Gebruiker:LeonardH/Kladblok

http://www.breurhenket.com/Verraad.htm

Overleg:Wenceslas de Traux de Wardin

Lathuy http://www.zichtopmaastricht.nl/sources/articles/thesis_hackeng_small.pdf

List_of_Dutch_exonyms_for_places_in_Belgium

Robotje

Beste Robotje, Ik ben het niet met u eens. De betreffende schrijver gebruikt vaak Franstalige bronnen en dan is een verschrijving snel gemaakt vooral als je concentreert op de inhoud van het artikel. Zoals u wel bekend is heeft de schrijver van het artikel heeft eerder een ruime toestemming gegeven om dit soort aanpassingen te doen. Ik kan natuurlijk aan de schrijver (= geen eigenaar) van het artikel vragen om voor elke aanpassing apart instemming te vragen. Maar daar zie ik maar van af. Overigens overeenstemming c.q. consensus bereiken met u lukt toch niet omdat u schijnbaar uw mening en stem als doorslaggevend beschouwd in bijna alles ook al zijn de anderen deelnemers aan het overleg een andere mening toegedaan (zie bijzonder fijn Overleg:Ploegsteert). Dit komt erop neer dat u een soort vetorecht heeft. Wie heeft u dit recht gegeven? U blijft echter bij elke verandering die ik maak maar eindeloos en oeverloos overleggen. Zoals talloze malen aangegeven heb ik hierin echt geen zin. U (mis)gebruikt regeltjes om aanpassingen die u niet zinnen gewoon tegen te houden. Kritisch volgen is prima maar het moet geen stalken en obstructie worden. Niemand heeft op WP heeft zin in eindeloze haarkloverij om het geslacht van de engelen te bepalen. Veel mensen zijn bang om door u te worden geviseerd en/of eindeloos te overleggen en ruzie te zoeken (ik ook niet). Men houdt daarom vaak gewoon hun mening maar voor zich. Ook hierop bent u al door diverse mensen ter vergeefs aangesproken. Maar bovenstaande opmerkingen heb ook al diverse malen helaas eveneens ter vergeefs aan u gericht. U gaat onverdroten door zonder dat u uw "modus operandi" eens ter discussie durft te stellen en/of aanpast. Nogmaals hier heb ik geen zin meer in en stop er daarom mee om met u nog te overleggen. Toen ik terug kwam na enige maanden op WP (vertrek door uw toedoen) heb ik u een kans willen geven om normaal overleg te voeren maar dat zit er met u gewoonweg niet in. LeonardH (overleg) 11 jul 2016 08:17 (CEST)

Topografische kaarten

De topografische kaarten zijn ook online te bekijken:

• Voor België http://www.ngi.be/topomapviewer/
• Voor Nederland http://pdokviewer.pdok.nl/
• Voor andere landen

Gollem (overleg) 2 jul 2016 11:45 (CEST)

ook:

http://www.geopunt.be/

BTNI

De richtlijn Wikipedia:Buitenlandse geografische namen geeft aan dat deze niet van toepassing is voor Nederland en België (staat expliciet in deze richtlijn) en een andere richtlijn Wikipedia:Nederlandstalige titels geeft kort samengevat aan: "Op de Nederlandstalige Wikipedia gebruiken we over het algemeen Nederlandstalige namen" en nog een andere richtlijn:Wikipedia:Benoemen van een pagina#Geografische benamingen staat ook heel erg duidelijk: "In België worden de Nederlandse benamingen gebruikt mits die voorkomen in het Koninklijk Besluit van goedgekeurde Nederlandse vertalingen van Belgische plaatsen of in de taalunielijst staan."

Het is dus overduidelijk dat het de bedoeling is, zeker wat het eigen taalgebied betreft (Nederland en België), de Nederlandse namen te gebruiken in de artikelen (ook voor Wallonië en bij uitbreiding ook voor Frans-Vlaanderen). De vrijheid die gegeven wordt voor het gebruik van alternatieven namen in de lopende tekst in een artikel conform de richtlijn Wikipedia:Buitenlandse geografische namen om in artikelen eventueel endoniemen te gebruiken is niet van toepassing in Nederland en België. Door het gebruik van Franstalige en Engelstalige bronnen sluipen er dan onbedoeld en soms uit onwetendheid wel Franstalige plaatsnamen in bepaalde nieuwe artikelen of bij uitbreidingen van artikelen terwijl het beter is deze plaatsen bij hun gangbare Nederlandse naam te noemen.

Beste EvilFred, hartelijk dank voor het antwoord. De richtlijn Wikipedia:Buitenlandse geografische namen spreekt zich volgens mij juist wel uit. Daar is vermeld: "Vanzelfsprekend mag een alternatieve naam in een artikel altijd vermeld worden. Bij een pagina met een exoniem als paginanaam is de vermelding van de ter plaatse gebruikte naam of namen zelfs essentieel. Dat gebeurt meestal tussen haakjes en cursief". De zelfde richtlijn geeft echter aan dat deze niet van toepassing is op Nederland en België.

Wat betreft de richtlijn WP:BTNI daar staat als eerste regel: "De gemeenschap heeft besloten de Taalunie te volgen in alle spellingzaken. In sommige gevallen geeft deze afspraak geen uitsluitsel, omdat de Taalunie meerdere spellingen toestaat. In zulke gevallen is sprake van twijfel. Een speciaal geval zijn geografische namen, met name buiten het Nederlands taalgebied, zie daarvoor de richtlijn Wikipedia:Buitenlandse geografische namen. De richtlijn is dus van toepassing op met name geografische namen buiten het Nederlandse taalgebied.

Het lijkt er op van de uitzondering de regel wordt gemaakt en dat overal maar endoniemen namen mogen worden gebruikt zolang het maar niet in de titel van de betreffende plaats staat. Dat zou betekenen dat "The Hague" of "La Haye" voor Den Haag ook acceptabel zijn. Dit kan echt niet bedoeling zijn geweest van de opstellers van de richtlijnen. Binnen het taalgebied (Nederland, België en bij uitbreiding Frans-Vlaanderen en Suriname) dienen de Nederlandse namen te worden gebruikt. Sommige zaken kunnen volgens mij ook te ver worden opgerekt.

Zaakgelastigde

Dat betekent echter niet automatisch dat chargé d'affaires óók 'oubollig' en 'ouderwets' is. De 'kwaliteitskranten' in Nederland staan niet bekend om oubollig en ouderwets taalgebruik. Wat ik dan wel weer grappig vind, is dat chargé d'affaires meestal tijdelijk zaakgelastigde betekent, wat dan tot taaljuweeltjes leidt als 'tijdelijk zaakgelastigde ad interim' (van chargé d'affaires ad interim). Dat lijkt overigens niet helemaal correct te zijn. In de diplomatie zijn er twee soorten chargé d'affaires: (1) ad interim, tijdelijk; (2) en pied of à titre, permanent hoofd van een 'derderangs' diplomatieke missie, na ambassade en legatie (gezantschap). Een tijdelijk zaakgelastigde is dan een chargé d'affaires ad interim en 'tijdelijk zaakgelastigde ad interim' is dan echt een pleonasme. Maar dit alles terzijde. Ik denk dat het goed is dat het artikel zelf zaakgelastigde heet. Ik weet niet of die voorkeur sterk genoeg is om het chargé d'affaires overal te vervangen. Ik neig ernaar dat dat niet het geval is: het woord is niet onjuist en wordt ook in de recente tijd nog gebruikt. Maar ik zie ook geen hele dwingende redenen om vast te houden aan chargé d'affaires waar dat nu gebruikt wordt. Paul B (overleg) 19 sep 2015 20:02 (CEST)

De vraag is niet of er een dwingende reden is om vast te houden aan het bestaande, maar of er een dwingende reden is om het bestaande te veranderen. "Verbeter geen zaken die niet uitdrukkelijk fout zijn". BTNI is dan ook vooral die dwingende reden om vast te houden aan chargé d'affaires waar aanwezig. Daarnaast moeten letterlijke citaten natuurlijk niet "verbeterd" worden, evenals titels van publicaties of bronnen. Voorts komt de term soms enkel voor als toelichting bij de term zaakgelastigde, andere keren gaat het om de volledige titel van een persoon in de oorspronkelijke taal.

Overigens zie ik chargé d'affaires op verschillende artikelen middenin een zin voorkomen met hoofdletters (Chargé d'affaires) of zelfs met dubbele hoofdletters (Chargé d'Affaires). Daar waar de term als soortnaam gebruikt wordt, lijkt me dat dát me wel degelijk verbeterd dient te worden. EvilFreD (overleg) 19 sep 2015 21:56 (CEST)

1) Ik neig ernaar dat we (inderdaad) niet overal chargé d'affaires zouden moeten vervangen. 2) Als iemand daarentegen 'grote opknapwerken' verricht, dan kan een en ander wel naar de smaak van de opknapper worden ingericht: er is dan geen dwingende reden chargé d'affaires te laten staan. Dat geldt uiteraard niet voor citaten en dergelijke. De vier gevallen die je linkt, zijn in feite allemaal citaten. Paul B (overleg) 19 sep 2015 22:01 (CEST)

Wij begrijpen elkaar. EvilFreD (overleg) 19 sep 2015 22:16 (CEST)

Emlichheim

Van officiele zijde werd zo de naam van het voordien gebruikte Nedersaksische/Nederlandse vorm veranderd in het Hoogduitse "Emlichheim". Op basis van de enge en hechte culturele en economische relaties met Nederland, het Graafschap in het bijzonder, was het Nederlands sinds de 16 eeuw de gangbare verkeers-, kerk- en schrifttaal. Tot in de jaar twintig van de 19e eeuw werd in de scholen van het graafschap Bentheim Nederlands als eerste taal gebruikt. De omgangstaal was het locale Nedersaksische dialect, dat sterk door de Nederlandse schrifttaal beinvloed was.

In der hiesigen Umgangssprache setzte sich mit der Zeit die Form Emlenkamp für Emlichheim durch. Über die Umgangssprache gelangte diese Form dann auch in die niederländische Schreibung. In der Praxis kam es so, dass fortan im Hochdeutschen von Emlichheim die Rede ist, in niederländischsprachigen Urkunden des 16.–19. Jahrhunderts von Emlenkamp.

De Benelux Politieke Samenwerking in de praktijk

Samen met België kan in de internationale samenwerking kritische massa worden opgebouwd en efficiëntie behaald. Beide landen werken nauw samen op het gebied van buitenlands beleid, vooral via de Benelux politieke samenwerking waarbij onderlinge afstemming van EU-posities plaatsvindt.

Aan België zal worden voorgesteld de mogelijkheden te verkennen voor het opzetten van een overlegstructuur over de gehele breedte van de EU-prioriteiten en los van de actualiteit van de Europese Raden, ook op terreinen waar Nederland en België het niet eens zijn.

3. Ten aanzien van de BPS stelt de AIV dat de potentiële betekenis onvoldoende wordt benut. De samenwerking blijkt in de praktijk tamelijk ongestructureerd te verlopen en te zeer afhankelijk te zijn van ad-hocgebeurtenissen en persoonlijke verhoudingen. Van een consultatievoorrang van de Benelux-partners ten opzichte van elkaar lijkt in de dagelijkse praktijk in ieder geval geen sprake te zijn. Juist met het oog op het bredere Europese krachtenveld is de AIV dan ook voorstander van intensivering en versterking van deze samenwerking.

4. Er bestaat een gebrek aan politieke en ambtelijke sturing van zowel de BEU als de BPS. In de BEU-samenwerking komt dit tot uitdrukking in het gegeven dat de verantwoordelijke politieke en ambtelijke gremia zeer onregelmatig bijeenkomen, met als gevolg dat de agendavoering en programmering van activiteiten reactief en ad hoc is. Hierbij speelt ook een tamelijk terughoudende opstelling van het College van SG's.

[1]

BeNeSam is de naam van de Belgische-Nederlandse marinesamenwerking.

Geschiedenis

De geschiedenis van de Belgische-Nederlandse marinesamenwerking gaat terug tot 1948, toen het idee van een overkoepelende staf voortkwam uit de eerste Belgisch-Nederlandse Samenwerking (BeNeSam). In het geheime Militaire Verdrag van 1948 kwamen België en Nederland overeen om in oorlogstijd de Koninklijke Marine en de Belgische Marine onder bevel van één officier te plaatsen, omdat zij in het zelfde gebied zouden opereren. In de jaren 1959-1960 werd discussie ook al binnen de NAVO gevoerd. De toenmalige Supreme Allied Commander Europe (SACEUR) Lauris Norstad daagde de Belgische minister van Landsverdediging en Nederlandse minister van Defensie toen uit om een voorbeeld te stellen. Maar er werd te veel getalmd en te veel getwijfeld, met als gevolg dat het momentum verloren ging. Op 29 maart 1962 werd een document ondertekend, waarin stond dat alleen indien de Belgische en Nederlandse regering in gezamelijk overleg, als gevolg van het uitbreken van vijandelijkheden of dreigende oorlogsgevaar, het noodzakelijk achten, zou de admiraal Benelux worden benoemd. In 1975 werd de Admiraal Benelux (ABNL) in oorlogstijd opgericht en in 1985 werd de BeNeSam-overeenkomst herzien. Pas na het einde van de Koude Oorlog tekenden België en Nederland in 1995 een overeenkomst die de samenwerking regelt tussen de Belgische Marine en de Nederlandse Marine, zowel in vredes- als oorlogstijd. Als gevolg van deze overeenkomst werden beide nationale operationele staven met ingang van 1 januari 1996 samengevoegd tot één enkele geïntegreerde staf, met het hoofdkwartier in Den Helder, onder bevel van de Admiraal Benelux. Dit leidde tot een unieke vorm van Belgisch-Nederlandse marinesamenwerking op het gebied van operatiën, opleidingen, trainingen, logistiek en onderhoud. Beide landen blijven echter soeverein wat betreft de politieke beslissing tot inzet van hun schepen.

Belgisch-Nederlandse maritieme samenwerking in de praktijk

Naast de "Admiraliteit Benelux" behelsen de BeNeSam-overeenkomsten ook nog andere vormen van maritieme samenwerking. De twee landen werken ook samen op gebied van gezamelijke logistiek, onderhoud, opleiding en training. Daarnaast wordt gezamenlijk opgetreden. De mijnenjagers en fregatten opereren al jaren gezamenlijk en regelmatig vaart een Belgische helikopter mee aan boord van een Nederlandse marineschip. Voorbeelden van gezamenlijke opleiding zijn de sinds 1975 bestaande binationale school voor mijnbestrijding Eguermin in Oostende. Deze school is tevens een NAVO Centre of Excellence. In Zeebrugge wordt de Mine Couter Measures Operational Sea Training gegeven. Hier wordt beoordeeld of een schip klaar is om zijn operationale periode in te gaan en verder worden sinds 1996 operators en verbindingspersoneel van beide marines gezamenlijk opgeleid bij de Operationele School in Den Helder. In Brugge volgen sinds dat zelfde jaar de Koks en hofmeesters hun opleiding. Hoewel de technische marine-opleidingen van beide landen fysiek gescheiden zijn, beschikken ze ten einde duplicatie te beëindigenë sinds 2010 over een complementair curriculum.

Ook worden de Belgische en Nederlandse M-fregatten en mijnbestrijdingsvaartuigen operationeel aangestuurd door het geïntegreerde binationale marinehoofdkwartier in Den Helder. België is belast met de opleiding en training van de bemanningen voor de mijnbestrijdingsvaartuigen en het is verantwoordelijk voor de logistiek en onderhoud van deze vaartuigen. Nederland heeft dezelfde verlichtingen voor de M-fregattenë.

Toekomst

Na een jaar van intensief overleg tekenden de minister van Landverdediging van België en de ministers van Defensie van Luxemburg en Nederland op 18 aril 2012 de "Benelux-verklaring over samenwerking op defensievlak" . Deze verklaring bouwt verder voort op de Benelux overeenkomst van 1987 betreffende samenwerking en coördinatie op defensiegebied. De Belgische minister van Landsvedediging Pieter De Crem zei bij de ondertekening van deze nieuwe verklaring dat We op weg zijn naar een totaal nieuwe structuur, met een trinationale bevelvoering. Dit is een eerste stap naar volledige integratie van het materieel en een gezamelijke inzetbaarheid. Minister van Defensie van Nederland Hans Hillen verklaarde daarbij dat volgens hem BeNeSam een uitstekende basis is om op voort te bouwen. Zo sloot hij gemengde bemanningen niet uit. Eerder die week had Hillen zich op de Belgische radio uitgelaten dat niet is uitgesloten dat de drie krijgsmachten op termijn zullen worden samengevoegd tot een "Beneluxleger".

Zie ook

• Admiraliteit Benelux
• Koninklijke Marine, Nederland
• Marinecomponent, België

Externe links

• Marinecomponent
• Koninklijke Marine

Bronnen

• Artikel Marineschepen 30-10-13
• BeNeSam nieuwsartikel 12-10-12
• BeNeSam 'Kroonjuweel' van internationale defensiesamenwerking, Kees Homan. Marineblad 2012
• Marinecomponent

Bronnen, noten en/of referenties

Categorie:Belgische marine Categorie:Nederlandse marine

Rustenburg

Plaats in Zuid-Afrika
Situering
Provincie	Noordwest
District	Bojanala
Gemeente	Rustenburg
Coördinaten	25° 40′ ZB, 27° 15′ OL
Algemeen
Oppervlakte	282,42 km²
Inwoners (2011)	104.612 (370 inw./km²)
Etniciteit	52,84% zwarten
	40,44% blanken
	3,30% Aziaten
Talen	41,17% Afrikaans
	27,86% Setswana
	11,93% Engels
Overig
Postcode	0300
Website	Gemeente Rustenburg. rustenburg.gov.za/ Gemeente Rustenburg.
Portaal    Zuid-Afrika

Rustenburg is een stad gelegen aan de voet van de Magaliesbergen in de Zuid-Afrikaanse provincie Noordwest. Het maakt onderdeel uit van de gelijknamige maar veel grotere gemeente Rustenburg in het district Bojanala. De stad zelf telde in 2011 104.612 inwoners en de totale gemeente Rustenburg 549.575 inwoners. De stad ligt ongeveer 112 km ten noorden van Johannesburg aan de nationale weg N4. Rustenburg is een van de snelstgroeiende steden in Zuid-Afrika. Zij staat onder andere bekend voor haar aangename klimaat.

In de buurt van de stad liggen de twee grootste platinamijnen en ook de grootste platina-raffinaderij, Precious Metal Refiners (PMR), ter wereld. PMR levert ongeveer zeventig procent van de wereld platinaproductie. De landbouw in het omringende gebied, hoewel sterk afgenomen in de jaren 1970 en 1980, spitst zich toe citrusvruchten, tabak, pinda's, zonnebloemen, mais, tarwe en veeteelt.

In de gemeente Rustenburg ligt het Royal Bafokeng Stadion met 40.000 zitplaatsen. Dit stadion werd gebruikt tijdens het WK voetbal 2010, onder andere voor de achtste finale tussen de Verenigde Staten en Ghana. Het Engels voetbalelftal gebruikte het op dat ogenblik als thuisbasis voor de trainingen.

Het vakantieoord "Rustenburgkloof" met chalets, een kampeerplek en gerief voor caravans ligt ongeveer zeven kilometer van Rustenburg af.

Geschiedenis

Algemeen

Rustenburg is in 1850 als gesticht als bestuurscentrum voor het omliggende vruchtbare landelijke gebied. In de regio werd en wordt nog steeds citrusfruit, tabak, pinda's zonnebloempitten, mais en tarwe verbouwd en tevens werd en wordt er vee gehouden. Volgens ds. Lion Cachet heeft de plaats zijn naam gekregen "omdat de Boeren hier minder hebben geleden onder de "aanvallen van de natuur", een plaats van rust. De plaatselijke Nederduits-Gereformeerde Kerk gemeente werd op 10 februarie 1859 gesticht. Sommigen van de eerste zittingen van de Transvaalse Volksraad, zo ver terug als 1852, hebben in Rustenburg plaatsgevonden. De president van de Zuid-Afrikaansche Republiek (Transvaal), Paul Kruger, kocht in 1863 "Boekenhoutfontein", een boerderij van vijf vierkante kilometer ten noordwesten van Rustenburg. Het bevat drie huizen met al de oorspronkelijke meubels van "oom Paul". Een monument getuigt van zijn verbintenis met de plaats.

Met de komst in de negentiende eeuw van de Boeren met hun successvolle landbouwpraktijken werd Rustenburg een belangrijk landbouwgebied met uitgestrekte citrusboerderijen dankzij het gunstige klimaat en overvloedige beschikbaarheid van water. Toen het in 1899 tijdens de Tweede Boerenoorlog tot gevechten kwam tussen de Britten en de Boeren werd het gebied rond Rustenburg een slagveld. Beide partijen leverden een beroemde slag in het nabij gelegen Mafikeng. Hier werd het Britse garnizoen voor maanden belegerd door de Boeren.

Voor de komst van de Europeanen

Before European settlers arrived, the area had been settled by agrarian Setswana speaking tribes for several hundred years after colonising the native pastoralist Khoikhoi people. Rustenburg's population is primarily Tswana people. Many belong to the Royal Bafokeng Nation, extensive landowners earning royalties from mining operations. The Royal Bafokeng are descendants of Sotho settlers who displaced the local tribes from the region, which they came to call 'place of dew' (Phokeng). In the early 1800s, the Bafokeng and other Tswana communities were conquered in a series of devastating wars launched by an offshoot of the Zulu kingdom, called the Matabele. The Boers had also fought the Zulu and Matabele, and so the Boers and Tswana found in the Matabele a common enemy. The Tswana and Boers planned together and worked toward defeating the Matabele from a Sotho-Tswana kingdom to the south, and together, they defeated the Matebele. As the Boers settled in the area, called their settlement Rustenburg because they had relatively friendly relations with their Bafokeng allies in the area, and after the many violent military conflicts with other African chiefdoms, such as the Matabele, they believed they could rest ("rusten" in Dutch) in this settlement, whose name literally means "Resting Town." Although had already long lived in the area when the Boers arrived, the Bafokeng bought land rights from the Boers, and they purchased their first tracts of land in the late nineteenth and early twentieth century from the colonial rulers, some in exchange for serving in the Boer Wars. Although these land purchases were technically illegal, Paul Kruger, who would become a president of the Transvaal Boer Republic, but was then a veld kornet, was friendly to the Bafokeng and helped arrange many of these purchases. The majority of people in the region 20 years after the fall of apartheid still live in abject poverty despite the massive profits yielded by the platinum royalties. This has led in recent years to claims of kleptocracy against the 'royal' family and land claim disputes.

Indiaase gemeenschap

Among the first residents of Rustenburg were settlers of Indian origin. One of the first families of Indian origin was the Bhyat family, whose contribution to the city's history was marked by the renaming of a major streetname to Fatima Bhayat Street in honour of Fatima Bhyat who arrived in Rustenburg with her husband in 1877.

Onder die eerste inwoners van Rustenburg was ook setlaars van Indiese afkoms, waaronder die bekende Bhyat-gesin, wat 'n groot bydrae tot die geskiedenis van Rustenburg gelewer het. Ter ere van die Bhyats is een van die strate van Rustenburg hernoem tot Fatima Bhyatstraat. Fatima Bhyat en haar eggenoot Abubakr Ahmed Bhyat het 'n ysterware-winkel in die dorp besit, wat President Paul Kruger tydens die Vryheidsoorlog van toerusting op kredietbasis voorsien het. Hulle het later goud daarvoor ontvang.

Mijnbouw en industrie

Platinum mining in Rustenburg began in 1929, shortly after the discovery of the Platinum Reef by Hans Merensky, later named the Merensky Reef. The town has been transformed from a region recognized around the world since the 19th century for its natural springs and healing environment, as eloquently described in the book 'Rustenburg Romance' by author and poet Eric Rosenthal into one of the most polluted environments in the late 20th and early 21st century South Africa. The wanton despoliation of the environment through mining has drawn comparisons to the Norilsk complex in Russia, one of the ten most polluted cities in the world.

With the implementation of apartheid after 1948 life became more severe for 'non-whites' with 9 pm curfews and the most stringent enforcement of pass laws in the country. This was welcomed by the mining industry as it gave them a tighter grip on the migrant labour which was the backbone of their operations. Ethnic groups were moved forcibly from the center of town to the Indian, Coloured or Black areas, Zinniaville, Karlien Park and Boitekong respectively. The pass laws were abolished with the fall of apartheid.

The township of Boitekong on the northeast side of Rustenburg has one of the highest incidence of AIDS orphans in South Africa Boitekong was the venue for World AIDS Day commemoration in December 2010. The township is in a geographical area which bears the brunt of the catchment area of the toxic effects of the mining industry coupled with a very poor quality of water supply from the local Bospoort Dam, the water from which was for decades considered too toxic for human consumption until water shortages in the nineties compelled the purification and supply to Boitekong. Life for the majority under the rule of the 'Royal Bafokeng' has parallels to the apartheid era. In the Apartheid era, forced removals of old settlements were on the basis of racial divide whereas now it is done for installation of massive mining operations sometimes engulfing entire villages. (see 'Rasimone' on Google Earth)

The Royal Bafokeng own the stadium selected as a World Cup 2010 venue, the only 'private' stadium that hosted games in the 2010 World cup. The Royal Bafokeng regard themselves as a 'separate nation' which is in contradiction to the Rainbow nation espoused by Desmond Tutu and Nelson Mandela. This 'nationhood' is regarded by many today as a divide and rule tactic orchestrated by the mining conglomerates which has subsequently led to the calls for nationalization of the mining industry by the ANC Youth League.

Agriculture in the region has been in constant decline since the decimation of the vast citrus estates of Rustenburg in the 70's and 80's due to pollution from increased smelting and beneficiating processes by mines. There are only a fraction of the original citrus farms remaining.

Comparisons can be drawn between the Klondike gold rush and the events in Rustenburg in the late 20th and early 21st century which led to it becoming one of the fastest growing cities in South Africa.

In 1990, the first post-Apartheid conference between the Nederduits Gereformeerde Kerk (the Dutch Reformed Church in Africa) and the South African churches was held in Rustenburg. During this conference, professor Willie Jonker of the University of Stellenbosch made this confession on behalf of the entire DRC:

"[I] confess before you and before the Lord, not only my own sin and guilt,

and my personal responsibility for the political, social, economic and structural wrongs that have been done to many of you and the results [from] which you and our whole country are still suffering, but vicariously I dare also to do that in the name of the NGK [the white DRC], of which I am a member, and for the Afrikaans people as a whole

De Afrikaanssprekende Tswanas

In Thlabane, 'n dorp buite Rustenburg, het sowat 1 000 Afrikaanssprekende Tswanas hulle teen die middel van die 19de eeu met die ondersteuning van die Transvaalse Volksraad gevestig. Dit was mense wat al lank op plase gewoon en naas die taal ook die gebruike van Afrikaners aangeneem het. Weens 'n gebrek aan infrastruktuur - hulle kon geen Afrikaanse onderwys of kerk bywoon nie - het hierdie gemeenskap later weer Setswana en Engels as huistale gepraat.

Eerste en Tweede Boerenoorlogen

Tydens die eerste Britse besetting van 1877, is 'n fort opgerig, waarin die garnisoen tydens die Oorlog van 1880-81 beleër is, tog het hulle die aanval afgeslaan.

Gevegte het ook tydens die Tweede Vryheidsoorlog in die omgewing plaasgevind by Buffelspoort, Moedwil, Kosterrivier en Olifantsnek.

Lokale economie

Klimaat

Rustenburg has a temperate humid subtropical climate (Köppen Cwa), although it may be defined tropical by some sources. It has very warm summers (from December to February) and mild winters (from June to August). Due to the altitude, summers are not quite as hot as one might expect. Precipitation occurs mainly in summer.

Zie ook

• Lijst van plaatsen in Zuid-Afrika

Bronnen

• (af) Ensiklopedie van Suidelike Afrika, 1967 Eric Rosenthal

Bronnen, noten en/of referenties

Rustenburg ({{IPAc-en|ˈ|r|ʊ|s|t|ən|b|ɜr|ɡ}}; {{IPA-nl|ˈrœstənbœrχ|langaf}}, Afrikaans and Dutch: Town of Rest) is a city situated at the foot of the Magaliesberg mountain range in North West Province of South Africa. It was one of the official host cities of the 2010 FIFA World Cup, being in close proximity to Phokeng, capital of the Royal Bafokeng Nation, where the Royal Bafokeng Stadium is located. The England national football team also used this as their base camp for the tournament.

History

Rustenburg is prominent in Afrikaner history. The town was established in 1851 as an administrative centre for a fertile farming area producing citrus fruit, tobacco, peanuts, sunflower seeds, maize, wheat and cattle. On 10 February 1859, the local Dutch Reformed Church community was established. One of the oldest Boer settlements in the north, Rustenburg was the home of Paul Kruger, president of the South African Republic, who bought a 5 square kilometer farm to the north-west of the town in 1863. The homestead on his farm, Boekenhoutfontein, is now the Paul Kruger Country Museum. When the Boer and the British came to blows in the Second Boer War (1899), the territory around Rustenburg became a battlefield. The two sides clashed famously at nearby Mafikeng, where the British garrison found itself under siege for months. These battle sites can be explored from Rustenburg.

Before European settlers arrived, the area had been settled by agrarian Setswana speaking tribes for several hundred years after colonising the native pastoralist Khoikhoi people. Rustenburg's population is primarily Tswana people. Many belong to the Royal Bafokeng Nation, extensive landowners earning royalties from mining operations. The Royal Bafokeng are descendants of Sotho settlers who displaced the local tribes from the region, which they came to call 'place of dew' (Phokeng). In the early 1800s, the Bafokeng and other Tswana communities were conquered in a series of devastating wars launched by an offshoot of the Zulu kingdom, called the Matabele. The Boers had also fought the Zulu and Matabele, and so the Boers and Tswana found in the Matabele a common enemy. The Tswana and Boers planned together and worked toward defeating the Matabele from a Sotho-Tswana kingdom to the south, and together, they defeated the Matebele. As the Boers settled in the area, called their settlement Rustenburg because they had relatively friendly relations with their Bafokeng allies in the area, and after the many violent military conflicts with other African chiefdoms, such as the Matabele, they believed they could rest ("rusten" in Dutch) in this settlement, whose name literally means "Resting Town." Although had already long lived in the area when the Boers arrived, the Bafokeng bought land rights from the Boers, and they purchased their first tracts of land in the late nineteenth and early twentieth century from the colonial rulers, some in exchange for serving in the Boer Wars. Although these land purchases were technically illegal, Paul Kruger, who would become a president of the Transvaal Boer Republic, but was then a veld kornet, was friendly to the Bafokeng and helped arrange many of these purchases. The majority of people in the region 20 years after the fall of apartheid still live in abject poverty despite the massive profits yielded by the platinum royalties. This has led in recent years to claims of kleptocracy against the 'royal' family and land claim disputes.

Among the first residents of Rustenburg were settlers of Indian origin. One of the first families of Indian origin was the Bhyat family, whose contribution to the city's history was marked by the renaming of a major streetname to Fatima Bhayat Street in honour of Fatima Bhyat who arrived in Rustenburg with her husband in 1877.

With the arrival and successful farming practices of the Afrikaners (Boers) in the nineteenth century, Rustenburg became a primary agricultural region with vast citrus estates due to the favourable climate and abundant water supply.

Platinum mining in Rustenburg began in 1929, shortly after the discovery of the Platinum Reef by Hans Merensky, later named the Merensky Reef. The town has been transformed from a region recognized around the world since the 19th century for its natural springs and healing environment, as eloquently described in the book 'Rustenburg Romance' by author and poet Eric Rosenthal into one of the most polluted environments in the late 20th and early 21st century South Africa. The wanton despoliation of the environment through mining has drawn comparisons to the Norilsk complex in Russia, one of the ten most polluted cities in the world.

With the implementation of apartheid after 1948 life became more severe for 'non-whites' with 9 pm curfews and the most stringent enforcement of pass laws in the country. This was welcomed by the mining industry as it gave them a tighter grip on the migrant labour which was the backbone of their operations. Ethnic groups were moved forcibly from the center of town to the Indian, Coloured or Black areas, Zinniaville, Karlien Park and Boitekong respectively. The pass laws were abolished with the fall of apartheid.

The township of Boitekong on the northeast side of Rustenburg has one of the highest incidence of AIDS orphans in South Africa Boitekong was the venue for World AIDS Day commemoration in December 2010. The township is in a geographical area which bears the brunt of the catchment area of the toxic effects of the mining industry coupled with a very poor quality of water supply from the local Bospoort Dam, the water from which was for decades considered too toxic for human consumption until water shortages in the nineties compelled the purification and supply to Boitekong. Life for the majority under the rule of the 'Royal Bafokeng' has parallels to the apartheid era. In the Apartheid era, forced removals of old settlements were on the basis of racial divide whereas now it is done for installation of massive mining operations sometimes engulfing entire villages. (see 'Rasimone' on Google Earth)

The Royal Bafokeng own the stadium selected as a World Cup 2010 venue, the only 'private' stadium that hosted games in the 2010 World cup. The Royal Bafokeng regard themselves as a 'separate nation' which is in contradiction to the Rainbow nation espoused by Desmond Tutu and Nelson Mandela. This 'nationhood' is regarded by many today as a divide and rule tactic orchestrated by the mining conglomerates which has subsequently led to the calls for nationalization of the mining industry by the ANC Youth League.

Agriculture in the region has been in constant decline since the decimation of the vast citrus estates of Rustenburg in the 70's and 80's due to pollution from increased smelting and beneficiating processes by mines. There are only a fraction of the original citrus farms remaining.

Comparisons can be drawn between the Klondike gold rush and the events in Rustenburg in the late 20th and early 21st century which led to it becoming one of the fastest growing cities in South Africa.

In 1990, the first post-Apartheid conference between the Nederduits Gereformeerde Kerk (the Dutch Reformed Church in Africa) and the South African churches was held in Rustenburg. During this conference, professor Willie Jonker of the University of Stellenbosch made this confession on behalf of the entire DRC:

"[I] confess before you and before the Lord, not only my own sin and guilt, and my personal responsibility for the political, social, economic and structural wrongs that have been done to many of you and the results [from] which you and our whole country are still suffering, but vicariously I dare also to do that in the name of the NGK [the white DRC], of which I am a member, and for the Afrikaans people as a whole."

The conference finally resulted in the signing of the Rustenburg Declaration, which moved strongly toward complete confession, forgiveness, and restitution.

In August 2012, South African police fatally shot 34 miners and wounded 78 more during an industrial dispute Marikana miners' strike near Rustenburg, it was the most lethal use of force by South African security forces since the end of the apartheid era.

Climate

Rustenburg has a temperate humid subtropical climate (Köppen Cwa), although it may be defined tropical by some sources. It has very warm summers (from December to February) and mild winters (from June to August). Due to the altitude, summers are not quite as hot as one might expect. Precipitation occurs mainly in summer.

{ {Weather box |location = Rustenburg |metric first = yes |single line = yes |Jan high C = 30.3 |Feb high C = 29.4 |Mar high C = 28.3 |Apr high C = 25.5 |May high C = 21.6 |Jun high C = 20.4 |Jul high C = 20.9 |Aug high C = 23.7 |Sep high C = 27.3 |Oct high C = 28.7 |Nov high C = 29.4 |Dec high C = 30.1 |year high C = 26.5 |Jan mean C = 23.8 |Feb mean C = 23.1 |Mar mean C = 21.7 |Apr mean C = 18.3 |May mean C = 14.9 |Jun mean C = 11.8 |Jul mean C = 11.8 |Aug mean C = 14.4 |Sep mean C = 18.5 |Oct mean C = 20.8 |Nov mean C = 22.1 |Dec mean C = 23.1 |year mean C = 18.7 |Jan low C = 17.1 |Feb low C = 16.8 |Mar low C = 15.0 |Apr low C = 11.2 |May low C = 6.5 |Jun low C = 3.2 |Jul low C = 2.8 |Aug low C = 5.1 |Sep low C = 9.6 |Oct low C = 12.9 |Nov low C = 14.9 |Dec low C = 16.1 |year low C = 10.9 |source 1 = Rustenburg Local Municipality |date=August 2010 }}

Tourist hub

The city is located on major highway routes and close to 2 major centres, making it a hub for tourist activities. Within the city are some historic churches, including the Anglican Church (1871) and the Dutch Reformed Church (1898–1903), the historic statue of the Voortrekker girl and the Rustenburg Museum.

Communities and battlefields

There are a multitude of sites with cultural and historical significance in and around Rustenburg. This is no surprise, given the many different communities in the area, such as the indigenous Bafokeng, Bakgatla and Botswana tribes, whose totemic tribal traditions are of much interest. There is also the German community of Kroondal, North West Kroondal that traces its origins back to 1857.

Many Anglo-Boer and ethnic war battles took place in the area with the districts of Koster, Swartruggens and Rustenburg featuring prominent battlefields, memorial graves and ruined forts. The area also has archaeological remains from the Iron Age and Stone Age.

Game parks

By far the best known attractions in this area are the major nature reserves that are all within striking distance of Rustenburg itself.

• Kgaswane Game Reserve is situated above the town of Rustenburg across a varied habitat of quartzite mountain peaks, it is open to hikers as well as vehicle visitors. It is a 4 257 ha reserve that offers a great range of viewing experiences to wildlife enthusiasts.
• Madikwe Game Reserve and Groot Marico Park are huge reserves north of the Pilanesberg, almost half the size of Belgium. They are conservation and transition zone between the Kalahari sandveld and the thornveld. Madikwe hosts all the major plains species, including the Big Five and has the second largest concentration of elephants in South Africa. The reserve is one of South Africa's great natural treasures.
• Pilanesberg Game Reserve is one of the most accessible South African game reserves. It is located a 1.5 hour drive from Johannesburg and Pretoria and right outside Rustenburg. It is the fourth largest National Park in South Africa and is set high in the Pilanesberg range, traversing the floor of an ancient, long-extinct volcano. Pilanesberg conserves all the major mammal species including lion, leopard, elephant, rhino and buffalo.

Holiday resorts

Sun City and Lost City, located beyond the Pilanesberg Game Reserve, are resorts where visitors can lose themselves in the luxury of an imagined world, with all the modern entertainments one can ask for. The complex is set on the slopes of a picturesque valley in the Pilanesberg Mountains and captures the essence of an ancient African kingdom. Casinos, the Valley of the Waves and two world-renowned championship golf courses are just some of the many attractions.

Sport

• Rustenburg was one of the host cities of the 2010 FIFA World Cup with the 42 000 seat Royal Bafokeng Stadium.
• Professional Football Clubs: Platinum Stars
• Rustenburg is home to another world-class stadium, Olympia Park. It hosted some of the 1995 Rugby World Cup games.
• The city is a regular venue for numerous sport-clubs incl. Kaizer Chiefs, Platinum Leopards, Springboks, Platinum Stars and various high profile athletics meets.
• A local school, Die Hoërskool Rustenburg is also the school with the most provincial athletes of any school in South Africa {{Citation needed|date=February 2011}}
• Rustenburg Judo Club is one of the strongest clubs in South Africa, dominating the provincial team of North West Province and winning the most medals of any single club in South Africa in SA National Championships over the last 15 years.
• Rustenburg SkyDiving Club – a popular skydiving facility for sports skydiving and parachuting, tandem skydiving, Accelerated Freefall (AFF) and static line courses.

Development

• Rustenburg is also reported to be the fastest growing city in South Africa.
• Rustenburg is home to the two largest platinum mines in the world and the world's largest platinum refinery, PMR [2] (Precious Metal Refiners), which processes around 70% of the world's platinum.
• As a result of the mining activity in the area, there is also an increased focus on social development. Rustenburg is one of only 5 South African cities to have a community foundation, called the Greater Rustenburg Community Foundation (GRCF), that seeks to ensure the regional development reaches all levels of society.

Rustenburg Airfield

Rustenburg Airfield (FARG) is the Rustenburg Local Municipality Airfield, licensed according to Civil Aviation Authority standards. Rustenburg SkyDiving Club operates every weekend year round from the airfield.

Rustenburg Schools

Some of the schools in Rustenburg, include:

• Bergsig Akademie/Academy
• Rustenburg HS
• HS Grenswag
• Zinniaville Secondary School
• Grenville High School
• Fields College
• Selly Park Secondary School
• Geelhout Park High School
• H.F Tlou High School
• Pres. Mangope Technical High School
• Bafokeng High School
• Grenswag HS

Famous people

Famous people with roots in Rustenburg include:

• Rory Alec – Christian broadcaster
• Johan Botha – Opera singer
• Pik Botha – Politician and foreign minister (1977–1990)
• John Cranko – Ballet choreographer
• Koos du Plessis – Singer-songwriter
• Frik du Preez – Rugby union player
• Esta TerBlanche – Actress
• Andre Stander – Bank robber
• Bettie Cilliers-Barnard – Painter
• Sunette Viljoen - Javelin Thrower

References

External links

{{Portal|South Africa}}

• Rustenburg Local Municipality
• Rustenburg SkyDiving Club
• Rustenburg Business Directory