Naar inhoud springen

Conservatoire national supérieur de musique et de danse de Paris

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Parijse conservatorium)
De voormalige concertzaal van het conservatorium van Parijs (als zodanig in gebruik tot 1911), nu theater van het conservatorium.

Het Conservatoire national supérieur de musique et de danse de Paris (afgekort: CNSMDP), ook bekend als Conservatoire de Paris, is een conservatorium in Parijs, Frankrijk. Deze instelling voor hoger muziekonderwijs werd opgericht op 3 augustus 1795. Naar de Franse republikeinse kalender, die toen officieel in gebruik was, vond de oprichting plaats op 16 Thermidor van het 3e jaar. Het CNSMDP is een school in het hoger onderwijs voor de opleiding tot professioneel musicus en andere gerelateerde disciplines. De collectie muziekinstrumenten werd in 1978 afgestaan aan de staat en is sinds 1997 te zien in het Musée de la musique, eveneens in Parijs.

Geschiedenis

[bewerken | brontekst bewerken]

Koning Lodewijk XIV van Frankrijk creëerde de Koninklijke academie voor muziek (Académie royale de musique) met het Koninklijk Besluit op 28 juni 1669. Vanzelfsprekend was de academie financieel afhankelijk van het Koninklijke huis. In 1783 kwam er ook nog een tweede instelling bij, de École royale de chant et de déclamation.

Institut national de musique

[bewerken | brontekst bewerken]

Bij de École royale de chant et de déclamation werd als gevolg van de Franse Revolutie een École de musique municipale in 1792 bijgevoegd, die onder leiding stond van Bernard Sarrette. Uit de École de musique municipale, die voornamelijk voor de opleiding van muzikanten van de Musique de la Garde nationale zorgde, en de École royale de chant et de déclamation werd het Institut national de musique gevormd. De eerste directeur van deze instelling was de uit Henegouwen afkomstige componist François-Joseph Gossec.

Conservatoire de musique

[bewerken | brontekst bewerken]

Met het besluit van 3 augustus 1795 werd het Conservatoire de musique opgericht en ondergebracht in het gebouw van het Institut national de musique. De instelling kreeg een nieuwe structuur. De eerste directeur van deze instelling was Bernard Sarrette, die gecontroleerd werd door drie inspecteurs, François-Joseph Gossec, Étienne Nicolas Méhul en Luigi Cherubini. Sarrette breidde de disciplines in 1800 van de aanvankelijke opleiding van instrumentalisten (strijkers, blazers en piano) uit met opleidingen voor theater en dans. In 1806 werd een leerlingenorkest gevormd en opgericht door François-Antoine Habeneck. In hetzelfde jaar werd ook de naam veranderd in Conservatoire de musique et de déclamation en die naam bleef bestaan tot 1934. Toen werd de naam gewijzigd in Conservatoire national de musique et d’art dramatique.

Conservatoire de musique et de déclamation

[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdens de Restauratie werd het Conservatoire de musique et de déclamation weer een École royale de musique et de déclamation onder leiding van een inspecteur général, François-Louis Perne. Tot 1822 werd het aantal disciplines verlaagd. Op 20 april 1822 werd Luigi Cherubini tot directeur benoemd en aangesteld. Cherubini voerde grote structurele veranderingen door. Cherubini en zijn opvolgers Daniel-François-Esprit Auber (1842-1871), Ambroise Thomas (1871-1896), Théodore Dubois (1896-1905), Gabriel Fauré (1905-1920), Henri Rabaud (1920-1941) en Claude Delvincourt (1941-1954), brachten het conservatorium naam en faam en maakten het tot een van de bekendste conservatoria van Europa.

Conservatoire national supérieur de musique et de danse de Paris

[bewerken | brontekst bewerken]

In 1946 werd de afdeling voor theaterkunst in een nieuw en zelfstandig Conservatoire national supérieur d'art dramatique ondergebracht. De muzikale disciplines werden in het Conservatoire national supérieur de musique de Paris bijeengebracht. Met de impulsen van de directeurs Marcel Dupré (1954-1956), Raymond Loucheur (1956-1962) en Raymond Gallois-Montbrun (1962-1983) werd het algehele niveau verbeterd. Als docenten wist men grote kunstenaars aan te trekken, zoals Mstislav Leopoldovitsj Rostropovitsj, Christa Ludwig, Wilhelm Kempff, Yehudi Menuhin en Zubin Mehta, enzovoort.

De instelling heeft nu als volledige naam: Conservatoire national supérieur de musique et de danse de Paris (CNSMDP) en ressorteert onder het Ministère de la culture et de la communication. De huidige behuizing, gebouwd naar een prijswinnend ontwerp van de Franse architect Christian de Portzamparc, werd in 1990 geopend als onderdeel van de Cité de la musique in het noordoosten van Parijs.

Het conservatorium biedt onder andere cursussen in de volgende vakgebieden:

Bekende studenten

[bewerken | brontekst bewerken]

Bekende docenten

[bewerken | brontekst bewerken]

Bibliografie

[bewerken | brontekst bewerken]
  • (fr) Constant Pierre: Le Conservatoire national de musique et de déclamation, documents historiques et recueillis ou reconstitués par C. Pierre, Imprimerie nationale, Paris, 1900. 1031 p., zie ook: Le Conservatoire national de musique et de déclamation[dode link]
[bewerken | brontekst bewerken]
Zie de categorie Conservatoire national supérieur de musique et de danse de Paris van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Conservatoire_national_supérieur_de_musique_et_de_danse_de_Paris&oldid=67179224"