Classic Brugge-De Panne

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Driedaagse van De Panne)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Vlag van België Classic Brugge-De Panne
Regio Vlaanderen
Periode maart-april
Organisator KVC Panne Sportief
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

De Classic Brugge-De Panne (voorheen Driedaagse van De Panne-Koksijde) is een wielerwedstrijd die jaarlijks in het uiterste westen van Vlaanderen wordt verreden tussen de plaatsen Brugge en De Panne. De wedstrijd bestaat sinds 1977 voor de mannen en sinds 2018 wordt er ook een wedstrijd voor de vrouwen georganiseerd.

Mannen[bewerken | brontekst bewerken]

Classic Brugge-De Panne
Classificatie
Discipline weg
Internationale kalender UCI World Tour
Geschiedenis
Eerste editie 1977
Aantal edities 46 (2022)
Eerste winnaar Vlag van België Roger Rosiers
Laatste winnaar Vlag van België Tim Merlier
Laatste Bel. winnaar Tim Merlier (2022)
Laatste Ned. winnaar Dylan Groenewegen (2019)
Meeste zeges Vlag van België Eric Vanderaerden
(5 zeges)
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

De Driedaagse van De Panne bestaat sinds 1977 en sinds 2005 maakte de wedstrijd deel uit van het Europese continentale circuit. Vanaf 2019 staat de koers op de UCI World Tour kalender.

De wedstrijd vond tot 2017 meestal eind maart - begin april plaats, op de dinsdag, woensdag en donderdag vóór de Ronde van Vlaanderen. Omdat de Driedaagse op een vergelijkbaar parcours werd verreden, met veel heuvels uit de Vlaamse Ardennen en diverse kasseienstroken, werd ze door veel renners gebruikt als een voorbereiding op deze wedstrijd. Traditioneel bestond de wedstrijd uit drie gewone etappes, met op de slotmiddag een afsluitende tijdrit. Het is hier waar de wedstrijd meestal werd beslist. De leiderstrui in het algemene tijdsklassement heeft in deze rittenwedstrijd een witte kleur. Tussen 1985 en 2017 was ook Zottegem een vaste partnerstad in de Driedaagse.

In 2018 verschoof de Driedaagse een week naar voren, in de week na Milaan-Sanremo en voorafgaand aan de E3 Harelbeke op vrijdag en Gent-Wevelgem op zondag. De woensdag vóór de Ronde van Vlaanderen werd nu bestemd voor Dwars door Vlaanderen. Er werd ook een nieuw concept bedacht: op de eerste twee dagen (dinsdag en woensdag) wedstrijden voor de elite mannen en de derde dag (donderdag) voor de elite vrouwen.[1] De startplaats van de wedstrijden werd Brugge en de finish bleef in De Panne. De naam wijzigde hierbij ook in de Driedaagse Brugge-De Panne. Het sprintcriterium op de eerste dag kwam echter te vervallen door gebrek aan interesse bij ploegen.[2] De wedstrijd voor de mannen werd een eendagskoers in de buiten categorie (UCI 1.HC). De vernieuwde koers mijdt nu de Vlaamse Ardennen en zoekt nu in West-Vlaanderen kasseien, duinen en de moeren als elementen. Ook de wind, vaak kenmerkend voor de kuststreek, wordt mee als bepalende factor in acht genomen. Qua beklimmingen werden enkele hellingen in het Heuvelland opgezocht, de belangrijkste was de Kemmelberg. In 2020 reed men echter niet meer naar Heuvelland, maar ging het na de start in Brugge via Gistel, Middelkerke, Diksmuide en Veurne naar De Moeren en dan naar De Panne.

Hellingen
Zie Lijst van beklimmingen in de Driedaagse Brugge-De Panne voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Winnaar Tweede Derde
1977 Vlag van België Roger Rosiers Vlag van Frankrijk Yvon Bertin Vlag van België Guido Van Sweevelt
1978 Vlag van België Guido Van Sweevelt Vlag van België Jozef Jacobs Vlag van Nederland Cees Priem
1979 Vlag van België Gustave Van Roosbroeck Vlag van België Marc Renier Vlag van België Guido Van Calster
1980 Vlag van Ierland Seán Kelly Vlag van België Gustave Van Roosbroeck Vlag van België Etienne Van Der Helst
1981 Vlag van België Jan Bogaert Vlag van België André Dierickx Vlag van België Jozef Jacobs
1982 Vlag van Nederland Gerrie Knetemann Vlag van België Daniel Willems Vlag van België Jean-Luc Vandenbroucke
1983 Vlag van Nederland Cees Priem Vlag van België Etienne De Wilde Vlag van België Michel Pollentier
1984 Vlag van Nederland Bert Oosterbosch Vlag van België Eric Vanderaerden Vlag van België Ferdi Van Den Haute
1985 Vlag van België Jean-Luc Vandenbroucke Vlag van Ierland Seán Kelly Vlag van Nederland Adrie van der Poel
1986 Vlag van België Eric Vanderaerden Vlag van Ierland Seán Kelly Vlag van België Jean-Luc Vandenbroucke
1987 Vlag van België Eric Vanderaerden Vlag van Ierland Seán Kelly Vlag van België Jean-Luc Vandenbroucke
1988 Vlag van België Eric Vanderaerden Vlag van Australië Allan Peiper Vlag van Nederland Frans Maassen
1989 Vlag van België Eric Vanderaerden Vlag van Nederland Jelle Nijdam Vlag van Australië Allan Peiper
1990 Vlag van Nederland Erwin Nijboer Vlag van België Johan Museeuw Vlag van Nederland Gerrit Solleveld
1991 Vlag van Nederland Jelle Nijdam Vlag van Nederland Frans Maassen Vlag van het Verenigd Koninkrijk Maximilian Sciandri
1992 Vlag van Nederland Frans Maassen Vlag van Rusland Vjatsjeslav Jekimov Vlag van Frankrijk Thierry Marie
1993 Vlag van België Eric Vanderaerden Vlag van Nederland Frans Maassen Vlag van België Edwig Van Hooydonck
1994 Vlag van Italië Fabio Roscioli Vlag van Oezbekistan Djamolidin Abdoezjaparov Vlag van Nederland Frans Maassen
1995 Vlag van Italië Michele Bartoli Vlag van Denemarken Rolf Sørensen Vlag van Italië Gianluca Bortolami
1996 Vlag van Rusland Vjatsjeslav Jekimov Vlag van België Wilfried Peeters Vlag van Duitsland Olaf Ludwig
1997 Vlag van België Johan Museeuw Vlag van België Carlo Bomans Vlag van Italië Marco Milesi
1998 Vlag van Italië Michele Bartoli Vlag van Frankrijk Emmanuel Magnien Vlag van Rusland Vjatsjeslav Jekimov
1999 Vlag van België Peter Van Petegem Vlag van België Frank Vandenbroucke Vlag van Italië Denis Zanette
2000 Vlag van Rusland Vjatsjeslav Jekimov Vlag van Letland Romāns Vainšteins Vlag van Rusland Sergej Ivanov
2001 Vlag van België Nico Mattan Vlag van Nederland Erik Dekker Vlag van Rusland Vjatsjeslav Jekimov
2002 Vlag van België Peter Van Petegem Vlag van Italië Stefano Zanini Vlag van de Verenigde Staten George Hincapie
2003 Vlag van Letland Raivis Belohvoščiks Vlag van Italië Gianluca Bortolami Vlag van België Peter Van Petegem
2004 Vlag van de Verenigde Staten George Hincapie Vlag van Duitsland Danilo Hondo Vlag van Nederland Gerben Löwik
2005 Vlag van België Stijn Devolder Vlag van Italië Alessandro Ballan Vlag van België Nico Mattan
2006 Vlag van België Leif Hoste Vlag van Oostenrijk Bernhard Eisel Vlag van Spanje Luis León Sánchez
2007 Vlag van Italië Alessandro Ballan Vlag van Nederland Joost Posthuma Vlag van België Bert Roesems
2008 Vlag van Nederland Joost Posthuma Vlag van Italië Manuel Quinziato Vlag van Italië Enrico Gasparotto
2009 Vlag van België Frederik Willems Vlag van Nederland Joost Posthuma Vlag van Nederland Tom Leezer
2010 Vlag van het Verenigd Koninkrijk David Millar Vlag van Oekraïne Andrij Grivko Vlag van Italië Luca Paolini
2011 Vlag van België Sébastien Rosseler Vlag van Nederland Lieuwe Westra Vlag van Polen Michał Kwiatkowski
2012 Vlag van Frankrijk Sylvain Chavanel Vlag van Nederland Lieuwe Westra Vlag van Polen Maciej Bodnar
2013 Vlag van Frankrijk Sylvain Chavanel Vlag van Noorwegen Alexander Kristoff Vlag van Nederland Niki Terpstra
2014 Vlag van België Guillaume Van Keirsbulck Vlag van Australië Luke Durbridge Vlag van België Gert Steegmans
2015 Vlag van Noorwegen Alexander Kristoff Vlag van België Stijn Devolder Vlag van het Verenigd Koninkrijk Bradley Wiggins
2016 Vlag van Nederland Lieuwe Westra Vlag van Noorwegen Alexander Kristoff Vlag van Kazachstan Aleksej Loetsenko
2017 Vlag van België Philippe Gilbert Vlag van Oostenrijk Matthias Brändle Vlag van Noorwegen Alexander Kristoff
2018 Vlag van Italië Elia Viviani Vlag van Duitsland Pascal Ackermann Vlag van België Jasper Philipsen
2019 Vlag van Nederland Dylan Groenewegen Vlag van Colombia Fernando Gaviria Vlag van Italië Elia Viviani
2020 Vlag van België Yves Lampaert Vlag van België Tim Declercq Vlag van België Tim Merlier
2021 Vlag van Ierland Sam Bennett Vlag van België Jasper Philipsen Vlag van Duitsland Pascal Ackermann
2022 Vlag van België Tim Merlier Vlag van Nederland Dylan Groenewegen Vlag van Frankrijk Nacer Bouhanni

Meervoudige winnaars[bewerken | brontekst bewerken]

Zeges Renner Jaren
5 Vlag van België Eric Vanderaerden 1986, 1987, 1988, 1989, 1993
2 Vlag van Italië Michele Bartoli 1995, 1998
Vlag van Rusland Vjatsjeslav Jekimov 1996, 2000
Vlag van België Peter Van Petegem 1999, 2002
Vlag van Frankrijk Sylvain Chavanel 2012, 2013

Meeste etappezeges[bewerken | brontekst bewerken]

Aantal Wielrenner
13 Vlag van België Eric Vanderaerden
6 Vlag van Noorwegen Alexander Kristoff
5 Vlag van het Verenigd Koninkrijk Mark Cavendish
Vlag van België Eddy Planckaert

Vrouwen[bewerken | brontekst bewerken]

Classic Brugge-De Panne
Classificatie
Discipline weg
Internationale kalender UCI Women's World Tour
Geschiedenis
Eerste editie 2018
Aantal edities 5 (2022)
Eerste winnaar Vlag van België Jolien D'hoore
Laatste winnaar Vlag van Italië Elisa Balsamo (2022)
Laatste Bel. winnaar Jolien D'hoore (2018)
Laatste Ned. winnaar Lorena Wiebes (2020)
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Sinds 2018 wordt de Classic Brugge-De Panne voor vrouwen (van 2018-2020 de Driedaagse Brugge-De Panne) georganiseerd en maakte vanaf het begin deel uit van de UCI Women's World Tour.

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Afstand Winnaar Tweede Derde
2018 151,7 km Vlag van België Jolien D'hoore Vlag van Australië Chloe Hosking Vlag van Luxemburg Christine Majerus
2019 134,4 km Vlag van Nederland Kirsten Wild Vlag van Nederland Lorena Wiebes Vlag van België Lotte Kopecky
2020 156,3 km Vlag van Nederland Lorena Wiebes Vlag van Duitsland Lisa Brennauer Vlag van België Lotte Kopecky
2021 158,8 km Vlag van Australië Grace Brown Vlag van Denemarken Emma Norsgaard Vlag van België Jolien D'hoore
2022 162,8 km Vlag van Italië Elisa Balsamo Vlag van Nederland Lorena Wiebes Vlag van Italië Marta Bastianelli

Vlag van BelgiëClassic Brugge-De PanneVlag van België

1977 · 1978 · 1979 · 1980 · 1981 · 1982 · 1983 · 1984 · 1985 · 1986 · 1987 · 1988 · 1989 · 1990 · 1991 · 1992 · 1993 · 1994 · 1995 · 1996 · 1997 · 1998 · 1999 · 2000 · 2001 · 2002 · 2003 · 2003 · 2004 · 2005 · 2006 · 2007 · 2008 · 2009 · 2010 · 2011 · 2012 · 2013 · 2014 · 2015 · 2016 · 2017 · 2018 · 2019 · 2020 · 2021 · 2022
Lijst van beklimmingen

UCI Europe Tour

2005 · 2006 · 2007 · 2008 · 2009 · 2010 · 2011 · 2012 · 2013 · 2014 · 2015 · 2016 · 2017 · 2018 · 2019 · 2020 · 2021 · 2022

Belangrijkste etappewedstrijden
Internationaal Wegcriterium · Driedaagse Brugge-De Panne · Ronde van de Alpen · Vierdaagse van Duinkerke · Ronde van Beieren · Ronde van Noorwegen · Ronde van België · Ronde van Luxemburg · Ronde van Oostenrijk · Ronde van Wallonië · Ronde van Burgos · Ronde van Denemarken · Arctic Race of Norway · Ronde van Groot-Brittannië

Belangrijkste eendaagse wedstrijden
Trofeo Laigueglia · GP Lugano · GP Nobili Rubinetterie · Dwars door Vlaanderen · Scheldeprijs · Brabantse Pijl · GP Kanton Aargau · Brussels Cycling Classic · GP Fourmies · Primus Classic Impanis-Van Petegem · Ronde van de Drie Valleien · Milaan-Turijn · Ronde van Piemonte · Ronde van het Münsterland · Ronde van Emilia · Parijs-Tours · GP Bruno Beghelli

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Classic_Brugge-De_Panne&oldid=61394536"