Mathias Soiron: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 114: | Regel 114: | ||
[[Categorie:Nederlands meubelontwerper]] |
[[Categorie:Nederlands meubelontwerper]] |
||
[[Categorie:Persoon in de Nederlanden in de 18e eeuw]] |
[[Categorie:Persoon in de Nederlanden in de 18e eeuw]] |
||
[[Categorie: |
[[Categorie:Architectuur in Maastricht]] |
||
[[de:Mathias Soiron]] |
[[de:Mathias Soiron]] |
Versie van 15 okt 2012 00:47
Mathias Soiron (Maastricht, 29 januari, 1748 – aldaar, 1 april 1834) was een Nederlands architect, tuinarchitect, decorateur en meubelontwerper. Samen met de Akense bouwmeester Jakob Couven en de stucwerker Petrus Nicolaas Gagini, was hij een veelgevraagd ontwerper, die vooral geïnspireerd werd door de in zijn tijd populaire Lodewijk XVI-stijl en, iets later, het Neoclassicisme.
Biografische schets
Mathias Soiron was een telg uit een geslacht van bouwmeesters, steenhouwers, meestertimmerlieden en schrijnwerker, dat actief was in Luik, Maastricht, Hasselt en Venlo. Mathias was de zoon van de architect Matheius Soiron, die samen met zijn broer François Soiron het imposante Schloss Wickrath nabij Mönchengladbach bouwde. Mathias ontving waarschijnlijk een deel van zijn opleiding tijdens de bouw van dit kasteel, die van 1746 tot 1772 duurde. Enkele tekeningen van Mathias van kasteel Wickrath zijn bewaard gebleven. Zijn jongere broer Joannes Ludovicus (Jean Louis) werd bouwmeester in Venlo. Twee andere broers, Andreas en Wilhelmus, werden kanunnik bij het Sint-Servaaskapittel, een eervolle en lucratieve positie in die tijd.
In zijn jonge jaren volgde Mathias Soiron tekenlessen bij de kunstschilder en tekenaar Johannes Bijlevelt (geboren 1728).[1] Het is niet bekend wanneer precies Mathias stadsbouwmeester werd in Maastricht. Eén van de opdrachten die hij als stadsbouwmeester kreeg, was in 1788 de verbouwing van de leegstaande Jezuïetenkerk tot schouwburg, de huidige Bonbonnière. Een jaar eerder maakte hij het ontwerp voor het militaire wachthuis aan de Graanmarkt, naast de Onze Lieve Vrouwe Basiliek. Een ander belangrijk gebouw van zijn hand is het voormalige kanunnikenhuis aan de Grote Gracht, dat hij bouwde voor zijn broers Andreas en Wilhelmus. Tegenwoordig staat dit gebouw bekend als het Huis Soiron en wordt het gebruikt door de Universiteit Maastricht.
Als aannemer leverde Soiron regelmatig bijdragen aan het in stand houden c.q. repareren en onderhouden van de vestingwerken in en rond Maastricht. Verder ontwierp hij een aantal kerken, o.a. de Sint-Martinuskerk in Itteren, de Sint Laurentiuskerk in Bemelen, de Sint Merarduskerk (met pastorie) in het Belgische Vreren en de Sint Johannes de Doper kerk in Mechelen.
Bij zijn interieurontwerpen werkte hij vaak samen met de Zwitsers-Italiaanse stucwerker Petrus Nicolaas Gagini . Verder ontwierp hij meubels voor diverse huizen, waaronder commodes, schrijftafels, speeltafels, secretaires, stoelen, staande klokken en hemelbedden. Soiron ontwierp zelf meubels, maar tekende ook meubels van andere ontwerpers na. Tevens maakte hij verschillende ontwerpen voor tuinen en parken met alles wat daarin thuishoorde, zoals prieeltjes, hekwerken, beelden, sokkels, vazen en tuinmeubilair. Opvallend is de verschuiving van Soiron's voorkeur (of die van zijn opdrachtgevers) rond 1800 van de formele Franse tuin naar de Engelse landschapstuin.
Van Soiron zijn een twaalftal tekenalbums bewaard gebleven die zich in het Regionaal Historisch Centrum Limburg bevinden. Deze geven een overzicht van zijn ontwerpen voor verschillende historische huizen in Maastricht. Van de 26 'folianten' die Soiron aan het eind van zijn leven liet inbinden, waren er 14 gewijd aan de meubelkunst.
Soiron was gehuwd met Sophia Elisabeth L'Herminotte, een telg uit een geslacht van bekende zilversmeden. Op latere leeftijd bewoonden de Soirons het landgoed Sint Antoniusbank in Bemelen, dat Sophia van haar vader Gerard L'Herminotte geërfd had. Het echtpaar Soiron is begraven tegen de westelijke muur van de kerk van Bemelen, waar zoon François pastoor was. Het graf heeft een zerk waarop een kruis staat, geflankeerd door een doodshoofd met beenderen en een zandloper.
In de wijk Caberg in Maastricht is een straat naar Mathias Soiron vernoemd. Het Museum aan het Vrijthof heeft het museumcafé naar hem vernoemd.
Selectie van werken
Kerken
- 1779: St.-Medarduskerk en pastorie, Vreren
- 1784: St.-Martinuskerk, Itteren
- 1786: Oude kerk van Heer (gedeeltelijk bewaard)
- 1810: St.-Jan-de-Doperkerk in Mechelen – verhoging schip
- 1826: Koor oude kerk van Berg en Terblijt (in 1955 gesloopt)
Postuum:
- 1843-44: St.-Rosakerk te Sibbe (alleen het schip nog intact)
- 1845: St.-Laurentiuskerk in Bemelen (toeschrijving[2])
-
St.-Medarduskerk, Vreren
-
St.-Martinuskerk, Itteren
-
St.-Jan-de-Doperkerk, Mechelen
-
St.-Laurentiuskerk, Bemelen
Woongebouwen
- 1779: Pastorie Slenaken
- 1783: Pastorie Zutendaal
- 1785: Kasteel Borgharen - voorgevel in neoclassicistisch uiterlijk
- 1785 Huis Soiron, Grote gracht 80, Maastricht (woonhuis gebroeders Soiron)
- 1793: Wiegershof, Itteren
- ca. 1800: Kasteel Neubourg in Gulpen – poort voorburcht met pilasters en fronton
- 1801: Withuishof Amby – vernieuwing woongedeelte in neoclassicistische stijl
- ca. 1810: Herenhuis Markt 19 te Maastricht – voorgevel en interieur
- 1813: Hoeve Lanterne in Wahlwiller
- Huis Boschstraat 60, Maastricht (Mathias' woonhuis)
-
Wiegershof, Itteren
-
Voorburcht kasteel Neubourg, Gulpen
-
Markt 19, Maastricht
Overige bouwwerken
- 1777: Voormalig gouvernementsgebouw, Bouillonstraat, Maastricht – verdieping toegevoegd (afgebroken)
- 1784: Triomfboof voor primus Gilissen (niet uitgevoerd?)
- 1787: Graanmarkt 4, Maastricht – wachthuis bij de voormalige O.L. Vrouwepoort
- 1788-89: Jezuïetenkerk (Bonbonnière) in Maastricht – verbouwing tot schouwburg
- 1821: Verbouwing klooster Calvariënberg te Maastricht tot ziekenhuis
-
Vm. Gouvernement, Maastricht
-
Triomfboog (ontwerp)
-
Militair wachthuis, Maastricht
-
Gesticht Calvariënberg, Maastricht
Interieurs, meubels
- ca. 1775-1800: Kasteel Borgharen
- 1781: Château St. Gerlach, Houthem - interieur
- eind 18e eeuw: altaarretabel Mariakapel (tussen Itteren en Borgharen)
- ca. 1800: Preekstoel St.-Augustinuskerk in Elsloo – oorspronkelijk St.-Servaaskerk, Maastricht
- ca. 1800: Biechtstoel St.-Laurentiuskerk in Bemelen
- begin 19e eeuw: Interieur Kasteel Meerssenhoven, Itteren (met Gagini?)
- begin 19e eeuw: Interieur hoeve Rustenburg in Bunde
- 1803: Interieur Kasteel Wolfrath in Holtum (met Gagini?)[3]
- Spaans Gouvernement en Papenstraat 2 te Maastricht – schouwen, trap
-
Spaans Gouvernement, Maastricht
-
Kasteel Meerssenhoven, vestibule
-
Detail interieur Kasteel Wolfrath
-
Ontwerp hemelbedbekroning
Tuinen
- 1776: Kasteel Borgharen – hekwerk voorplein
- 1785(?): Franse tuin voor mw. Vandermaessen, Capucijnenstraat, Maastricht
- 1801 of later: Engelse tuin voor dhr. Nijpels, Nieuwe Biesen, Maastricht
- 1806: Engelse tuin voor dhr. Schrammen, Capucijnenstraat, Maastricht
- 1810: Kasteel Wijlre - tuin in landschapsstijl
-
Tuinontwerp Franse stijl (1785?)
-
Tuinontwerp Engelse stijl (na 1800)
-
Hekwerk kasteel Borgharen
-
Kasteel Wijlre
Bronnen
Voetnoten
|