Thomas Voeckler

Thomas Voeckler
Persoonlijke informatie
Bijnaam	Titi, le Chouchou
Geboortedatum	22 juni 1979
Geboorteplaats	Schiltigheim, Frankrijk
Lengte	174 cm
Sportieve informatie
Huidige ploeg	Gestopt
Discipline(s)	Weg
Specialisatie(s)	Allrounder, aanvaller
Ploegen
2000; 2001–2002; 2003–2004; 2005–2010; 2011–2015; 2016–2017	→Bonjour (stagiair); Bonjour; Brioches La Boulangère; Bouygues Télécom; Europcar; Direct Énergie
Beste prestaties
Ronde van Vlaanderen	8e (2012)
Amstel Gold Race	5e (2012)
Luik-Bastenaken-Luik	4e (2012)
Ronde van Frankrijk	4e (2011) ; 4 etappezeges
WK op de weg	7e (2012)
Overige
Zeges:
GP Ouest France-Plouay; Grote Prijs van Québec; Brabantse Pijl	2007; 2010; 2012
Portaal	Wielersport

Thomas Voeckler (Schiltigheim, 22 juni 1979) is een Frans voormalig wielrenner. Hij was beroepsrenner tussen 2001 en 2017 en brak in 2004 door in de Ronde van Frankrijk toen hij als jonge twintiger tien dagen de gele trui droeg en bovendien vele dagen de witte trui. Ook in de Ronde van Frankrijk van 2011 slaagde Voeckler erin om de gele trui een lange periode vast te houden; hij eindigde toen als vierde in het algemeen klassement.

Thomas Voeckler reed zijn gehele carrière voor de Franse wielerploeg Team TotalEnergies van ploegleider Jean-René Bernaudeau: toen hij actief was heette die ploeg Bonjour, Brioches la Boulangère, (Bbox) Bouygues Télécom, Team Europcar en Direct Énergie.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Thomas Voeckler, geboren in de Elzas, debuteerde als profwielrenner bij de voormalige Franse wielerploeg Bonjour. Hij nam in 2003 voor de eerste keer deel aan de Ronde van Frankrijk. De debutant wist de Tour uit te rijden en behaalde de 119e plaats in het algemeen klassement. In 2004 werd Voeckler, die toen voor het Team Brioches La Boulangère reed, Frans kampioen bij het wegwielrennen.

In de vijfde etappe van de Ronde van Frankrijk 2004 veroverde Voeckler de gele trui na een langdurige ontsnapping met een groepje van vijf renners. Na 10 dagen lang zijn gele trui verdedigd te hebben, moest hij pas na de 15e etappe, na bergritten in de Pyreneeën, de gele trui uiteindelijk toch afstaan aan de sterke Lance Armstrong. Vanaf dat moment ging Voeckler verder in de witte trui, maar in de 18e etappe verloor de jonge vermoeide Fransman hem aan Vladimir Karpets. Zijn status werd er niet minder op: Voeckler was inmiddels al uitgegroeid tot de nationale volksheld onder de Fransen. Het jaar 2004 werd zijn definitieve doorbraak als wegwielrenner. In de jaren die volgden won hij onder meer de Route du Sud en de GP Ouest France-Plouay.

In de Ronde van Frankrijk van 2009 won Voeckler voor het eerst in zijn carrière een Touretappe. Hij schreef de vijfde etappe op zijn naam nadat hij na een lange ontsnapping het peloton nipt voor wist te blijven.

Tijdens het seizoen van 2010 had de ploeg van Voeckler, Bouygues Télécom, moeite met het vinden van een nieuwe sponsor voor 2011. Hoofdsponsor Bouygues trok zich terug uit het wielrennen en in het najaar van 2010 was er nog steeds geen nieuwe hoofdsponsor geworden. Hierop tekende Voeckler een contract voor twee jaar bij Cofidis, dat enkel in zou gaan als de manager van Bouygues geen nieuwe sponsor zou kunnen vinden.^[1] Een dag later werd bekend dat de manager van Bouygues Télécom erin was geslaagd een nieuwe hoofdsponsor te vinden, namelijk het autoverhuurbedrijf Europcar.^[2] Het bedrijf was echter alleen geïnteresseerd in sponsoring als Voeckler bij de ploeg zou blijven.^[2] Dankzij de clausule in het contract van Cofidis rijdt Voeckler vanaf 2011 dus voor Team Europcar.

Net als in 2004 slaagde Voeckler er in de Ronde van Frankrijk van 2011 in om lange tijd in de gele trui te rijden. In de negende etappe zat Voeckler mee in de ontsnapping en won hij genoeg tijd in algemeen klassement om de trui te pakken. Voeckler behield de trui in de Pyreneeën, en verraste vriend en vijand door steeds met de beste bergop te kunnen. Pas in de laatste bergrit van de Alpen verloor Voeckler zijn trui aan Andy Schleck. Uiteindelijk werd Voeckler 4de in het eindklassement, op ruim 3 minuten van eindwinnaar Cadel Evans.

Een jaar later, tijdens de Ronde van Frankrijk van 2012, wist Voeckler twee etappes te winnen. In de tiende etappe versloeg hij zijn medevluchters in de sprint. De zestiende etappe, een zware bergrit, wist hij te winnen na een solo. Uiteindelijk besloot hij de ronde als winnaar van het bergklassement.

Aan het einde van het seizoen van 2016 kondigde hij aan na de Ronde van Frankrijk in 2017 te stoppen met wielrennen.^[3]

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Thomas Voeckler tijdens de Ronde van Frankrijk 2006.

2003: 1e en 3e etappe Ronde van Luxemburg; Eind- en jongerenklassement Ronde van Luxemburg; Classic Loire-Atlantique; 8e etappe Ronde van de Toekomst
2004: Dwars door Morbihan; 4e etappe Route du Sud; Frans kampioen op de weg, Elite
2005: 3e etappe Vierdaagse van Duinkerke
2006: 5e etappe Ronde van het Baskenland; 1e etappe Route du Sud; Eindklassement Route du Sud; Parijs-Bourges
2007: Bergklassement Parijs-Nice; Eindklassement Ronde van Poitou-Charentes; GP Ouest France-Plouay
2008: Eindklassement Omloop van de Sarthe
2009: Eindklassement Ster van Bessèges; 2e etappe Ronde van de Haut-Var; Eindklassement Ronde van de Haut-Var; Klimmerstrofee; 5e etappe Ronde van Frankrijk
2010: Frans kampioen op de weg, Elite; 15e etappe Ronde van Frankrijk; Grote Prijs van Quebec
2011: 1e etappe Ronde van de Middellandse Zee; Eindklassement Ronde van de Haut-Var; 4e en 8e etappe Parijs-Nice; GP Cholet; 2e etappe Ronde van Trentino; 4e etappe Vierdaagse van Duinkerke; Eindklassement Vierdaagse van Duinkerke
2012: Brabantse Pijl; 3e etappe Ronde van Gabon; 10e en 16e etappe Ronde van Frankrijk; Bergklassement Ronde van Frankrijk
2013: 6e etappe Critérium du Dauphiné; 3e etappe Route du Sud; Eindklassement Route du Sud; 4e etappe Ronde van Poitou-Charentes; Eindklassement Ronde van Poitou-Charentes
2016: 1e etappe Ronde van de Provence; Eindklassement Ronde van de Provence; 3e etappe Ronde van Yorkshire; Eindklassement Ronde van Yorkshire

Resultaten in voornaamste wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar	Ronde van Italië	Ronde van Frankrijk	Ronde van Spanje
2001	135e
2002
2003		119e
2004		18e
2005		124e	101e
2006		88e
2007	opgave	66e
2008		97e
2009	89e	67e (1)
2010	23e	75e (1)
2011		4e
2012		26e (2)
2013		65e
2014		42e
2015		45e
2016		79e
2017		91e

(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Jaar	Milaan-San Remo	Gent-Wevelgem	Ronde van Vlaanderen	Parijs-Roubaix	Amstel Gold Race	Luik-Bast.‑Luik	Ronde van Lombardije	Parijs-Tours	Brabantse Pijl	GP Ouest France‑Plouay	WK op de weg	Wereldranglijsten
2001				opgave
2002		31e	93e	opgave				109e
2003				53e						99e
2004				77e					47e
2005	74e	42e	opgave	80e	69e	37e	opgave	116e
2006	135e				33e		opgave	35e			92e	157e (UPT)
2007	66e						opgave	116e		1	68e	51e (UPT)
2008			opgave		30e	40e		29e	opgave
2009						48e	79e	opgave		36e	67e	105e (UWK)
2010			58e			10e		154e	6e			41e (UWK)
2011		45e	28e				opgave			3	98e
2012		119e	8e		5e	4e			1 ↑	63e	7e
2013	127e		35e		opgave		34e	40e	14e	61e	61e
2014					25e	36e		2 ↑				118e (UWT)
2015						27e			46e	123e
2016					opgave	106e			95e
2017						112e