Naar inhoud springen

Waterloo (België)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Waterloo (gemeente))
Waterloo
Gemeente in België Vlag van België
Waterloo (België)
Waterloo
Geografie
Gewest Vlag Wallonië Wallonië
Provincie Vlag Waals-Brabant Waals-Brabant
Arrondissement Nijvel
Oppervlakte
– Onbebouwd
– Woongebied
– Andere
21,32 km² (2022)
39,64%
37,76%
22,6%
Coördinaten 50° 43' NB, 4° 24' OL
Bevolking (bron: Statbel)
Inwoners
– Mannen
– Vrouwen
– Bevolkingsdichtheid
30.596 (01/01/2024)
47,4%
52,6%
1434,79 inw./km²
Leeftijdsopbouw
– 0-17 jaar
– 18-64 jaar
– 65 jaar en ouder
(01/01/2024)
19,12%
56,38%
24,51%
Buitenlanders 18,83% (01/01/2024)
Politiek en bestuur
Burgemeester Florence Reuter (MR)
Bestuur MR
Zetels
MR
Ecolo
MVW
DéFI
31
24
5
1
1
Economie
Gemiddeld inkomen 25.911 euro/inw. (2021)
Werkloosheidsgraad 10,4% (jan. 2019)
Overige informatie
Postcode
1410
Deelgemeente
Waterloo
Zonenummer 02
NIS-code 25110
Politiezone Waterloo
Hulpverleningszone Waals-Brabant
Website Officiële website
Detailkaart
ligging binnen de provincie Waals-Brabant
Portaal  Portaalicoon   België

Waterloo (Waals: Waterlô) is een plaats en gemeente in de provincie Waals-Brabant in België. De gemeente telt ruim 30.000 inwoners en heeft een residentieel karakter. Binnen de gemeentegrenzen liggen geen andere kernen.

De oudst bekende vermelding van Waterloo dateert uit 1145. Het was toen een Brabants gehucht aan de rand van het Zoniënwoud, gegroeid rond een hoeve van de abdij van Vorst. Kerkelijk behoorde het tot de parochie Eigenbrakel. Bij de bisdomhertekening van 1559 ging het over van Kamerijk naar Namen. In 1687-1690 kreeg "Petit-Waterloo" een koninklijke kapel, de huidige Sint-Jozefskerk, door toedoen van landvoogd Francisco Antonio de Agurto.

Vanaf de 17e eeuw groeide Waterloo uit tot een substantieel dorp. Het werd bewoond door land- en bosbouwers en door herbergiers langs de chemin des Wallons, die steeds meer trafiek kende, onder meer door de hoofdstedelijke vraag naar Waalse steenkool. In 1664 werd het stuk van deze weg tussen Brussel en Waterloo geplaveid.[1] De kasseien werden onderhouden door het Waterloose bedrijf van de broers Olivet. Tot in de 19e eeuw zouden de plaatselijke kasseileggers wereldwijde bekendheid genieten. Deze 'paveurs' waren meestal dagloners uit de gehuchten Roussart en Chenois.

De toegang naar Brussel werd in 1698-1699 versterkt door de bouw van het Château Jaco. De benaming verwees naar de eerste garnizoenscommandant, Jacques Pastur (1659-1723). Tijdens de Spaanse Successieoorlog werd hij in 1705 verdreven door de voorhoede van een Engels-Nederlandse coalitie onder Marlborough, maar hij keerde onverhoeds om en wist zijn positie te heroveren. Een tweede treffen bij Waterloo vond plaats op 6 en 7 juli 1794 tijdens de Eerste Coalitieoorlog. Generaal Lefebvre, die door Jourdan was vooruitgestuurd na de overwinning in Fleurus, versloeg de prins van Coburg en de prins van Oranje, daarmee de weg naar Brussel vrijmakend.

Onder Frans bewind verkreeg Waterloo eind 1795 de status van gemeente. In 1815 nam Wellington, de bevelhebber van het Brits-Nederlandse leger, na de Slag bij Quatre-Bras zijn intrek in de Bodenghien-herberg. Hoewel de overwinning op Napoleon in Eigenbrakel en Lasne tot stand kwam, vernoemde Wellington haar naar zijn hoofdkwartier, de Pruisische bijdrage ten spijt. Waterloo werd een begrip en kreeg vrijwel onmiddellijk te maken met slagveldtoerisme. In 1826 werd de Leeuw van Waterloo ingehuldigd, een monument dat verrees op de plaats waar de prins van Oranje een kogelwond had opgelopen en dat dus de Nederlandse bijdrage benadrukte.

Omstreeks 1830 begon het bos rond Waterloo gestaag te verdwijnen doordat de Société Générale grote delen van het Zoniënwoud ter ontginning van de hand deed. De opening van het kanaal Brussel-Charleroi maakte in 1832 een einde aan het vervoer van steenkool over land. De Industriële Revolutie werd nog meer tastbaar in 1836, toen de suikerfabriek van Waterloo werd opgericht. Bosgrond werd ontgonnen voor grootschalige suikerbietenteelt. De fabriek sloot in 1871. Drie jaar later werd Waterloo aangesloten op het spoorwegennet.

Van 1960 tot 2002 was Waterloo de woonplaats van de afgetreden koning Leopold III en zijn vrouw Lilian Baels. Ze resideerden in het Château Tuck op het domein van Argenteuil, dat in 1832 was opgericht door de bankier Ferdinand Meeûs. In de 21e eeuw is Waterloo een welvarende gemeente die leeft van de diensteneconomie. Veel inwoners pendelen naar Brussel.

Demografische ontwikkeling

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Bronnen:NIS, Opm:1831 tot en met 1981=volkstellingen; 1990 en later= inwonertal op 1 januari
Inwoners van jaar tot jaar op 1 januari
1992 tot heden
jaar Aantal[2] Evolutie: 1992=index 100
1992 27.917 100,0
1993 28.111 100,7
1994 27.872 99,8
1995 28.125 100,7
1996 28.346 101,5
1997 28.521 102,2
1998 28.772 103,1
1999 28.958 103,7
2000 28.986 103,8
2001 28.874 103,4
2002 28.898 103,5
2003 28.905 103,5
2004 29.003 103,9
2005 29.230 104,7
2006 29.315 105,0
2007 29.398 105,3
2008 29.440 105,5
2009 29.514 105,7
2010 29.598 106,0
2011 29.664 106,3
2012 29.731 106,5
2013 29.541 105,8
2014 29.649 106,2
2015 29.568 105,9
2016 29.794 106,7
2017 29.959 107,3
2018 30.174 108,1
2019 30.328 108,6
2020 30.376 108,8
2021 30.379 108,8
2022 30.356 108,7
2023 30.477 109,2
2024 30.596 109,6

Bezienswaardigheden

[bewerken | brontekst bewerken]


Resultaten gemeenteraadsverkiezingen sinds 1976

[bewerken | brontekst bewerken]
Partij 10-10-1976[4] 10-10-1982 9-10-1988 9-10-1994 8-10-2000 8-10-2006[5] 14-10-2012[6] 14-10-2018 13-10-2024
Stemmen / Zetels % 27 % 27 % 27 % 29 % 29 % 29 % 29 % 31 % 31
PRL-IC1 / LB2 / PRL-FDFA / MR3 12,221 3 35,321 11 61,611 19 52,12 17 63,17A 21 63,063 22 68,753 23 65,483 24 -
PRL-FDFA / FDF1 / DéFI2 - - - - - 4,551 0 6,512 1 -
MAYEUR1 / RC2 / PS-IND3 / PePS4 / PS5 33,451 10 29,282 9 17,832 4 13,933 4 9,644 2 7,775 1 6,15 1 4,115 0 -
Int.Com1 / PSC 2 / EC-PSCB / AC3 / W.D.D.4 / cdH5 / MVW6 37,391 11 16,342 4 15,0B 4 18,83 5 9,294 2 8,175 2 8,486 2 7,256 1 -
EC-PSCB / ECOLO1 - - 11,21 3 16,191 4 11,161 3 12,131 3 16,651 5 -
L&D - - - - - 5,98 1 - - -
NW - 8,21 1 4,61 0 - - - - - -
UDRT - 10,86 2 - - - - - - -
RW 13,22 3 - - - - - - - -
Anderen(*) 3,70 0 - 0,95 0 3,97 0 1,71 0 3,85 0 - - -
Totaal stemmen 12633 14795 15685 15865 16580 17601 17260 18024
Opkomst % 91,7 90,28 89,24 90,89 86,64 87,03
Blanco en ongeldig % 3,45 5,18 4,44 4,13 4,16 2,59 3,05 3,57

(*) 1976: PCB (2,84%), URB (0,86%) / 1988: URD (0,95%) / 1994: FN (3,51%), PP (0,46%) / 2000: VIVANT (1,71%) / 2006: Front National (2,58%), W.D.D. (1,27%) De grootste partij is in kleur.

Wetenswaardig

[bewerken | brontekst bewerken]
  • René Laurent, Waterloo avant 1815. Un village à la lisière de la forêt de Soignes, Brussel, Algemeen Rijksarchief, 2015, 75 p.
  • Yves Vander Cruysen, Waterloo, 70 000 ans d'histoires, 2017. ISBN 9782874664700
Zie de categorie Waterloo, Belgium van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.