Brabantse Pijl
| Brabantse Pijl | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Regio | Brabant, België | |||
| Periode | April (woensdag na Parijs-Roubaix) | |||
| Organisator | WSC Rode Sportief Beersel en Flanders Classics | |||
| Type | Eendagsklassieker | |||
| ||||
.JPG)
De Brabantse Pijl (Frans: La Flèche brabançonne) is een semiklassieker voor profrenners in Vlaams- en Waals-Brabant, ten zuidwesten van Brussel.
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
Nadat jarenlang Alsemberg zowel start- als aankomstplaats was, is de start sinds 2004 verlegd naar Zaventem. Dit houdt in dat de renners nu veeleer het gebied ten zuidoosten van Brussel aandoen alvorens, na enkele lokale ronden met daarin de beklimmingen van de Alsemberg (Kerkenberg), de Bruine Put en de Lindenberg, te finishen op de Alsemberg.
In 2007 heeft WSC Rode Sportief Beersel, de organisator van de Brabantse Pijl, een overeenkomst getekend met het stadsbestuur van Leuven, om deze semiklassieker de komende vijf jaar aldaar te laten starten.
Hierdoor wordt het parcours verlegd naar het zuiden (Itter) en wordt er langs Halle en Sint-Pieters-Leeuw gereden om via Lot en Beersel de lokale ronde te bereiken. In deze lokale ronde krijgen de renners naast de Alsemberg ook de in de streek bekende Bruine Put onder de wielen geschoven. Ook de Moskesstraat komt vaak voor in het parcours.
De Brabantse Pijl werd jarenlang verreden op de zondag voor de Ronde van Vlaanderen, in het eerste weekend van de Vlaamse Wielerweek, maar verhuisde in 2010 naar de woensdag voor de Amstel Gold Race, waarmee het de heuvelklassiekers zal inluiden. Sinds dat jaar maakt hij ook deel uit van Flanders Classics.
Sinds 2010 ligt de aankomstplaats ook niet meer in Alsemberg, maar in Overijse. In Overijse worden verschillende plaatselijke rondes afgelegd met beklimmingen van onder andere de IJskelderlaan en de Hagaard. De finish ligt vlak na de Schavei. De oorzaak waarom de aankomst naar Overijse is verplaatst is het behoren van de koers tot Flanders Classics.
In 2018 werd voor het eerst een Brabantse Pijl voor vrouwen georganiseerd, een voortzetting van de Pajot Hills Classic.[1] De eerste twee edities bleven start en finish in Gooik, met onder andere de Bosberg en Congoberg in het parcours. Vanaf 2020 ligt de finish van de vrouwen, net als bij de mannen, in Overijse.[2]
Mannen[bewerken | brontekst bewerken]
| Brabantse Pijl | ||||
|---|---|---|---|---|
| Classificatie | ||||
| Discipline | Weg | |||
| Internationale kalender | UCI ProSeries | |||
| Categorie | 1.Pro | |||
| Geschiedenis | ||||
| Eerste editie | 1961[3] | |||
| Aantal edities | 64 (2024) | |||
| Eerste winnaar | .svg){kind=small} Pino Cerami
| |||
| Laatste winnaar |  Benoît Cosnefroy
| |||
| Laatste Bel. winnaar | Tim Wellens (2018) | |||
| Laatste Ned. winnaar | Mathieu van der Poel (2019) | |||
| Meeste zeges | Edwig Van Hooydonck (4 zeges) | |||
| ||||
Lijst van winnaars[bewerken | brontekst bewerken]
Meervoudige winnaars[bewerken | brontekst bewerken]
| Overwinningen | Renner | Land | Jaren |
|---|---|---|---|
| 4 | Edwig Van Hooydonck | België |
1987, 1991, 1993, 1995 |
| 3 | Johan Capiot | België |
1988, 1989, 1992 |
| Johan Museeuw | België |
1996, 1998, 2000 | |
| Óscar Freire |  Spanje |
2005, 2006, 2007 | |
| 2 | Herman Vanspringel | België |
1970, 1974 |
| Michele Bartoli |  Italië |
1994, 1999 | |
| Michael Boogerd |  Nederland |
2001, 2003 | |
| Philippe Gilbert | België |
2011, 2014 |
Overwinningen per land[bewerken | brontekst bewerken]
| Overwinningen | Land |
|---|---|
| 38 | België
|
| 7 | Nederland
|
| 6 | Frankrijk, Italië
|
| 3 | Spanje
|
| 1 | .svg){kind=small} Verenigd Koninkrijk,  Slowakije,  Tsjechië,  Verenigde Staten
|
Vrouwen[bewerken | brontekst bewerken]
| Brabantse Pijl | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Classificatie | ||||
| Discipline | Weg | |||
| Internationale kalender | UCI Women's ProSeries | |||
| Geschiedenis | ||||
| Eerste editie | 2018 | |||
| Aantal edities | 7 (2024) | |||
| Eerste winnaar | Marta Bastianelli
| |||
| Laatste winnaar | Elisa Longo Borghini
| |||
| Laatste Bel. winnaar | Sofie De Vuyst (2019) | |||
| Laatste Ned. winnaar | Demi Vollering (2022) | |||
| ||||
|
2018 · |
Overwinningen per land[bewerken | brontekst bewerken]
| Overwinningen | Land |
|---|---|
| 3 | Italië
|
| 1 |  Australië, België, Verenigde Staten, Nederland
|
· 
· 
· · Bronnen, noten en/of referenties
|