Naar inhoud springen

Geelbandral

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Geelbandral
IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2016)
Geelbandral
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Aves (Vogels)
Orde:Gruiformes (Kraanvogelachtigen)
Familie:Rallidae (Rallen)
Geslacht:Hypotaenidia
Soort
Hypotaenidia philippensis
(Linnaeus, 1766)[2]
Synoniemen
  • Rallus philippensis (protoniem)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Vogels

De geelbandral (Hypotaenidia philippensis, synoniem: Gallirallus philippensis) is een ral die voorkomt in grote delen van Australazië en het zuidwesten van de Grote Oceaan.

De geelbandral is een grotendeels terrestrische vogel, die ongeveer 25 tot 33 cm lang wordt. De bovenzijde is voornamelijk bruin, de onderzijde is zwart met wit. Ze hebben een witte wenkbrauw, een kastanjebruine band van de snavel tot in de nek en een vaalgele band op de borst.[3]

Ondersoorten, verspreiding en leefgebied

[bewerken | brontekst bewerken]

De geelbandral komt voor in grote delen van Australazië en het zuidwesten van de Grote Oceaan waaronder de Filipijnen, Nieuw-Guinea, Australië en talloze kleinere eilanden van de tropen tot aan de Sub-antarctische Eilanden.

Het leefgebied bestaat uit een groot aantal typen draslanden zoals moerassen, meertjes, beken, overstromingsvlakten, riviermondingen, mangrove en afvalwaterzuiveringen. Bovendien kan de vogel aangetroffen worden in droog grasland, heide, half bebost gebied met struikgewas, weiland, akkers, grote tuinen, parken, vliegvelden en golfterreinen, mits er dicht struikgewas of riet in de nabijheid is om zich in te verbergen. De vogel komt zelfs voor op kale eilanden en tot op 3600 m boven zeeniveau.[3]

Er zijn twintig ondersoorten bekend, waarvan één is uitgestorven:[4]

De geelbandral is een allesetende aaseter. Hun dieet bestaat onder andere uit diverse soorten gewervelden en ongewervelden, zaden, gevallen fruit en ander plantaardig materiaal. Verder eten ze afval en aas.

Voortplanting

[bewerken | brontekst bewerken]

Het nest van de geelbandral is meestal te vinden in dichte gras of roodachtige vegetatie vlak bij het water. De gemiddelde legsel is vijf tot acht eieren.

De vogel heeft een groot verspreidingsgebied en ook een groot aanpassingsvermogen. Op een paar eilanden wordt deze ral echter bedreigd door ingevoerde huiskatten en andere predatoren zoals op sommige de Fijieilanden. Op Taveuni, West-Samoa en Niue is het echter een algemeen voorkomende vogelsoort. Daarom staat de soort als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]

Zie de categorie Gallirallus philippensis van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.