Naar inhoud springen

Lijst van betekenissen van namen van hemellichamen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Lijst betekenis van manen)

Manen, planeten en andere hemellichamen worden al eeuwen door de mensheid bestudeerd. Oorspronkelijk kregen zij vaak de naam van bijvoorbeeld een mythologische godheid. Toen de Italiaanse astronoom Galileo Galilei in 1610 vier manen rondom Jupiter ontdekte (tegenwoordig bekend als de Galileïsche manen), nummerde hij hen aanvankelijk met de Romeinse cijfers I, II, III en IV. De Duitse astronoom Simon Marius ontdekte de manen rondom dezelfde tijd, maar publiceerde er pas in 1614 over, waarbij hij ze –naar de suggestie van Johannes Kepler– de namen van vier godinnen uit de Griekse mythologie gaf die bemind werden door Zeus, het Griekse equivalent van de Romeinse god Jupiter. Hiermee ontstond de conventie om de planeten naar Romeinse goden te vernoemen, maar hun manen naar Griekse goden.

Nieuw ontdekte hemellichamen en manen krijgen eerst een voorlopige aanduiding, zoals S/2006 S5[1]. Na enkele maanden of jaren, wanneer het bestaan van een nieuw ontdekte maan is bevestigd en haar baan is berekend, wordt een permanente naam gekozen, door de werkgroep Planetary System Nomenclature van de IAU, zoals is dit voorbeeld Loge[2] voor S/2006 S5 ook geschreven al S/2006 S 5. Deze code geeft aan dat dit de vijfde satelliet (S/) van Saturnus (S) is die in het jaar 2006 ontdekt werd. Voor planetoïden geldt een ander schema, zie hiervoor het artikel naamgeving van planetoïden. En ook sinds 2009 is er een nieuwe planeet ontdekt .

Bewerk
Deze lijst is (mogelijk) incompleet. U wordt uitgenodigd op bewerken te klikken om de lijst uit te breiden.

Genoemd naar Mercurius, de Romeinse god van de handel en boodschapper der goden.

Genoemd naar Venus, de Romeinse godin van de liefde en schoonheid.

Het Nederlandse woord aarde betekent letterlijk "zand" en wordt voor het eerst aangetroffen in het Middelnederlands rond 1237 als erde.[3] Het stamt af van het geconstrueerde proto-Germaanse *erþō, te vergelijken met het Griekse era. De betekenis werd later opgerekt tot 'grond', 'droog land', 'de menselijke samenleving' (ten opzichte van religieuze concepten over andere werelden) en uiteindelijk 'de wereld' in de zin van de gehele planeet waarop de mensheid leeft. Toen ontdekt werd dat deze planeet een hemellichaam was net zoals andere objecten in het zonnestelsel zoals de Maan, de Zon en andere planeten, is men Aarde in wetenschappelijke context steeds vaker met een hoofdletter gaan schrijven.

Maan: Het woord maan met een kleine letter wordt tegenwoordig gebruikt om alle natuurlijke satellieten van planeten mee aan te duiden, maar oorspronkelijk gold deze naam alleen voor de Maan die om de Aarde draait, die heden in wetenschappelijke context met een hoofdletter wordt geschreven. Het woord is in het Middelnederlands voor het eerst aangetroffen rond 1240 als mâne, te vergelijken met mâno in het Oudnederfrankisch, Oudsaksisch en Oudhoogduits. Dit wordt herleid tot de Indo-Europese wortel mê-, wat "meten" betekent. Daarom zou maan 'tijdmeter' betekenen. Onder meer Tacitus meldde dat de Germanen de Maan inderdaad gebruikten om de tijd te meten naar nachten.[4]

Genoemd naar Mars, de Romeinse oorlogsgod.

manen van Mars

[bewerken | brontekst bewerken]

Genoemd naar de Romeinse oppergod Jupiter.

manen van Jupiter

[bewerken | brontekst bewerken]
De vier Galileïsche manen
[bewerken | brontekst bewerken]
  • Callisto: Callisto is genoemd naar Callisto, een van de vele geliefden van Zeus.
  • Europa: Deze Galileïsche maan is genoemd naar de beroemde Europa, het meisje op wie Zeus erg verliefd was en zich daarom als stier "verkleedde".
  • Io: Io was de dochter van de riviergod Inachus, en had een kortstondige relatie met Zeus.
  • Ganymedes: Deze grootste maan is genoemd naar de mythische Ganymedes, zoon van Tros, stichter van Troje.
Kleinere, later ontdekte manen
[bewerken | brontekst bewerken]

Genoemd naar Saturnus de Romeinse god van de oogst.

manen van Saturnus

[bewerken | brontekst bewerken]

Genoemd naar Uranus, de Griekse god van de hemel.

manen van Uranus

[bewerken | brontekst bewerken]

Genoemd naar Neptunus, de Romeinse god van de zee.

manen van Neptunus

[bewerken | brontekst bewerken]

Dwergplaneten

[bewerken | brontekst bewerken]

Genoemd naar Ceres, de Romeinse godin van de landbouw.

Genoemd naar Pluto, de Romeinse god van de onderwereld. Sinds 2006 wordt Pluto niet meer als planeet geclassificeerd.

manen van Pluto

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Charon: genoemd naar de veerman Charon uit de Griekse mythologie die de doden naar het dodenrijk bracht.
  • Hydra: een hydra was in de Griekse mythologie een waterslang. De voorlopige aanduiding was S/2005 P 1.
  • Nix: Nyx was in de Griekse mythologie de godin van de nacht. De voorlopige aanduiding was S/2005 P 2.

Genoemd naar Eris, de Griekse godin van de tweedracht en strijd. De voorlopige naam was 2003 UB313.

manen van Eris

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Dysnomia: genoemd naar Dysnomia, godin van de wetteloosheid en dochter van Eris.
  • Algol: betekent 'duivel', vermoedelijk omdat de ster een veranderlijke magnitude heeft.
  • Arcturus: Arcturus komt uit het Grieks en betekent "hoeder der beren", omdat hij op een bepaalde lijn vanaf de Grote beer staat.
  • Antares: (Grieks: αντε Αρες) Antares is Grieks voor 'gelijkend op Mars/Ares'.
  • Betelgeuze: Bait al Djusa, oksel van de reus (namelijk van Orion)
  • Castor: een van de mythologische tweelingbroers Castor en Pollux
  • Pollux: een van de mythologische tweelingbroers Castor en Pollux
  • Poolster (Polaris): staat in de buurt van de hemelpool
  • Sirius: (Grieks: σειριος) Seirios is Grieks voor 'glimmend'
  • Spica: spica is Latijn voor 'korenaar'.