Jan Glastra van Loon

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Jan Glastra van Loon
Glastra van Loon in 1975
Persoonlijke gegevens
Volledige naam Jan Frederik Glastra van Loon
Geboren Batavia (Nederlands-Indië), 16 maart 1920
Overleden 's-Gravenhage, 22 oktober 2001
Nationaliteit Vlag van Nederland Nederlands
Partij D66 (vanaf 1973)
Werkzaamheden
Universiteit Universiteit Leiden
Universiteit van Amsterdam
Proefschrift Norm en handeling: Bijdrage tot een kentheoretische fundering der sociale wetenschappen (1956)
Promotor G.E. Langemeijer
Soort hoogleraar Buitengewoon hoogleraar
Gewoon hoogleraar
Promovendi C.J.M. Schuyt, H.R. van Gunsteren, C.W. Maris, A.H. de Wild
Functies
1973–1975 Staatssecretaris van Justitie
1976–1979 Partijvoorzitter van D'66
1980–1999 Lid van de Eerste Kamer
1980–1985 Fractievoorzitter D'66
Dbnl-profiel
Portaal  Portaalicoon   Onderwijs
Politiek
Nederland

Jan Frederik Glastra van Loon (Batavia (Nederlands-Indië), 16 maart 1920's-Gravenhage, 22 oktober 2001) was een Nederlands politicus en rechtsgeleerde.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Glastra van Loon studeerde filosofie en geneeskunde aan de Rijksuniversiteit Groningen van 1939 tot 1943 en vervolgens rechten aan de Universiteit van Amsterdam (kandidaatsexamen, 1946) en de Universiteit Leiden (doctoraalexamen, 1949). Tijdens de Tweede Wereldoorlog was hij leidinggevend in het studentenverzet binnen de Raad van Negen. Op 21 november 1956 promoveerde hij aan de Universiteit Leiden op het proefschrift Norm en handeling: Bijdrage tot een kentheoretische fundering der sociale wetenschappen; promotor was Gerard Langemeijer. In 1958 werd hij benoemd tot buitengewoon hoogleraar "inleiding tot de rechtswetenschap" aan de Universiteit Leiden, als opvolger van zijn promotor Langemeijer die procureur-generaal bij de Hoge Raad der Nederlanden was geworden. Hij hield zijn oratie, getiteld Recht en menselijke natuur, op 23 oktober van dat jaar. In 1961 werd de benoeming omgezet tot een als gewoon hoogleraar, met als leeropdracht "inleiding tot de rechtswetenschap alsmede wijsbegeerte van het recht". Sinds 1960 was hij tevens rechter-plaatsvervanger bij de rechtbank Den Haag.

In 1975 werd Glastra van Loon, die lid was van D66 benoemd tot staatssecretaris van Justitie in het kabinet-Den Uyl. Als staatssecretaris kwam hij in conflict met de ambtelijke top van het ministerie, meer in het bijzonder secretaris-generaal Albert Mulder, waarna minister Van Agt hem dwong af te treden. In 1975 werd hij partijvoorzitter van D66 en in 1980 lid van de Eerste Kamer, waar hij van 1980 tot 1985 fractievoorzitter was. In 1999 verliet hij na bijna twintig jaar de Eerste Kamer. Van 1987 tot 1994 was hij voorzitter van het Humanistisch Verbond. Glastra van Loon was een vooraanstaand humanist. Met een artikel in het Nederlands Juristenblad uit 1964 getiteld "Kiezen of delen" werd hij onbedoeld de geestelijk vader van de latere "kroonjuwelen" van D'66: de gekozen minister-president en het (gematigde) districtenstelsel.[1]

Na zijn staatssecretariaat werd Glastra van Loon met ingang van 1 juni 1977 benoemd tot hoogleraar rechtsfilosofie aan de Universiteit van Amsterdam, na het emeritaat van Izaak Kisch. Op 1 april 1985 ging hij met emeritaat als hoogleraar. Hij schreef onder andere een inleidend leerboek getiteld Elementair begrip van het recht.

Familie[bewerken | brontekst bewerken]

Jan Glastra van Loon was drie keer getrouwd en had vier kinderen bij zijn eerste echtgenote Els Boon. Via haar was hij een schoonzoon van het liberale Tweede Kamerlid Gerard Adolf Boon. Hij overleed op 81-jarige leeftijd in het najaar van 2001.

Penning[bewerken | brontekst bewerken]

Zijn partij D66 eerde Jan Glastra van Loon postuum met de instelling in 2004 van een onderscheiding met zijn naam, de Jan Glastra van Loon-penning, die wordt verleend aan volksvertegenwoordigers van bijzondere verdienste. De eerste ontvangers, in 2006, van deze (ere)penning waren Jacob Kohnstamm en Erwin Nypels. Nadien is de prijs onder anderen aan Bart Robbers (Amsterdam) en Machteld Versnel (Utrecht) toegekend.[2]

Onderscheidingen[bewerken | brontekst bewerken]

Voorganger:
J.H. (Hans) Grosheide
staatssecretaris van Justitie
(vreemdelingenbeleid, kinderbescherming en privaatrecht)
1973-1975
Opvolger:
Henk Zeevalking
Voorganger:
Jan ten Brink (politicus)
Voorzitter D66
1988 - 1990
Opvolger:
Henk Zeevalking