Khalid Boulahrouz

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Inertia6084 (overleg | bijdragen) op 14 mrt 2020 om 16:01. (Wijzigingen door 80.56.23.71 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door 2A02:A212:1700:DB00:A1BB:1648:78EB:160A)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Khalid Boulahrouz
Khalid Boulahrouz
Persoonlijke informatie
Bijnaam De Kannibaal
Boula de Bulldozer
Geboortedatum 28 december 1981
Geboorteplaats Maassluis, Vlag van Nederland Nederland
Lengte 183 cm
Positie Verdediger
Clubinformatie
Huidige club Gestopt in 2015
Jeugd
Vlag van Nederland Excelsior Maassluis
Vlag van Nederland DSOV
Vlag van Nederland Ajax
Vlag van Nederland HFC Haarlem
Vlag van Nederland AZ
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2001–2004
2004–2006
2006–2008
2007–2008
2008–2012
2012–2013
2013–2014
2014–2015
Vlag van Nederland RKC Waalwijk
Vlag van Duitsland Hamburger SV
Vlag van Engeland Chelsea
Vlag van Spanje Sevilla (huur)
Vlag van Duitsland VfB Stuttgart
Vlag van Portugal Sporting Portugal
Vlag van Denemarken Brøndby
Vlag van Nederland Feyenoord
64(4)
52(1)
13(0)
6(0)
65(2)
11(0)
10(0)
12(0)
Interlands **
2004–2012 Vlag van Nederland Nederland 35(0)

* Bijgewerkt op 21 oktober 2015
** Bijgewerkt op 23 januari 2013
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Khalid Boulahrouz (Maassluis, 28 december 1981) is een Nederlands-Marokkaans[1] voormalig voetballer die speelde voor RKC Waalwijk, Hamburger SV, Chelsea FC, Sevilla FC, VfB Stuttgart, Sporting Portugal, Brøndby IF en Feyenoord. Hij speelde doorgaans als centrumverdediger of rechtsback. Tussen 2004 en 2012 speelde hij 35 interlands in het Nederlands Elftal. Hij vertegenwoordigde Nederland op twee wereldkampioenschappen (2006 en 2010) en twee Europese kampioenschappen (2008 en 2012).

Clubcarrière

Boulahrouz speelde in zijn jeugd bij achtereenvolgens Excelsior Maassluis, DSOV, Ajax, Haarlem en AZ. In het seizoen 2001/02 maakte hij op 9 maart 2002 zijn profdebuut bij RKC Waalwijk. Daar speelde hij twee volledige seizoenen.

Aan het begin van seizoen 2004/05 maakte Boulahrouz de overstap naar het Duitse Hamburger SV. Op 11 september 2004 maakte hij zijn debuut voor de club, en op 9 maart 2005 maakte hij zijn eerste doelpunt voor HSV. Vanwege zijn agressieve speelwijze werd hij in Duitsland der Kannibale genoemd.

Vanaf 21 augustus 2006 tot en met juni 2008 stond Boulahrouz onder contract bij Chelsea FC. In het seizoen 2006/07 speelde Boulahrouz 13 competitiewedstrijden voor Chelsea.

In het seizoen 2007/08 werd Boulahrouz verhuurd aan Sevilla FC. Bij Sevilla speelde Boulahrouz slechts zeven wedstrijden. Eind oktober 2007 raakte hij geblesseerd, een blessure die hem de rest van het jaar aan de kant zou houden.

In juli 2008 tekende Boulahrouz een vierjarig contract bij VfB Stuttgart dat hem voor om en bij de vijf miljoen euro overnam van Chelsea. Zijn eerste drie seizoenen verkeerde hij tussen bank en basis. Pas in het seizoen 2011-2012 veroverde Boulahrouz een vaste basispositie. Op 17 september speelde hij zijn 100ste wedstrijd in de Bundesliga tegen SC Freiburg. Twee weken later maakte hij zijn eerste doelpunt voor Stuttgart in de thuiswedstrijd tegen 1. FC Kaiserslautern.

Hoewel hij een basisspeler geworden was, werd in mei 2012 bekend dat zijn aflopend contract bij Stuttgart niet verlengd zou worden. Vervolgens werd op 18 juli 2012 bekend dat Boulahrouz een tweejarig contract had ondertekend bij Sporting Clube de Portugal, waar hij collega-internationals Stijn Schaars en Ricky van Wolfswinkel aantrof. Op 3 september 2013 liet hij zijn contract bij Sporting ontbinden en een maand later tekende hij een contract bij het Deense Brøndby IF. In zijn eerste vier wedstrijden incasseerde de club geen enkel doelpunt, maar uiteindelijk speelde hij er maar 13 wedstrijden.

In 2014 maakte hij de overstap naar Feyenoord, waar Fred Rutten zijn trainer werd. Hij tekende er een contract voor 1 seizoen, met een optie voor een tweede seizoen.[2] Hoewel de club en Boulahrouz hoge verwachtingen hadden, liep het verblijf uit op een teleurstelling.[3] Mede door blessures kwam hij weinig toe aan spelen en werd vervolgens voorbij gestreefd door Sven van Beek. De meeste wedstrijden die hij speelde, was hij stand-in voor rechtsback Luke Wilkshire. In maart maakte de club bekend de optie in zijn contract niet te lichten, waardoor hij in de zomer van 2015, na slechts 12 wedstrijden, de club alweer verliet.[4]

Nadat het hem niet lukte om een nieuwe club te vinden, zette hij op 11 februari 2016 een punt achter zijn carrière.[5] Hij gaf in april 2017 echter wel aan nog open te staan voor een avontuur in een Oost-Aziatisch land.[6]

Nederlands elftal

Boulahrouz met Marco van Basten.

Onder leiding van bondscoach Marco van Basten maakte Boulahrouz op 3 september 2004 zijn debuut in het Nederlands elftal, in de met 3-0 gewonnen thuiswedstrijd tegen Liechtenstein, net als Maarten Stekelenburg (Ajax), Romano Denneboom (NEC) en Dirk Kuijt (Feyenoord). Hij had indertijd ook voor het Marokkaanse elftal kunnen kiezen.

Onder Van Basten was Boulahrouz een vaste waarde in Oranje tijdens de kwalificatie voor het WK 2006 in Duitsland. Hij ging mee naar het WK, maar moest zijn plek afstaan aan André Ooijer. Na een invalbeurt in de tweede poulewedstrijd tegen Ivoorkust had Boulahrouz in de twee daaropvolgende wedstrijden, tegen Argentinië en Portugal, een basisplaats. Tegen Portugal in de achtste finales kreeg hij twee keer geel en moest na ruim een uur spelen van het veld. Oranje verloor met 0-1 en werd uitgeschakeld voor de kwartfinale op het WK.

Ook in het begin van de kwalificatiereeks voor het EK 2008 maakte hij deel uit van de selectie, maar in oktober 2007 liep hij een blessure op die hem de rest van het seizoen aan de kant zou houden. In mei 2008 maakte Boulahrouz zijn rentree in de voorlopige selectie van het Nederlands elftal voor het EK 2008 in Oostenrijk en Zwitserland. Hij werd echter in eerste instantie niet meegenomen naar dit EK, omdat bondscoach Van Basten Mario Melchiot boven hem verkoos. In de laatste week van de voorbereiding van het EK scheurde Ryan Babel zijn enkelbanden en werd Boulahrouz alsnog opgenomen in de definitieve selectie. In alle wedstrijden (tegen Italië, Frankrijk, Roemenië en Rusland) stond Boulahrouz in de basis. Hij kreeg voor zijn overtuigende spel complimenten van o.a. Van Basten.

In de kwalificatiefase voor het WK 2010 speelde hij, mede door blessures, weinig wedstrijden. Op het toernooi zelf was hij geen basisspeler maar in de laatste poulewedstrijd tegen Kameroen stond hij, bij afwezigheid van Gregory van der Wiel in de basis. Boulahrouz maakte een sterke indruk en maakte bijna geen fouten. In de halve finale van het toernooi tegen Uruguay speelde hij weer, omdat Van der Wiel was geschorst.

Privéleven

Boulahrouz trouwde in 2005 met Sabia Engizek. Tijdens het EK 2008 in Oostenrijk en Zwitserland was zijn vrouw zwanger. Op 18 juni 2008 werd zij met spoed in een ziekenhuis in Lausanne met zwangerschapscomplicaties opgenomen. Hun dochtertje Anissa werd die dag, drie maanden te vroeg, geboren. Kort na de geboorte overleed het meisje. Boulahrouz bleef bij de selectie en speelde drie dagen later mee in de kwartfinale tegen Rusland, die door Nederland verloren werd. Het Nederlands elftal speelde die wedstrijd met een zwarte rouwband om de arm.[7][8] In maart 2010 werd hun tweede dochter geboren. Hun zoon werd in januari 2011 geboren. Inmiddels is het huwelijk ontbonden.

Trivia

  • In de aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen van 2006 was Boulahrouz een van de ondertekenaars van een door GroenLinks geïnitieerd manifest waarin goed verdienende Nederlanders premier Jan-Peter Balkenende opriepen hen minder financiële voordelen te gunnen en in plaats daarvan meer te doen aan armoedebestrijding.

Clubstatistieken

Seizoen Club Duels Goals Competitie
2001/02 Vlag van Nederland RKC Waalwijk 1 0 Eredivisie
2002/03 Vlag van Nederland RKC Waalwijk 31 0 Eredivisie
2003/04 Vlag van Nederland RKC Waalwijk 29 4 Eredivisie
2004/05 Vlag van Nederland RKC Waalwijk 3 0 Eredivisie
Vlag van Duitsland Hamburger SV 24 1 Bundesliga
2005/06 Vlag van Duitsland Hamburger SV 28 0 Bundesliga
2006/07 Vlag van Engeland Chelsea 13 0 Premier League
2007/08 Vlag van Spanje Sevilla 6 0 Primera División
2008/09 Vlag van Duitsland VfB Stuttgart 21 0 Bundesliga
2009/10 Vlag van Duitsland VfB Stuttgart 7 0 Bundesliga
2010/11 Vlag van Duitsland VfB Stuttgart 16 0 Bundesliga
2011/12 Vlag van Duitsland VfB Stuttgart 21 2 Bundesliga
2012/13 Vlag van Portugal Sporting Portugal 11 0 Primeira Liga
2013/14 Vlag van Denemarken Brøndby 13 0 Superligaen
2014/15 Vlag van Nederland Feyenoord 12 0 Eredivisie
Totaal 221 7

Erelijst

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Duitsland Hamburger SV
UEFA Intertoto Cup 1x 2005
Vlag van Duitsland VfB Stuttgart
UEFA Intertoto Cup 1x 2008
Vlag van Engeland Chelsea
FA Cup 1x 2006/07
League Cup 1x 2006/07
Vlag van Spanje Sevilla
Supercopa 1x 2007

Zie ook

Zie de categorie Khalid Boulahrouz van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.