Naar inhoud springen

Gebruiker:Wemarijnissen/Kladblok

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Noor Abed[bewerken | brontekst bewerken]

Noor Abed (1988, Palestina) is een interdisciplinaire kunstenaar die werkt op het snijvlak van performance, media en film.

Educatie, residenties en loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Abed behaalde een bachelor in hedendaagse beeldende kunst van de International Academy of Art, Palestina en een Master in fotografie en media aan het California Institute of the Arts, Los Angeles in de Verenigde Staten.[1][2]

Ze was een fellow bij het Department of Maybe Education and Public Program tijdens Documenta 13 in Kassel, Duitsland in 2012.[3]

Abed was artist-in-residence aan de Skowhegan School of Painting and Sculpture in Maine (2014). Als finalist en derde prijswinnaar van de Young Artist Award 2014 ontving ze in 2016 de residentie en opdracht van het March Project van de Sharjah Art Foundation in de Verenigde Arabische Emiraten. [4][5]

In 2015-2016 volgde ze het Whitney Independent Study Program in New York en in 2016-2017 was ze deelnemer aan het Home Workspace Program van Ashkal Alwan in Beirut, Libanon. [6][7][8]

Ze ontving een residentiebeurs aan de Cité Internationale des Arts in Parijs in 2018. Voor een fellowship met focus op film van de Raw Material Company in Dakar, Senegal, nam ze in 2019 deel aan de RAW Académie Session 7 geleid door kunstenaar en filmmaker Eric Baudelaire.[9][10]

Samen met Lara Khaldi richtte Abed in 2020 de School of Intrusions op dat fungeert als een onafhankelijk onderwijsplatform in Ramallah, Palestina.[11][12]

In 2020-2021 nam ze deel aan de School of Infinite Rehearsals en in 2022-2023 aan het Tailor-made Fellowships programma, beide van Οnassis AiR in Athene, Griekenland.[13]

Abed was assistent curator voor Documenta 15 in Kassel in 2021-2022. In 2022 ontving ze de Han Nefkens Foundation/Fundació Antoni Tàpies Video Art Production Grant. De voltooide video zal internationaal worden tentoongesteld door de vijf samenwerkende instellingen van de Foundation, namelijk: de Fundació Antoni Tàpies in Barcelona; het NTU Centrum voor Hedendaagse Kunst Singapore; WIELS in Brussel; het Museum voor Hedendaagse Kunst en Design (MCAD) in Manilla en het Jameel Arts Centre in Dubai.[14][15]

Van 2022 tot en met 2024 is Abed artist-in-residence aan de Rijksakademie in Amsterdam, Nederland.

Screenings en tentoonstellingen[bewerken | brontekst bewerken]

Abed's werk wordt internationaal veelvuldig vertoond en tentoongesteld bij o.a.:

School of Intrusions[bewerken | brontekst bewerken]

Samen met Lara Khaldi richtte Abed in 2019 School of Intrusions (SOI) op.[12] SOI is een experimenteel onderwijsplatform in Palestina dat tot doel heeft een ruimte te ontwikkelen voor samenwerking door onafhankelijke praktijken samen te brengen en wederzijds leren te stimuleren.

Het platform beschouwt onderwijs als een vorm van 'ingrijpen in de wereld' die niet los staat van het dagelijks leven, waarbij men zich de vraag stelt of ervaringsgerichte kennis over locaties, gemeenschapsvorming, collectivisme en alternatieve economieën mogelijk zijn. Door middel van denken, discussies en acties proberen de deelnemers actief binnen te dringen in private en publieke ruimtes, waarbij ze locaties, tijd en kennis behandelen als commons.

Documenta[bewerken | brontekst bewerken]

Documenta 15[bewerken | brontekst bewerken]

Documenta 15 stond onder de artistieke leiding van het Indonesische kunstenaarscollectief ruangrupa.[16] [17] Documenta 15 koos ervoor om te werken met de kernwaarden en ideeën van lumbung (Indonesische term voor een gemeenschappelijke rijstschuur).[18] Volgens ruangrupa is lumbung als artistiek en economisch model geworteld in principes als collectiviteit, het delen van gemeenschappelijke hulpbronnen en gelijke toewijzing van middelen. Dit werd volgens het collectief belichaamd in alle delen van de samenwerkingen en de gehele manifestatie.

Voor hun editie nodigde ruangrupa van over heel de wereld andere gemeenschapsgerichte collectieven, organisaties en instellingen uit om met elkaar te experimenteren en te werken aan nieuwe modellen van duurzaamheid en collectieve deelpraktijken.[19] Eén van deze collectieven was het Palestijnse The Question of Funding. Noor Abed maakt deel uit van dit collectief.

The Question of Funding[bewerken | brontekst bewerken]

The Question of Funding is een collectief van culturele makers en gemeenschapsorganisatoren uit Palestina.[20] Door het produceren, documenteren, verzamelen en verspreiden van middelen, ervaringen en kennis met hun bredere gemeenschap, beoogt het collectief de financieringseconomie en de manier waarop deze de culturele productie in zowel Palestina als in de wereld beïnvloedt, te herdenken.

Ontstaan in 2019 uit ontmoetingen binnen de bredere kunstgemeenschap van Palestina, probeert The Question of Funding de heersende en beperkende internationale financieringsmodellen waarvan de Palestijnse culturele instellingen afhankelijk blijven, in vraag te stellen, te bespreken en oplossingen te vinden. The Question of Funding wil actief werken aan het vinden van alternatieve economische structuren waarbij men weerstand wil bieden aan de fysieke en geografische grenzen en beperkingen in Palestina en daarbuiten. Met deze doelstelling ontwikkelt het collectief een door de gemeenschap bestuurd economisch systeem dat de lokale productie uit sectoren als landbouw, kunst en cultuur faciliteert. Het verbindt deze in een poging om de sociale ontwikkeling en eenheid te bevorderen.

In de context van Documenta 15 creëerde The Question of Funding een gemeenschappelijk economisch model dat vertrouwens- en zero trust-systemen combineerde op basis van blockchain-technologieën. Samen met het Gazaanse kunstenaarscollectief Eltiqa stelde het een tentoonstelling samen en poogde het verschillende evenementen en workshops te organiseren met diverse lokale basisorganisaties uit Kassel.[21][22]

Controversies en vandalisme[bewerken | brontekst bewerken]

In januari 2022, vijf maanden voordat Documenta 15 opende, werden lasterlijke beweringen geuit tegen Documenta en ruangrupa door de blog Alliance Against Anti-Semitism Kassel vanwege de opname van het Palestijnse collectief The Question of Funding over hun vermeende banden met de Boycot, Desinvestering en Sancties (BDS)-beweging .[23] Beide werden door de blog en vervolgens door diverse Duitse en internationale media beschuldigd van antisemitisme.[24]

In een poging om een dialoog te bevorderen wilde ruangrupa een forum/lezingenreeks organiseren, dat het fundamentele recht op artistieke vrijheid in het licht van antisemitisme, racisme en Islamofobie zou adresseren.[25] Het forum werd echter afgezegd nadat Josef Schuster, voorzitter van de Centrale Joodse Raad in Duitsland zich in een brief tegen het forum uitte aan Claudia Roth, Duits Minister van Staat voor cultuur en media, waardoor ruangrupa en verschillende panelleden niet meer geloofden in een vrije en productieve discussie.[26]

In april 2022 werden buiten de ruruHaus-tentoonstellingslocatie meerdere anti-moslimstickers gevonden met slogans als “Vrijheid, geen Islam!”, "Geen compromis met barbarij!", "Bestrijd de Islam consequent!" en "Solidariteit met Israël." Een maand voor de opening, op 27 mei 2022, werd er ingebroken in de expositieruimte waar The Question of Funding hun werk zou tentoonstellen en werden de muren met graffiti beklad.[27][28] Op 2 juni 2022 publiceerden betrokken kunstenaars en organisatoren van Documenta 15 een steunbetuiging aan ruangrupa, waarin ze stelden dat het collectief ten onrechte werd beschuldigd van antisemitisme.[29]

Dagen na de opening ontstond weerom controverse en kwam een ​​muurschildering met de titel 'People's Justice' (2022) van de Indonesische groep Taring Padi onder vuur te liggen.[30] Duitse en Israëlische regeringen veroordeelden het werk dat twee karikaturen bevatte die werden gezien als antisemitisch. Eerst werd het kunstwerk gedeeltelijk bedekt en later definitief neergehaald.[31] Ondanks verontschuldigingen en het ontmantelen van het kunstwerk gaf deze situatie aanleiding tot voortdurende verhitte politieke, artistieke en sociale debatten in Duitsland en daarbuiten.[32][33][34]

In augustus 2022 werd door de Raad van Toezicht van Documenta een "wetenschappelijk adviespanel" aangesteld om kunstwerken in documenta vijftien te beoordelen op basis van antisemitisme. ruanggrupa verzette zich en sprak zich uit tegen de censuur van kunstwerken. Het adviespanel concludeerde dat in deze Documenta een antizionistische, antisemitische en anti-Israëlische stemming de overhand kreeg. ruangrupa en 65 deelnemende kunstenaars, waaronder Abed, reageerden met een open brief.[35] In de brief benadrukten ze de voortdurende intimidatie en discriminatie waarmee ruangrupa werd geconfronteerd en sprak men zich uit tegen de beweringen en gehanteerde methoden van het adviespanel die men bestempelde als pseudowetenschappelijk, racistisch en eurocentrisch.

Op 17 november 2023, te midden van het escalerende conflict in Israël en Palestina, nam de gehele Documenta 16 selectiecommissie collectief ontslag na beschuldigingen van antisemitisme wegens de steun van enkele commissieleden aan de BDS-beweging.[36] In hun ontslagbrief stelden zij: "In de huidige omstandigheden geloven we niet dat er in Duitsland ruimte is voor een open uitwisseling van ideeën en de ontwikkeling van complexe en genuanceerde artistieke benaderingen die documenta-kunstenaars en curatoren verdienen."[37]

Rijksakademie[bewerken | brontekst bewerken]

Van 2022 tot en met 2024 is Noor Abed artist-in-residence aan de Rijksakademie in Amsterdam. De Rijksakademie is een internationaal twee jaar durend programma waarin men een diverse en multidisciplinaire groep kunstenaars uitdaagt om hun eigen praktijk uit te diepen en nieuwe gebieden binnen en buiten het kunstveld te verkennen. Binnen het onderdeel Open Studios delen de kunstenaars hun werk met het breder publiek.[38]

In het gepresenteerde werk voor Open Studios stelde Abed zich de vraag welke rol esthetiek speelt bij de uitvoering van rituelen.[39] Ze onderzoekt de prestaties van een gemeenschap en sociale bewegingen in relatie tot rituelen van wachten, verzet en rouw. Daarbij denkt ze na over de rol van collectieve ritmische bewegingen en de potentiële impact die gedeelde gevoelens kunnen oproepen bij het creëren en in stand houden van een gemeenschap. Volgens Abed is haar onderzoek een verdere verdieping en verkenning van het verband tussen het begrip 'synchronie’ en 'sociale actie' waarbij ze nagaat in hoeverre beweging als een sociaal-politieke vorm geworteld is in noties van overleving en solidariteit.

Werk (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]

Penelope (2014)[bewerken | brontekst bewerken]

De film Penelope is gebaseerd op het epische gedicht 'Odyssee'. Het gedicht volgt de mythische koning Odysseus op zijn reis terug naar huis na het einde van de tienjarige Trojaanse oorlog. Op zijn terugreis worstelt en vecht hij nogmaals tien jaar op zee tegen mystieke wezens en mythologische elementen. Thuis in Ithaka wacht zijn vrouw Penelope. Overdag weeft zij voor hem een lijkwade die ze 's avonds weer loshaalt uit het weefgetouw.

In deze film onderzoekt Abed de mythe in relatie tot in de geschiedenis; de relatie ervan tot het heden en het imaginaire als middel om de sociale identiteit in twijfel te trekken.[40] Penelope werd gefilmd in Palestina. Centraal in de film is een vrouwelijke figuur als representatie van Penelope.

Door haar bredere interesse in de relatie van fotografie met het koloniale verleden van het land, koos Abed doelbewust om te draaien met 16 mm-film. Voor Abed vertegenwoordigt Palestina de herinnering en een verlangen naar een utopisch verleden dat niet meer bestaat. Zij koppelt niet alleen de analoge film als medium aan het begrip nostalgie, maar verbindt het ook met het land en zijn complexe geschiedenis.[41]

Excerpt - Penelope[42]

One night stand (2019)[bewerken | brontekst bewerken]

Samen met regisseur en producent Mark Lotfy regisseerde Abed de 24-minuten durende kortfilm One Night Stand.[43][44] De film was geïnspireerd door en gebaseerd op een opgenomen gesprek dat beide filmmakers in Beirut voerden met een onbekende Europeaan en onderzoekt strategieën voor het rekruteren van milities.[45] Het opgenomen gesprek diende later als basis voor het uiteindelijke script. De film is een virtueel onderzoek naar het denken van een man die bereid was zijn leven op te offeren voor de vrijheidsstrijd. In de film stellen de filmmakers de authenticiteit van documentaires en de manieren waarop realiteit door middel van simulaties en gemodelleerde situaties gerepresenteerd kan worden in vraag.

Trailer - One night stand [46]

Our songs were ready for all wars to come (2021)[bewerken | brontekst bewerken]

Our songs were ready for all wars to come is een single channel video (22:03 minutes) van gechoreografeerde scenes gebaseerd op gedocumenteerde volksverhalen uit Palestina.

De film start met vier minuten van duisternis en het geluid van een vrouwenstem. In de film worden beelden van vrouwen verbonden met verhalen over waterputten en gemeenschappelijke rituelen, die voor Abed symbool staan voor verdwijning, rouw en dood. Een rode draad doorheen de film is een lied gezongen door de Palestijnse zangeres Maya Khaldi, waarvan de teksten een collage vormen van verschillende Palestijnse volksverhalen.[47][48] "Mijn werk richt zich op het bevragen van collectieve sociale identiteiten door het construeren van mythologieën en het kritisch omgaan met folklore als bron van kennis. Ik creëer situaties voor alternatieve sociale en representatieve modellen in Palestina." aldus Noor Abed [49]

Excerpt - Our songs were ready for all wars to come [50]

A night we held between (2024)[bewerken | brontekst bewerken]

In A Night We Held Between [51] gebruikt Abed het verhaal van het Minoïsche Labyrint als inspiratie en verbindt ze deze mythologie met de actuele sociaal-politieke realiteit in Palestina. Het land en landschap van Palestina zijn de hoofdrolspelers van de film en zijn vastgelegd in beelden van grotten, gebeeldhouwde gaten, ondergrondse gangen en wilde valleien. Met deze beelden probeert Abed op te roepen wat verloren, vergeten of verlaten is. Ze werkt met gebaren die resoneren met het heden en wil zo ruimte creëeren voor een gemeenschappelijk uitdrukking van verbondenheid met het land en de cultuur door tijd en ruimte heen.

Except - A night we held between[52]

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gebruiker:Wemarijnissen/Kladblok&oldid=67791920"