Grand Prix Formule 1 van Japan 1994

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Grand Prix Formule 1 van Japan 1994 werd gehouden op 6 november 1994 op Suzuka.

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

Opnieuw een aantal verschuivingen in het rijdersveld: Lotus had Mika Salo als teammaat voor Alessandro Zanardi aangeworven. Johnny Herbert verliet Ligier na één race en ging bij Benetton rijden. Bij Ligier ging Franck Lagorce rijden. JJ Lehto ging bij Sauber rijden omdat de terugkeer van Karl Wendlinger nog een tijdje uitgesteld was en het team Andrea de Cesaris niet meer kon bereiken. Simtek had geld nodig en haalde Taki Inoue binnen in plaats van Domenico Schiattarella.

Kwalificatie[bewerken | brontekst bewerken]

Michael Schumacher pakte de pole-position, met naast hem Damon Hill. Heinz-Harald Frentzen startte vanop de tweede startrij, naast Nigel Mansell. Achter hen stonden Johnny Herbert, Eddie Irvine, Jean Alesi, Mika Häkkinen, Martin Brundle en Rubens Barrichello.

Race[bewerken | brontekst bewerken]

Eerste start[bewerken | brontekst bewerken]

Schumacher raakte op de natte baan niet goed weg, maar slaagde er toch in zijn eerste plaats tegen Hill te verdedigen. Frentzen volgde als derde met Herbert, Alesi en Irvine achter hem. Frentzen probeerde in de tweede ronde voorbij Hill te geraken maar schoof hierbij van de baan. Het ging hoe langer, hoe harder regenen waardoor de safety car de baan opkwam. Voordat de race onder controle was, reed Herbert in de pitmuur, Ukyo Katayama en Inoue volgden zijn voorbeeld. Het duurde zeven ronden voor de regen minderde en de wrakstukken allemaal opgeruimd waren. Hierna kon de race opnieuw van start gaan, met Schumacher nog steeds aan de leiding en Hill daarachter. Gerhard Berger moest opgeven met een motorprobleem en Gianni Morbidelli viel uit met een zware crash. Tijdens het opruimen van dat wrak ging Brundle op dezelfde plaats van de baan, tegen de marshalls die het wrak van Morbidelli aan het opruimen waren. Eén marshall liep hierbij een gebroken been op en de race werd stilgelegd met een rode vlag.

Tweede start[bewerken | brontekst bewerken]

Er waren nog maar vijftien auto's in koers toen de race achter de safety car herstart werd. De verschillen tussen de wagens voor het stilleggen van de race werden uiteindelijk wel meegenomen in het eindklassement. De winnaar van de race werd diegene die de volledige race-afstand wist uit te rijden in het minste tijd. Schumacher ging al snel in de pits en kreeg veel benzine mee. Het team verwachtte dat de race vroeger ging stilgelegd worden door de regen. Hill kon hierdoor voorsprong nemen, tot aan zijn pitstop. Alesi was kort leider tot ook hij zijn stop moest maken en Hill opnieuw aan de leiding kwam. Schumacher kwam echter dichterbij en in de 36ste was hij feitelijk de raceleider, zelfs als hij achter Hill bleef. De baan droogde echter op en het werd duidelijk dat de race niet vroeger stilgelegd ging worden. Schumacher moest hierdoor nog een tweede pitstop maken en hij viel terug. Hill kon uiteindelijk de race winnen met een verschil van 3,3 seconden voor Schumacher. Alesi werd derde, Mansell vierde, Irvine vijfde en Frentzen zesde.

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Nummer Rijder Team Ronden Tijd/Opgave Startplaats Punten
1 0 Vlag van Verenigd Koninkrijk Damon Hill Williams-Renault 50 1:55:54.4 2 10
2 5 Vlag van Duitsland Michael Schumacher Benetton-Ford 50 +3.365 1 6
3 27 Vlag van Frankrijk Jean Alesi Ferrari 50 +52.045 7 4
4 2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Nigel Mansell Williams-Renault 50 +56.074 4 3
5 15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Eddie Irvine Jordan-Hart 50 +1:42.107 6 2
6 30 Vlag van Duitsland Heinz-Harald Frentzen Sauber-Mercedes 50 +1:59.863 3 1
7 7 Vlag van Finland Mika Häkkinen McLaren-Peugeot 50 +2:02.985 8  
8 9 Vlag van Brazilië Christian Fittipaldi Arrows-Ford 49 +1 Ronde 18  
9 20 Vlag van Frankrijk Érik Comas Larrousse-Ford 49 +1 Ronde 22  
10 11 Vlag van Finland Mika Salo Lotus-Mugen-Honda 49 +1 Ronde 25  
11 26 Vlag van Frankrijk Olivier Panis Ligier-Renault 49 +1 Ronde 19  
12 31 Vlag van Australië David Brabham Simtek-Ford 48 +2 Rondes 24  
13 12 Vlag van Italië Alessandro Zanardi Lotus-Mugen-Honda 48 +2 Rondes 17  
NF 4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mark Blundell Tyrrell-Yamaha 26 Motor 13  
NF 14 Vlag van Brazilië Rubens Barrichello Jordan-Hart 16 Versnellingsbak 10  
NF 8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Martin Brundle McLaren-Peugeot 13 Spin 9  
NF 10 Vlag van Italië Gianni Morbidelli Arrows-Ford 13 Spin 12  
NF 28 Vlag van Oostenrijk Gerhard Berger Ferrari 10 Ontsteking 11  
NF 25 Vlag van Frankrijk Franck Lagorce Ligier-Renault 10 Botsing 20  
NF 23 Vlag van Italië Pierluigi Martini Minardi-Ford 10 Botsing 16  
NF 24 Vlag van Italië Michele Alboreto Minardi-Ford 10 Spin 21  
NF 6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Johnny Herbert Benetton-Ford 3 Spin 5  
NF 3 Vlag van Japan Ukyo Katayama Tyrrell-Yamaha 3 Spin 14  
NF 32 Vlag van Japan Taki Inoue Simtek-Ford 3 Spin 26  
NF 6 Vlag van Finland Jyrki Järvilehto Sauber-Mercedes 0 Motor 15  
NF 19 Vlag van Japan Hideki Noda Larrousse-Ford 0 Spin 23  
NQ 34 Vlag van België Bertrand Gachot Pacific-Ilmor    

Statistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Pole-position Michael Schumacher Benetton-Ford 1:37.209
Snelste ronde Damon Hill Williams-Renault 1:56.597


Vorige race:
Grand Prix van Europa 1994
FIA Formule 1 Wereldkampioenschap
45e seizoen (1994)
Volgende race:
Grand Prix van Australië 1994

Vorige race:
Grand Prix van Japan 1993
Grand Prix van Japan Volgende race:
Grand Prix van Japan 1995