Grand Prix Formule 1 van Canada 1988

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Grand Prix Formule 1 van Canada 1988 werd gehouden op 12 juni 1988 in Montreal.

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

Kwalificatie[bewerken | brontekst bewerken]

Ayrton Senna behaalde zijn vijfde opeenvolgende pole-position voor Alain Prost.

Race[bewerken | brontekst bewerken]

Prost leidde vanaf de start, voor Senna, de beide Ferraris en de Benettons. Na tien ronden begon Gerhard Berger problemen te krijgen met het benzinesysteem van zijn Ferrari, een defect waar hij later mee moest opgeven. In de negentiende ronde ging Senna tijdens het dubbelen opnieuw voorbij Prost. Terwijl Berger in de 23ste ronde moest opgeven, ging Nigel Mansell voorbij Nelson Piquet. Mansell moest zes ronden later alweer opgeven met motorproblemen. Hetzelfde gebeurde vijf ronden later met zijn teammaat Riccardo Patrese.

In de 34ste ronde moest Michele Alboreto opgeven, zijn Ferrari had een vergelijkbaar probleem als die van Berger. Hierdoor kon Thierry Boutsen de derde plaats overnemen. Kleinere teams kregen hier de kans om wat punten te pakken. Philippe Streiff reed met zijn AGS lang op de vijfde plaats, voor Andrea de Cesaris in de Rial. Zij vielen echter beiden nog uit: Streiff na een spin, de Cesaris viel zonder benzine. Ivan Capelli zette een verrassend resultaat neer: hij behaalde een vijfde plaats in zijn March. Jonathan Palmer pakte in de Tyrrell het laatste puntje.

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Nummer Rijder Team Ronden Tijd/Opgave Startplaats Punten
1 12 Vlag van Brazilië Ayrton Senna McLaren-Honda 69 1:39:46.618 1 9
2 11 Vlag van Frankrijk Alain Prost McLaren-Honda 69 + 5.934 2 6
3 20 Vlag van België Thierry Boutsen Benetton-Ford 69 + 51.409 7 4
4 1 Vlag van Brazilië Nelson Piquet Lotus-Honda 68 + 1 Ronde 6 3
5 16 Vlag van Italië Ivan Capelli March-Judd 68 + 1 Ronde 14 2
6 3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jonathan Palmer Tyrrell-Ford 67 + 2 Rondes 19 1
7 17 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Warwick Arrows-Megatron 67 + 2 Rondes 16  
8 31 Vlag van Italië Gabriele Tarquini Coloni-Ford 67 + 2 Rondes 26  
9 22 Vlag van Italië Andrea de Cesaris Rial-Ford 66 Zonder benzine 12  
10 30 Vlag van Frankrijk Philippe Alliot Larrousse-Ford 66 Elektrisch probleem 17  
11 2 Vlag van Japan Satoru Nakajima Lotus-Honda 66 + 3 Rondes 13  
12 33 Vlag van Italië Stefano Modena EuroBrun-Ford 66 + 3 Rondes 15  
13 24 Vlag van Spanje Luis Perez-Sala Minardi-Ford 64 + 5 Rondes 21  
14 9 Vlag van Italië Piercarlo Ghinzani Zakspeed 63 Motor 22  
NF 15 Vlag van Brazilië Mauricio Gugelmin March-Judd 54 Versnellingsbak 18  
NF 14 Vlag van Frankrijk Philippe Streiff AGS-Ford 41 Ophanging 10  
NF 25 Vlag van Frankrijk René Arnoux Ligier-Judd 36 Transmissie 20  
NF 27 Vlag van Italië Michele Alboreto Ferrari 33 Motor 4  
NF 6 Vlag van Italië Riccardo Patrese Williams-Judd 32 Motor 11  
NF 18 Vlag van Verenigde Staten Eddie Cheever Arrows-Megatron 31 Gaspedaal 8  
NF 5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Nigel Mansell Williams-Judd 28 Motor 9  
NF 26 Vlag van Zweden Stefan Johansson Ligier-Judd 24 Motor 25  
NF 28 Vlag van Oostenrijk Gerhard Berger Ferrari 22 Elektrisch probleem 3  
NF 19 Vlag van Italië Alessandro Nannini Benetton-Ford 15 Ignition 5  
NF 32 Vlag van Argentinië Oscar Larrauri EuroBrun-Ford 8 Chassis 24  
NF 4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Julian Bailey Tyrrell-Ford 0 Botsing 23  
NQ 23 Vlag van Spanje Adrián Campos Minardi-Ford    
NQ 21 Vlag van Italië Nicola Larini Osella    
NQ 29 Vlag van Frankrijk Yannick Dalmas Larrousse-Ford    
NQ 10 Vlag van Duitsland Bernd Schneider Zakspeed    
PQ 36 Vlag van Italië Alex Caffi Dallara-Ford

Statistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Pole-position Ayrton Senna McLaren-Honda 1:21.681
Snelste ronde Ayrton Senna McLaren-Honda 1:24.973


Vorige race:
Grand Prix van Mexico 1988
FIA Formule 1 Wereldkampioenschap
39e seizoen (1988)
Volgende race:
Grand Prix van de Verenigde Staten Oost 1988

Vorige race:
Grand Prix van Canada 1986
Grand Prix van Canada Volgende race:
Grand Prix van Canada 1989