Daryl Impey

Daryl Impey
Persoonlijke informatie
Geboortedatum	6 december 1984
Geboorteplaats	Johannesburg, Zuid-Afrika
Lengte	183 cm
Sportieve informatie
Huidige ploeg	gestopt
Discipline(s)	Weg
Specialisatie(s)	Sprinter, tijdrijder
Ploegen
2008–2009; 2010; 2011; ; 2012–2017; 2018–2020; 2021; 2022-2023	Barloworld; Team RadioShack; MTN Qhubeka; Team NetApp; Orica-Scott; Mitchelton-Scott; Israel Start-Up Nation; Israel-Premier Tech
Beste prestaties
Amstel Gold Race	11e (2018)
WK op de weg	16e (2014)
Overige
Zeges:
Tour Down Under	2018 & 2019
Portaal	Wielersport

Daryl Impey (Johannesburg, 6 december 1984) is een voormalig Zuid-Afrikaans wielrenner.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Impey was al van jongs af aan bezig met sport. Aanvankelijk met voetbal en tennis, maar later deed hij aan mountainbike en uiteindelijk aan wegwielrennen. Zijn vader, Tony Impey, was een professioneel wielrenner in Zuid-Afrika.

In 2003 tekende de renner zijn eerste professionele contract bij het Microsoft Cycling Team. In de jaren erna reed hij enkele goede uitslagen, waaronder etappezeges in de Ronde van de Kaap en de Ronde van Marokko.

In de laatste etappe van de Ronde van Turkije van 2009 kwam Impey ten val na een manoeuvre van Theo Bos. Volgens Bos duwde Impey hem eerst in de hekken, waarop Bos terug zou hebben geduwd.^[1] Daarbij vielen ze samen in de hekken. Impey hield daar een breuk in een wervel aan over, plus nog een aantal andere verwondingen zoals een kaakbreuk. Theo Bos kreeg later nog een schorsing van een maand van de UCI. Ondanks zijn val wist Impey de etappe wel af te sluiten en daarmee zijn leidende positie in het klassement te behouden. Daarmee werd de Ronde van Turkije zijn grootste overwinning tot dan toe. Op 6 augustus 2009 maakte Impey zijn rentree in het peloton na vier maanden van afwezigheid.^[2]

In de Ronde van Frankrijk van 2013 schreef Impey geschiedenis door in de zesde etappe de leiding in het algemeen klassement te veroveren. Hiermee werd hij de eerste Afrikaan die de gele trui droeg. Hij behield de trui twee dagen.

Impey werd tussen 2013 en 2018 zes maal op rij tijdritkampioen van Zuid-Afrika. Zijn winst in het tijdritkampioenschap van 2014 was echter omstreden, nadat geconstateerd werd dat hij gebruik had gemaakt van het verboden maskerende middel probenecide. Hierop werd Impey door zijn ploeg op non-actief gesteld en mocht hij ook niet deelnemen aan de Ronde van Frankrijk van dat jaar. In augustus 2014 werd Impey vrijgesproken. Niet lang na zijn comeback won hij de Ronde van Alberta.

In de wegwedstrijd op de Olympische Spelen in Rio de Janeiro eindigde Impey op plek 28, op ruim negenenhalve minuut van winnaar Greg Van Avermaet.

Op de nationale feestdag van Frankrijk, Quatorze Juillet, wint Impey uit van de kopgroep van vijftien renners de 9e etappe in de Ronde van Frankrijk^[3].

Kort voor de start van de Ronde van Frankrijk van 2022 trok Impey zich terug. Impey had positief getest op COVID-19 en werd daarop vervangen door zijn Israëlische teamgenoot Guy Niv.

Belangrijkste overwinningen[bewerken | brontekst bewerken]

2004: 5e etappe Ronde van de Kaap
2007: Proloog Ronde van de Kaap; 2e etappe Ronde van de Kaap; 11e etappe Ronde van Marokko
2008: 6e etappe Herald Sun Tour
2009: 4e etappe Ronde van Turkije; Eindklassement Ronde van Turkije
2011: Zuid-Afrikaans kampioen tijdrijden, Elite; 7e etappe Ronde van Marokko
2012: 2e etappe Ronde van het Baskenland; 2e etappe Ronde van Slovenië
2013: Zuid-Afrikaans kampioen tijdrijden, Elite; 2e etappe Ronde van het Baskenland; 2e etappe Ronde van Beieren; 4e etappe Ronde van Frankrijk (ploegentijdrit)
2014: Zuid-Afrikaans kampioen tijdrijden, Elite; 3e etappe Ronde van Beieren; 5e etappe Ronde van Alberta; Eindklassement Ronde van Alberta
2015: Puntenklassement Tour Down Under; Zuid-Afrikaans kampioen tijdrijden, Elite
2016: Zuid-Afrikaans kampioen tijdrijden, Elite
2017: Zuid-Afrikaans kampioen tijdrijden, Elite; 6e etappe Ronde van Catalonië
2018: Zuid-Afrikaans kampioen tijdrijden, Elite; Zuid-Afrikaans kampioen op de weg, Elite; Eindklassement Tour Down Under; 1e etappe Critérium du Dauphiné; Puntenklassement Critérium du Dauphiné
2019: 4e etappe Tour Down Under; Eindklassement Tour Down Under; Zuid-Afrikaans kampioen tijdrijden, Elite; Zuid-Afrikaans kampioen op de weg, Elite; 9e etappe Ronde van Frankrijk; 1e etappe Ronde van Tsjechië (ploegentijdrit); Eind- en puntenklassement Ronde van Tsjechië
2020: Zuid-Afrikaans kampioen tijdrijden, Elite
2022: 4e etappe Ronde van Zwitserland

Resultaten in voornaamste wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar	Ronde van Italië	Ronde van Frankrijk	Ronde van Spanje
2007
2008
2009
2010
2012	opgave	111e
2013		74e
2014
2015		opgave	84e
2016		38e
2017		47e
2018		46e
2019		72e (1)
2020		97e
2021
2022			101e
2023

Jaar	Milaan-San Remo	Gent-Wevelgem	Ronde van Vlaanderen	Parijs-Roubaix	Amstel Gold Race	Luik-Bast.‑Luik	Ronde van Lombardije	Waalse Pijl	Brabantse Pijl	WK op de weg	Wereldranglijsten
2007										opgave
2008		111e	opgave	opgave					opgave	opgave
2009			99e
2010	112e									opgave
2012					131e	110e		opgave			169e (UWT)
2013	47e				51e					opgave	79e (UWT)
2014	49e		52e		76e	111e	opgave		47e	16e	72e (UWT)
2015	35e				67e	opgave				50e	78e (UWT)
2016	167e				39e	opgave			54e		144e (UWT)
2017	27e				18e	opgave		133e	49e	49e	122e (UWT)
2018	21e				11e	47e			10e		30e (UWT)
2019	119e				15e	23e		opgave	48e	opgave
2020						77e		108e
2021					21e	70e		52e
2022					69e	opgave		113e	13e	74e
2023	107e				opgave	opgave		129e	opgave	opgave

Ploegen[bewerken | brontekst bewerken]

2008 –

Barloworld

2009 –

Barloworld

2010 –

Team RadioShack

2011 –

MTN Qhubeka (tot 21 mei)

2011 –

Team Netapp (vanaf 21 mei)

2012 –

Orica GreenEDGE ^[a]

2013 –

Orica GreenEDGE

2014 –

Orica GreenEDGE

2015 –

Orica GreenEDGE

2016 –

Orica-BikeExchange ^[b]

2017 –

2018 –

2019 –

2020 –

2021 –

Israel Start-Up Nation

2022 –

Israel-Premier Tech

2023 –

Israel-Premier Tech

↑ Tot de Ronde van Italië heette de ploeg GreenEDGE, maar na het aantrekken van Orica als hoofdsponsor werd de naam veranderd.
↑ Tot 1 juli heette de ploeg Orica GreenEDGE, maar na het aantrekken van BikeExchange als cosponsor werd de naam veranderd.

Bronnen, noten en/of referenties

(en) Profiel van Daryl Impey op ProCyclingStats

(en) Officiële website

↑ Bos: 'Klote dat Impey zijn ruggenwervel gebroken heeft', Sportweek, 20 april 2009
↑ Rentree in augustus. Gearchiveerd op 4 februari 2023.
↑ Zuid-Afrikaan Impey bekroont lange aanval met ritzege in Tour NOS, 14 juli 2019

[4] Tot de Ronde van Italië heette de ploeg GreenEDGE, maar na het aantrekken van Orica als hoofdsponsor werd de naam veranderd.

[5] Tot 1 juli heette de ploeg Orica GreenEDGE, maar na het aantrekken van BikeExchange als cosponsor werd de naam veranderd.

[1] Bos: 'Klote dat Impey zijn ruggenwervel gebroken heeft', Sportweek, 20 april 2009

[2] Rentree in augustus. Gearchiveerd op 4 februari 2023.

[3] Zuid-Afrikaan Impey bekroont lange aanval met ritzege in Tour NOS, 14 juli 2019

[1]

[2]

[3]

[a]

[b]