Driedaagse Brugge-De Panne

	Driedaagse Brugge-De Panne
Lokale naam	Driedaagse Brugge-De Panne
Regio	Vlaanderen
Periode	maart-april
Organisator	KVC Panne Sportief
	Classificatie
Discipline	weg
Type	Eendagskoers
Internationale kalender	UCI World Tour
	Geschiedenis
Eerste editie	1977
Aantal edities	43 (2019)
Eerste winnaar	Roger Rosiers
Laatste winnaar	Dylan Groenewegen
Laatste bel winnaar	Philippe Gilbert (2017)
Laatste ned winnaar	Dylan Groenewegen (2019)
Meeste zeges	Eric Vanderaerden; (5 zeges)
Portaal	Wielersport

De Driedaagse Brugge-De Panne (voorheen Driedaagse van De Panne-Koksijde) is een driedaagse wielerwedstrijd die jaarlijks in het uiterste westen van Vlaanderen wordt verreden, rond de plaatsen De Panne en Brugge.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

De Driedaagse van De Panne bestaat sinds 1977 en sinds 2005 maakt ze deel uit van het Europese continentale circuit.

De laatste jaren komt de eerste etappe steevast aan in Zottegem. De wedstrijd vond tot 2017 meestal plaats eind maart - begin april, op de dinsdag, woensdag en donderdag vóór de Ronde van Vlaanderen. Omdat de Driedaagse op een vergelijkbaar parcours wordt verreden, met veel heuvels uit de Vlaamse Ardennen en diverse kasseienstroken, wordt ze door veel renners gebruikt als een voorbereiding op deze wedstrijd. Traditioneel bestaat de wedstrijd uit drie gewone etappes, met op de slotmiddag een afsluitende tijdrit. Het is hier waar de wedstrijd meestal wordt beslist. De leiderstrui in het algemene tijdsklassement heeft in deze rittenwedstrijd een witte kleur.

In 2018 verschoof de Driedaagse een week naar voren, in de week na Milaan-Sanremo en voorafgaand aan de E3 Harelbeke op vrijdag en Gent-Wevelgem op zondag. De woensdag vóór de Ronde van Vlaanderen is nu bestemd voor Dwars door Vlaanderen. Er werd ook een nieuw concept bedacht: op de eerste twee dagen (dinsdag en woensdag) wedstrijden voor de elite mannen en de derde dag (donderdag) voor de elite vrouwen.^[1] De startplaats van de wedstrijden wordt Brugge (dat niet langer startplaats is van de Ronde van Vlaanderen) en de finish blijft in De Panne. De naam wijzigt hierdoor ook in de Driedaagse Brugge-De Panne. Het sprintcriterium op de eerste dag kwam echter te vervallen door gebrek aan interesse bij ploegen.^[2] De wedstrijd voor de mannen is een eendagskoers in de buiten categorie (UCI 1.HC) en de wedstrijd voor vrouwen maakt deel uit van de UCI Women's World Tour. De vernieuwde Driedaagse mijdt nu de Vlaamse Ardennen en zoekt nu in West-Vlaanderen kasseien, duinen en de Moeren als elementen. De verwachting is dat ook de wind een rol zal spelen. Qua beklimmingen worden enkele hellingen in het Heuvelland opgezocht, de belangrijkste is de Kemmelberg.

Hellingen[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Lijst van beklimmingen in de Driedaagse Brugge-De Panne voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Erelijst mannen[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar	Winnaar	Tweede	Derde
1977	Roger Rosiers	Yvon Bertin	Guido Van Sweevelt
1978	Guido Van Sweevelt	Jozef Jacobs	Cees Priem
1979	Gustave Van Roosbroeck	Marc Renier	Guido Van Calster
1980	Seán Kelly	Gustave Van Roosbroeck	Etienne Van Der Helst
1981	Jan Bogaert	André Dierickx	Jozef Jacobs
1982	Gerrie Knetemann	Daniel Willems	Jean-Luc Vandenbroucke
1983	Cees Priem	Etienne De Wilde	Michel Pollentier
1984	Bert Oosterbosch	Eric Vanderaerden	Ferdi Van Den Haute
1985	Jean-Luc Vandenbroucke	Seán Kelly	Adrie van der Poel
1986	Eric Vanderaerden	Seán Kelly	Jean-Luc Vandenbroucke
1987	Eric Vanderaerden	Seán Kelly	Jean-Luc Vandenbroucke
1988	Eric Vanderaerden	Allan Peiper	Frans Maassen
1989	Eric Vanderaerden	Jelle Nijdam	Allan Peiper
1990	Erwin Nijboer	Johan Museeuw	Gerrit Solleveld
1991	Jelle Nijdam	Frans Maassen	Maximilian Sciandri
1992	Frans Maassen	Vjatsjeslav Jekimov	Thierry Marie
1993	Eric Vanderaerden	Frans Maassen	Edwig Van Hooydonck
1994	Fabio Roscioli	Djamolidin Abdoezjaparov	Frans Maassen
1995	Michele Bartoli	Rolf Sørensen	Gianluca Bortolami
1996	Vjatsjeslav Jekimov	Wilfried Peeters	Olaf Ludwig
1997	Johan Museeuw	Carlo Bomans	Marco Milesi
1998	Michele Bartoli	Emmanuel Magnien	Vjatsjeslav Jekimov
1999	Peter Van Petegem	Frank Vandenbroucke	Denis Zanette
2000	Vjatsjeslav Jekimov	Romāns Vainšteins	Sergej Ivanov
2001	Nico Mattan	Erik Dekker	Vjatsjeslav Jekimov
2002	Peter Van Petegem	Stefano Zanini	George Hincapie
2003	Raivis Belohvoščiks	Gianluca Bortolami	Peter Van Petegem
2004	George Hincapie	Danilo Hondo	Gerben Löwik
2005	Stijn Devolder	Alessandro Ballan	Nico Mattan
2006	Leif Hoste	Bernhard Eisel	Luis León Sánchez
2007	Alessandro Ballan	Joost Posthuma	Bert Roesems
2008	Joost Posthuma	Manuel Quinziato	Enrico Gasparotto
2009	Frederik Willems	Joost Posthuma	Tom Leezer
2010	David Millar	Andrij Grivko	Luca Paolini
2011	Sébastien Rosseler	Lieuwe Westra	Michał Kwiatkowski
2012	Sylvain Chavanel	Lieuwe Westra	Maciej Bodnar
2013	Sylvain Chavanel	Alexander Kristoff	Niki Terpstra
2014	Guillaume Van Keirsbulck	Luke Durbridge	Gert Steegmans
2015	Alexander Kristoff	Stijn Devolder	Bradley Wiggins
2016	Lieuwe Westra	Alexander Kristoff	Aleksej Loetsenko
2017	Philippe Gilbert	Matthias Brändle	Alexander Kristoff
2018	Elia Viviani	Pascal Ackermann	Jasper Philipsen
2019	Dylan Groenewegen	Fernando Gaviria	Elia Viviani
2020	Niet verreden

Meervoudige winnaars[bewerken | brontekst bewerken]

Zeges	Renner	Land	Jaren
005	Eric Vanderaerden	België	1986, 1987, 1988, 1989, 1993
002	Michele Bartoli	Italië	1995, 1998
	Vjatsjeslav Jekimov	Rusland	1996, 2000
	Peter Van Petegem	België	1999, 2002
	Sylvain Chavanel	Frankrijk	2012, 2013