De Camera dei deputati heeft 630 leden waarvan er 475 direct worden gekozen via algemeen enkelvoudig kiesrecht. 155 leden zijn afgevaardigden van de diverse autonomeregio's van Italië. De leden van de Camera dei deputati worden voor een periode van vijf jaar gekozen.
Volgens het Italiaanse kiesstelsel krijgt de grootste partij automatisch (minimaal) 55% van de zetels, oftewel 345 van de 630 zetels.
Volgens de Italiaansegrondwet van 27 december 1947, van kracht sinds 1 januari 1948, kent het Italiaanse parlement twee kamers, de Kamer van Afgevaardigden en de Senaat van de Republiek. Volgens artikel 55 van de grondwet bezitten beide kamers identieke macht.
De belangrijkste functies van de twee kamers zijn:
Indienen van een motie van wantrouwen tegen de zittende regering (art. 94)
Controleren van de uitvoerende, wat o.a. inhoudt het recht op het houden van parlementaire enquêtes
Volgens artikel 82 kan iedere kamer afzonderlijk besluiten tot het instellen van ad-hoccommissies met dezelfde wettelijke macht als het parlement.
Soms vindt er een gezamenlijke zitting plaats van de twee kamers van het parlement, bijvoorbeeld bij de verkiezing van een nieuwe president, waaraan ook afgevaardigden van de provinciale raden deelnemen (art. 83). Ook de rechters van het hooggerechtshof (art. 135) en een derde van de leden van de hoge raad van de magistratuur (art. 104).
Deze lijst bevat de samenstellingen van de Italiaanse Kamer van Afgevaardigden bij het begin van elke legislatuur. Tijdens de legislatuur verandert deze samenstelling altijd en kunnen daarmee ook de machtsverhoudingen aanzienlijk verschuiven. Voor de verkiezingen sinds 1994 duidt de achtergrond van de partijnamen de coalitie aan waarin de partijen naar de kiezer trokken. Deze coalities worden niet noodzakelijk weerspiegeld in de regeringsvorming.
↑In de II legislatuur waren er 590 afgevaardigden.
↑In de III legislatuur waren er 596 afgevaardigden.
↑Vanaf de verkiezingen van 1963 werd het aantal Kamerleden vastgesteld op 630. Tot dan was de regel: één afgevaardigde per tachtigduizend inwoners of per deelgemeente van veertigduizend inwoners.
↑Bij het begin van de XIII legislatuur werd één zetel niet onmiddellijk toegewezen, omdat Vittorio Sgarbi (destijds FI) tweemaal verkozen was. Nadien werd de zetel wel toegekend aan FI.
↑Bij het begin van de XIV legislatuur werden 14 zetels, waarvan 11 voor Forza Italia en 3 voor La Margherita, niet toegekend. Dankzij procedures voor meermaals verkozen afgevaardigden konden uiteindelijk de 3 zetels die toekwamen aan La Margherita toegekend worden. Doordat de vereisten niet vervuld waren, kon men de 11 zetels van Forza Italia niet toewijzen. De hier vermelde cijfers zijn die van vlak na de verkiezingen, dus met 616 in plaats van 630 verkozenen.