Naar inhoud springen

Alpe d'Huez

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Alpe d'Huez (skigebied))
Alpe d'Huez
Wintersportgebied
Alpe d'Huez (Frankrijk)
Alpe d'Huez
Situering
Land Frankrijk
Regio Isère
Laagste punt 1109 m
Hoogste punt 3333 m
Coördinaten 45° 8′ NB, 6° 4′ OL
Pistes
Aantal pistes 135
Totale lengte 250 km
17
39
37
42
Liften
Aantal liften 74
Pendelende kabelbanen 4
Gondels 12
Stoeltjesliften 24
Sleepliften 34
Overige informatie
Loipen 50 km
Sneeuw­kanonnen 1000
Foto
Alpe d'Huez
Officiële website
Portaal  Portaalicoon   Sport

Alpe d'Huez is een wintersportgebied in de Franse Alpen. Het ligt op 1860 meter hoogte, op de zuidwestflank van de Pic Blanc. Het ligt in het bergmassief van de Grandes Rousses, een massief in het zuidwesten van de Alpen. Alpe d'Huez zelf en de skipistes liggen boven de boomgrens; sommige skiliften beginnen ongeveer op de boomgrens.

Alpe d'Huez ligt op de voormalige alpenweides van het dorp Huez (vandaar de naam) en ligt op zo'n 59 kilometer van Grenoble. Het skistation is bereikbaar vanuit Grenoble via de D1091 die de vallei van de Romanche volgt, langs de gemeentes Livet-et-Gavet en Le Bourg-d'Oisans. Vanuit Briançon en de Col du Lautaret is Alpe d'Huez ook te bereiken via de Col de Sarenne, al is de route via Bourg d'Oisans doorgaans sneller.

Alpe d'Huez is bekend geworden als aankomst in de Ronde van Frankrijk en het evenement Alpe d'HuZes waarbij deelnemers geld ophalen voor kankeronderzoek.

Het gebied, dat reeds sedert de middeleeuwen permanent bewoond is, ontwikkelde zich in de jaren 20 van de 20e eeuw tot een wintersportgebied. In 1936 werd er de eerste skilift gebouwd, naar een ontwerp van de Frans-Poolse ingenieur Jean Pomagalski, stichter van het Franse skiliftbedrijf Poma.

In 1968 werd de bobsleepiste gebouwd naar aanleiding van de Olympische Winterspelen van 1968. Door de hoge ligging bleef het ijs een hele winter lang in goede staat.

Het skigebied van Alpe d'Huez is met zo'n 250 kilometer verbonden pistes een van de grotere skigebieden in de wereld. Het skigebied is 100 vierkante kilometer groot, waarvan 840 hectare pistes zijn, en het strekt zich uit over het grondgebied van de gemeentes Auris, Huez, Oz-en-Oisans, Vaujany en Villard-Reculas.

Het hoogste punt van het skigebied is de Pic du Lac Blanc (3333 meter); het laagste punt is de Enversin d'Oz op 1100 m). De piste Sarenne is zogezegd met zijn zestien kilometer de langste zwarte piste van de wereld. Deze lengte wordt voornamelijk behaald omdat het tweede deel van de piste zeer vlak is. Er zijn ook verschillende off-pistes in het gebied waaronder la Combe du Loup, le Grand Sablat en de Roche Melon.

In 1951 werd voor de eerste keer de Wereldkampioenschappen bobsleeën in Alpe d'Huez georganiseerd voor de 2-mans- en 4-mansbob. In 1966 werd een nieuwe bobsleebaan gebouwd waarop in 1967 voor de tweede keer door de FIBT het WK werd georganiseerd. In 1968 werden de bobsleewedstrijden van de Olympische Winterspelen 1968 op deze baan in het skioord gehouden. In 1972 werd de bobsleebaan gesloten.

Baangegevens
Lengte Bochten Hoogte (start – finish) Gemiddelde steilte
1500 meter 13 140 meter 9,33%
L'Alpe d'Huez
Alpe d'Huez
Top 1860 m
Coördinaten 45° 5′ NB, 6° 4′ OL
Locatie Franse Alpen
Startplaats Bourg d'Oisans
Hoogteverschil 1061 m
Lengte 13.800 m
Stijgings-% 7,9%
Steilste km 11,5%
Alpe d'Huez (Frankrijk)
Alpe d'Huez
Portaal  Portaalicoon   Wielersport
Hoogteprofiel van de beklimming
Overzicht van de beklimming naar L'Alpe d'Huez
Bord bij bocht 16

Alpe d'Huez was tot en met 2022 31 keer finishplaats in de Ronde van Frankrijk. De beklimming begint in het dorp Le Bourg d'Oisans, is 13,8 km lang en heeft een stijgingspercentage van 7,9 %. In totaal worden 1061 hoogtemeters overbrugd. De berg werd voor het eerst beklommen in de Tour van 1952 in de 10e etappe (Lausanne – Alpe d'Huez), die werd gewonnen door Fausto Coppi. Het was de eerste Touretappe ooit waarbij de aankomst boven op een berg lag. De aankomst lag toen nog in het dorpje Huez, ongeveer halfweg de klim, die tegenwoordig tot de top wordt beklommen. De berg werd voor het laatst beklommen in 2022 als finish van de twaalfde etappe.

De klim telt 21 genummerde haarspeldbochten. Bovenaan de berg ligt bocht 1 en onderaan de berg bocht 21. In elke bocht staat een bord met de vermelding van een of twee etappewinnaars op de Alpe d'Huez: de eerste winnaar is vermeld in bocht 21, met de 22e etappewinnaar is wederom begonnen in bocht 21. De zwaarste stukken liggen tussen de haarspeldbochten. De steilste bevinden zich voor La Garde, bij het binnenrijden van Huez en tussen de bochten drie en twee, op 3 km van de top.

In de Ronde van Frankrijk 2013 vond voor het eerst een afdaling plaats na een beklimming van de Alpe d'Huez. De renners gingen via de Col de Sarenne en Clavans-en-Haut-Oisans naar beneden, om vervolgens de Alpe d'Huez voor een tweede keer in dezelfde etappe te beklimmen.

Nederlandse wielrenners waren in het verleden zeer succesvol op Alpe d'Huez. Van de 27 aankomsten was achtmaal een Nederlander de winnaar. Hennie Kuiper, Joop Zoetemelk en Peter Winnen wonnen zelfs tweemaal. De laatste Nederlandse winnaar was Gert-Jan Theunisse in 1989, die na een solo over ruim honderd kilometer (over de Col du Galibier en Col de la Croix-de-Fer) met een minuut voorsprong op Pedro Delgado en Laurent Fignon aankwam.

De mythische uitstraling van de klim zorgt steeds voor veel publiek langs het traject. Bij elke editie van de Ronde van Frankrijk die de berg aandoet, staan er vele Nederlanders op de berg om de wielrenners aan te moedigen. Bocht 7 staat bekend als de "Nederlandse bocht".

Liefhebbers van het wielrennen kunnen met de Alpe d'HuZes en la Marmotte vanuit le Bourg-d'Oisans naar Alpe d'Huez omhoog fietsen. Alpe d'HuZes is een door Nederlanders georganiseerd evenement, waarmee sinds 2006 geld wordt ingezameld voor KWF Kankerbestrijding. Hierbij wordt de Alpe d'Huez meerdere malen door de duizenden deelnemers beklommen.

Nr Jaar Etappe Etappestart Afstand (km) Categorie klim Winnaar Nationaliteit Gele trui Bocht
32 2024 (v) 8 Le Grand-Bornand 150 HC Demi Vollering Vlag van Nederland NED Katarzyna Niewiadoma
31 2022 12 Briançon 166 HC Tom Pidcock Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR Jonas Vingegaard
30 2018 12 Bourg-Saint-Maurice 175,5 HC Geraint Thomas Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR Geraint Thomas
29 2015 20 Modane 110,5 HC Thibaut Pinot Vlag van Frankrijk FRA Chris Froome 14
28 2013[1] 18 Gap 168 HC Christophe Riblon Vlag van Frankrijk FRA Chris Froome 15
27 2011 19 Modane 109,5 HC Pierre Rolland Vlag van Frankrijk FRA Andy Schleck 16
26 2008 17 Embrun 210,5 HC Carlos Sastre Vlag van Spanje ESP Carlos Sastre 17
25 2006 15 Gap 187 HC Fränk Schleck Vlag van Luxemburg LUX Floyd Landis 18
24 2004 16 Le Bourg-d'Oisans 15,5 (ITT) HC Lance Armstrong Vlag van Verenigde Staten USA Lance Armstrong 19
23 2003 8 Sallanches 219 HC Iban Mayo Vlag van Spanje ESP Lance Armstrong 20
22 2001 10 Aix-les-Bains 209 HC Lance Armstrong Vlag van Verenigde Staten USA François Simon 21
21 1999 10 Vlag van Italië Sestrières 220,5 HC Giuseppe Guerini Vlag van Italië ITA Lance Armstrong 1
20 1997 13 Saint-Étienne 203,5 HC Marco Pantani Vlag van Italië ITA Jan Ullrich 2
19 1995 10 Aime 162,5 HC Marco Pantani Vlag van Italië ITA Miguel Indurain 3
18 1994 16 Valréas 224,5 HC Roberto Conti Vlag van Italië ITA Miguel Indurain 4
17 1992 14 Vlag van Italië Sestrières 186,5 HC Andrew Hampsten Vlag van Verenigde Staten USA Miguel Indurain 5
16 1991 17 Gap 125 HC Gianni Bugno Vlag van Italië ITA Miguel Indurain 6
15 1990 11 Saint-Gervais 182,5 HC Gianni Bugno Vlag van Italië ITA Ronan Pensec 7
14 1989 17 Briançon 165 HC Gert-Jan Theunisse Vlag van Nederland NED Laurent Fignon 8
13 1988 12 Morzine 227 HC Steven Rooks Vlag van Nederland NED Pedro Delgado 9
12 1987 20 Villard-de-Lans 201 HC Federico Echave Vlag van Spanje ESP Pedro Delgado 10
11 1986 18 Briançon 182,5 HC Bernard Hinault Vlag van Frankrijk FRA Greg LeMond 11
10 1984 17 Grenoble 151 HC Luis Herrera Vlag van Colombia COL Laurent Fignon 12
9 1983 17 La Tour-du-Pin 223 HC Peter Winnen Vlag van Nederland NED Laurent Fignon 13
8 1982 16 Orcières-Merlette 123 HC Beat Breu Vlag van Zwitserland SUI Bernard Hinault 14
7 1981 19 Morzine 230,5 HC Peter Winnen Vlag van Nederland NED Bernard Hinault 15
6 1979[2] 18 Alpe d'Huez 118,5 HC Joop Zoetemelk Vlag van Nederland NED Bernard Hinault 16
5 1979[2] 17 Les Menuires 166,5 HC Joaquim Agostinho Vlag van Portugal POR Bernard Hinault 17
4 1978 16 Saint-Étienne 240,5 1 Hennie Kuiper Vlag van Nederland NED Joop Zoetemelk 18
3 1977 17 Chamonix-Mont-Blanc 184,5 1 Hennie Kuiper Vlag van Nederland NED Bernard Thévenet 19
2 1976 9 Divonne-les-Bains 258 1 Joop Zoetemelk Vlag van Nederland NED Lucien Van Impe 20
1 1952 10 Vlag van Zwitserland Lausanne 266 1 Fausto Coppi Vlag van Italië ITA Fausto Coppi 21

In 1978 kwam de Belg Michel Pollentier als eerste over de streep, maar werd later gediskwalificeerd omdat hij de dopingcontrole om de tuin probeerde te leiden. Kuiper, die als tweede eindigde, werd tot winnaar van de etappe uitgeroepen. De etappewinsten van Lance Armstrong (2001, 2004) en zijn gele truien (1999, 2003, 2004) zijn formeel uit de boeken verwijderd.[3]

Snelste beklimmingen bij Tour de France

[bewerken | brontekst bewerken]

De snelste geregistreerde beklimming van de Alpe d'Huez staat sinds de Tour van 1997 op naam van Marco Pantani, die de 14,5 km in 37 minuten en 35 seconden aflegde met een gemiddelde snelheid van 22,0 km/h.

Rang Tijd Naam Jaar Nationaliteit
1 37.35 Marco Pantani 1997 Vlag van Italië ITA
2 37.36[4] Lance Armstrong 2004 Vlag van Verenigde Staten USA
3 38.00 Marco Pantani 1994 Vlag van Italië ITA
4 38.01 Lance Armstrong 2001 Vlag van Verenigde Staten USA
5 38.04 Marco Pantani 1995 Vlag van Italië ITA
6 38.23 Jan Ullrich 1997 Vlag van Duitsland GER
7 38.34 Floyd Landis[5] 2006 Vlag van Verenigde Staten USA
8 38.35 Andreas Klöden 2006 Vlag van Duitsland GER
9 38.37[4] Jan Ullrich 2004 Vlag van Duitsland GER
10 39.02 Richard Virenque 1997 Vlag van Frankrijk FRA
11 39.06 Iban Mayo 2003 Vlag van Spanje ESP
12 39.17[4] Andreas Klöden 2004 Vlag van Duitsland GER
13 39.21[4] Jose Azevedo 2004 Vlag van Portugal POR
14 39.28 Miguel Induráin 1995 Vlag van Spanje ESP
15 39.28 Alex Zülle 1995 Vlag van Zwitserland SUI
16 39.30 Bjarne Riis 1995 Vlag van Denemarken DEN
17 39.31 Carlos Sastre 2008 Vlag van Spanje ESP
18 39.44 Gianni Bugno 1991 Vlag van Italië ITA
19 39.45 Miguel Induráin 1991 Vlag van Spanje ESP
20 39.49 Nairo Quintana 2013 Vlag van Colombia COL
21 39.52 Joaquim Rodríguez Oliver 2013 Vlag van Spanje ESP
22 40.00 Jan Ullrich 2001 Vlag van Duitsland GER
23 40.46 Fränk Schleck 2006 Vlag van Luxemburg LUX
24 40.51 Aleksandr Vinokoerov 2003 Vlag van Kazachstan KAZ
25 40.55 Chris Froome 2013 Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR
26 41.18 Lance Armstrong 2003 Vlag van Verenigde Staten USA
27 41.50 Laurent Fignon 1989 Vlag van Frankrijk FRA
28 41.50 Luis Herrera 1987 Vlag van Colombia COL
29 42.01 Pierre Rolland 2011 Vlag van Frankrijk FRA
30 42.15 Pedro Delgado 1989 Vlag van Spanje ESP
31 45.20 Gert-Jan Theunisse 1989 Vlag van Nederland NED
32 45.22 Fausto Coppi 1952 Vlag van Italië ITA
33 48.00 Greg Lemond 1986 Vlag van Verenigde Staten USA
34 48.00 Bernard Hinault 1986 Vlag van Frankrijk FRA

13,8 km:[6]

Rang Tijd Naam Jaar Nationaliteit
1 36' 50" Marco Pantani 1995 Vlag van Italië ITA
2 36' 55" Marco Pantani 1997 Vlag van Italië ITA
3 37' 15" Marco Pantani 1994 Vlag van Italië ITA
4 37' 36" Lance Armstrong 2004 Vlag van Verenigde Staten USA
5 37' 41" Jan Ullrich 1997 Vlag van Duitsland GER
6 38' 00" Lance Armstrong 2001 Vlag van Verenigde Staten USA
7 38' 10" Miguel Indurain 1995 Vlag van Spanje ESP
7 38' 10" Alex Zülle 1995 Vlag van Zwitserland SUI
8 38' 12" Bjarne Riis 1995 Vlag van Denemarken DEN
9 38' 22" Richard Virenque 1997 Vlag van Frankrijk FRA
10 38' 36" Floyd Landis 2006 Vlag van Verenigde Staten USA
10 38' 36" Andreas Klöden 2006 Vlag van Duitsland GER
11 38' 40" Jan Ullrich 2004 Vlag van Duitsland GER
12 38' 44" Laurent Madouas 1995 Vlag van Frankrijk FRA
13 38' 55" Richard Virenque 1994 Vlag van Frankrijk FRA
14 39' 01" Carlos Sastre 2006 Vlag van Spanje ESP
15 39' 06" Iban Mayo 2003 Vlag van Spanje ESP
16 39' 12" Andreas Klöden 2004 Vlag van Duitsland GER
17 39' 14" José Azevedo 2004 Vlag van Portugal POR
18 39' 15" Levi Leipheimer 2006 Vlag van Verenigde Staten USA
19 39' 22" Francesco Casagrande 1997 Vlag van Italië ITA
19 39' 22" Nairo Quintana 2015 Vlag van Colombia COL
20 39' 23" Bjarne Riis 1997 Vlag van Denemarken DEN
21 39' 30" Miguel Indurain 1994 Vlag van Spanje ESP
21 39' 30" Luc Leblanc 1994 Vlag van Frankrijk FRA
22 39' 31" Carlos Sastre 2008 Vlag van Spanje ESP
23 39' 37" Volodymyr Pooelnikov 1994 Vlag van Oekraïne UKR
24 39' 40" Giuseppe Guerini 2004 Vlag van Italië ITA
25 39' 41" Santos González 2004 Vlag van Spanje ESP
25 39' 41" Vladimir Karpets 2004 Vlag van Rusland RUS
26 39' 45" Gianni Bugno 1991 Vlag van Italië ITA
26 39' 45" Miguel Indurain 1991 Vlag van Spanje ESP
27 39' 46" Luc Leblanc 1991 Vlag van Frankrijk FRA
28 39' 47" Denis Menchov 2006 Vlag van Rusland RUS
28 39' 47" Michael Rasmussen 2006 Vlag van Spanje ESP
28 39' 47" Pietro Caucchioli 2006 Vlag van Italië ITA
29 39' 50" Nairo Quintana 2013 Vlag van Colombia COL
30 39' 52" Claudio Chiappucci 1995 Vlag van Italië ITA
30 39' 52" Paolo Lanfranchi 1995 Vlag van Italië ITA
31 39' 53" Joaquim Rodriguez 2013 Vlag van Spanje ESP
32 39' 54" Beat Zberg 1997 Vlag van Zwitserland SUI
32 39' 54" Udo Bölts 1997 Vlag van Duitsland GER
32 39' 54" Roberto Conti 1997 Vlag van Italië ITA
32 39' 54" Laurent Madouas 1997 Vlag van Frankrijk FRA
33 39' 56" David Moncoutié 2006 Vlag van Frankrijk FRA
34 39' 57" Carlos Sastre 2004 Vlag van Spanje ESP
35 39' 58" Tony Rominger 1995 Vlag van Zwitserland SUI
35 39' 58" Stéphane Goubert 2004 Vlag van Frankrijk FRA
35 39' 58" Ivan Basso 2004 Vlag van Italië ITA
36 39' 59" Jan Ullrich 2001 Vlag van Duitsland GER
37 40' 01" Pjotr Oegroemov 1994 Vlag van Letland LAT
37 40' 01" Alex Zülle 1994 Vlag van Zwitserland SUI
37 40' 01" Pavel Tonkov 1995 Vlag van Rusland RUS

Feiten en cijfers

[bewerken | brontekst bewerken]

Het skigebied

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Plaatsen: Alpe d'Huez, Vaujany, Oz, Auris, Villard Reculas
  • Hoogte: 1450 m – 3330 m
  • Pistes: 240 km (47 km groen, 53 km blauw, 74 km rood, 66 km zwart)
  • Aantal liften: 85
  • Kabinebanen: 6
  • Gondels: 10
  • Stoeltjesliften: 25
  • Sleepliften: 45
  • uitzicht: 1/5 van Frankrijk
  • langste piste van de Franse Alpen: Sarenne (18 km)

Sinds 2005 is het Italiaanse Bormio de zusterstad van Alpe d'Huez.

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie de categorie Alpe d'Huez van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.