Grand Prix Formule 1 van Nederland

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Grand Prix van Nederland
Circuit Zandvoort: zwart huidige, grijs voormalige lay-out
Land Vlag van Nederland Nederland
Organisator Fédération Internationale de l'Automobile
Geschiedenis
Eerste editie 1948
Meeste overwinningen Vlag van het Verenigd Koninkrijk Jim Clark (4)
Laatste editie
Datum 27 augustus 2023
Poleposition Vlag van Nederland Max Verstappen
Vlag van Oostenrijk Red Bull Racing-Honda RBPT
Snelste ronde Vlag van Spanje Fernando Alonso
Vlag van het Verenigd Koninkrijk Aston Martin-Mercedes
Winnaar Vlag van Nederland Max Verstappen
Vlag van Oostenrijk Red Bull Racing-Honda RBPT
Tweede Vlag van Spanje Fernando Alonso
Vlag van het Verenigd Koninkrijk Aston Martin-Mercedes
Derde Vlag van Frankrijk Pierre Gasly
Vlag van Frankrijk Alpine-Renault
Portaal  Portaalicoon   Autosport

De Grand Prix van Nederland (ook wel de Heineken Grote Prijs van Nederland en Formula 1 Heineken Dutch Grand Prix) is een race uit de Formule 1 die tussen 1952 en 1985 dertigmaal gehouden werd. De eerste vier jaar, dus van 1948 tot 1952, maakte de race op Zandvoort geen onderdeel uit van het officiële Formule 1 kampioenschap. Na een afwezigheid van 35 jaar zou de race in 2020 terugkeren op Circuit Zandvoort, maar in het kader van maatregelen ter bestrijding van de coronacrisis in Nederland werd dit uitgesteld tot 2021.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

In jaren 1930 werden er in Zandvoort stratenracewedstrijden gehouden op de klinkerweg in de plaats.[1][2] Tijdens de eerste jaren van de Duitse bezetting van Nederland (1940-1945) kreeg het voorgestelde circuit een impuls toen er een lange rechte weg door de plaats werd aangelegd. Het verhaal gaat[bron?] dat de burgemeester van Zandvoort in een poging vrijstelling voor dwangarbeid te krijgen voor de bevolking van Zandvoort een deal maakte met de Duitse bezetter. De Duitsers mochten een brede, rechte weg dwars door Zandvoort aanleggen die na de oorlog als paradeweg kon dienen. Later werd deze weg samen met enkele andere wegen door de Duitse bezetters gebruikt om de kustverdedigingswerken te bereiken.

Na de oorlog werden enkele van deze wegen verbreed en samengevoegd. Met advies van Sammy Davis, winnaar van de 24 uur van Le Mans uit 1927, werd een racecircuit ontwikkeld. De eerste race vond plaats in 1948, toen nog onder de naam Grand Prix van Zandvoort. De race werd gewonnen door de Thaise Prince Bira in een oude Maserati. Tweede en derde werden de Britse coureurs Tony Rolt en Reg Parnell. In het volgende jaar werd de wedstrijd gereden volgens de regels van de Formule 1. Deze wedstrijd werd gewonnen door Luigi Villoresi in een Alfa Romeo.

Vanaf 1950 heette de Grand Prix officieel de Grand Prix van Nederland (Dutch Grand Prix) in dat jaar won de Fransman Louis Rosier de eerste editie met een Talbot-Lago. Maar het zou nog tot 1952 duren voordat de Grand Prix van Nederland deel zou uitmaken van het officiële Wereldkampioenschap Formule 1. Vrijwel jaarlijks tot halverwege de jaren 80 zou de Grand Prix van Nederland deel uitmaken van de Formule 1.

Zeer tragisch was het verloop van de Grand Prix Formule 1 van Nederland 1973. Roger Williamson kwam om het leven in de achtste ronde. Zijn auto kreeg een lekke band waardoor de auto crashte en op de kop kwam te liggen. Williamson kon niet uit zijn brandende auto komen. De coureur David Purley stopte een ronde later om Williamson te helpen, maar in zijn eentje kon hij de auto niet recht tillen. Baanofficials boden geen adequate hulp, waarna Purley de enige aanwezige brandblusser van een official pakte en deze vergeefs leegspoot op de auto van Williamson. Toeschouwers die wilden helpen, werden door de politie met honden tegengehouden.

De Grand Prix van Nederland stond bekend als een wedstrijd waarin een beroep werd gedaan op de vaardigheden van de coureurs. Met name de Tarzanbocht aan het einde van het rechte stuk bood een goede mogelijkheid voor inhaalmanoeuvres. Een bekend beeld uit de Grand Prix van Nederland vormen de ronden die Gilles Villeneuve op drie wielen reed in 1979. Verder stond de Grand Prix van Nederland bekend om de aanhoudende protesten van milieubewegingen.

Tussen 1986 en 2019 was de Grand Prix van Nederland niet opgenomen in het wereldkampioenschap Formule 1.

Vanaf het seizoen 2020, na een afwezigheid van 35 jaar, zou de race terugkeren op de kalender onder de naam "Heineken Dutch Grand Prix".[3] Op 19 maart 2020 werd bekendgemaakt dat de Grand Prix Formule 1 van Nederland in Zandvoort van 3 tot 5 mei 2020 niet zou doorgaan in verband met de coronapandemie. De race werd in eerste instantie uitgesteld.[4] Op 28 mei werd bekendgemaakt dat het evenement in 2020 definitief geen doorgang zou vinden. De race zou verreden kunnen worden zonder publiek, maar de organisatoren besloten de wedstrijd uit te stellen tot 2021.[5]

De organisatie van het circuit heeft in december 2022 een contract getekend met de FOM om de race te kunnen organiseren tot en met 2025.[6]

Winnaars van de Grands Prix[bewerken | brontekst bewerken]

  • Een roze achtergrond geeft aan dat deze race onderdeel was van de Grand Prix-seizoenen tot en met 1949 of een niet-kampioenschapsronde, van 1952 tot en met 1985 behoorde de race tot het officiële Formule 1-wereldkampioenschap. In het Formule 1-seizoen 2020 zou de Grand Prix van Nederland terugkeren, maar vanwege de coronapandemie werd de wedstrijd afgelast. In 2021 kwam de Grand Prix alsnog naar Circuit Zandvoort. De race werd gewonnen door Max Verstappen.
Jaar Coureur Constructeur Locatie Verslag
2023 Vlag van Nederland Max Verstappen Red Bull Racing-Honda RBPT Zandvoort Verslag
2022 Vlag van Nederland Max Verstappen Red Bull Racing-RBPT Zandvoort Verslag
2021 Vlag van Nederland Max Verstappen Red Bull Racing-Honda Zandvoort Verslag
2020
-
1986
Grand Prix niet verreden.
1985 Vlag van Oostenrijk Niki Lauda McLaren-TAG Zandvoort Verslag
1984 Vlag van Frankrijk Alain Prost McLaren-TAG Zandvoort Verslag
1983 Vlag van Frankrijk René Arnoux Ferrari Zandvoort Verslag
1982 Vlag van Frankrijk Didier Pironi Ferrari Zandvoort Verslag
1981 Vlag van Frankrijk Alain Prost Renault Zandvoort Verslag
1980 Vlag van Brazilië Nelson Piquet Brabham-Ford Zandvoort Verslag
1979 Vlag van Australië Alan Jones Williams-Ford Zandvoort Verslag
1978 Vlag van de Verenigde Staten Mario Andretti Lotus-Ford Zandvoort Verslag
1977 Vlag van Oostenrijk Niki Lauda Ferrari Zandvoort Verslag
1976 Vlag van het Verenigd Koninkrijk James Hunt McLaren-Ford Zandvoort Verslag
1975 Vlag van het Verenigd Koninkrijk James Hunt Hesketh-Ford Zandvoort Verslag
1974 Vlag van Oostenrijk Niki Lauda Ferrari Zandvoort Verslag
1973 Vlag van het Verenigd Koninkrijk Jackie Stewart Tyrrell-Ford Zandvoort Verslag
1972 Grand Prix niet verreden.
1971 Vlag van België Jacky Ickx Ferrari Zandvoort Verslag
1970 Vlag van Oostenrijk Jochen Rindt Lotus-Ford Zandvoort Verslag
1969 Vlag van het Verenigd Koninkrijk Jackie Stewart Matra-Ford Zandvoort Verslag
1968 Vlag van het Verenigd Koninkrijk Jackie Stewart Matra-Ford Zandvoort Verslag
1967 Vlag van het Verenigd Koninkrijk Jim Clark Lotus-Ford Zandvoort Verslag
1966 Vlag van Australië Jack Brabham Brabham-Repco Zandvoort Verslag
1965 Vlag van het Verenigd Koninkrijk Jim Clark Lotus-Climax Zandvoort Verslag
1964 Vlag van het Verenigd Koninkrijk Jim Clark Lotus-Climax Zandvoort Verslag
1963 Vlag van het Verenigd Koninkrijk Jim Clark Lotus-Climax Zandvoort Verslag
1962 Vlag van het Verenigd Koninkrijk Graham Hill BRM Zandvoort Verslag
1961 Vlag van Duitsland Wolfgang von Trips Ferrari Zandvoort Verslag
1960 Vlag van Australië Jack Brabham Cooper-Climax Zandvoort Verslag
1959 Vlag van Zweden Jo Bonnier BRM Zandvoort Verslag
1958 Vlag van het Verenigd Koninkrijk Stirling Moss Vanwall Zandvoort Verslag
1957
1956
Grand Prix niet verreden.
1955 Vlag van Argentinië Juan Manuel Fangio Mercedes Zandvoort Verslag
1954 Grand Prix niet verreden.
1953 Vlag van Italië Alberto Ascari Ferrari Zandvoort Verslag
1952 Vlag van Italië Alberto Ascari Ferrari Zandvoort Verslag
1951 Vlag van Frankrijk Louis Rosier Talbot-Lago Zandvoort Verslag
1950 Vlag van Frankrijk Louis Rosier Talbot-Lago Zandvoort Verslag
1949 Vlag van Italië Luigi Villoresi Ferrari Zandvoort Verslag
1948 Vlag van Thailand Prince Bira Maserati Zandvoort Verslag

Jim Clark won de Grand Prix viermaal en is daarmee recordhouder.

Doden[bewerken | brontekst bewerken]

  • Roger Williamson. Tijdens de Grand Prix van 1973 kreeg Williamson tijdens de wedstrijd een klapband en sloeg over de kop. De wagen raakte in brand en de beklemd zittende coureur overleed in de vlammen.

Nederlanders in de Grand Prix[bewerken | brontekst bewerken]

De Grand Prix van Nederland was de eerste wedstrijd waarin Nederlanders meededen aan een Formule 1-race. In de eerste officiële GP in 1952 deden twee Nederlanders mee, Dries van der Lof en Jan Flinterman.

In de jaren 60 waren het Carel Godin de Beaufort en (eenmalig) Ben Pon die reden in de Grand Prix.

In de jaren 70 deden Gijs van Lennep, Roelof Wunderink, Jan Lammers, Boy Haye en Michael Bleekemolen mee aan de race.

In 2021 wist Max Verstappen, als eerste Nederlander ooit, de Grand Prix van Nederland te winnen. Een prestatie die hij in 2022 en 2023 herhaalde.[7] Ook toen startte de Red Bull-coureur vanaf pole position.