Brooklyn (wielerploeg)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Brooklyn
Wielerploeg Brooklyn in 1973. De man rechts is manager Franco Cribiori, onder de middelste boom Roger De Vlaeminck (links) en Patrick Sercu
Teaminformatie
Land Vlag van Italië Italië
Opgericht 1973
Opgeheven 1977
Discipline(s) Wegwielrennen
Baanwielrennen
Veldrijden
Sleutelfiguren
Teammanager Franco Cribiori
Ploegleider Franco Cribiori (1973–1977)
Ploegleider Firmin Verhelst (1973–1974)
Ploegnamen
1973-1977 Brooklyn
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Brooklyn was een Italiaanse wielerploeg uit Lainate (Milaan) die actief was tussen 1973 en 1977.

Historiek[bewerken | brontekst bewerken]

De truitjes hadden een befaamd geworden aanblik van een Amerikaanse kampioenentrui.[1] Brooklyn was evenwel een merknaam van een Italiaans bedrijf, Dolficio Lombardo van Egidio Perfetti, opgericht in 1946 en gespecialiseerd in het produceren van kauwgom. Perfetti lanceerde in de jaren vijftig het merk kauwgom Brooklyn dat eerder onder dezelfde naam in de Verenigde Staten door de familie Adams (Thomas Adams senior en zoon Thomas Adams junior) werd geïntroduceerd (late 19e eeuw). Vandaar de aanblik van de uitrusting.[1]

Het uithangbord van de ploeg doorheen de jaren was de Belgische klassiekerrenner en veldrijder Roger De Vlaeminck. Als kopman van de ploeg won De Vlaeminck grote wedstrijden, sommige meermaals, en werd hij in 1975 wereldkampioen veldrijden in het Zwitserse Melchnau. De Brooklyn-jaren betreffen het midden van De Vlaemincks loopbaan. Eerder reed hij drie seizoenen bij de Belgische wielerploeg Flandria (1969–1971) en de Italiaanse ploeg Dreher. Met Roger De Vlaeminck als kopman domineerde Brooklyn het wielerpeloton. Tsjète, zoals zijn koosnaam in het peloton luidde, breidde zijn erelijst bij Brooklyn alsmaar uit. Zes keer op rij won hij Tirreno-Adriatico. Na de opheffing van de ploeg in 1977, bleef Roger De Vlaeminck nog een tijd voor Italiaanse ploegen rijden: Sanson en Gis Gelati. Van 1973 tot 1975 reed ook zijn oudere broer, 7-voudig wereldkampioen veldrijden Erik De Vlaeminck voor Brooklyn. Erik behaalde in 1973 te Londen zijn laatste wereldtitel in het veldrijden.

Brooklyn gooide hoge ogen in grote Italiaanse rittenkoersen en eendagskoersen: Milaan-San Remo, de Ronde van Italië, Tirreno-Adriatico en Ronde van Lombardije. Sprinter Patrick Sercu won 10 etappes in de Ronde van Italië als renner van Brooklyn. De Vlaeminck won in 1973 Milaan-San Remo voor de Brooklyn-ploeg, voor de Italianen Wilmo Francioni en Felice Gimondi nadat hij op de Poggio di San Remo wegsprong met Francioni. De Vlaeminck eindigde ook een aantal keer hoog in het eindklassement van de Giro (4e in 1975) en behaalde tussen 1973 en 1976 15 etappezeges en tweemaal het puntenklassement als renner van Brooklyn.

1976 was een boerenjaar met liefst 40 zeges. Brooklyn won bijvoorbeeld 10 etappes in de Ronde van Italië 1976. De Belg Johan De Muynck, die de Ronde van Romandië had gewonnen, won in die Giro de 6e etappe en eindigde tweede achter Felice Gimondi (Bianchi) met amper 19" achterstand. Het had er onder andere mee te maken dat Roger De Vlaeminck niet in dienst van Johan De Muynck wilde rijden en daarom bewust enkele dagen voor het einde uit de Giro stapte, zodra De Muynck leider was geworden in het algemeen klassement. Het kwam niet meer goed tussen De Vlaeminck en De Muynck, ook niet na hun carrière.[2]

In de Ronde van Frankrijk moest Brooklyn het voornamelijk hebben van etappezeges. In 1973 en 1974 met allrounder Roger De Vlaeminck en sprinter Patrick Sercu (drie etappezeges). Sercu won in 1974 de groene trui als winnaar van het puntenklassement. In 1976 kende Brooklyn succes in de Tour, met ritwinst met de Italiaan Aldo Parecchini in de eerste week (de 6e etappe met aankomst in Nancy). Zijn landgenoot Giancarlo Bellini won de bolletjestrui in de Ronde van Frankrijk als winnaar van het bergklassement. Hij bleef met slechts één punt Lucien Van Impe voor, die dat jaar de Tour won. In het najaar van het seizoen 1976 won Roger De Vlaeminck de Ronde van Lombardije en dat in een koninklijke spurt voor Bernard Thévenet, Wladimiro Panizza, Joop Zoetemelk en Raymond Poulidor. Ronny De Witte behaalde met Parijs-Tours de mooiste klassieke overwinning uit zijn loopbaan, in een sprint met Raymond Poulidor en Robert Bouloux.

In de voorjaarsklassiekers rekende Brooklyn in de eerste plaats op Roger De Vlaeminck. In 1977, het laatste jaar van de ploeg, won Roger De Vlaeminck de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix tereke. Een prestatie die nog 11 renners overdeden. De Belg Tom Boonen en Zwitser Fabian Cancellara wonnen beide wielermonumenten zelfs tot tweemaal toe in hetzelfde seizoen. Vlaanderens Mooiste zou hij maar één keer winnen, maar De Vlaeminck won Parijs-Roubaix liefst viermaal — een prestatie nog slechts door Boonen geëvenaard — 3 van de overwinningen in de Hel van het Noorden behaalde le Gitan (de Zigeuner) als renner van de Brooklyn-ploeg (1974, 1975, 1977). De strafste prestatie die De Vlaeminck liet optekenen zijn waarschijnlijk zes opeenvolgende eindoverwinningen in de Tirreno-Adriatico (1972–1977), waarvan vijf zeges behaald werden bij Brooklyn.[3]

In 1978 hield de ploeg, bestuurd door voormalig professioneel wielrenner Franco Cribiori sinds het begin, op te bestaan en vertrok Roger De Vlaeminck naar de Sanson-ploeg waar hij met Francesco Moser zijn 'eeuwige rivaal' op zijn weg vond.[3]

Bekende wielrenners[bewerken | brontekst bewerken]

Belangrijkste overwinningen[bewerken | brontekst bewerken]

Wegwielrennen[bewerken | brontekst bewerken]

1973
1974
1975
1976
1977

Baanwielrennen[bewerken | brontekst bewerken]

Veldrijden[bewerken | brontekst bewerken]

1973
1974
1975
1976
1977

Afbeelingen[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Brooklyn (wielerploeg).
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Brooklyn_(wielerploeg)&oldid=66404423"