Naar inhoud springen

Wereldkampioenschap voetbal 2010

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf WK voetbal 2010)
Zie 2010 FIFA World Cup South Africa voor het sportspel van Electronic Arts.
Wereldkampioenschap voetbal 2010
2010 FIFA World Cup
Wereldkampioenschap voetbal 2010
Toernooi-informatie
Gastland Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika
Datum 11 juni – 11 juli 2010
Teams 32 (van 6 confederaties)
Stadions 10 (in 9 gaststeden)
Winnaar Vlag van Spanje Spanje (1e titel)
Toernooistatistieken
Wedstrijden 64
Doelpunten 145  (2,27 per wedstrijd)
Toeschouwers 3.178.856  (49.670 per wedstrijd)
Topscorer(s) Vlag van Duitsland Thomas Müller
Vlag van Nederland Wesley Sneijder
Vlag van Spanje David Villa
Vlag van Uruguay Diego Forlán
(allen 5 doelpunten)
Beste speler Vlag van Uruguay Diego Forlán
Beste keeper Vlag van Spanje Iker Casillas
Fair-Playprijs Vlag van Spanje Spanje
Navigatie
Vorige     Volgende
Portaal  Portaalicoon   Voetbal
Wereldkampioen Spanje met de beker

Het FIFA wereldkampioenschap voetbal 2010 was de 19de editie van een internationale voetbalwedstrijd tussen de nationale mannenteams van landen die aangesloten zijn bij de FIFA. Het evenement vond plaats in de periode van 11 juni tot en met 11 juli 2010 in Zuid-Afrika. Het was de eerste editie die op het Afrikaanse continent werd georganiseerd.

Zuid-Afrika werd verkozen boven Marokko en Egypte als gastland in een geheel Afrikaans selectieproces. Via een uitgebreid kwalificatieproces en de automatische kwalificatie van het gastland bleven er 32 landen over voor het eindtoernooi, dat gespeeld werd in tien stadions verspreid over Zuid-Afrika. De gekwalificeerde landen werden in december 2009 verdeeld in 8 poules van vier teams. De nummers 1 en 2 van elke poule gingen door naar de finalerondes, die volgens een knock-outsysteem werden gespeeld.

De finale van het wereldkampioenschap werd gespeeld op 11 juli, in Soccer City in Johannesburg, tussen Nederland en Spanje. Na verlenging won Spanje met 0-1 door een doelpunt van Andrés Iniesta; het land werd daarmee voor het eerst in zijn geschiedenis wereldkampioen. Nederland verloor na 1974 en 1978 voor de derde keer in zijn geschiedenis de finale van het wereldkampioenschap voetbal en werd daarmee recordhouder voor het land wat de meeste finales heeft gespeeld zonder er ooit één te winnen.

Organisatie en speelsteden

[bewerken | brontekst bewerken]

Direct na het besluit om het wereldkampioenschap van 2006 in Duitsland te organiseren, besloot de FIFA om in de toekomst de organisatie van het toernooi te laten rouleren over de verschillende continenten. Daardoor stond al vroeg vast dat in 2010 het kampioenschap in Afrika zou worden gespeeld.

Er waren vijf kandidaten: Zuid-Afrika, Egypte, Libië, Marokko en Tunesië. Tunesië en Libië wilden samen het toernooi organiseren. Omdat de FIFA het niet toestond dat twee landen het toernooi samen zouden organiseren, trok Tunesië zich zeven dagen voor de stemming terug. Vervolgens beoordeelde de FIFA dat Libië niet voldeed aan de eisen om het toernooi zelf te organiseren. Libië kon namelijk niet garanderen dat het -in geval van kwalificatie- Israël zou toestaan deel te nemen aan een toernooi op Libisch grondgebied. Daardoor ging op 15 mei 2004 in Zürich de stemming tussen drie landen. Er was slechts één stemronde nodig om Zuid-Afrika tot gastheer voor 2010 te verkiezen.[1]

Stemming
Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika - 14 stemmen
Vlag van Marokko Marokko - 10 stemmen
Vlag van Egypte Egypte - 0 stemmen
Vlag van Tunesië Tunesië - trok zich terug toen duo-organisatie niet werd toegestaan
Vlag van Libië Libië - niet in behandeling genomen omdat het niet voldeed aan de eisen na terugtrekking van Tunesië

De wedstrijden werden gespeeld in tien stadions in negen steden.

Johannesburg Durban Kaapstad Johannesburg
Soccer City Moses Mabhidastadion Groenpuntstadion Ellispark
Capaciteit: 94.700 Capaciteit: 69.957 Capaciteit: 66.005 Capaciteit: 61.639
Pretoria Port Elizabeth
Loftus Versfeld Nelson Mandelabaaistadion
Capaciteit: 49.365 Capaciteit: 46.082
Bloemfontein Polokwane Nelspruit Rustenburg
Vrystaatstadion Peter Mokabastadion Mbombelastadion Royal Bafokengstadion
Capaciteit: 45.058 Capaciteit: 45.264 Capaciteit: 43.589 Capaciteit: 44.530

De openingswedstrijd en de finale vonden plaats in het nieuwe Soccer City in Johannesburg, dat met 95.000 zitplaatsen de grootste capaciteit heeft. De halve finales waren in Kaapstad en Durban, de kwartfinales in Johannesburg (2x), Kaapstad en Port Elizabeth.

Onderstaande tabel geeft informatie over de stadions en de wedstrijden die er werden gespeeld:

Plaats Stadion Capaciteit Bespelers 1e ronde 1/8 fin. 1/4 fin. 1/2 fin. 3e/4e finale Totaal
Bloemfontein Vrystaatstadion 45.058 Bloemfontein Celtic 5 1 0 0 0 0 6
Durban Moses Mabhida Stadium 69.957 - 5 1 0 1 0 0 7
Johannesburg Soccer City 94.700 Kaizer Chiefs 5 1 1 0 0 1 8
Johannesburg Ellispark 61.639 Orlando Pirates FC 5 1 1 0 0 0 7
Kaapstad Groenpuntstadion 66.005 - 5 1 1 1 0 0 8
Nelspruit Mbombela Stadion 43.589 - 4 0 0 0 0 0 4
Pietersburg (Polokwane) Peter Mokaba Stadion 45.264 - 4 0 0 0 0 0 4
Port Elizabeth Nelson Mandelabaai Stadion 46.082 - 5 1 1 0 1 0 8
Pretoria Loftus Versfeld Stadion 49.365 Supersport United FC 5 1 0 0 0 0 6
Rustenburg Royal Bafokeng Stadion 44.530 - 5 1 0 0 0 0 6
Totaal 48 8 4 2 1 1 64

Voorbereiding van de eindronde

[bewerken | brontekst bewerken]

In september 2006 werd bekend dat er grote problemen waren met de voorbereidingen. Sepp Blatter, voorzitter van de FIFA, ging de situatie zo snel mogelijk ter plaatse evalueren. In de wandelgangen werd al gezocht naar oplossingen, indien het WK zou worden onttrokken aan Zuid-Afrika. Eerder deed een dergelijke situatie zich voor na de grote aardbeving in Mexico City in 1985. Ook toen bleek het uiteindelijk niet nodig uit te wijken naar een ander land.

Op 22 september 2008 werd de mascotte van het WK 2010 bekendgemaakt. Zijn naam is Zakumi en hij is een geel luipaard met groen haar.[2]

 Gekwalificeerd
 Niet gekwalificeerd
 Niet ingeschreven voor deelname
 Geen lid van de FIFA
Zie WK voetbal 2010 (kwalificatie) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Een recordaantal van 204 landen had zich aangemeld voor deelname aan de kwalificaties voor de eindronde, inclusief Zuid-Afrika.[3] Slechts de Filipijnen, Brunei en Laos hadden zich niet aangemeld. Papoea Nieuw-Guinea had zich aangemeld, maar deed uiteindelijk niet mee. Via regionale kwalificaties werd dit aantal teruggebracht naar 31 landen die zich voor de eindronde hebben gekwalificeerd. Zuid-Afrika is als gastland automatisch geplaatst.

De loting voor de kwalificatie vond plaats op 25 november 2007 in Durban, Zuid-Afrika. Voordat de loting plaats had werden al enkele kwalificatiewedstrijden gespeeld in Zuid-Amerika, Afrika en Azië en Oceanië. De Europese teams kwamen pas in actie na de zomer van 2008. Zij streden om 13 plaatsen. Ook de regerend wereldkampioen, Italië, heeft zich via kwalificatie moeten plaatsen.

confederatie continent details
AFC Azië WK voetbal 2010 (kwalificatie AFC)
CAF Afrika WK voetbal 2010 (kwalificatie CAF)
CONCACAF Noord- en Midden-Amerika
en Caraïben
WK voetbal 2010 (kwalificatie CONCACAF)
CONMEBOL Zuid-Amerika WK voetbal 2010 (kwalificatie CONMEBOL)
OFC Oceanië WK voetbal 2010 (kwalificatie OFC)
UEFA Europa WK voetbal 2010 (kwalificatie UEFA)

Gekwalificeerde landen

[bewerken | brontekst bewerken]
FIFA-lid Confederatie Kwalificatie Kwal.
datum
Aantal dln.
(incl. 2014)
Dln.
op rij
Eerste
dln.
Laatste
dln.
Titels
(excl. 2014)
Beste
prestatie
Vlag van Algerije Algerije CAF 1e Groep C 18 november 2009 3e 1 1982 1986 0 Groepsfase
Vlag van Argentinië Argentinië CONMEBOL Nummer 4 CONMEBOL 14 oktober 2009 15e 10 1930 2006 2 Winnaar
Vlag van Australië Australië AFC Vierde ronde 1e groep A 6 juni 2009 3e 2 1974 2006 0 Achtste finale
Vlag van Brazilië Brazilië CONMEBOL Nummer 1 CONMEBOL 5 september 2009 19e 19 1930 2006 5 Winnaar
Vlag van Chili Chili CONMEBOL Nummer 2 CONMEBOL 10 oktober 2009 8e 1 1930 1998 0 3e plaats
Vlag van Denemarken Denemarken UEFA 1e Groep 1 10 oktober 2009 4e 1 1986 2002 0 Kwartfinale
Vlag van Duitsland Duitsland UEFA 1e Groep 4 10 oktober 2009 17e 15 1934 2006 3 Winnaar
Vlag van Engeland Engeland UEFA 1e Groep 6 9 september 2009 13e 4 1950 2006 1 Winnaar
Vlag van Frankrijk Frankrijk UEFA Uefa Play-off 18 november 2009 13e 4 1930 2006 1 Winnaar
Vlag van Ghana Ghana CAF 1e Groep D 6 september 2009 2e 2 2006 2006 0 Achtste finale
Vlag van Griekenland Griekenland UEFA Uefa Play-off 18 november 2009 2e 1 1994 1994 0 Groepsfase
Vlag van Honduras (1949-2022) Honduras CONCACAF Vierde ronde 3e plaats 14 oktober 2009 2e 1 1982 1982 0 Groepsfase
Vlag van Italië Italië UEFA 1e Groep 8 10 oktober 2009 17e 13 1934 2006 5 Winnaar
Vlag van Ivoorkust Ivoorkust CAF 1e Groep E 10 oktober 2009 2e 2 2006 2006 0 Groepsfase
Vlag van Japan Japan AFC Vierde ronde 2e groep A 6 juni 2009 4e 4 1998 2006 0 Achtste finale
Vlag van Kameroen Kameroen CAF 1e Groep A 14 november 2009 6e 1 1982 2002 0 Kwartfinale
Vlag van Mexico Mexico CONCACAF Vierde ronde 2e plaats 10 oktober 2009 14e 5 1930 2006 0 Kwartfinale
Vlag van Nederland Nederland UEFA 1e Groep 9 6 juni 2009 9e 2 1934 2006 0 Tweede
Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland OFC Play-off AFC/OFC 14 november 2009 2e 1 1982 1982 0 Groepsfase
Vlag van Nigeria Nigeria CAF 1e Groep B 14 november 2009 4e 1 1994 2002 0 Achtste finale
Vlag van Noord-Korea Noord-Korea AFC Vierde ronde 2e groep B 17 juni 2009 2e 1 1966 1966 0 Kwartfinale
Vlag van Paraguay Paraguay CONMEBOL Nummer 3 CONMEBOL 9 september 2009 8e 4 1930 2006 0 Achtste finale
Vlag van Portugal Portugal UEFA Uefa Play-off 18 november 2009 5e 3 1966 2006 0 Derde
Vlag van Servië Servië UEFA 1e Groep 7 10 oktober 2009 1e 1 - - 0
Vlag van Slovenië Slovenië UEFA Uefa Play-off 18 november 2009 2e 1 2002 2002 0 Groepsfase
Vlag van Slowakije Slowakije UEFA 1e Groep 3 14 oktober 2009 1e 1 - - 0
Vlag van Spanje Spanje UEFA 1e Groep 5 9 september 2009 13e 9 1934 2006 0 Vierde
Vlag van Uruguay Uruguay CONMEBOL Winnaar play-off CONMEBOL/CONCACAF 18 november 2009 11e 1 1930 2002 2 Winnaar
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten CONCACAF Vierde ronde 1e plaats 10 oktober 2009 9e 6 1930 2006 0 Derde
Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika CAF Gastland 15 mei 2004 3e 1 1998 2002 0 Groepsfase
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea AFC Vierde ronde 1e groep B 6 juni 2009 8e 7 1954 2006 0 Vierde
Vlag van Zwitserland Zwitserland UEFA 1e Groep 2 14 oktober 2009 9e 2 1934 2006 0 Kwartfinale
De prestaties van de 32 participerende landen
Opzet

Het toernooi heeft dezelfde opzet als de toernooien die vanaf 1998 georganiseerd werden.

Tweeëndertig landen nemen deel waaronder het gastland. Zij zullen strijden in acht groepen van vier ploegen, waarvan de eerste twee zich kwalificeren voor de achtste finales. Vanaf deze fase wordt er gespeeld volgens het knock-outsysteem. Vervolgens zijn er de achtste finales, kwartfinales, halve finales, een wedstrijd om de derde plaats en de finale.

Loting en groepsindeling

[bewerken | brontekst bewerken]

De loting voor de eindronde vond plaats op vrijdag 4 december 2009 in Kaapstad.

Potindeling

Twee dagen voor de loting maakte de FIFA de potindeling voor de loting bekend.[4] De groepshoofden werden ondergebracht in pot 1. Pot 2 bevatte de vertegenwoordigers van Azië, Oceanië en Noord- en Midden-Amerika/Caraïben. Pot 3 de landen uit Afrika en Zuid-Amerika en pot 4 de resterende Europese landen. Behalve het organiserend land zijn de overige groepshoofden bepaald op basis van de FIFA-wereldranglijst van oktober 2009.

Bij de loting werd uit elke pot een land in een andere groep geplaatst. Hierdoor konden landen uit dezelfde pot niet bij elkaar in de groep worden geloot. Van elke confederatie kon maar één vertegenwoordiger in een groep komen, uitgezonderd Europa, waarvan twee landen per groep mogelijk werd.

Pot 1
(Gastland & Top 7 FIFA)
Pot 2
(AFC, CONCACAF + OFC)
Pot 3
(CAF + CONMEBOL)
Pot 4
(UEFA)

Vlag van Brazilië Brazilië
Vlag van Spanje Spanje
Vlag van Nederland Nederland
Vlag van Italië Italië
Vlag van Duitsland Duitsland
Vlag van Argentinië Argentinië
Vlag van Engeland Engeland
Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika

Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Vlag van Mexico Mexico
Vlag van Australië Australië
Vlag van Honduras (1949-2022) Honduras
Vlag van Japan Japan
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea
Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland
Vlag van Noord-Korea Noord-Korea

Vlag van Kameroen Kameroen
Vlag van Chili Chili
Vlag van Ivoorkust Ivoorkust
Vlag van Paraguay (1990-2013) Paraguay
Vlag van Uruguay Uruguay
Vlag van Algerije Algerije
Vlag van Nigeria Nigeria
Vlag van Ghana Ghana

Vlag van Frankrijk Frankrijk
Vlag van Portugal Portugal
Vlag van Zwitserland Zwitserland
Vlag van Griekenland Griekenland
Vlag van Servië Servië
Vlag van Denemarken Denemarken
Vlag van Slowakije Slowakije
Vlag van Slovenië Slovenië

Groepsindeling

De volgorde van de landen komt overeen met de positie in de groep die de FIFA aan het land heeft gegeven. Volgens het schema speelt de nummer 1 uit elke groep eerst tegen de nummer 2, vervolgens tegen de nummer 3 en tot slot tegen de nummer 4.

Scheidsrechters

[bewerken | brontekst bewerken]

Dertig scheidsrechters werden begin 2010 door de FIFA aangewezen. Vlak voor het toernooi vielen er twee af en werd er één vervanger aangewezen.[5][6][7] Van deze scheidsrechters leidden er 24 een wedstrijd. Tussen haakjes staat hieronder hoeveel wedstrijden ze leidden.

AFC
Vlag van Saoedi-Arabië Khalil Al Ghamdi (2)
Vlag van Oezbekistan Ravshan Irmatov (5)
Vlag van Maleisië Subkhiddin Mohd Salleh (0)
Vlag van Japan Yuichi Nishimura (4)
CAF
Vlag van Mali Koman Coulibaly (1)
Vlag van Zuid-Afrika Jerome Damon (2)
Vlag van Seychellen Eddy Maillet (2)

CONCACAF
Vlag van El Salvador Joel Aguilar (0)
Vlag van Mexico Benito Archundia (3)
Vlag van Guatemala Carlos Batres (3)
Vlag van Mexico Marco Rodríguez (2)
OFC
Vlag van Nieuw-Zeeland Michael Hester (1)
Vlag van Nieuw-Zeeland Peter O'Leary (0)

CONMEBOL
Vlag van Argentinië Héctor Baldassi (4)
Vlag van Uruguay Jorge Larrionda (4)
Vlag van Chili Pablo Pozo (2)
Vlag van Colombia Óscar Ruiz (2)
Vlag van Brazilië Carlos Simon (2)
Vlag van Uruguay Martín Vázquez (0)

UEFA
Vlag van Portugal Olegário Benquerença (3)
Vlag van Zwitserland Massimo Busacca (1)
Vlag van België Frank De Bleeckere (3)
Vlag van Zweden Martin Hansson (0)
Vlag van Hongarije Viktor Kassai (4)
Vlag van Frankrijk Stéphane Lannoy (2)
Vlag van Italië Roberto Rosetti (2)
Vlag van Duitsland Wolfgang Stark (3)
Vlag van Spanje Alberto Undiano Mallenco (3)
Vlag van Engeland Howard Webb (4)

Puntentelling

[bewerken | brontekst bewerken]

De groepen spelen in een halve competitie waarbij elk land eenmaal tegen elk ander land uit zijn groep speelt. Volgens het driepuntensysteem krijgt een land drie punten voor een zege, een voor een gelijkspel en nul voor een nederlaag. De eerste twee uit elke groep gaan door naar de volgende ronde.

Beslissingscriteria

[bewerken | brontekst bewerken]

Wanneer teams na het beëindigen van de groepsfase met evenveel punten eindigen, wordt een aantal opeenvolgende criteria doorlopen tot een verschil wordt gevonden en men de twee ploegen kan ordenen:[8]

  1. Het doelpuntensaldo over alle groepswedstrijden.
  2. Meeste doelpunten gescoord in alle groepswedstrijden.
  3. Meeste punten in de groepswedstrijden tegen andere ploegen met gelijk aantal punten.
  4. Doelpuntensaldo als resultaat van de groepswedstrijden tegen andere ploegen met gelijk aantal punten.
  5. Meeste doelpunten gescoord in de groepswedstrijden tegen andere ploegen met gelijk aantal punten.
  6. Lottrekking door het organiserend comité van de FIFA World Cup.

Frankrijk had zich geplaatst voor het WK, maar kon er niet echt trots op zijn. Het versloeg Ierland door een overduidelijke handsbal van Thierry Henry[9] en er was veel kritiek op coach Raymond Domenech. Zo noemde oud-international Éric Cantona hem "de domste trainer in het Franse voetbal sinds Lodewijk XIV".[10] Met zijn selectie-beleid baarde Domenech weer opzien, werd voor het laatste EK David Trezeguet niet geselecteerd, doordat zijn sterrenbeeld niet in orde was,[11] voor het WK werd de grote Franse belofte Karim Benzema van Real Madrid niet geselecteerd, al werd ontkend dat dit besluit met een vermeend seksschandaal te maken had.[12]

De opening van de Fransen tegen Uruguay was al weinig verheffend, in een wedstrijd zonder veel hoogtepunten werd doelpuntloos gelijkgespeeld.[13] In de tweede wedstrijd tegen Mexico werd Nicolas Anelka door Domenech aangesproken, omdat hij te veel uit zijn positie liep, Anelka antwoordde met: "va t'enculer, fils de pute" (Nederlands: "val toch dood, hoerenzoon"). Hij werd gewisseld en naar huis gestuurd.[14] Zonder Anelka ging het niet beter, Javier Hernández omzeilde de buitenspelval te simpel, waarna hij de score opende en oud-gediende Blanco benutte een zelf geforceerde strafschop.[15] Na twee wedstrijden hadden Uruguay en Mexico vier punten (die nog tegen elkaar moesten spelen en bij een gelijkspel zouden beide ploegen zich kwalificeren), Frankrijk en Zuid-Afrika één punt.

Na de uitsluiting van Anelka was de chaos compleet, de Fransen weigerden te trainen uit solidairiteit met Anelka[16] en er ontstond een ordinaire ruzie tussen aanvoerder Patrice Evra en de fitnesscoach.[17] Alleen een grote overwinning op Zuid-Afrika kon de ploeg nog redden, maar in de eerste helft stond de ploeg al met 2-0 achter en verloor het spelmaker Yoann Gourcuff door een geplaatste kopstoot. De Zuid-Afrikanen hadden nog twee doelpunten nodig om zich te plaatsen, kregen in de tegenstoot genoeg kansen, naar hun coach Pereira durfde ook niet alle risco's te nemen en na de tegentreffer van Frankrijk waren de kansen verkeken.[18] De ellende rond het Franse team ging vrolijk verder, Domenec weigerde de hand van de Zuid-Afrikaanse bondscoach te schudden,[19] Domenech werd ondanks dat hij al opgestapt was officieel ontslagen wegens zwaar wangedrag,[20] alle spelers werden voor de eerste nieuwe wedstrijd niet opgeroepen door de Franse voetbalbond, Henry moest zich verantwoorden bij de president[21] en met name Anelka en Evra kregen een stevige schorsing.[22]

De landen die zich plaatsten voor de volgende ronde waren Uruguay en Mexico, een salonremise werd het niet, maar de 1-0 zege van Uruguay op Mexico was ruim genoeg voor beide teams om zich te plaatsen.[23] Ajacied Luis Suárez scoorde de winnende treffer en vormde met de tegen Zuid-Afrika twee scorende Diego Forlan een gevreesd aanvalsduo.[24] Zuid-Afrika was het eerste gastland dat zich niet wist te plaatsen voor de Play-Offs.[25]

Land Win Gel Ver DV DT +/- Pnt
Vlag van Uruguay Uruguay 2 1 0 4 0 4 7
Vlag van Mexico Mexico 1 1 1 3 2 1 4
Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika 1 1 1 3 5 -2 4
Vlag van Frankrijk Frankrijk 0 1 2 1 4 -3 1

11 juni 2010
«onderlinge duels»
16:00
Zuid-Afrika Vlag van Zuid-Afrika 1 – 1 Vlag van Mexico Mexico Soccer City, Johannesburg
Toeschouwers: 84.490
Scheidsrechter: Ravshan Irmatov (Vlag van Oezbekistan Oezbekistan)
Tshabalala Goal 55' Wedstrijdverslag Goal 79' Márquez

11 juni 2010
«onderlinge duels»
20:30
Uruguay Vlag van Uruguay 0 – 0 Vlag van Frankrijk Frankrijk Groenpuntstadion, Kaapstad
Toeschouwers: 64.100
Scheidsrechter: Yuichi Nishimura (Vlag van Japan Japan)
Lodeiro Kreeg geel in de 65e minuut Kreeg opnieuw geel in de 81e minuutWeggestuurd in de 81e minuut 65', 81' Wedstrijdverslag

16 juni 2010
«onderlinge duels»
20:30
Zuid-Afrika Vlag van Zuid-Afrika 0 – 3 Vlag van Uruguay Uruguay Loftus Versfeld Stadion, Pretoria
Toeschouwers: 42.658
Scheidsrechter: Massimo Busacca (Vlag van Zwitserland Zwitserland)
Khune Weggestuurd in de 76e minuut 76' Wedstrijdverslag Goal 23'Goal 80' (pen.) Forlán
Goal 90+5' Á. Pereira

17 juni 2010
«onderlinge duels»
20:30
Frankrijk Vlag van Frankrijk 0 – 2 Vlag van Mexico Mexico Peter Mokaba Stadion, Pietersburg
Toeschouwers: 35.370
Scheidsrechter: Khalil Al Ghamdi (Vlag van Saoedi-Arabië Saoedi-Arabië)
Wedstrijdverslag Goal 64' Hérnandez
Goal 79' (pen.) Blanco

22 juni 2010
«onderlinge duels»
16:00
Mexico Vlag van Mexico 0 – 1 Vlag van Uruguay Uruguay Royal Bafokeng Stadion, Rustenburg
Toeschouwers: 33.425
Scheidsrechter: Viktor Kassai (Vlag van Hongarije Hongarije)
Wedstrijdverslag Goal 43' Suárez

22 juni 2010
«onderlinge duels»
16:00
Frankrijk Vlag van Frankrijk 1 – 2 Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika Vrystaatstadion, Bloemfontein
Toeschouwers: 39.415
Scheidsrechter: Óscar Ruiz (Vlag van Colombia Colombia)
Gourcuff Weggestuurd in de 25e minuut 25'
Malouda Goal 70'
Wedstrijdverslag Goal 20' Khumalo
Goal 37' Mphela

Ook Argentinië had een coach die ter discussie stond, levende legende en beste Argentijnse voetballer aller tijden Diego Maradona kwam als coach net zo wispelturig over als in zijn voetbaljaren. Zijn slechte relatie met één van zijn vermeende opvolgers als spelmaker Juan Roman Riquelme had tot gevolg dat hij nooit meer onder Maradona in het Argentijnse team zou spelen.[26] Esteban Cambiasso en Javier Zanetti, die een belangrijke rol speelden bij het winnen van de Champions League van Inter Milan[27] werden niet geselecteerd,[28] de al een tijd niet in de Europese top spelende Juan Sebastián Verón zou de beoogde spelmaker worden.[29] Belangrijkste troefkaart was FC Barcelona-aanvaller Lionel Messi, die uitgroeide tot een wereldster en het jaar daarvoor de Champions League won.[30] Maradona, die vlak na de (moeizame) kwalificatie twee maanden was geschorst na beledigingen aan de Argentijnse pers[31] zat op het WK tot ieders verrassing met een (te wijd) pak op het WK,[32] bleef tijdens de training sigaren roken[33] en zijn trainingsmethoden motiveerden vaak de lachspieren.[34] In de eerste ronde werd Argentinië nog nauwelijks getest en bereikte probleemloos de achtste finales, Messi's maatje in de aanval Gonzalo Higuain scoorde drie maal tegen Zuid-Korea.[35]

De overige drie landen streden om de tweede plaats in de groep, Otto Rehhagel de man die Griekenland Europees kampioen maakte met een defensieve speelstijl bleef met deze tactiek doorgaan, maar de eerste wedstrijd tegen Zuid-Korea werd geen succes, 2-0 nederlaag.[36] Tegen Nigeria leek het dezelfde kant op te gaan, maar na een rode kaart bij de Afrikanen en een foute inschatting van de doelman draaide Griekenland de wedstrijd om.[37] In de laatste wedstrijd moest het al geplaatste Argentinië verslagen worden, Rehhagel durfde geen extra risico's te nemen en door goals in de slotfase werd Griekenland roemloos verslagen. Na het WK kwam een einde aan negen jaar bondscoachschap.[38]

Nigeria en Zuid-Korea moesten beslissen welk land zich naast Argentinië zou plaatsen, Nigeria zou na een zege ondanks twee eerdere nederlagen doorgaan bij een overwinning. Het werd een wedstrijd met wisselende kansen, na een 2-2 gelijkspel plaatste Zuid-Korea zich voor de tweede keer in zijn historie en voor de laatste keer sinds het gedenkwaardige WK in eigen land acht jaar eerder.[39] De Nigerianen misten veel kansen, dieptepunt was een misser van Yakubu vrij voor het Koreaanse doel.[40]

Land Win Gel Ver DV DT +/- Pnt
Vlag van Argentinië Argentinië 3 0 0 7 1 6 9
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea 1 1 1 5 6 -1 4
Vlag van Griekenland Griekenland 1 0 2 2 5 -3 3
Vlag van Nigeria Nigeria 0 1 2 3 5 -2 1

12 juni 2010
«onderlinge duels»
13:30
Zuid-Korea Vlag van Zuid-Korea 2 – 0 Vlag van Griekenland Griekenland Nelson Mandelabaai Stadion, Port Elizabeth
Toeschouwers: 31.513
Scheidsrechter: Michael Hester (Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland)
Lee Jung-soo Goal 7'
Park Ji-sung Goal 52'

12 juni 2010
«onderlinge duels»
16:00
Argentinië Vlag van Argentinië 1 – 0 Vlag van Nigeria Nigeria Ellispark, Johannesburg
Toeschouwers: 55.686
Scheidsrechter: Wolfgang Stark (Vlag van Duitsland Duitsland)
Heinze Goal 6'

17 juni 2010
«onderlinge duels»
13:30
Argentinië Vlag van Argentinië 4 – 1 Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea Soccer City, Johannesburg
Toeschouwers: 82.174
Scheidsrechter: Frank De Bleeckere (Vlag van België België)
Park Chu-young Goal 16' (e.d.)
Higuaín Goal 33'Goal 76'Goal 80'
Goal 45+1' Lee Chung-yong

17 juni 2010
«onderlinge duels»
16:00
Griekenland Vlag van Griekenland 2 – 1 Vlag van Nigeria Nigeria Vrystaatstadion, Bloemfontein
Toeschouwers: 31.593
Scheidsrechter: Óscar Ruiz (Vlag van Colombia Colombia)
Salpigidis Goal 44'
Torosidis Goal 71'
Goal 16' Uche
Weggestuurd in de 33e minuut 33' Kaita

22 juni 2010
«onderlinge duels»
20:30
Griekenland Vlag van Griekenland 0 – 2 Vlag van Argentinië Argentinië Peter Mokaba Stadion, Pietersburg
Toeschouwers: 38.891
Scheidsrechter: Ravshan Irmatov (Vlag van Oezbekistan Oezbekistan)
Goal 77' Demichelis
Goal 89' Palermo

22 juni 2010
«onderlinge duels»
20:30
Nigeria Vlag van Nigeria 2 – 2 Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea Moses Mabhida Stadium, Durban
Toeschouwers: 61.874
Scheidsrechter: Olegário Benquerença (Vlag van Portugal Portugal)
Uche Goal 12'
Yakubu Goal 69' (pen.)
Goal 38' Lee Jung-soo
Goal 49' Park Chu-young

Engeland had een sterke kwalificatie achter de rug onder de Italiaanse coach Fabio Capello en werd door velen gezien als een outsider voor de titel. De loting werd door de Engelse tabloid The Sun gezien als EASY.[41] Echter, eenmaal aangekomen in Zuid-Afrika liep in de ploeg in de eerste wedstrijd al averij op: 1-1 tegen de Verenigde Staten,[42] de gelijkmaker van de Amerikanen kwam door een inschattingsfout van Robert Green, die een schot van Clint Dempsey uit zijn hand liet glippen.[43] Met een nieuwe doelman (David James) ging het nauwelijks beter tegen Algerije, 0-0 en met name Wayne Rooney moest het ontgelden voor de aanwezige Britse fans, waarna hij cynisch reageerde dat het leuk is boegeroep te horen, de volgende dag bood hij zijn excuses aan.[44]

Slovenië was al bijna zeker van de tweede ronde, na een 1-0 zege op Algerije stond het in de rust met 2-0 voor tegen de Verenigde Staten. De Yankees vochten zich terug in de wedstrijd, kwamen terug tot 2-2[45] en een derde doelpunt werd om onduidelijke redenen afgekeurd. De Engelsen moesten winnen van Slovenië, maakten weer een energieker indruk dan in de eerste twee wedstrijden en won met 1-0 door een doelpunt van Defoe na 23 minuten. Opmerkelijkste moment was een ingreep van John Terry die zich bij een aanval van Slovenië op een onnatuurlijke manier voor de bal gooide.[46] Slovenië was afhankelijk van het resultaat Verenigde Staten - Algerije, dat bij het laatste fluitsignaal van de Sloveense wedstrijd nog doelpuntloos gelijkstond. Dat was een wonder, want Amerika miste veel kansen, schoot op paal en lat en opnieuw werd een doelpunt om onduidelijke redenen afgekeurd. De Amerikanen gaven niet op en in de laatste minuut maakte Landon Donovan de winnende treffer.[47]

Land Win Gel Ver DV DT +/- Pnt
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten 1 2 0 4 3 1 5
Vlag van Engeland Engeland 1 2 0 2 1 1 5
Vlag van Slovenië Slovenië 1 1 1 3 3 0 4
Vlag van Algerije Algerije 0 1 2 0 2 -2 1

12 juni 2010
«onderlinge duels»
20:30
Engeland Vlag van Engeland 1 – 1 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Royal Bafokeng Stadion, Rustenburg
Toeschouwers: 38.646
Scheidsrechter: Carlos Simon (Vlag van Brazilië Brazilië)
Gerrard Goal 4' Wedstrijdverslag Goal 40' Dempsey

13 juni 2010
«onderlinge duels»
13:30
Algerije Vlag van Algerije 0 – 1 Vlag van Slovenië Slovenië Peter Mokaba Stadion, Pietersburg
Toeschouwers: 30.325
Scheidsrechter: Carlos Batres (Vlag van Guatemala Guatemala)
Ghezzal Kreeg geel in de 59e minuut Kreeg opnieuw geel in de 73e minuutWeggestuurd in de 73e minuut 59', 73' Wedstrijdverslag Goal 79' Koren

18 juni 2010
«onderlinge duels»
16:00
Slovenië Vlag van Slovenië 2 – 2 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Ellispark, Johannesburg
Toeschouwers: 45.573
Scheidsrechter: Koman Coulibaly (Vlag van Mali Mali)
Birsa Goal 13'
Ljubijankič Goal 42'
Wedstrijdverslag Goal 48' Donovan
Goal 82' Bradley

18 juni 2010
«onderlinge duels»
20:30
Engeland Vlag van Engeland 0 – 0 Vlag van Algerije Algerije Groenpuntstadion, Kaapstad
Toeschouwers: 64.100
Scheidsrechter: Ravshan Irmatov (Vlag van Oezbekistan Oezbekistan)
Wedstrijdverslag

23 juni 2010
«onderlinge duels»
16:00
Slovenië Vlag van Slovenië 0 – 1 Vlag van Engeland Engeland Nelson Mandelabaai Stadion, Port Elizabeth
Toeschouwers: 36.893
Scheidsrechter: Wolfgang Stark (Vlag van Duitsland Duitsland)
Wedstrijdverslag Goal 23' Defoe

23 juni 2010
«onderlinge duels»
16:00
Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 1 – 0 Vlag van Algerije Algerije Loftus Versfeld Stadion, Pretoria
Toeschouwers: 35.827
Scheidsrechter: Frank De Bleeckere (Vlag van België België)
Donovan Goal 90+1' Wedstrijdverslag Kreeg geel in de 76e minuut Kreeg opnieuw geel in de 90+3e minuutWeggestuurd in de 90+3e minuut 76', 90+3' Yahia

De kansen op succes voor Duitsland op het wereldkampioenschap leken te reduceren, toen hun aanvoerder Michael Ballack aan zijn enkel geblesseerd raakte, waardoor hij niet kon spelen.[48] De blessure ontstond na een charge van Kevin-Prince Boateng, die zowel voor Duitsland als WK-tegenstander Ghana kon spelen, hij koos voor Ghana,[49] zijn halfbroer Jerome zat in de Duitse selectie. Coach Joachim Löw selecteerde een vrij onervaren, maar talentrijke selectie, waarbij spelers als doelman Manuel Neuer en de middenvelders Thomas Müller en Mesut Özil nauwelijks nog interlandervaring hadden.

Dat Duitsland talentrijk was, bleek in hun eerste wedstrijd tegen Australië, Australië, gecoacht door Pim Verbeek werd volledig weggeblazen en Duitsland won met 4-0 met onder andere een doelpunt van Müller en sterk spel van Özil.[50] In de tweede wedstrijd tegen Servië zat het met name in de eerste helft niet mee, topscorer Miroslav Klose werd al na 37 minuten uit het veld gestuurd na een tweede gele kaart en een minuut later kreeg men een doelpunt tegen dankzij een doelpunt van Milan Jovanović . In de tweede helft domineerde het Duitse team het spel net als tegen Australië, maar mede door een gemiste strafschap van Lukas Podolski veranderde niets aan het score-verloop.[51] Voor de laatste speelronde stond de volgende tegenstander Ghana bovenaan met vier punten, Duitsland en Servië hadden drie punten en Australië één punt.

De beslissende wedstrijden kwamen in de tweede helft op stoom, Duitsland kwam op voorsprong door een doelpunt van Özil buiten het strafschopgebied. Ghana kreeg wat kansjes, maar de zege van de Duitsers kwam niet in gevaar.[52] Vervolgens was het wachten voor Ghana op de uitslag van Servië-Australië. Servië moest winnen en Australië moest zelfs met vier goals verschil winnen. Servië kon geen doelpunt forceren en Australië nam tussen de 69e en de 73e minuut een 2-0 voorsprong. Een van de doelpuntenmakers was AZ-speler Brett Holman, die twee keer scoorde op het WK.[53] Australië had nog twee doelpunten nodig, maar een goal van de Servische invaller en voor Ajax spelende Marko Pantelić verbleekte alle hoop voor the Aussies.[54] Ghana was het enige Afrikaanse dat zich plaatste voor de achtste finales,[55] het scoorde slechts twee keer, twee keer uit een strafschop van Asamoah Gyan.

Land Win Gel Ver DV DT +/- Pnt
Vlag van Duitsland Duitsland 2 0 1 5 1 4 6
Vlag van Ghana Ghana 1 1 1 2 2 0 4
Vlag van Australië Australië 1 1 1 3 6 -3 4
Vlag van Servië Servië 1 0 2 2 3 -1 3

13 juni 2010
«onderlinge duels»
16:00
Servië Vlag van Servië 0 – 1 Vlag van Ghana Ghana Loftus Versfeld Stadion, Pretoria
Toeschouwers: 38.833
Scheidsrechter: Héctor Baldassi (Vlag van Argentinië Argentinië)
Luković Kreeg geel in de 54e minuut Kreeg opnieuw geel in de 74e minuutWeggestuurd in de 74e minuut 54', 74' wedstrijdverslag[56] Goal 84' (pen.) Gyan

13 juni 2010
«onderlinge duels»
20:30
Duitsland Vlag van Duitsland 4 – 0 Vlag van Australië Australië Moses Mabhida Stadium, Durban
Toeschouwers: 62.660
Scheidsrechter: Marco Rodríguez (Vlag van Mexico Mexico)
Podolski Goal 8'
Klose Goal 27'
Müller Goal 68'
Cacau Goal 70'
wedstrijdverslag Weggestuurd in de 56e minuut 56' Cahill

18 juni 2010
«onderlinge duels»
13:30
Duitsland Vlag van Duitsland 0 – 1 Vlag van Servië Servië Nelson Mandelabaai Stadion, Port Elizabeth
Toeschouwers: 38.294
Scheidsrechter: Alberto Undiano Mallenco (Vlag van Spanje Spanje)
Klose Kreeg geel in de 12e minuut Kreeg opnieuw geel in de 37e minuutWeggestuurd in de 37e minuut 12', 37' Goal 38' Jovanović

19 juni 2010
«onderlinge duels»
16:00
Ghana Vlag van Ghana 1 – 1 Vlag van Australië Australië Royal Bafokeng Stadion, Rustenburg
Toeschouwers: 34.812
Scheidsrechter: Roberto Rosetti (Vlag van Italië Italië)
Gyan Goal 25' (pen.) Goal 11' Holman
Weggestuurd in de 24e minuut 24' Kewell

23 juni 2010
«onderlinge duels»
20:30
Australië Vlag van Australië 2 – 1 Vlag van Servië Servië Mbombela Stadion, Nelspruit
Toeschouwers: 37.836
Scheidsrechter: Jorge Larrionda (Vlag van Uruguay Uruguay)
Cahill Goal 69'
Holman Goal 73'
Goal 84' Pantelić

23 juni 2010
«onderlinge duels»
20:30
Ghana Vlag van Ghana 0 – 1 Vlag van Duitsland Duitsland Soccer City, Johannesburg
Toeschouwers: 83.391
Scheidsrechter: Carlos Simon (Vlag van Brazilië Brazilië)
Goal 60' Özil

Veel Nederlandse spelers hadden een sterk seizoen achter de rug, Wesley Sneijder won de Champions League met Inter Milan door in de finale van Bayern München te winnen, waar Mark van Bommel en Arjen Robben speelden.[57] Robin van Persie kwam terug van een zware blessure en was net op tijd fit om mee te doen aan het WK.[58] Nederland speelde sterk in de oefencampgne, in de laatste wedstrijd werd Hongarije met 6-1 verslagen. Niemand had het echter nog over deze wedstrijd, want Arjen Robben viel ernstig geblesseerd uit.[59] Robben zou normaal nooit het WK halen, maar de KNVB stuurde hem naar dokter Dick van Toorn, die hem binnen een week moest klaarstomen voor het WK. Robben haalde het WK en kon in de derde wedstrijd al meedoen, maar zou na dat WK een half jaar niet meer spelen.[60]

In de eerste wedstrijd had Nederland het vooral in de eerste helft moeilijk met Denemarken en dwong nauwelijks kansen af. De tweede helft begon goed voor Nederland, toen na een misverstand AZ-speler Daniel Agger een eigen doelpunt maakte.[61] Nederland kwam pas echt op stoom, toen Eljero Elia inviel, na een van zijn sterke acties, waarbij hij op de paal schoot, profiteerde Dirk Kuijt met het beslissende doelpunt. Tussen het publiek zaten meisjes met opzichtelijke kleding van bierproducent Bavaria, reclame maken was verboden in een toernooi dat mede werd gesponsord door Budweiser en de "Bavaria-babes" werden gearresteerd, na een schikking tussen de FIFA en Bavaria werden de dames vrijgelaten.[62] De tweede wedstrijd tegen Japan won Oranje door een doelpunt van Wesley Sneijder na mistasten van de Japanse doelman[63] en Nederland was al zeker van de tweede ronde.[64] De laatste wedstrijd tegen Kameroen stond vooral in het teken van de rentree van Arjen Robben, hij verzorgde zelfs de assist van het winnende doelpunt van Klaas Jan Huntelaar.[65]

De andere drie ploegen streden om de tweede plaats, Japan won met 1-0 van Kameroen door een doelpunt van Keisuke Honda, die aan een opmerkelijk seizoen bezig was. Hij begon het seizoen bij de Nederlandse club FC VVV, waar hij de bescheiden Nederlandse club uitgroeide tot één van de beste spelers van Nederland.[66] Hij werd getransfereerd naar CSKA Moskou, waar hij zich nog verder in de kijker speelde door te schitteren in de Champions League.[67] Kameroen tegen Denemarken was een beslissende wedstrijd, aangezien beide landen de eerste wedstrijd hadden verloren. Het werd een levendige wedstrijd volop kansen, waarbij Denemarken net iets gelukkiger was door een beslissend doelpunt van Ajacied Dennis Rommedahl.[68] Vanwege een slechter doelsaldo moest Denemarken ook van Japan winnen, maar het technisch superieure Japan gaf de Denen geen schijn van kans, 3-1. Honda kreeg weer alle aandacht met een vrije trap [69] en een assist bij het derde doelpunt.[70]. Jon Dahl Tomasson scoorde de tegentreffer van de Denen, de Deense topscorer nam afscheid na de uitschakeling.[71]

Land Win Gel Ver DV DT +/- Pnt
Vlag van Nederland Nederland 3 0 0 5 1 4 9
Vlag van Japan Japan 2 0 1 4 2 2 6
Vlag van Denemarken Denemarken 1 0 2 3 6 -3 3
Vlag van Kameroen Kameroen 0 0 3 2 5 -3 0

14 juni 2010
«onderlinge duels»
13:30
Nederland Vlag van Nederland 2 – 0 Vlag van Denemarken Denemarken Soccer City, Johannesburg
Toeschouwers: 83.465
Scheidsrechter: Stéphane Lannoy (Vlag van Frankrijk Frankrijk)
Agger Goal 47' (e.d.)
Kuijt Goal 85'
wedstrijdverslag

14 juni 2010
«onderlinge duels»
16:00
Japan Vlag van Japan 1 – 0 Vlag van Kameroen Kameroen Vrystaatstadion, Bloemfontein
Toeschouwers: 30.620
Scheidsrechter: Olegário Benquerença (Vlag van Portugal Portugal)
Honda Goal 38' wedstrijdverslag

19 juni 2010
«onderlinge duels»
13:30
Nederland Vlag van Nederland 1 – 0 Vlag van Japan Japan Moses Mabhida Stadium, Durban
Toeschouwers: 62.010
Scheidsrechter: Héctor Baldassi (Vlag van Argentinië Argentinië)
Sneijder Goal 53'

19 juni 2010
«onderlinge duels»
20:30
Kameroen Vlag van Kameroen 1 – 2 Vlag van Denemarken Denemarken Loftus Versfeld Stadion, Pretoria
Toeschouwers: 38.704
Scheidsrechter: Jorge Larrionda (Vlag van Uruguay Uruguay)
Eto'o Goal 10' Goal 33' Bendtner
Goal 61' Rommedahl

24 juni 2010
«onderlinge duels»
20:30
Denemarken Vlag van Denemarken 1 – 3 Vlag van Japan Japan Royal Bafokeng Stadion, Rustenburg
Toeschouwers: 27.967
Scheidsrechter: Jerome Damon (Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika)
Tomasson Goal 81' Goal 17' Honda
Goal 30' Endo
Goal 87' Okazaki

24 juni 2010
«onderlinge duels»
20:30
Kameroen Vlag van Kameroen 1 – 2 Vlag van Nederland Nederland Groenpuntstadion, Kaapstad
Toeschouwers: 63.093
Scheidsrechter: Pablo Pozo (Vlag van Chili Chili)
Eto'o Goal 65' (pen.) Goal 36' Van Persie
Goal 83' Huntelaar

Italië verdedigde zijn titel met een sterk verouderde selectie, zo leidde record-internaional Fabio Cannavaro nog steeds de verdediging en waren vijf basisspelers meer dan dertig jaar oud, het geheel werd weer geleid door Marcello Lippi, die na het WK zou stoppen.[72] Domper was een blessure van vormgever Andrea Pirlo,hij zou de eerste twee wedstrijden missen. [73] In de eerste wedstrijd liep Italië al averij op door met 1-1 gelijk te spelen tegen het stugge Paraguay,[74] de 1-1 gelijkspel tegen Nieuw-Zeeland was ronduit een blamage.[75]

Een gelijkspel tegen het ook matig gestarte Slowakije zou desondanks genoeg kunnen zijn voor plaatsing voor de achtste finales, maar Slowakije rook bloed en stond na 72 minuten met 2-0 voor door twee doelpunten van Róbert Vittek. Italië begon eindelijk te voetballen en kwam twee maal terug in de wedstrijd, het tweede doelpunt van Fabio Quagliarella was een subtiele lob.[76] In de slotfase was er kans op een ulieme ontsnapping, maar Simone Pepe miste een laatste kans en wereldkampioen Italië was al in de eerste ronde uitgeschakeld.[77] Door het falen van Italië nam Paraguay de regie over in deze groep en na een 2-0 zege op Slowakije volstond een doelpuntloos gelijkspel tegen Nieuw-Zeeland,[78] Slowakije werd tweede. Tekenend was dat Nieuw Zeeland ook boven Italië eindigde, met drie gelijke spelen zou het land zelfs het enige land zijn dat geen wedstrijd verloor.[79]

Land Win Gel Ver DV DT +/- Pnt
Vlag van Paraguay (1990-2013) Paraguay 1 2 0 3 1 2 5
Vlag van Slowakije Slowakije 1 1 1 4 5 -1 4
Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland 0 3 0 2 2 0 3
Vlag van Italië Italië 0 2 1 4 5 -1 2

14 juni 2010
«onderlinge duels»
20:30
Italië Vlag van Italië 1 – 1 Vlag van Paraguay (1990-2013) Paraguay Groenpuntstadion, Kaapstad
Toeschouwers: 62.869
Scheidsrechter: Benito Archundia (Vlag van Mexico Mexico)
De Rossi Goal 63' Goal 39' Alcaraz

15 juni 2010
«onderlinge duels»
13:30
Nieuw-Zeeland Vlag van Nieuw-Zeeland 1 – 1 Vlag van Slowakije Slowakije Royal Bafokeng Stadion, Rustenburg
Toeschouwers: 23.871
Scheidsrechter: Jerome Damon (Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika)
Reid Goal 90+3' Goal 50' Vittek

20 juni 2010
«onderlinge duels»
13:30
Slowakije Vlag van Slowakije 0 – 2 Vlag van Paraguay (1990-2013) Paraguay Vrystaatstadion, Bloemfontein
Toeschouwers: 26.643
Scheidsrechter: Eddy Maillet (Vlag van Seychellen Seychellen)
Goal 27' Vera
Goal 86' Riveros

20 juni 2010
«onderlinge duels»
16:00
Italië Vlag van Italië 1 – 1 Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland Mbombela Stadion, Nelspruit
Toeschouwers: 38.229
Scheidsrechter: Carlos Batres (Vlag van Guatemala Guatemala)
Iaquinta Goal 29' (pen.) Goal 7' Smeltz

24 juni 2010
«onderlinge duels»
16:00
Slowakije Vlag van Slowakije 3 – 2 Vlag van Italië Italië Ellispark, Johannesburg
Toeschouwers: 53.412
Scheidsrechter: Howard Webb (Vlag van Engeland Engeland)
Vittek Goal 25'Goal 73'
Kopúnek Goal 89'
Goal 81' Di Natale
Goal 90+2' Quagliarella

24 juni 2010
«onderlinge duels»
16:00
Paraguay Vlag van Paraguay (1990-2013) 0 – 0 Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland Peter Mokaba Stadion, Pietersburg
Toeschouwers: 34.850
Scheidsrechter: Yuichi Nishimura (Vlag van Japan Japan)

Meest opmerkelijke deelnemer aan het WK was Noord-Korea, dat zich ten koste van de Arabische grootmachten Saoedi-Arabië en Iran plaatste voor het WK.[80] Het was de tweede keer dat het Stalinistische land zich plaatste voor het WK sinds het legendarische WK van 1966, waar Noord-Korea van Italiě won en in de kwartfinale tegen Portugal een 3-0 voorsprong verspeelde.[81] De spelers van Noord-Korea kwamen op drie na allemaal uit de Noord-Koreaanse competitie, Sports-Club April 25, de club van het leger was hofleverancier met zeven deelnemers. Aanvaller Jong Tae-se was opgegroeid in Japan en zijn ouders waren van Zuid-Koreaanse komaf, zijn moeder stuurde hem naar een Noord-Koreaanse school, omdat zijn moeder zich Noord-Koreaanse voelde. Tae-Se had als bijnaam de Noord-Koreaanse Wayne Rooney[82] en zou na het WK spelen voor VfL Bochum,[83] daarvoor speelde hij in de Japanse competitie. Spelen voor het Noord-Koreaanse team was een emotionele gebeurtenis voor hem, voor de eerste wedstrijd tegen Brazilië moest hij huilen.[84]

De eerste wedstrijd tegen Brazilië werd door de Koreaanse staatstelevisie met vertraging uitgezonden. Noord-Korea verweerde zich goed en na een doelpuntloze stand bij rust verloor Noord-Korea slechts met 2-1, Jong Tae-se scoorde het tegendoelpunt.[85] De Noord-Koreaanse staatstelevisie durfde het aan de wedstrijd tegen Portugal live uit te zenden,[86] groot moest de schok geweest zijn om het land met 7-0 te zien verliezen.[87] Na het WK ondergingen de Noord-Koreaanse spelers een publieke tuchtiging, waar een menigte hun opwachtte en wees op hun fouten,[88] geruchten gingen dat de Noord-Koreaanse coach naar een werkkamp werd gestuurd.[89]

Brazilië werd zoals altijd gezien als een van de favorieten, coach en ex-international Dunga stond bekend om zijn zakelijke benadering[90] en selecteerde Ronaldinho niet,[91] die bij zijn club AC Milan weer een stijgende lijn vertoonde.[92] Brazilië begon het toernooi met een moeizame overwinning op Noord-Korea, de wedstrijd werd open gebroken door een wervelende actie van back Maicon, die scoorde door met de buitenkant van zijn rechtervoet praktisch vanaf de achterlijn de Noord-Koreaanse doelman te passeren.[93] In de tweede wedstrijd tegen Ivoorkust vertoonde een stijgende lijn door met 3-1 te winnen, De nieuwe aanvalsleider van Braziliĕ Luís Fabiano scoorde twee maal, al had hij geluk dat bij het tweede doelpunt twee handsgevallen over het hoofd werden gezien.[94] Ivoorkust toonde zich een slecht verliezer, de tackles vlogen om de oren en de Braziliaanse middenvelder Kaká kreeg een tweede gele kaart na theaterspel.[95] Brazilië - Portugal leek een mooie affiche om de groep af te sluiten, maar aangezien beiden een punt nodig hadden om hun doelstelling te bereiken (Brazilië groepswinnaar, Portugal kwalificatie) was het een wedstrijd zonder hoogtepunten.[96]

Land Win Gel Ver DV DT +/- Pnt
Vlag van Brazilië Brazilië 2 1 0 5 2 3 7
Vlag van Portugal Portugal 1 2 0 7 0 7 5
Vlag van Ivoorkust Ivoorkust 1 1 1 4 3 1 4
Vlag van Noord-Korea Noord-Korea 0 0 3 1 12 -11 0

15 juni 2010
«onderlinge duels»
16:00
Ivoorkust Vlag van Ivoorkust 0 – 0 Vlag van Portugal Portugal Nelson Mandelabaai Stadion, Port Elizabeth
Toeschouwers: 37.034
Scheidsrechter: Jorge Larrionda (Vlag van Uruguay Uruguay)

15 juni 2010
«onderlinge duels»
20:30
Brazilië Vlag van Brazilië 2 – 1 Vlag van Noord-Korea Noord-Korea Ellispark, Johannesburg
Toeschouwers: 54.331
Scheidsrechter: Viktor Kassai (Vlag van Hongarije Hongarije)
Maicon Goal 55'
Elano Goal 72'
Goal 89' Ji Yun-nam

20 juni 2010
«onderlinge duels»
20:30
Brazilië Vlag van Brazilië 3 – 1 Vlag van Ivoorkust Ivoorkust Soccer City, Johannesburg
Toeschouwers: 84.455
Scheidsrechter: Stéphane Lannoy (Vlag van Frankrijk Frankrijk)
Fabiano Goal 25'Goal 50'
Elano Goal 61'
Kaká Kreeg geel in de 85e minuut Kreeg opnieuw geel in de 88e minuutWeggestuurd in de 88e minuut 85', 88'
Goal 73' Drogba

21 juni 2010
«onderlinge duels»
13:30
Portugal Vlag van Portugal 7 – 0 Vlag van Noord-Korea Noord-Korea Groenpuntstadion, Kaapstad
Toeschouwers: 63.644
Scheidsrechter: Pablo Pozo (Vlag van Chili Chili)
Meireles Goal 28'
Simão Goal 53'
Almeida Goal 56'
Tiago Goal 60'Goal 89'
Liédson Goal 81'
Ronaldo Goal 88'

25 juni 2010
«onderlinge duels»
16:00
Noord-Korea Vlag van Noord-Korea 0 – 3 Vlag van Ivoorkust Ivoorkust Mbombela Stadion, Nelspruit
Toeschouwers: 34.763
Scheidsrechter: Alberto Undiano Mallenco (Vlag van Spanje Spanje)
Goal 14' Y. Touré
Goal 20' Romaric
Goal 82' Kalou

25 juni 2010
«onderlinge duels»
16:00
Portugal Vlag van Portugal 0 – 0 Vlag van Brazilië Brazilië Moses Mabhida Stadium, Durban
Toeschouwers: 62.712
Scheidsrechter: Benito Archundia (Vlag van Mexico Mexico)

Spanje won eindelijk een groot toernooi en was voorbestemd ook een favorietenrol te spelen op het WK.[97] Het verslikte zich echter in zijn eerste wedstrijd in het defensieve voetbal van Zwitserland.[97] Chili ontpopte zich tot de smaakmaker van het toernooi,[98] al vielen de zeges op Honduras en Zwitserland wat mager uit, beiden werden met 1-0 verslagen.[99] Tijdens de wedstrijd tegen Chili had Zwitserland toch nog een klein succesje, het verbrak het record aantal speelminuten zonder tegengoal.[100]

Op de laatste speelronde konden drie landen (Chili, Spanje en Zwitserland) nog gelijk in punten eindigen en kon het doelsaldo beslissend zijn. Spanje kwam gelijk in punten van Chili door te winnen.[101] Chili stond voor rust met 2-0 achter met een man minder, maar knokte zich terug in de wedstrijd: 2-1. Zwitserland moest nu met twee goals verschillen winnen van Honduras, maar in een matige wedstrijd bleef het steken op een doelpuntloos gelijkspel, waardoor ook Chili zich plaatste voor de achtste finales.[102]

Land Win Gel Ver DV DT +/- Pnt
Vlag van Spanje Spanje 2 0 1 4 2 2 6
Vlag van Chili Chili 2 0 1 3 2 1 6
Vlag van Zwitserland Zwitserland 1 1 1 1 1 0 4
Vlag van Honduras (1949-2022) Honduras 0 1 2 0 3 -3 1

16 juni 2010
«onderlinge duels»
13:30
Honduras Vlag van Honduras (1949-2022) 0 – 1 Vlag van Chili Chili Mbombela Stadion, Nelspruit
Toeschouwers: 32.664
Scheidsrechter: Eddy Maillet (Vlag van Seychellen Seychellen)
Wedstrijdverslag Goal 33' Beausejour

16 juni 2010
«onderlinge duels»
16:00
Spanje Vlag van Spanje 0 – 1 Vlag van Zwitserland Zwitserland Moses Mabhida Stadium, Durban
Toeschouwers: 62.453
Scheidsrechter: Howard Webb (Vlag van Engeland Engeland)
Wedstrijdverslag Goal 52' Fernandes

21 juni 2010
«onderlinge duels»
16:00
Chili Vlag van Chili 1 – 0 Vlag van Zwitserland Zwitserland Nelson Mandelabaai Stadion, Port Elizabeth
Toeschouwers: 34.872
Scheidsrechter: Khalil Al Ghamdi (Vlag van Saoedi-Arabië Saoedi-Arabië)
González Goal 75' Wedstrijdverslag Weggestuurd in de 31e minuut 31' Behrami

21 juni 2010
«onderlinge duels»
20:30
Spanje Vlag van Spanje 2 – 0 Vlag van Honduras (1949-2022) Honduras Ellispark, Johannesburg
Toeschouwers: 54.386
Scheidsrechter: Yuichi Nishimura (Vlag van Japan Japan)
Villa Goal 17'Goal 51' Wedstrijdverslag

25 juni 2010
«onderlinge duels»
20:30
Zwitserland Vlag van Zwitserland 0 – 0 Vlag van Honduras (1949-2022) Honduras Vrystaatstadion, Bloemfontein
Toeschouwers: 28.042
Scheidsrechter: Héctor Baldassi (Vlag van Argentinië Argentinië)
Wedstrijdverslag

25 juni 2010
«onderlinge duels»
20:30
Chili Vlag van Chili 1 – 2 Vlag van Spanje Spanje Loftus Versfeld Stadion, Pretoria
Toeschouwers: 41.958
Scheidsrechter: Marco Rodríguez (Vlag van Mexico Mexico)
Estrada Kreeg geel in de 21e minuut Kreeg opnieuw geel in de 37e minuutWeggestuurd in de 37e minuut 21', 37'
Millar Goal 47'
Wedstrijdverslag Goal 24' Villa
Goal 37' Iniesta

Knock-outfase

[bewerken | brontekst bewerken]
1/8ste Finale Kwartfinale Halve Finale Finale
26 juni – Port Elizabeth            
 Vlag van Uruguay Uruguay  2
2 juli – Johannesburg
 Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea  1  
 Vlag van Uruguay Uruguay  1 (4)
26 juni – Rustenburg
   Vlag van Ghana Ghana  1 (2)  
 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten  1
6 juli – Kaapstad
 Vlag van Ghana Ghana  2  
 Vlag van Uruguay Uruguay  2
28 juni – Durban
   Vlag van Nederland Nederland  3  
 Vlag van Nederland Nederland  2
2 juli – Port Elizabeth
 Vlag van Slowakije Slowakije  1  
 Vlag van Nederland Nederland  2
28 juni – Johannesburg
   Vlag van Brazilië Brazilië  1  
 Vlag van Brazilië Brazilië  3
11 juli – Johannesburg
 Vlag van Chili Chili  0  
 Vlag van Nederland Nederland  0
27 juni – Johannesburg
   Vlag van Spanje Spanje  1
 Vlag van Argentinië Argentinië  3
3 juli – Kaapstad
 Vlag van Mexico Mexico  1  
 Vlag van Argentinië Argentinië  0
27 juni – Bloemfontein
   Vlag van Duitsland Duitsland  4  
 Vlag van Duitsland Duitsland  4
7 juli – Durban
 Vlag van Engeland Engeland  1  
 Vlag van Duitsland Duitsland  0
29 juni – Pretoria
   Vlag van Spanje Spanje  1   3e/4e plaats
 Vlag van Paraguay (1990-2013) Paraguay  0 (5)
3 juli – Johannesburg 10 juli – Port Elizabeth
 Vlag van Japan Japan  0 (3)  
 Vlag van Paraguay (1990-2013) Paraguay  0  Vlag van Uruguay Uruguay  2
29 juni – Kaapstad
   Vlag van Spanje Spanje  1    Vlag van Duitsland Duitsland  3
 Vlag van Spanje Spanje  1
 Vlag van Portugal Portugal  0  

Achtste finales

[bewerken | brontekst bewerken]

In vergelijking met het vorige WK plaatsten Duitsland, Portugal, Nederland, Spanje, Engeland, Brazilië, Argentinië, Mexico en Ghana zich voor de achtste finales. Frankrijk werd uitgeschakeld door Uruguay, Italië door zowel Paraguay als Slowakije, Chili schakelde Ecuador en Zwitserland uit.De plaatsen van Zweden, de Oekraïne en Australië werden ingenomen door de Verenigde Staten, Zuid Korea en Japan.

Uruguay - Zuid-Korea

[bewerken | brontekst bewerken]

Nadat in de beginfase Park Chu-young een vrije trap van Zuid-Korea op de paal schoot opende Luis Suárez namens Uruguay de score na onoplettendheid van de Koreaanse verdediging. Uruguay ging in het verloop van de eerste helft achterover leunen en had weinig te duchten van de Koreaanse ploeg, die alleen via afstandsschoten enigszins gevaarlijk werd. In de tweede helft waren de Koreanen veel nadrukkelijker aanwezig en dat leverde een gelijkmaker op via Lee Chung-yong. Uruguay hervond zichzelf en nadat hij twee kansen miste scoorde Suárez in de stromende regen met een gekruld schot dat via de paal het doel invloog.[103] Zuid-Korea gaf nog niet op, maar het bleef bij 2-1 en tweevoudig wereldkampioen Uruguay plaatste zich voor de eerste keer sinds 1970 voor de kwartfinales.[104]


26 juni 2010
«onderlinge duels»
16:00
Uruguay Vlag van Uruguay 2 – 1 Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea Nelson Mandelabaai Stadion, Port Elizabeth
Toeschouwers: 30.597
Scheidsrechter: Wolfgang Stark (Vlag van Duitsland Duitsland)
Suárez Goal 8'Goal 80' Goal 68' Lee Chung-Yong

Ghana - Verenigde Staten

[bewerken | brontekst bewerken]

Onder toeziend oog van de vroegere Amerikaanse president Bill Clinton en rockster Mick Jagger[105] hadden de Verenigde Staten het in de eerste helft lastig met Ghana en kwam snel op achterstand door een doelpunt van de Duitse Ghanees Kevin-Prince Boateng. Zoals vaker dit toernooi kwamen de Verenigde Staten op wilskracht terug in de wedstrijd en in de tweede helft kwam de ploeg op gelijke hoogte door een benutte strafschop van Landon Donovan In de verlengingen kwam Ghana opnieuw op voorsprong door een treffer van Asamoah Gyan en hield de hoop van het hele Afrikaanse continent intact.[106]


26 juni 2010
«onderlinge duels»
20:30
Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 1 – 2
(nv)
Vlag van Ghana Ghana Royal Bafokeng Stadion, Rustenburg
Toeschouwers: 34.976
Scheidsrechter: Viktor Kassai (Vlag van Hongarije Hongarije)
Donovan Goal 62' (pen.) Goal 5' Boateng
Goal 93' Gyan

Duitsland - Engeland

[bewerken | brontekst bewerken]

In de eerste ronde maakte het geroutineerde Engeland een uitgebluste indruk en het jonge Duitsland een gretige. Dat beeld werd bevestigd tijdens de eerste minuten van de wedstrijd, waarbij met name de verdediging van Engeland regelmatig voor schut stond. Na 20 minuten scoorde Miroslav Klose, waarbij een assist van nota bene doelman Manuel Neuer door de hele Engelse verdediging werd gemist en na opnieuw wijfelachtig optreden werd de Duitse voorsprong verdubbeld door Lukas Podolski. Nog voor rust kwam Engeland weer in de wedstrijd door een treffer van verdediger Matthew Upson en daarna schoot Frank Lampard via de lat in het doel. De bal stuiterde echter weer het veld in en de scheidsrechter had niet gezien, dat de bal (ruimschoots) over de lijn was.[107] In de tweede helft schoot Lampard nog een vrije trap op de lat, maar voor de rest waren de Engelsen machteloos en Duitsland counterde via twee uitbraken van Thomas Müller naar een ruime 4-1 zege.[108] De FIFA maakte zich weer eens belachelijk door in de samenvatting de afgekeurde goal van Lampard niet te vertonen.[109] De verontwaardiging was echter groot en op het volgende WK zou doellijntechnologie plaats vinden.[110] De Britse pers was weliswaar verontwaardigd over de beslissing van de scheidsrechter, maar legde toch de nadruk op het zwakke spel van de Engeland en Fabio Capello was al afgeschreven.[111]


27 juni 2010
«onderlinge duels»
16:00
Duitsland Vlag van Duitsland 4 – 1 Vlag van Engeland Engeland Vrystaatstadion, Bloemfontein
Toeschouwers: 40.510
Scheidsrechter: Jorge Larrionda (Vlag van Uruguay Uruguay)
Klose Goal 20'
Podolski Goal 32'
Müller Goal 67'Goal 70'
Goal 37' Upson

Argentinië - Mexico

[bewerken | brontekst bewerken]

Een paar uur na de misserd rond Lampard ging het ook zichtbaar mis bij Argentinië - Mexico. Nadat Mexico in de eerste fase van de wedstrijd meer kansen kreeg en op de paal schoot scoorde Carlos Tévez na een combinatie met Lionel Messi uit buitenspelpositie. Het doelpunt werd goed gekeurd, ondanks dat iedereen in het stadion op grote video-beelden kon zien, dat er iets goed mis was.[112] De Mexicaanse spelers wezen de scheidsrechters op hun fout bij het kijken naar de video-scherm, maar de beslissing was niet meer terug te draaien.[113] Mexico was van slag en na een fout van Ricardo Osorio kon Gonzalo Higuaín het tweede doelpunt scoren.[114] De wedstrijd was helemaal beslist na een uithaal van Tevez.[115] Mexico redde nog de eer via Javier Hernández, maar was voor de vijfde achtereenvolgende keer in de achtste finales uitgeschakeld.[116]


27 juni 2010
«onderlinge duels»
20:30
Argentinië Vlag van Argentinië 3 – 1 Vlag van Mexico Mexico Soccer City, Johannesburg
Toeschouwers: 84.377
Scheidsrechter: Roberto Rosetti (Vlag van Italië Italië)
Tévez Goal 26'Goal 52'
Higuaín Goal 33'
Goal 71' Hernández

Nederland - Slowakije

[bewerken | brontekst bewerken]

Nederland speelde tegen een van de verrassingen van de eerste ronde, Slowakije, al had de ploeg eerder de wereldkampioen verslagen.[117] Drie-en-een halve week na de bijna fatale hamstringblessure tegen Hongarije begon Arjen Robben weer aan een wedstrijd en na achttien minuten had Robben al succes door vanuit de flanken naar binnen te trekken.[118] Nederland kon niet doordrukken en kwam halverwege de tweede helft nog in de problemen, maar doelman Maarten Stekelenburg redde tot twee keer toe.[119] Tien minuten voor tijd wisselde coach Bert van Marwijk de weinig gelukkig spelende spits Robin van Persie, die duidelijk misbaar maakte van zijn wissel.[120] Vlak daarna besliste Nederland het duel, toen Wesley Sneijder bediend werd door Dirk Kuyt, de strafschop van Slowakije kwam te laat om Nederland te verontrusten,[121] Róbert Vittek scoorde zijn vierde doelpunt en was op dat moment gedeeld topscorer met vier goals. Belangrijk voor van Marwijk was dat de ploeg homogeen bleef zonder conflicten, "de zaak van Persie" werd intern opgelost[122] en van Persie betuigde spijt.[123]


28 juni 2010
«onderlinge duels»
16:00
Nederland Vlag van Nederland 2 – 1 Vlag van Slowakije Slowakije Moses Mabhida Stadium, Durban
Toeschouwers: 61.962
Scheidsrechter: Alberto Undiano Mallenco (Vlag van Spanje Spanje)
Robben Goal 18'
Sneijder Goal 84'
Goal 90+4' (pen.) Vittek

Brazilië - Chili

[bewerken | brontekst bewerken]

Een van de relevaties van het toernooi Chili moest in de play-offs spelen tegen een "Angstgegner", Chili had al tien jaar niet meer gewonnen van Brazilië en had in de kwalificatie twee keer met drie goals verschil verloren. Dat gebeurde nu ook weer, na een gelijkgaand begin was er geen houden meer aan voor Chili en na de openingsdoelpunt van Juan werd het al snel 2-0 door een doelpunt van aanvalsleider Luís Fabiano. In de tweede helft scoorde Robinho, die altijd scoorde tegen Chili[124] en Brazilië leek op tijd op stoom te raken voor de confrontatie tegen Nederland.[125]


28 juni 2010
«onderlinge duels»
20:30
Brazilië Vlag van Brazilië 3 – 0 Vlag van Chili Chili Ellispark, Johannesburg
Toeschouwers: 54.096
Scheidsrechter: Howard Webb (Vlag van Engeland Engeland)
Juan Goal 34'
Fabiano Goal 38'
Robinho Goal 59'

Japan - Paraguay

[bewerken | brontekst bewerken]

Japan tegen Paraguay was vooraf de minst aansprekenbare achtste finale en maakte zijn reputatie waar, het was een wedstrijd zonder veel hoogtepunten. Paraguay had nog wat uitgespeelde kansen, in de eerste helft schoot de Japanner Daisuke Matsui op de lat. In de verlenging bleef in ieder geval Paraguay het nog proberen, maar strafschoppen waren onvermijdelijk. Als enige miste Yuichi Komano namens Japan een strafschop en Paraguay plaatste zich na drie gemiste kansen voor de eerste keer voor de kwartfinales.[126]


29 juni 2010
«onderlinge duels»
16:00
Paraguay Vlag van Paraguay (1990-2013) 0 – 0
(nv)
Vlag van Japan Japan Loftus Versfeld Stadion, Pretoria
Toeschouwers: 36.742
Scheidsrechter: Frank De Bleeckere (Vlag van België België)
    strafschoppen  
Barreto Gescoord met penalty
Barrios Gescoord met penalty
Riveros Gescoord met penalty
Valdez Gescoord met penalty
Cardozo Gescoord met penalty
5 – 3 Gescoord met penalty Endo
Gescoord met penalty Hasebe
Gemiste strafschop (raakt de lat) Komano
Gescoord met penalty Honda
 

Spanje - Portugal

[bewerken | brontekst bewerken]

Portugal tegen Spanje was samen met Engeland - Duitsland de topaffiche van de achtste finales. Spanje begon sterk met drie kansen in de beginfase, maar nadat met name David Villa een goede kans miste werd het voor Spanje steeds moelijker Portugal uit elkaar te spelen, dat defensief speelde en vooral parasiteerde op de klasse van Christiano Ronaldo, die ook in deze wedstrijd er niet uit kwam. In de tegenaanval kreeg Tiago Mendes de beste kans, maar Iker Casillas keerde de kans in twee instanties. Na rust begon Spanje moeizaam aan de wedstrijd, na een uur wisselde Vicente del Bosque zijn spits Fernando Torres en Spanje kreeg weer kansen, David Villa scoorde na een subtiel hakje van Xavi. Portugal was niet in staat de wedstrijd te keren [127] zeker na de rode kaart van Ricardo Costa en scoorde alleen in het toernooi tegen Noord-Korea. Extra teleurstellend waren de bijdragen van Christiano Ronaldo, hij kwam in het stuk niet voor en uit frustratie suugde hij in de camera,[128] de Fifa bestudeerde de "zaak" en besloot Christiano Ronaldo niet te schorsen.[129] Een paar maanden later nam Portugal revanche en won in een oefenduel met 4-0 van Spanje.[130]


29 juni 2010
«onderlinge duels»
20:30
Spanje Vlag van Spanje 1 – 0 Vlag van Portugal Portugal Groenpuntstadion, Kaapstad
Toeschouwers: 62.955
Scheidsrechter: Héctor Baldassi (Vlag van Argentinië Argentinië)
Villa Goal 63' Weggestuurd in de 89e minuut 89' Costa

In tegenstelling tot het vorige WK plaatsten Duitsland, Brazilië en Argentinië zich opnieuw voor de kwartfinales, Italië, Frankrijk en Portugal werden respectievelijk uitgeschakeld door Paraguay, Uruguay en Spanje, de plaatsen van Engeland en de Oekraïne werden ingenomen door Nederland en Ghana. Zuid-Amerika had voor de eerste keer in de historie meer deelnemers in de kwartfinales dan Europa. In vergelijking met het vorige WK had Zuid Amerika vier ploegen, vorig WK twee, Europa ging van zes naar drie deelnemers, Afrika had nu wel één deelnemer.

Brazilië - Nederland

[bewerken | brontekst bewerken]

Vlak voor de wedstrijd begon haakte de Nederlandse verdediger Joris Mathijsen af, André Ooijer, die op dat moment clubloos was, omdat zijn contract bij PSV niet werd verlengd was zijn vervanger.[131] In de eerste helft was Brazilië veel sterker, na tien minuten verzond de Braziliaanse verdediger Felipe Melo een pass in het centrum, die door de Nederlandse verdediging werd gemist, waarna Robinho kon scoren. Brazilië had voor rust al een comfortabele voorsprong moeten staan, een schot van afstand van Kaká werd vakkundig gepareerd door Maarten Stekelenburg.[132] Het donderde in de Nederlandse kleedkamer en de ploeg kwam geladen terug. Na 54 minuten verzond Wesley Sneijder een pass, die door de Brazilaanse doelman en zijn ploeggenoot bij Inter Milan Julio Cesar verkeerd werd ingeschat en door Felipe Melo in eigen doel werd gewerkt, later werd het doelpunt toegekend aan Wesley Sneijder.[133] Nederland rook bloed en na een hoekschop kopt de kleinste man van het veld Wesley Sneijder de bal in het doel, iconisch werd het juichen van Sneijder, die constant wees naar zijn hoofd.[134] Brazilië raakte gefrustreerd en verloor Melo na een twee wilde tackles op Arjen Robben.[135] De wedstrijd bleef spannend, Dirk Kuijt haalde de bal van de doellijn en Nederland was slordig in de tegenaanval. Het bleef 2-1, de Braziliaanse coach Dunga nam ontslag[136] en Nederland kon zich gaan opmaken voor de halve finales.[137]


2 juli 2010
«onderlinge duels»
16:00
Nederland Vlag van Nederland 2 – 1 Vlag van Brazilië Brazilië Nelson Mandelabaai Stadion, Port Elizabeth
Toeschouwers: 40.186
Scheidsrechter: Yuichi Nishimura (Vlag van Japan Japan)
Sneijder Goal 53'Goal 68' Goal 10' Robinho
Weggestuurd in de 73e minuut 73' Melo

Uruguay - Ghana

[bewerken | brontekst bewerken]

In de wedstrijd tussen Ghana en Uruguay was er vooral evenwicht, Sulley Muntari scoorde namens Ghana vlak voor rust met een schot van afstand, vlak na rust scoorde Diego Forlán uit een vrije trap, beide landen kregen hun kansen, maar de wedstrijd moest worden verlengd en stevende af naar strafschoppen. Vlak na rust leeek Ghana te scoren, maar aanvaller Luis Suarez mepte de bal als een volleerd volleyballer uit het doel.[138] Suarez, die in Nederland ook bekend stond om zijn vaak onsportieve gedrag,[139] werd uit het veld gestuurd, maar de strafschop van Asamoah Gyan eindigde op de lat, hetgeen leidde tot veel vreugde bij vooral Suarez. Vlak daarna moesten de strafschoppen genomen worden en na twee Ghaneese en één Urugayaanse misser, moest Sebastián Abreu, bijgenaamd "El Loco" aanleggen voor de beslissende strafschop, hij scoorde met een "Panenka".[140] Uruguay was door naar de halve finales,[141] Suarez noemde de handsbal "de tweede hand van God".[142] Bij een nieuwe confrontatie op het WK in 2022 was Suarez nog steeds speler, Ghana zinde op wraak[143] en Suarez weigerde nog steeds zijn excuses aan te bieden.[144]


2 juli 2010
«onderlinge duels»
20:30
Uruguay Vlag van Uruguay 1 – 1
(nv)
Vlag van Ghana Ghana Soccer City, Johannesburg
Toeschouwers: 84.017
Scheidsrechter: Olegário Benquerença (Vlag van Portugal Portugal)
Forlán Goal 55'
Suárez Weggestuurd in de 120+1e minuut 120+1'
Goal 45+2' Muntari
    strafschoppen  
Forlán Gescoord met penalty
Victorino Gescoord met penalty
Scotti Gescoord met penalty
M. Pereira Gemiste strafschop (Trapt over)
Abreu Gescoord met penalty
4 – 2 Gescoord met penalty Gyan
Gescoord met penalty Appiah
Gemiste strafschop (Doelman redt) Joh. Mensah
Gemiste strafschop (Doelman redt) Adiyiah
 

Argentinië - Duitsland

[bewerken | brontekst bewerken]

Na een vriendschappelijke wedstrijd tussen Duitsland en Argentinië in maart 2010, die Argentinië met 0-1 won weigerde Diego Maradona een presconferentie te houden met Müller, die hij als een ballenjongen aanzag.[145] Müller debuteerde die dag als international en nam wraak op Maradona door in de kwartfinale de 1-0 te maken. Argentinië maakte een kansloze indruk en Lionel Messi was onzichtbaar, net als andere grote sterren vooraf op dit toernooi. In de tweede helft ging het van kwaad tot erger en de Duitsland liepen uit naar 4-0. Miroslav Klose, op dat moment bankzitter bij Bayern München maakt twee doelpunten, verdediger Friedrich scoorde zijn eerste doelpunt in het Duitse team na sterk voorbereidend werk van Bastian Schweinsteiger.[146] In heel Duitsland was men opgetogen en geloofde dat het jonge team de wereldtitel kon pakken.[147] Maradona was emotioneel en dreigde op te stappen,[148] de publieke opinie gaf hem eerst nog vertrouwen,[149] maar toen Maradona eiste dat hij zijn technische staf kon houden werd hij alsnog ontslagen.[150] Een wonderlijke periode kwam ten einde, waarbij Maradona uitblonk in persconferenties,[151] maar niet als coach. Er kwam later steeds meer kritiek op zijn periode, een van de ervaren spelers Veron verklaarde dat er weinig discipline was onder Maradona's leiding.[152]


3 juli 2010
«onderlinge duels»
16:00
Argentinië Vlag van Argentinië 0 – 4 Vlag van Duitsland Duitsland Groenpuntstadion, Kaapstad
Toeschouwers: 64.100
Scheidsrechter: Ravshan Irmatov (Vlag van Oezbekistan Oezbekistan)
Goal 3' Müller
Goal 68'Goal 89' Klose
Goal 74' Friedrich

Spanje - Paraguay

[bewerken | brontekst bewerken]

Paraguay hield in de eerste helft gelijke trend met Spanje en kreeg ook de beste mogelijkheden, al in de eerste minuten moest doelman Iker Casillas in actie komen op een schot van Jonathan Santana. Na tien minuten in de tweede helft was er opeens volop drama, Oscar Cardozo miste een penalty voor Paraguay en even later mikte Xabi Alonso voor Spanje wel raak vanaf de stip. Die strafschop moest over wegens te vroeg inlopen. De tweede poging werd gestopt door Justo Villar, die vervolgens David Villa onderuithaalde.[153] Dat ontging de arbiter. Er ontstond een open duel, die uiteindelijk werd beslist in de 83e minuut, Luis Pedro raakte de paal en de rebound van Villa caramboleerde via beide palen in het doel.[154] Paraguay kon niet meer terugkomen in de wedstrijd, maar had de Europese kampioen goed partij geboden en de spelers werden thuis als helden ontvangen.[155] Spanje haalde voor de eerste keer in zestig jaar de halve finales van het WK, Villa was nu topscorer van het toernooi in een ploeg die maar zes keer scoorde tot dusverre.


3 juli 2010
«onderlinge duels»
20:30
Paraguay Vlag van Paraguay (1990-2013) 0 – 1 Vlag van Spanje Spanje Ellispark, Johannesburg
Toeschouwers: 55.359
Scheidsrechter: Carlos Batres (Vlag van Guatemala Guatemala)
Goal 83' Villa

Halve finales

[bewerken | brontekst bewerken]

In vergelijking met het vorige WK plaatste Duitsland zich opnieuw voor de halve finales, Frankrijk en Portugal werden respectievelijk uitgeschakeld door Uruguay en Spanje, de plaats van Italië werd ingenomen door Nederland.

Het aantal Europese deelnemers daalde van vier naar drie deelnemers, Zuid-Amerika kreeg een deelnemer erbij.

Nederland - Uruguay

[bewerken | brontekst bewerken]

Nederland begon sterker aan de wedstrijd en een ver afstandschot van Giovanni van Bronckhorst was daarvan de beloning.[156] Het raakte de voor de geschorste Nigel de Jong spelende Demy de Zeeuw kwijt, die na een schop van Martin Caceres zwaar beschadigd werd aan zijn gebit, hij zou nooit meer op zijn oude niveau komen.[157] Nederland raakte de controle over de wedstrijd kwijt en vlak voor rust verkeek keeper Maarten Steekelenburg zich op een inzet van Diego Forlán, die de gelijkmaker scoorde en even later moest van Bronckhorst redden op de lijn. Na rust kreeg Nederland weer het overwicht en sloeg tussen de 70e en 73e minuut toe, Wesley Sneijder maakte zijn vijfde doelpunt van het toernooi en Arjen Robben scoorde met het hoofd. In de slotfase werd het nog spannend na een doelpunt van Maximiliano Pereira in de slotfase, maar Nederland hield stand en plaatste zich voor de derde keer voor een WK-finale en de eerste sinds 32 jaar.[158]


6 juli 2010
«onderlinge duels»
20:30
Uruguay Vlag van Uruguay 2 – 3 Vlag van Nederland Nederland Groenpuntstadion, Kaapstad
Toeschouwers: 62.479
Scheidsrechter: Ravshan Irmatov (Vlag van Oezbekistan Oezbekistan)
Forlán Goal 41'
M. Pereira Goal 90+2'
Goal 18' Van Bronckhorst
Goal 70' Sneijder
Goal 73' Robben

Spanje - Duitsland

[bewerken | brontekst bewerken]

Na twee galavoorstellingen tegen Engeland en Argentinië had het jonge Duitse team weinig in te brengen tegen Spanje. Spanje had een groot overwicht in de wedstrijd, maar net als eerder was de ploeg erg inproductief, het scoorde pas zes doelpunten in vijf wedstrijden. In de tegenaanval kreeg Duitsland de beste kans van de wedstrijd, Toni Kroos wist Iker Casillas niet te passeren. In de 73e minuut kwam uiteindelijk de beslissing, de Spaanse verdediger Carles Puyol scoorde met een krachtige kopbal. In het restant van de wedstrijd wist Duitsland de wedstrijd niet meer terug te draaien en Spanje was slordig in de tegenaanval om de wedstrijd definitief te beslissen.[159]


7 juli 2010
«onderlinge duels»
20:30
Duitsland Vlag van Duitsland 0 – 1 Vlag van Spanje Spanje Moses Mabhida Stadium, Durban
Toeschouwers: 60.960
Scheidsrechter: Viktor Kassai (Vlag van Hongarije Hongarije)
Goal 73' Puyol

Uruguay tegen Duitsland was een wedstrijd met een wisselende kansen, zo nam Uruguay een 1-2 voorsprong halverwege de tweede helft, maar wist die voorsprong niet vast te houden en verloor met 3-2. Vooraf konden verschillende spelers nog topscorers worden van het toernooi, de Duitsers Thomas Müller (voetballer) en Miroslav Klose en de Uruguayaan Diego Forlán stonden op vier goals en hadden één goals minder dan Wesley Sneijder en David Villa, die nog de finale moesten spelen. Müller en Forlán scoorde beiden en zouden uiteindelijk mede-topscorer van het toernooi worden.


10 juli 2010
«onderlinge duels»
20:30
Uruguay Vlag van Uruguay 2 – 3 Vlag van Duitsland Duitsland Nelson Mandelabaai Stadion, Port Elizabeth
Toeschouwers: 36.254
Scheidsrechter: Benito Archundia (Vlag van Mexico Mexico)
Cavani Goal 28'
Forlán Goal 51'
Goal 19' Müller
Goal 56' Jansen
Goal 82' Khedira
Zie Finale wereldkampioenschap voetbal 2010 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

11 juli 2010
«onderlinge duels»
20:30
Nederland Vlag van Nederland 0 – 1
(nv)
Vlag van Spanje Spanje Soccer City, Johannesburg
Toeschouwers: 84.490
Scheidsrechter: Howard Webb (Vlag van Engeland Engeland)
Heitinga Kreeg geel in de 57e minuut Kreeg opnieuw geel in de 109e minuutWeggestuurd in de 109e minuut 57', 109' [160] Goal 116' Iniesta
Zuid-Afrikanen vieren de overwinning van Spanje en het succes van de Wereldbeker
2010 Wereldkampioen

Spanje
Spanje
Eerste titel

Doelpuntenmakers

[bewerken | brontekst bewerken]
5 doelpunten
4 doelpunten
3 doelpunten
2 doelpunten
1 doelpunt
Eigen doelpunt

NB: een eigen doelpunt van de Braziliaan Felipe Melo tegen Nederland werd later alsnog toegekend aan Wesley Sneijder.

Toernooiranglijst

[bewerken | brontekst bewerken]
Plaats Land Groep GW Win Gel Ver DV DT +/- Pnt
1 Vlag van Spanje Spanje H 7 6 0 1 8 2 +6 18
2 Vlag van Nederland Nederland E 7 6 0 1 12 6 +6 18
3 Vlag van Duitsland Duitsland D 7 5 0 2 16 5 +11 15
4 Vlag van Uruguay Uruguay A 7 3 2 2 11 8 +3 11
Uitgeschakeld in de Kwartfinales
5 Vlag van Argentinië Argentinië B 5 4 0 1 10 6 +4 12
6 Vlag van Brazilië Brazilië G 5 3 1 1 9 4 +5 10
7 Vlag van Ghana Ghana D 5 2 2 1 5 4 +1 8
8 Vlag van Paraguay (1990-2013) Paraguay F 5 1 3 1 3 2 +1 6
Uitgeschakeld in de achtste finales
9 Vlag van Japan Japan E 4 2 1 1 4 2 +2 7
10 Vlag van Chili Chili H 4 2 0 2 3 5 −2 6
11 Vlag van Portugal Portugal G 4 1 2 1 7 1 +6 5
12 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten C 4 1 2 1 5 5 0 5
13 Vlag van Engeland Engeland C 4 1 2 1 3 5 −2 5
14 Vlag van Mexico Mexico A 4 1 1 2 4 5 −1 4
15 Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea B 4 1 1 2 6 8 −2 4
16 Vlag van Slowakije Slowakije F 4 1 1 2 5 7 −2 4
Uitgeschakeld in de groepsfase
17 Vlag van Ivoorkust Ivoorkust G 3 1 1 1 4 3 +1 4
18 Vlag van Slovenië Slovenië C 3 1 1 1 3 3 0 4
19 Vlag van Zwitserland Zwitserland H 3 1 1 1 1 1 0 4
20 Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika A 3 1 1 1 3 5 −2 4
21 Vlag van Australië Australië D 3 1 1 1 3 6 −3 4
22 Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland F 3 0 3 0 2 2 0 3
23 Vlag van Servië Servië D 3 1 0 2 2 3 −1 3
24 Vlag van Denemarken Denemarken E 3 1 0 2 3 6 −3 3
25 Vlag van Griekenland Griekenland B 3 1 0 2 2 5 −3 3
26 Vlag van Italië Italië F 3 0 2 1 4 5 −1 2
27 Vlag van Nigeria Nigeria B 3 0 1 2 3 5 −2 1
28 Vlag van Algerije Algerije C 3 0 1 2 0 2 −2 1
29 Vlag van Frankrijk Frankrijk A 3 0 1 2 1 4 −3 1
30 Vlag van Honduras (1949-2022) Honduras H 3 0 1 2 0 3 −3 1
31 Vlag van Kameroen Kameroen E 3 0 0 3 2 5 −3 0
32 Vlag van Noord-Korea Noord-Korea G 3 0 0 3 1 12 −11 0

De nieuwe voetbal voor het WK voetbal in Zuid-Afrika werd gepresenteerd bij de loting voor de eindronde, maar enkele dagen eerder lekten er al foto's van uit. Adidas, de fabrikant van de bal, pretendeerde dat de 'Adidas Jabulani' (vieren in het Zoeloe) de rondste bal ooit is, waardoor deze ook de meest stabiele vlucht zou hebben. Daarvoor werd een nieuwe technologie gebruikt.[161] De mening van veel voetballers is tegenovergesteld: zij stellen dat de nieuwe bal raar 'zwabbert', met name op hoogte.[162]

De bal heeft elf kleuren, waarbij geel, zwart en wit de boventoon voeren. De kleuren staan symbool voor de elf basisspelers van ieder land, maar ook voor de elf bevolkingsgroepen in Zuid-Afrika en de elf officiële talen in het gastland. Voor de finale werden de kleuren vervangen door een gouden band. De bal kreeg voor de gelegenheid de naam Jo'bulani.

De FIFA stelde voor het toernooi 420 miljoen dollar prijzengeld ter beschikking, een toename van 60% ten opzichte van de vorige editie.[163]

Voorafgaand aan het toernooi kreeg elk van de 32 teams één miljoen dollar voor voorbereidingskosten. Daarbovenop werd na afloop een bedrag toegekend afhankelijk van de prestatie.

  • 8 miljoen dollar – Voor elk team dat wordt uitgeschakeld in de groepsfase (16 teams)
  • 9 miljoen dollar – Voor elk team dat wordt uitgeschakeld in de achtste finale (8 teams)
  • 14 miljoen dollar – Voor elk team dat wordt uitgeschakeld in de kwartfinale (4 teams)
  • 18 miljoen dollar – Voor de nummer 4
  • 20 miljoen dollar – Voor de nummer 3
  • 24 miljoen dollar – Voor de nummer 2
  • 30 miljoen dollar – Voor de nummer 1

Voor het eerst in de WK-geschiedenis kregen clubs betaald voor spelers die voor hun land zouden uitkomen tijdens de eindronde. In totaal werd 40 miljoen dollar betaald. Dit was het resultaat van een overeenkomst in 2008 tussen de FIFA en de Europese clubs die waren verenigd in de G-14. In ruil daarvoor zouden de clubs hun claims voor compensatie van internationals die bij hun land geblesseerd raken, laten vallen.[164][165][166] Het prijzengeld is al-dan-niet belastbaar in het thuisland van het team.

De FIFA deelde diverse boetes uit. Zo krijgen bijvoorbeeld teams die in een wedstrijd vijf of meer gele kaarten krijgen een boete die afhangt van het aantal kaarten. De finale kostte de Spaanse bond 7.000 euro en de Nederlandse bond 11.500 euro.

Inkomsten van FIFA

[bewerken | brontekst bewerken]

De inkomsten van de FIFA worden geschat op 3,5 miljard euro.

Supporters met een vuvuzela.

Het WK 2010 is ook wel het toernooi van de vuvuzela genoemd. De vuvuzela is een langwerpig blaasinstrument waarmee een hard monotoon geluid geproduceerd kan worden. Omdat veel televisiekijkers het constante getoeter van de grote aantallen vuvuzela's in de stadions als irritant ervoeren, gingen televisiezenders ertoe over dit geluid er gedeeltelijk uit te filteren.

Het nummer 'Waka Waka (This Time for Africa)', uitgevoerd door Shakira, is de officiële tune van het WK. Ook verscheen het album Listen Up! The Official 2010 FIFA World Cup Album met samenwerkingen tussen diverse artiesten. Deze nummers worden ook ten gehore gebracht tijdens het eindconcert op 11 juli na afloop van de finale.

Aanvankelijk zou de Zuid-Afrikaanse tenor Siphiwo Ntshebe het nummer 'Hope' brengen. De zanger overleed echter enkele weken voor het WK aan de gevolgen van een hersenvliesontsteking.

Het nummer 'Wavin' Flag' van de Somalische muzikant K'naan werd door Coca-Cola als lied voor het WK voetbal 2010 gekozen. Het nummer is tijdens het Wereldkampioenschap in Zuid-Afrika regelmatig te horen, waaronder in reclamespotjes en het videospel 2010 FIFA World Cup. Het lied behoort echter niet tot de officiële tunes van het WK.

Het nummer 'Marabi', gezongen door de Zuid-Afrikaanse band Mafikizolo, werd door de NOS uitgekozen als officiële song voor het WK, de song wordt gebruikt als intro voor NOS Studio Sportzomer.

Het nummer dat de NOS onder de samenvattingen van de wedstrijd gebruikt is Sunshine van Ginger Ninja.

Tenzij anders aangegeven zijn alle stellingen terug te vinden op fifa.com.

Voor het eerst

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Dat Noord- en Zuid-Korea zich plaatsten voor hetzelfde WK.
  • Dat het organiserende land (Zuid-Afrika) niet verder komt dan de groepsfase van het WK.
  • Dat er twee landen debuteerden: Servië en Slowakije. Beide landen namen eerder al deel maar als onderdeel van een ander land, Servië als onderdeel van Servië-Montenegro in 2006 en als onderdeel van Joegoslavië acht keer. Slowakije deed acht keer eerder mee als onderdeel van Tsjecho-Slowakije.
  • Tijdens Ghana - Duitsland, op 23 juni 2010, speelden voor het eerst in de WK-historie twee broers (in feite halfbroers) tegen elkaar: Jérôme Boateng voor Duitsland en Kevin-Prince Boateng voor Ghana.
  • In de geschiedenis behoorden er drie broers tot een WK-selectie. Wilson Palacios en Johnny Palacios waren opgenomen in de originele selectie van Honduras, maar toen Júlio César op het laatste moment geblesseerd afhaakte, werd ook oudere broer Jerry Palacios geselecteerd.[167]
  • Nederland won in Zuid-Afrika voor het eerst al zijn groepswedstrijden op een wereldkampioenschap voetbal.
  • De Spaanse doelman Iker Casillas is de eerste doelman die in twee WK-edities een strafschop weet te stoppen.
  • Dat een Europees land de Wereldtitel wint buiten Europa.
  • Dat de finale gespeeld wordt zonder aanwezigheid van Brazilië, (West-)Duitsland, Italië of Argentinië.
  • Dat de uiteindelijke wereldkampioen zijn eerste groepswedstrijd verloor.
  • Dat een land voor de derde keer een finale speelde, en alle drie verloor. Nederland stond na 1974 en 1978 weer in de finale van het wereldkampioenschap voetbal in 2010 en verloor met 0-1 van Spanje.
  • Er is een recordaantal gele en rode kaarten uitgedeeld in een WK-finale: van de 14 gele kaarten werden er twee omgezet in één rode kaart.[168]
  • Brazilië doet voor de 19e maal mee en heeft nog nooit een eindronde gemist. Daarmee is het land recordhouder in het aantal deelnames van deze toernooien. Tevens won het land vijfmaal de titel. Ook dit is niet geëvenaard.
  • Tijdens de wedstrijd Chili - Zwitserland op 21 juni 2010, brak Zwitserland het record van aantal opeenvolgende minuten zonder tegengoal op een WK-eindronde. Voor de tegengoal in de 75e minuut, was het Zwitserse doel voor 558 minuten leeg gebleven. In 2006 kreeg het in drie groepswedstrijden geen enkele tegengoal en ook in de 1/8e finale bleef het 0-0, maar werd het uitgeschakeld door Oekraïne na strafschoppen. Ook op dit WK werd de eerste groepswedstrijd tegen Spanje gewonnen met 1-0. De vorige tegengoal van Zwitserland was de penalty van Aitor Beguiristain in de 1/8e finale van het WK 1994 tegen Spanje (in de 86e minuut). Het vorige record stond op naam van Italië met 550 minuten.
  • Engeland heeft tot de achtste finale tegen Duitsland in Zuid-Afrika voor het laatst een rood tenue aan gehad in 1998.
  • Het Nederlands elftal is tot de wedstrijd van Nederland en Spanje het enige land dat zo lang ongeslagen bleef. Het aantal wedstrijden op rij is 25. De laatste wedstrijd werd verloren op 6 september 2008 in een vriendschappelijke wedstrijd tegen Australië. Onder Bert van Marwijk is dat ook de enige wedstrijd die werd verloren van de 27 gespeelde interlands.[169] Het Nederlands elftal werd uiteindelijk in de finale verslagen door Spanje.
  • Het is voor het eerst in tachtig jaar dat twee strafschoppen in de reguliere speeltijd van één WK-wedstrijd werden gemist. Xabi Alonso (Spanje) en Óscar Cardozo (Paraguay) misten beiden een strafschop. In de eerste editie van het WK tussen Argentinië - Mexico (6 - 3) werden ook twee strafschoppen gemist.

Opmerkelijkheden

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Na de achtste finales Duitsland-Engeland en Argentinië-Mexico laaide door een toegekend doelpunt vanuit buitenspel en een niet toegekend doelpunt waarbij de bal ruim over de lijn was, vanuit onder meer Duitsland, Engeland en Nederland de roep om technische hulpmiddelen op. De FIFA wenste hierover niet in gesprek te treden en knipte de opgetreden arbitrale tekortkomingen uit haar samenvattingen.[170]
  • In de kwartfinalewedstrijd Uruguay tegen Ghana voorkwam de Uruguayaan Suárez in de laatste minuut van de verlenging een tegendoelpunt door de bal opzettelijk met de hand uit het doel te slaan. Hiermee voorkwam hij een voorsprong voor Ghana en een zo goed als zekere uitschakeling van Uruguay. Suárez kreeg rood maar Ghana miste de strafschop die volgde. Ghana werd vervolgens in de strafschoppenserie uitgeschakeld. Hiermee kreeg Suárez vervolgens de woede van heel Afrika over zich heen.[171][172]
  • In dezelfde kwartfinalewedstrijd besliste Sebastián Abreu de penaltyserie koelbloedig met een panenka-strafschop.
  • Spanje werd tot voor het WK 2010 14 strafschoppen toegekend, en benutte ze alle 14. Tijdens dit WK, heeft het 2 strafschoppen toegekend gekregen en beide gemist. Het enige andere land dat ooit twee strafschoppen miste in één WK-editie was Zuid-Korea.
  • Elk Zuid-Amerikaans elftal dat in de knock-outfase een Europese ploeg trof, verloor de wedstrijd en was uitgeschakeld voor de wereldtitel.
  • Arjen Robben scoorde de 2200e goal van het WK.
  • De octopus Paul verwierf wereldwijde bekendheid door acht keer op rij de winnaar van een wedstrijd, waaronder de finale, juist te voorspellen.
  • De acht doelpunten die Spanje in dit toernooi maakte, is het laagste aantal gescoord door een wereldkampioen voetbal ooit.
  • Tijdens het WK 2010 zijn 281 minuten blessuretijd gespeeld, waarvan 8 minuten bij verlenging.
  • Nieuw-Zeeland was uiteindelijk het enige ongeslagen land, door de drie gelijke spelen in de poulefase.

WK 2010 in beeld

[bewerken | brontekst bewerken]