Formule 1 in 1983
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
| 34e Formule 1-seizoen (1983) | ||||
|---|---|---|---|---|
Volgende: 1984 Vorige: 1982
| ||||
| ||||
Nelson Piquet werd voor de tweede maal wereldkampioen in 1983
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Races | 15 | |||
| Coureurs | 35 | |||
| Constructeurs | 18 | |||
| Verdedigend kampioen |
 Keke Rosberg (coureurs) Ferrari (constructeurs)
| |||
| Eindstand coureurs | ||||
| 1e plaats |  Nelson Piquet 59 (2e titel) | |||
| 2e plaats |  Alain Prost 57
| |||
| 3e plaats | René Arnoux 49
| |||
| Eindstand constructeurs | ||||
| 1e plaats | Ferrari 89 (8e titel) | |||
| 2e plaats | Renault 79
| |||
| 3e plaats |  Brabham 72
| |||
| ||||
Het Formule 1-seizoen 1983 was het 34ste FIA Formula One World Championship seizoen. Het begon op 13 maart en eindigde op 15 oktober na vijftien races.
- Voor het seizoen 1983 werden vlakke bodemplaten tussen de voor- en achterwielen verplicht, waardoor het gebruik van volledige grondeffect bodemplaten voor betere aerodynamica onmogelijk werd. Het invoeren van de vlakke bodem was een reactie op het verongelukken van Gilles Villeneuve in 1982 en betekende het einde van de oorlog tussen de FIA en de FOCA.
- In 1983 werd zowel het rijderskampioenschap als het constructeurskampioenschap gewonnen met gebruik van een turbomotor. Het tijdperk van de Cosworth DFV kwam hiermee ten einde.
- Er werd voor het laatst een race gereden die niet meetelde voor het wereldkampioenschap: de Race of Champions op Brands Hatch.
Kalender[bewerken | brontekst bewerken]
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Afgelast[bewerken | brontekst bewerken]
De Grand Prix van Zwitserland werd afgelast om onduidelijke redenen. De Grand Prix van de Verenigde Staten werd afgelast vervangen door de Grand Prix van Europa. De Grand Prix van Las Vegas werd afgelast om onduidelijke redenen. Daardoor stonden er geen 17 maar 15 wedstrijden op de uiteindelijke kalender.[1]
| Ronde | Grand Prix | Circuit | Plaats | Originele datum |
|---|---|---|---|---|
| 9 | GP van Zwitserland | Circuit de Dijon-Prenois
|
Dijon | 9 juli |
| 15 | GP van de Verenigde Staten |  Flushing Meadows Circuit
|
New York (New York) | 25 september |
| 16 | GP van Las Vegas | Caesars Palace Grand Prix Circuit
|
Las Vegas (Nevada) | 9 oktober |
Resultaten en klassement[bewerken | brontekst bewerken]
Grands Prix[bewerken | brontekst bewerken]
Puntentelling[bewerken | brontekst bewerken]
Punten worden toegekend aan de top zes geklasseerde coureurs.
| Positie | 1e | 2e | 3e | 4e | 5e | 6e |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Punten | 9 | 6 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Klassement bij de coureurs[bewerken | brontekst bewerken]
De elf beste resultaten van alle wedstrijden tellen mee voor de eindstand.
|
|
.svg){kind=small}
Klassement bij de constructeurs[bewerken | brontekst bewerken]
|
|
.svg){kind=small}
| Formule 1-seizoenen |
|---|
|
1950 · 1951 · 1952 · 1953 · 1954 · 1955 · 1956 · 1957 · 1958 · 1959 · 1960 · 1961 · 1962 · 1963 · 1964 · 1965 · 1966 · 1967 · 1968 · 1969 · 1970 · 1971 · 1972 · 1973 · 1974 · 1975 · 1976 · 1977 · 1978 · 1979 · 1980 · 1981 · 1982 · 1983 · 1984 · 1985 · 1986 · 1987 · 1988 · 1989 · 1990 · 1991 · 1992 · 1993 · 1994 · 1995 · 1996 · 1997 · 1998 · 1999 · 2000 · 2001 · 2002 · 2003 · 2004 · 2005 · 2006 · 2007 · 2008 · 2009 · 2010 · 2011 · 2012 · 2013 · 2014 · 2015 · 2016 · 2017 · 2018 · 2019 · 2020 · 2021 · 2022 · 2023 |
Bronnen, noten en/of referenties
|