei 2022
Interlandcarrière
Mechele werd voor het eerst opgeroepen voor de Rode Duivels op 16 oktober 2018 voor de vriendschappelijke interlands tegen Zwitserland en Nederland. Hierin kwam hij wel nog niet in actie.[31] De centrale verdediger debuteerde pas tijdens zijn 8ste selectie op 13 oktober 2019, dit in een kwalificatiewedstrijd voor het EK 2020 in en tegen Kazachstan. Hij mocht in de extra tijd op de 91ste minuut invallen voor Thomas Vermaelen en de wedstrijd volmaken. België won de wedstrijd met 0-2 en plaatste zich voor het EK.[32]
Op 8 oktober 2021 mocht Brandon Mechele voor het eerste starten in de oefeninterland tegen Ivoorkust. Die wedstrijd eindigde op 1–1.[33] Ook op 11 november 2020 maakte hij de volledige 90 minuten vol in een oefeninterland tegen Zwitserland.[34] Mechele maakte geen deel uit van de selectie voor het EK in 2021. Samen met Sambi Lokonga en Zinho Vanheusden werd hij wel gevraagd stand-by te blijven en deed hij ook de voorbereiding met de selectie mee.[35]
Interlands
| Interlands van Brandon Mechele voor België
| |||||
|---|---|---|---|---|---|
| No. | Datum | Wedstrijd | Uitslag | Soort Wedstrijd | Doelpunten |
| Als speler bij Club Brugge
| |||||
| 1. | 13 oktober 2019 |  Kazachstan – België |
0 – 2 | EK Kwalificatie 2020 | – |
| 2. | 8 oktober 2020 | België – Ivoorkust  |
1 – 1 | Vriendschappelijk | – |
| 3. | 11 november 2020 | België – Zwitserland .svg){kind=small} |
2 – 1 | Vriendschappelijk | – |
| Totaal | 0 | ||||
Bijgewerkt t/m 11 november 2020[36]
Palmares
| Competitie | ||||
|---|---|---|---|---|
| Aantal | Jaren | |||
| Club Brugge
| ||||
| Kampioen België | 5x | 2015/16, 2017/18, 2019/20, 2020/21, 2021/22 | ||
| Beker van België | 1x | 2014/15 | ||
| Belgische Supercup | 3x | 2016, 2018, 2021 | ||
Zie ook
Bronnen, noten en/of referenties
|
4 Ordóñez ·
6 Odoi ·
7 Skov Olsen ·
8 Skóraś ·
9 Jutglà ·
10 Vetlesen ·
11 Barberà ·
14 Meijer ·
15 Onyedika ·
20 Vanaken 
·
21 Bursik ·
22 Mignolet ·
27 Nielsen ·
28 Boyata ·
29 Jackers ·
32 Nusa ·
33 Shinton ·
39 Balanta ·
44 Mechele ·
55 De Cuyper ·
58 Spileers ·
62 Homma ·
64 Sabbe ·
65 Seys ·
66 Yameogo ·
68 Talbi ·
77 Zinckernagel ·
91 De Corte ·
99 Thiago ·
Coach: Hayen ad interim
Assistent-coach: Jonckheere ad interim
· 
· 
| Coach: Preud'homme |
· · | Coach: Leko |
· · Middenvelders: 3 Balanta · 16 Schrijvers · 19 Vlietinck · 20 Vanaken  · 25 Vormer · 26 Rits · 90 De Ketelaere · 95 De Cuyper | |
| Coach: Clement |
· · | Coach: Clement |