Grand Prix Formule 1 van Japan 1989

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Grand Prix Formule 1 van Japan 1989 werd gehouden op 22 oktober op het circuit van Suzuka.

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

Voor de race[bewerken | brontekst bewerken]

Alain Prost had twaalf punten meer in het wereldkampioenschap dan Ayrton Senna. De Braziliaan moest hierdoor winnen om nog kans te maken op de wereldtitel.

Kwalificatie[bewerken | brontekst bewerken]

De beide McLarens domineerden de kwalificatie. Senna was nog een klasse sterker dan Prost en pakte de pole-position met meer dan anderhalve seconde voor de Fransman. De Ferraris van Gerhard Berger en Nigel Mansell stonden op de tweede startrij. Riccardo Patrese kwalificeerde zich op de vijfde plaats met Alessandro Nannini in de Benetton naast zich.

Race[bewerken | brontekst bewerken]

Prost startte sneller dan Senna, de Braziliaan slaagde er maar net in om Berger achter zich te laten. Prost bouwde zijn voorsprong uit tot zes seconden. Hierna verloor Senna nog eens twee seconden na een trage pitstop. Dankzij de nieuwe banden kwam Senna echter hoe langer, hoe dichter bij Prost. Achter de beide McLarens vielen de Ferrari's uit: Berger met problemen aan de versnellingsbak, Mansell met motorproblemen.

Senna kwam bij Prost in de veertigste ronde en de volgende vijf ronden bleef het verschil tussen beide rijders rond de seconde hangen. In de 46ste ronde deed Senna, die een hogere snelheid kon aanhouden in de bochten, er alles aan om dicht bij Prost, die sneller was op de rechte stukken, te blijven. Voor de chicane kwam Senna naast Prost, de Fransman liet dit niet gebeuren en verhinderde Senna om hem voorbij te gaan. De beide wagens belandden naast de baan. Prost gaf op, maar Senna gebaarde naar de marshalls om hem te duwen. Hierdoor slaagde hij erin zijn motor opnieuw aan de praat te krijgen en hij reed via een zijweg naast de chicane door. Zijn wagen was beschadigd waardoor hij zijn neus moest laten vervangen in de pits, maar toen Senna opnieuw in de race kwam reed hij slechts vijf seconden achter de nieuwe leider Nannini.

De Italiaan kon Senna niet lang afhouden, waarna hij voorbij gestoken werd door Senna op exact dezelfde plaats als waar de botsing tussen Prost en Senna was gebeurd. Drie ronden later was de race afgelopen en had Senna de race gewonnen. Nannini werd tweede, gevolgd door beide Williams-wagens van Patrese en Thierry Boutsen.

Na de race[bewerken | brontekst bewerken]

Onmiddellijk na de race werd Senna gediskwalificeerd voor het missen van de chicane. Nannini kreeg de overwinning, waardoor hij samen met Patrese en Boutsen op het podium terechtkwam. Het werd Nannini's enige overwinning in de Formule 1. Door de diskwalificatie ging de wereldtitel naar Prost.

Omdat hij geen voordeel uit het missen van de chicane had gehaald, gingen Senna en McLaren tegen de beslissing in beroep. Senna's diskwalificatie werd echter niet opgeheven. Meer nog, hij kreeg een boete van 100000$ en een voorwaardelijke schorsing van zes maanden.

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Nummer Rijder Team Ronden Tijd/Opgave Startplaats Punten
1 19 Vlag van Italië Alessandro Nannini Benetton-Ford 53 1:35:06.277 6 9
2 6 Vlag van Italië Riccardo Patrese Williams-Renault 53 + 11.904 5 6
3 5 Vlag van België Thierry Boutsen Williams-Renault 53 + 13.446 7 4
4 11 Vlag van Brazilië Nelson Piquet Lotus-Judd 53 + 1:44.225 11 3
5 7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Martin Brundle Brabham-Judd 52 + 1 Ronde 13 2
6 9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Warwick Arrows-Ford 52 + 1 Ronde 25 1
7 15 Vlag van Brazilië Maurício Gugelmin March-Judd 52 + 1 Ronde 20  
8 10 Vlag van Verenigde Staten Eddie Cheever Arrows-Ford 52 + 1 Ronde 24  
9 21 Vlag van Italië Alex Caffi Dallara-Ford 52 + 1 Ronde 15  
10 22 Vlag van Italië Andrea de Cesaris Dallara-Ford 51 + 2 Rondes 16  
DQ 1 Vlag van Brazilië Ayrton Senna McLaren-Honda 53 Gediskwalificeerd 1  
NF 2 Vlag van Frankrijk Alain Prost McLaren-Honda 46 Botsing 2  
NF 8 Vlag van Italië Stefano Modena Brabham-Judd 46 Motor 9  
NF 27 Vlag van Verenigd Koninkrijk Nigel Mansell Ferrari 43 Motor 4  
NF 12 Vlag van Japan Satoru Nakajima Lotus-Judd 41 Motor 12  
NF 4 Vlag van Frankrijk Jean Alesi Tyrrell-Ford 37 Versnellingsbak 18  
NF 30 Vlag van Frankrijk Philippe Alliot Larrousse-Lamborghini 36 Motor 8  
NF 28 Vlag van Oostenrijk Gerhard Berger Ferrari 34 Versnellingsbak 3  
NF 20 Vlag van Italië Emanuele Pirro Benetton-Ford 33 Botsing 22  
NF 26 Vlag van Frankrijk Olivier Grouillard Ligier-Ford 31 Motor 23  
NF 16 Vlag van Italië Ivan Capelli March-Judd 27 Ophanging 17  
NF 17 Vlag van Italië Nicola Larini Osella-Ford 21 Remmen 10  
NF 3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jonathan Palmer Tyrrell-Ford 20 Brandstoflek 26  
NF 34 Vlag van Duitsland Bernd Schneider Zakspeed-Yamaha 1 Versnellingsbak 21  
NF 24 Vlag van Spanje Luis Perez-Sala Minardi-Ford 0 Botsing 14  
NF 23 Vlag van Italië Paolo Barilla Minardi-Ford 0 Koppeling 19  

Statistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Pole-position Ayrton Senna McLaren-Honda 1:38.041
Snelste ronde Alain Prost McLaren-Honda 1:43.506


Vorige race:
Grand Prix van Spanje 1989
FIA Formule 1 Wereldkampioenschap
40e seizoen (1989)
Volgende race:
Grand Prix van Australië 1989

Vorige race:
Grand Prix van Japan 1988
Grand Prix van Japan Volgende race:
Grand Prix van Japan 1990