Naar inhoud springen

Yves Lampaert

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Yves Lampaert
Yves Lampaert tijdens de Ronde van Frankrijk 2023.
Yves Lampaert tijdens de Ronde van Frankrijk 2023.
Persoonlijke informatie
Bijnaam Lampie[1]
Geboortedatum 10 april 1991
Geboorteplaats Izegem, België
Lengte 180 cm
Sportieve informatie
Huidige ploeg Soudal_Quick-Step
Discipline(s) Weg
Specialisatie(s) Tijdrijder, klassiekerrenner
Ploegen
2013–2014
2015–2016
2017–2018
2019-2021
2022
2023- 		Topsport Vlaanderen-Baloise
Etixx-Quick Step
Quick-Step Floors
Deceuninck–Quick-Step
Quick Step-Alpha Vinyl
Soudal Quick-Step
Beste prestaties
Milaan-San Remo 20e (2023)
Gent-Wevelgem 7e (2020)
Ronde van Vlaanderen 5e (2020)
Parijs-Roubaix 3e (2019)
Ronde van Frankrijk 1 etappezege
Ronde van Spanje 1 etappezege
Overige
Zeges:  
Dwars door Vlaanderen
Driedaagse Brugge-De Panne 		2017, 2018
2020
Medailles
Wereldkampioenschappen
Goud Innsbruck 2018 Ploegentijdrit
Goud Doha 2016 Ploegentijdrit
Zilver Richmond 2015 Ploegentijdrit
Europese kampioenschappen
Zilver Alkmaar 2019 Wegrit
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Yves Lampaert (Izegem, 10 april 1991) is een Belgisch wielrenner die sinds 2015 rijdt voor de vanaf 2022 geheten Soudal Quick-Step. Hij is de neef van voormalig wielrenner Stijn Neirynck.[2] Op 24 juni 2018 werd hij Belgisch Kampioen in Binche. Op 6 november 2018 kreeg hij door de krant Het Nieuwsblad de Flandrien-Trofee.

Yves is afkomstig van het landelijke Ingelmunster. Hij groeide op op de ouderlijke boerderij, de Klippelhoeve, een akkerbouw- en teeltbedrijf van vollegrondsgroenten: aardappelen, suikerbieten, vlas, prei, bloemkolen, courgettes.

Carrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Jeugd

[bewerken | brontekst bewerken]

Toen hij 6 jaar was startte Yves met het beoefenen van judo. Hij behaalde zwarte gordel en werd Belgisch kampioen bij de kadetten. In 2007 merkte hij echter dat de absolute judo-top niet voor hem weggelegd zou zijn. Na een paar geslaagde duatlons en geïnspireerd door zijn neef legde hij zich toe op het wielrennen. In 2008 besliste hij definitief om het judo in te ruilen voor het wielrennen.[3]

Junior

[bewerken | brontekst bewerken]

Lampaert koerste niet bij de aspiranten noch bij de nieuwelingen, maar startte als junior bij wielerclub de Tieltse Renners, met Wesley Van Speybroeck (ex-prof) als ploegleider. Zijn eerste officiële koers reed Yves in de winter van 2008 op een tweedehands fiets die meer dan tien kilo woog. Hij reed die 90 kilometer uit, een mooi resultaat. In eigen regio eindigde hij in zijn eerste jaar driemaal op het podium.

Als tweedejaarsjunior behaalde hij op 24 augustus 2009 zijn allereerste overwinning in Lendelede, voor de Britten Peter Dibben en Perry Bowater, en Jochen Deweer. Hij werd 20ste op het Belgisch Kampioenschap wielrennen op de weg voor juniors.[4]

Belofte

[bewerken | brontekst bewerken]

2010-2011: Soenens-Jartazi-Construkt Glas

[bewerken | brontekst bewerken]

Yves was een gemakkelijke jongen om mee om te gaan. Hij had nooit klachten over het materiaal of de uitrusting en dat rendeerde. In de Memorial Danny Jonckheere in Oudenburg veerde hij een eerste keer echt op: tweede na de snellere Nicolas Vereecken.  In 2010 en 2011 had Lampaert al Parijs-Roubaix Beloften gereden. Hij werd respectievelijk 44ste en 30ste.[5][6]

In 2011 haalde Yves een rits fraaie ereplaatsen in de betere koersen. In Heule voerde de Ingelmunsternaar zelfs een hoogstandje op: na een val in de laatste kilometers keerde hij nog terug in de kopgroep om finaal zelfs te winnen. Door zijn ereplaatsen tijdens interclubs en kampioenschappen kon Yves de overstap maken naar een opleidingsploeg, het EFC-Quick.Step van Michel Pollentier en Wim Feys.[7]

2012  EFC–Omega Pharma–Quick-Step

[bewerken | brontekst bewerken]

Eind 2011 maakte hij de overstap van Soenens naar EFC-Omega Pharma-Quick-Step. In 2012 zet hij meerdere fraaie resultaten neer. Hij wint onder meer een rit in de Tweedaagse van de Gaverstreek, de Essor Breton (Frankrijk) en werd tweede tijdens Parijs-Roubaix. Tijdens het Belgisch kampioenschap tijdrijden voor beloften op 15 augustus 2012 is hij 37 seconden sneller dan Frederik Frison, die tweede wordt. Hij won op een traject van 27,6 kilometer dat langs Les Lacs de L’eau d’Heure (Wallonië) liep. Yves maakte deel uit van de Belgische selectie voor het Wereldkampioenschap tijdrijden dat op 17 september verreden werd in Valkenburg. Hij werd er 16de.[7]

Eind 2012 werd duidelijk dat Yves klaar was om de overstap te maken naar een profploeg. Het voorstel van Patrick Lefevere was dat Lampaert zich eerst twee jaar verder kon ontwikkelen bij Topsport Vlaanderen om nadien over te stappen naar de Quick-Step-ploeg.[8]

Prof

[bewerken | brontekst bewerken]

2013-2014: Topsport Vlaanderen

[bewerken | brontekst bewerken]

De resultaten van Yves volstonden om vanaf eind 2012 door het duo Hans De Clercq–Walter Planckaert van Topsport Vlaanderen-Baloise een contract aangeboden te krijgen. Hij maakte er op 6 november 2012 zijn profdebuut.  Lampaert kreeg de garantie om rustig te kunnen groeien. Daarnaast reed zijn neef, Stijn Neirynck, ook voor deze ploeg.

Op 22 augustus 2014 boekte Yves Lampaert als tweede jaar prof zijn eerste profzege. In de kleuren van Topsport Vlaanderen schreef hij toen de Arnhem-Veenendaal Classic op zijn naam. Op vijf kilometer van de meet sprong Yves weg uit een kopgroep van twaalf en reed hij solo naar de winst. Aan de meet hield hij nog tien seconden over op het Nederlandse duo Michael Vingerling en Jos van Emden. Ploegmaat Tom Van Asbroeck, werd uiteindelijk vierde.  “Die eerste zege zorgde voor een heel euforisch gevoel. Ik had die dag nochtans geen supergevoel en had daarom ook niet verwacht dat ik een koers zou winnen. Op dat moment voelde die zege dan ook een beetje als een once in a lifetime experience. Ook omdat ik op dat moment al getekend had bij Quick-Step en ik daar toch terecht zou komen in een ploeg met heel wat grote namen.”, gaf hij als commentaar.[9]

2015-...: Quick-Step

[bewerken | brontekst bewerken]
2015-2016: Etixx-Quick-Step
[bewerken | brontekst bewerken]

In 2015 stapte hij, initieel voor 2 seizoenen, over van Topsport Vlaanderen-Baloise naar Etixx–Quick-Step. Op 7 maart 2015 wint hij de eerste etappe in de Ronde van West-Vlaanderen en wordt hij klassementsleider. Deze positie behoudt hij ook na de tweede en laatste etappe van de rittenwedstrijd. Hij haalde het uiteindelijk met 8 seconden voorsprong op de Rus Anton Vorobjov. Daarnaast eindigt hij ook als leider van het puntenklassement, het jongerenklassement en het West-Vlamingenklassement. Deze resultaten versterkten het vertrouwen van Quick-Step in de kwaliteiten van de West-Vlaming.

Op 12 april 2015 nam Yves deel aan Parijs-Roubaix, waarin hij 7de werd.[10][11]

Op 9 oktober 2016 beleeft Yves Lampaert in Doha een ‘hoogtepunt uit zijn carrière’. Hij was een van de zes renners die met Etixx-Quick Step de wereldtitel veroverde in de ploegentijdrit.  Hiervoor had Yves zich, samen met de Quick-Step-ploeg, een intensief voorbereid, onder andere op het vliegveld in Ursel. Er werd onder meer geoefend op de aflossingsbeurten en het aansnijden van de bochten. De tijdritploeg bestond, naast Yves Lampaert, uit: Bob Jungels, Marcel Kittel, Tony Martin, Niki Terpstra en Julien Vermote. Etixx – Quick-Step klokte onderweg de snelste tussentijden en zette het uurwerk stil na 42 minuten en 32 seconden. Goed voor een gemiddelde van 56,426 km/u.[12]

2017-2018: Quick-Step Floors
[bewerken | brontekst bewerken]

Op 22 maart 2017 is Yves Lampaert de sterkste in Dwars door Vlaanderen. Er lag één extra kasseistrook in de finale en daar viel hij aan in de kopgroep om naar de zege te soleren. Lampaert hield vol en zegevierde solo in Waregem. Zijn ploeggenoot Philippe Gilbert wordt tweede, terwijl Dylan Groenewegen de pelotonsprint wint en zo als vijfde finisht. [13][11]

Op 22 juni 2017 werd Lampaert de nieuwe Belgische kampioen tijdrijden. De twee voorgaande edities moest Yves Lampaert vrede nemen met het zilver. In Chimay kroonde de 26-jarige West-Vlaming van Quick-Step Floors zich voor het eerst tot Belgisch kampioen tijdrijden. Over 37,8 kilometer was hij zeventien seconden sneller dan titelverdediger Victor Campenaerts. Ben Hermans mocht als derde mee op het podium.[14][15]

Op 20 augustus 2017 wint Yves Lampaert de 2de etappe van de Vuelta, Nîmes (Frankrijk) – Gruissan (Frankrijk). De West-Vlaming van Quick-Step-Floors haalde het met een late uitval net voor zijn ploegmaat Matteo Trentin, voor wie hij volop in dienst had gereden en nam zo ook de rode leiderstrui over van BMC-renner Rohan Dennis. [16]

Op 28 maart 2018 heeft Yves Lampaert (Quick-Step Floors) een doorregende editie van Dwars door Vlaanderen voor de tweede maal gewonnen. Hij bleek de sterkste van een groep van vijf die net voor het Vossenhol in Tiegem de rest van de favorieten achter zich lieten. In een zware wedstrijd gingen heel veel renners onderuit, onder meer regerend Belgisch kampioen Oliver Naesen en Elia Viviani gaven op.[17][11]

Tijdens het Belgisch Kampioenschap wielrennen op de weg in Binche kwam Lampaert als eerste over de eindstreep. De wedstrijd werd verreden op 24 juni 2018. Philippe Gilbert eindigde als tweede, voor Jasper Stuyven. Quick-Step domineerde het BK. Honderd kilometer voor de streep pakte een groep van zeventien een voorsprong van twee minuten.  De grootste namen vooraan waren Victor Campenaerts (Lotto Soudal), Jasper De Buyst (Lotto Soudal), Dries Devenyns (Quick-Step Floors), Yves Lampaert (Quick-Step Floors), Nathan Van Hooydonck (BMC) en Louis Vervaeke (Sunweb). Vijftig kilometer voor de meet was het gat nog maar een halve minuut en bleven zes renners over aan kop: Campenaerts, De Buyst, Lampaert, Van Hooydonck, De Gendt en Backaert. Serge Pauwels en Edward Theuns gingen in de achtervolging, evenals Philippe Gilbert. De Waalse thuisrijder trok twee rondes voor het einde ten aanval en kwam bij de kopgroep. Een viertal met Tiesj Benoot, Pieter Serry, Jasper Stuyven en Sep Vanmarcke sloot ruim 25 kilometer voor de meet aan bij de voorsten. Op 3,5 kilometer van de streep wist Lampaert te weg te sluipen en soleerde hij naar de overwinning.[18][19][20][21]

In september 2018 reed Yves met zijn ploeg het WK ploegentijdrit in Innsbruck samen met de ploegmaats Niki Terpstra, Maximilian Schachmann, Kasper Asgreen en Bob Jungels.  Quick.Step kroonde zich voor vierde keer tot wereldkampioen in deze ploegentijdrit. [22][23][24]

Op 6 november 2018 kreeg hij door de krant Het Nieuwsblad de Flandrien van het jaar –Trofee op basis van zijn overwinningen in onder meer Dwars door Vlaanderen en het Belgisch Kampioenschap wielrennen.

2019-2021: Deceuninck-Quick-Step
[bewerken | brontekst bewerken]

In 2019 kwam Lampaert als derde over de meet in Parijs-Roubaix. Hij werd 5de in 2021.

Op 16 juni 2021 is Yves Lampaert voor de tweede maal Belgisch kampioen tijdrijden geworden.  In zijn thuishaven Ingelmunster klopte hij topfavoriet en huidig ploeggenoot Remco Evenepoel en zorgde zo voor feest in het dorp. Yves Lampaert (Deceuninck-Quick Step) werd de opvolger van Wout van Aert als Belgisch kampioen tijdrijden.[25]

2022: Quick-Step-Alpha Vinyl
[bewerken | brontekst bewerken]

Op 17 april 2022 neemt Yves deel aan Parijs-Roubaix.  Hij leek op weg naar een podiumplaats in, maar kwam stevig ten val na een botsing met een onvoorzichtige fan in de slotkilometers. Uiteindelijk kwam hij als 10e over de streep.  

Op 1 juli 2022 wint Yves Lampaert de proloog van de Ronde van Frankrijk in Kopenhagen. Zijn overwinning in de tijdrit levert hem de gele trui op. Voorafgaand werden onder meer Filippo Ganna, Wout van Aert en Stefan Küng getipt als favorieten. Lampaert komt met 5" voorsprong op Wout Van Aert en 7" seconden voor Tadej Pogacar over de meet. Na afloop was hij tijdens het interview zeer geëmotioneerd en sprak hij de woorden "I'm just a farmer's son from Belgium" uit. Na de Ronde van Frankrijk nam heel deel aan enkele Natourcriteria en won hij de individuele tijdrit tijdens het Natourcriterium in Roeselare.

Zijn prestaties in onder meer de Ronde van België en Ronde van Frankrijk zorgen ervoor dat het contract van Yves Lampaert bij ‘de Wolfpack’ verlengd werd met 3 jaar (tot 2025).[26][27]

2023-2025: Soudal-Quick-Step
[bewerken | brontekst bewerken]

Hoewel Yves Lampaert in 2023 geen wedstrijden won, behaalde hij wel enkele noemenswaardige resultaten: 3e plaats in de Renewi Tour, 4e plaats in de Baloise Belgium Tour, 4e plaats in het bergklassement van de Ronde van Hongarije en 3e plaats in de Classic Brugge – De Panne.

In 2024 werd hij onder andere winnaar van de eerste etappe in de Ronde van Zwitserland, een individuele tijdrit en werd hij 2e in Gullegem Koerse.

Privéleven

[bewerken | brontekst bewerken]

In 2023 is Yves gehuwd met zijn 2 jaar jongere vriendin Astrid Demeulemeester die hij 8 jaar eerder leerde kennen. Ze wonen al enige tijd samen in Hulste. Hun eerste zoontje Aloïs werd geboren in augustus 2021. Hij was net gestart in de Ronde van Denemarken, maar keerde na de eerste etappe in allerijl terug naar huis. “Ik heb me gehaast, maar uiteindelijk was ik toch een dikke 7 uur te laat", vertelde hij aan Radio 2 West-Vlaanderen. In april 2025 wordt Aloïs grote broer van een broertje of zusje.

Overwinningen

[bewerken | brontekst bewerken]
Lampaert als winnaar bij de finish van Dwars door Vlaanderen 2017.
2012 - 1 zege
Belgische kampioenstrui Belgisch kampioen tijdrijden, Beloften
2013 - 1 zege
2014 - 3 zeges
2015 - 2 zeges
2016 - 1 zege
2017 - 4 zeges
2018 - 3 zeges
2019 - 5 zeges
2020 - 1 zege
2021 - 2 zeges
2022 - 4 zeges
2024 - 1 zege

Totaal: 28 zeges (waarvan 16 individuele UCI-zeges)

Resultaten in voornaamste wedstrijden

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Ronde van
Italië 		Ronde van
Frankrijk 		Ronde van
Spanje
2013
2014
2015
2016 113e  
2017 136e (1) 
2018 80e  
2019 133e  
2020
2021
2022 120e (1) 
2023 104e  
2024 125e  
(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen
Jaar Milaan-San Remo Gent-Wevelgem Ronde van Vlaanderen Parijs-Roubaix Dwars door Vlaanderen Parijs-Tours Omloop Het Nieuwsblad WK op de weg Wereld­ranglijsten
2013 37e
2014 opgave 108e 27e
2015 24e 7e 17e 6e 99e (UWT)
2016 219e (UWT)
2017 49e 36e 82e Goud ↑ 7e 97e 83e (UWT)
2018 20e 29e 28e Goud ↑ 73e 36e 75e (UWT)
2019 66e 77e 17e Brons ↑ 8e 7e 32e 43e (UWR)
2020 7e 5e Zilver ↑ 21e (UWR)
2021 54e 14e 17e 5e 4e 56e 61e
2022 39e 30e 10e 27e 72e 48e
2023 20e 67e 41e 24e 71e 44e
2024 56e 18e 36e 131e 21e

Ploegen

[bewerken | brontekst bewerken]
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Yves_Lampaert&oldid=68840387"