Grand Prix Formule 1 van Frankrijk 1987

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Grand Prix Formule 1 van Frankrijk 1987 werd gehouden op 5 juli 1987 op Paul Ricard.

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

Kwalificatie[bewerken | brontekst bewerken]

Voor het eerst sinds de Grand Prix van Mexico 1986 stond een niet-Honda wagen op de eerste startrij. Alain Prost kwalificeerde zich in zijn McLaren-TAG als tweede, achter Nigel Mansell die de pole-position pakte. De tweede rij werd ingenomen door Ayrton Senna en Nelson Piquet. Het snelle circuit was ideaal voor de turbowagens: de eerste wagen zonder turbomotor vertrok vanop de 22ste plaats en was zes seconden trager dan de pole-position.

Race[bewerken | brontekst bewerken]

Michele Alboreto nam een valse start, terwijl zijn teammaat Gerhard Berger zijn motor liet afslaan. Mansell leidde van bij de start en werd gevolgd door Piquet die Prost voorbij was gegaan. Eddie Cheever moest in de eerste ronde opgeven nadat hij in de eerste ronde per ongeluk zijn brandblusser aanzette, terwijl hij zijn turbo aan het bijstellen was. Andrea de Cesaris botste met Stefan Johansson, waardoor de McLaren met een beschadigde neus de pits in moest gaan. De brokstukken van zijn wagen veroorzaakten wat problemen bij Mansell die er over moest rijden.

Mansell, Piquet en Prost streden voor de eerste plaats en werden slechts twee seconden van elkaar gescheiden. In de 19de ronde spinde Piquet, waardoor Prost de tweede plaats kon overnemen. Ondertussen reed Senna op een goede vierde plaats. In de 30ste ronde ging Piquet in de pits voor nieuwe banden, twee ronden later gevolgd door Senna. Tezelfdertijd moest Thierry Boutsen opgeven met een elektrisch probleem. Zowel Mansell als Prost kwamen in de 36ste ronde binnen voor nieuwe banden, waardoor Piquet de leiding pakte. Mansell zette hierna echter snelste ronde op snelste ronde neer en kwam snel terug. In de 46ste ronde ging Mansell voorbij Piquet en zou de leiding niet meer afstaan. In de 65ste ronde maakte Piquet zijn tweede stop, maar die ging mis doordat hij zijn motor liet afslaan. Hierdoor verloor hij acht seconden. Twee ronden later kon hij echter wel opnieuw Prost inhalen, doordat de Fransman af te rekenen had met elektrische problemen.

Piquet reed een 20-tal seconden achter Mansell, maar maakte wel twee seconden per ronde goed. Met zeven ronden te gaan, bedroeg het verschil slechts 13 seconden. Mansell versnelde echter en won de race met 7,7 seconden voorsprong. Johansson was opnieuw naar de zesde plaats opgeklommen, maar moest vijf ronden voor het einde opgeven.

Prost pakte de laatste podiumplaats, met Senna op de vierde plaats, voor Teo Fabi in de Benetton op de vijfde en Philippe Streiff op de zesde plaats, zijn eerste punt.

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Nummer Rijder Team Ronden Tijd/Opgave Startplaats Punten
1 5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Nigel Mansell Williams-Honda 80 1:37:03.839 1 9
2 6 Vlag van Brazilië Nelson Piquet Williams-Honda 80 + 7.711 4 6
3 1 Vlag van Frankrijk Alain Prost McLaren-TAG 80 + 55.255 2 4
4 12 Vlag van Brazilië Ayrton Senna Lotus-Honda 79 + 1 Ronde 3 3
5 19 Vlag van Italië Teo Fabi Benetton-Ford 77 + 3 Rondes 7 2
6 (1) 4 Vlag van Frankrijk Philippe Streiff Tyrrell-Ford 76 + 4 Rondes 25 1
7 (2) 3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jonathan Palmer Tyrrell-Ford 76 + 4 Rondes 24  
8 2 Vlag van Zweden Stefan Johansson McLaren-TAG 74 + 6 Rondes 9  
9 (3) 14 Vlag van Frankrijk Pascal Fabre AGS-Ford 74 + 6 Rondes 26  
NF 28 Vlag van Oostenrijk Gerhard Berger Ferrari 71 Ophanging 6  
NC 11 Vlag van Japan Satoru Nakajima Lotus-Honda 71 Not Classified 16  
NF 27 Vlag van Italië Michele Alboreto Ferrari 64 Motor 8  
NF 17 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Warwick Arrows-Megatron 62 Turbo 10  
NF 30 Vlag van Frankrijk Philippe Alliot Larrousse-Ford 57 Versnellingsbak 23  
NF 16 Vlag van Italië Ivan Capelli March-Ford 52 Motor 22  
NF 23 Vlag van Spanje Adrián Campos Minardi-Motori Moderni 52 Turbo 21  
NF 25 Vlag van Frankrijk René Arnoux Ligier-Megatron 33 Uitlaat 13  
NF 20 Vlag van België Thierry Boutsen Benetton-Ford 31 Motor 5  
NF 10 Vlag van Duitsland Christian Danner Zakspeed 26 Oververhitting 19  
NF 26 Vlag van Italië Piercarlo Ghinzani Ligier-Megatron 24 Motor 17  
NF 24 Vlag van Italië Alessandro Nannini Minardi-Motori Moderni 23 Turbo 15  
NF 7 Vlag van Italië Riccardo Patrese Brabham-BMW 19 Differentieel 12  
NF 9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Martin Brundle Zakspeed 18 Wiel 18  
NF 21 Vlag van Italië Alex Caffi Osella-Alfa Romeo 11 Motor 20  
NF 8 Vlag van Italië Andrea de Cesaris Brabham-BMW 2 Turbo 11  
NF 18 Vlag van Verenigde Staten Eddie Cheever Arrows-Megatron 0 Elektrisch probleem 14  
  • De nummers tussen haakjes zijn de plaatsen voor de Jim Clark-trofee.

Statistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Pole-position Nigel Mansell Williams-Honda 1:06.454
Snelste ronde Nelson Piquet Williams-Honda 1:09.548


Vorige race:
Grand Prix van de Verenigde Staten Oost 1987
FIA Formule 1 Wereldkampioenschap
38e seizoen (1987)
Volgende race:
Grand Prix van Groot-Brittannië 1987

Vorige race:
Grand Prix van Frankrijk 1986
Grand Prix van Frankrijk Volgende race:
Grand Prix van Frankrijk 1988