Rinus Israël

Rinus Israël
	Rinus Israël in 1968
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Marinus David Israël
Bijnaam	IJzeren Rinus
Geboortedatum	19 maart 1942
Geboorteplaats	Amsterdam, Nederland
Positie	Verdediger
Clubinformatie
	Voetbalcarrière geëindigd in 1982
Jeugd
0000–1962	DWV
Senioren
Interlands
Getrainde teams
1982–1984; 1984–1986; 1986–1988; 1988–1989; 1989–1990; 1991–1992; 1992–1997; 1997–1998; 1998–1999; 1999–2000; 2000–2001; 2001–2003; 2003–2004; 2010–2012; 2017	PEC Zwolle (ad-interim/assistent); FC Den Bosch; Feyenoord; PAOK Saloniki; FC Den Bosch; Dinamo Boekarest; Nederland –21; Ghana; Al-Jazira Club; Al-Shabab; Al-Wahda; ADO Den Haag; Al-Wahda; Young Boys; OFC Oostzaan
Portaal	Voetbal

Marinus David (Rinus) Israël (Amsterdam, 19 maart 1942) is een voormalig Nederlands voetballer en voetbaltrainer. Hij speelde 47 interlands, waarin hij drie doelpunten maakte.^[1] Als speler werd hij IJzeren Rinus genoemd.

Voetballer

Israël begon zijn voetbalcarrière bij DWV en werd met DWS landskampioen in 1963/64. In dit elftal speelde ook Joop Burgers, zijn zwager, en tevens oud-international. Israël stapte over naar Feyenoord, waar hij als speler zijn grootste successen beleefde met driemaal een landskampioenschap, eenmaal de KNVB beker, de Europacup I, de UEFA Cup en de wereldbeker voor clubteams. Tijdens de finale van de Europacup I in 1970, tegen Celtic, scoorde hij een van de twee Rotterdamse doelpunten. Na zijn vertrek bij Feyenoord speelde hij nog een seizoen bij Excelsior (seizoen 1974/75) en werd hij verkozen tot Nederlands speler van het jaar. De laatste zeven jaar van zijn actieve spelerscarrière speelde hij bij PEC Zwolle (seizoen 1975/76 tot en met seizoen 1981/82).

Statistieken

Seizoen	Club	Land	Competitie	Wed.	Goals
1962/63	DWS	Nederland	Eerste divisie	22	2
1963/64	DWS	Nederland	Eredivisie	28	0
1964/65	DWS	Nederland	Eredivisie	30	0
1965/66	DWS	Nederland	Eredivisie	28	1
1966/67	Feyenoord	Nederland	Eredivisie	31	3
1967/68	Feyenoord	Nederland	Eredivisie	33	3
1968/69	Feyenoord	Nederland	Eredivisie	33	0
1969/70	Feyenoord	Nederland	Eredivisie	30	6
1970/71	Feyenoord	Nederland	Eredivisie	29	2
1971/72	Feyenoord	Nederland	Eredivisie	34	4
1972/73	Feyenoord	Nederland	Eredivisie	19	3
1973/74	Feyenoord	Nederland	Eredivisie	7	0
1974/75	Excelsior	Nederland	Eredivisie	32	1
1975/76	PEC Zwolle	Nederland	Eerste divisie	28	2
1976/77	PEC Zwolle	Nederland	Eerste divisie	34	2
1977/78	PEC Zwolle	Nederland	Eerste divisie	31	4
1978/79	PEC Zwolle	Nederland	Eredivisie	31	5
1979/80	PEC Zwolle	Nederland	Eredivisie	32	0
1980/81	PEC Zwolle	Nederland	Eredivisie	28	1
1981/82	PEC Zwolle	Nederland	Eredivisie	14	2
Totaal				545	41

Trainer

Na zijn afscheid als speler was Israël trainer bij PEC Zwolle (seizoen 1982/83 en 1983/84; tweede helft 1982 hoofdtrainer, daarna assistent-trainer). Vanaf seizoen 1984/85 was Israël steeds hoofdtrainer, eerst bij FC Den Bosch (seizoen 1984/85 en 1985/86). In mei 1985 was Israël, samen met Leo van Veen en Johan Cruijff een van de drie kandidaten om bij Ajax de ontslagen hoofdtrainer Aad de Mos op te volgen, maar uiteindelijk werd Cruijff de nieuwe man (krantenkop De Telegraaf 20 mei 1985: Ajax wil Rinus Israël). Israël trainde Feyenoord twee seizoenen (seizoen 1986/87 en 1987/88) tot hij in 1988 de leiding kreeg over PAOK Saloniki. Dit buitenlands avontuur duurde een seizoen en Israël keerde terug bij FC Den Bosch. Na een seizoen bij Dinamo Boekarest (1991/92), waar hij de club naar het landskampioenschap leidde, was Israël vier jaar als assistent-bondscoach in dienst bij de KNVB en assisteerde hij de bondscoaches Dick Advocaat en Guus Hiddink bij het Nederlands Elftal. Hierna was hij trainer van het Ghanees elftal en werkte hij enkele seizoenen in de Verenigde Arabische Emiraten, om daarna naar Nederland terug te keren als trainer van ADO Den Haag.

In 2003 vertrok Israël opnieuw naar de Verenigde Arabische Emiraten om daar als trainer terug te keren bij Al-Wahda. Daar was hij actief tot en met juni 2004. Vanaf maart 2006 tot het eind van het seizoen 2009/10 was Israël in dienst van Feyenoord als scout. In het seizoen 2010/11 werd hij trainer van amateurclub Young Boys uit Haarlem. Op 23 maart 2012 ging die club failliet.

In april 2017 werd Israël samen met zijn schoonzoon Jan de Haze aangesteld als interim-trainer van de derdedivisionist OFC uit Oostzaan. Dit bleven zij tot het einde van dat seizoen.

Privé

Oud-handbalster Rachel de Haze is de kleindochter van Israël. In het kader van zijn vijfenzeventigste verjaardag kwam in 2017 zijn biografie "IJzeren Rinus" uit.^[2]

Erelijst

Als speler

Competitie
Competitie	Aantal	Jaren
DWS
Nationaal
Eerste divisie	1x	1962/63
Eredivisie	1x	1963/64
Feyenoord
Mondiaal
Wereldbeker voor clubteams	1x	1970
Internationaal
Europacup I	1x	1969/70
UEFA Cup	1x	1973/74
Intertoto Cup	3x	1967, 1968, 1973
Nationaal
Eredivisie	3x	1968/69, 1970/71, 1973/74
KNVB beker	1x	1968/69
PEC Zwolle
Eerste divisie	1x	1977/78