Naar inhoud springen

Ronde van Italië voor vrouwen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Giro Donne)
Dit artikel gaat over de wielerwedstrijd voor de vrouwen. Zie Ronde van Italië voor de wielerwedstrijd voor de mannen of zie Giro Next Gen voor de wielerwedstrijd voor de beloftenmannen.
Vlag van Italië Ronde van Italië voor vrouwen
Lokale naam Giro Donne (1988-2012)
Giro Rosa (2013-2020)
Giro d'Italia Internazionale Femminile (2021)
Giro Donne (2022-2023)
Giro d'Italia Women (2024-)
Regio Italië
Periode juli
Organisator RCS Sport[1]
Classificatie
Discipline Weg
Internationale kalender UCI Women's World Tour
Categorie 2.Pro
Geschiedenis
Eerste editie 1988
Aantal edities 35 (2024)
Eerste winnaar Vlag van Italië Maria Canins
Laatste winnaar Vlag van Italië Elisa Longo Borghini
Laatste Ned. winnaar Annemiek van Vleuten (2023)
Meeste zeges Vlag van Italië Fabiana Luperini (5)
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

De Ronde van Italië voor vrouwen, Italiaans: Giro d'Italia Internazionale Femminile of kortweg Giro Donne, van 2013-2020 Giro Rosa) is een grote ronde in het wegwielrennen. De wedstrijd staat sinds 1988 op de kalender en kent per editie een sterk wisselend aantal etappes.

Geschiedenis

[bewerken | brontekst bewerken]

In de jaren 90 duurde de ronde vaak twaalf dagen en werd in de periode 1995–1998 vier keer op rij gewonnen door Fabiana Luperini die in 2008 nog een vijfde zege toevoegde. In de eerste jaren van de 21e eeuw bestond de Giro Donne meestal uit een proloog en negen etappes. In 2011 schreef Marianne Vos de ronde als eerste Nederlandse op haar naam, waarbij ze vijf van de tien etappes wist te winnen. De Britse favoriete Emma Pooley werd tweede. In 2012 won Vos de ronde opnieuw en wederom werd Pooley tweede. De derde keer dat Vos won, in 2014, domineerde haar ploeg Rabo-Liv de ronde: ze wonnen zes van de tien etappes, wonnen het jongeren- en puntenklassement en naast Vos op het podium stonden haar ploeggenotes Pauline Ferrand-Prévot en Anna van der Breggen. Deze laatste won een jaar later de Giro Rosa 2015, net als in 2017.

In december 2012 werd bekend dat organisator Epinike zich na drie jaar terugtrok.[2] In april 2013 werd evenwel een hertekende en tot acht ritten ingekorte ronde aangekondigd die in juli werd verreden onder de nieuwe naam Giro Rosa. Vanaf 2014 duurt de Giro weer tien dagen (proloog of ploegentijdrit en negen etappes), uitzondering was 2020 met negen etappes. Na wederom een organisatie wissel werd de ronde in 2021 verreden als de Giro d'Italia Internazionale Femminile en in 2022 kortweg als de Giro Donne.

Podia

[bewerken | brontekst bewerken]
Michela Fanini won in 1994
Parcours Giro Donne 2009
Vos na winst Giro Donne 2011
Parcours Giro Rosa 2015
Leiderstrui voor de leidster in het algemeen klassement tijdens de Giro Rosa 2020, gewonnen door de Nederlandse wielrenster Annemiek Van Vleuten van de Australische ploeg Mitchelton-Scott. (collectie KOERS. Museum van de Wielersport)
Jaar Eerste Tweede Derde
1988 Vlag van Italië Maria Canins Vlag van Australië Elizabeth Hepple Vlag van Duitsland Petra Rossner
1989 Vlag van Italië Roberta Bonanomi Vlag van Sovjet-Unie Aleksandra Koliaseva Vlag van Finland Tea Vikstedt-Nyman
1990 Vlag van Frankrijk Catherine Marsal Vlag van Italië Maria Canins Vlag van Australië Kathy Watt
1991–1992
wedstrijd niet gehouden
1993 Vlag van Slowakije Lenka Ilavská Vlag van Zwitserland Luzia Zberg Vlag van Italië Imelda Chiappa
1994 Vlag van Italië Michela Fanini Vlag van Australië Kathy Watt Vlag van Zwitserland Luzia Zberg
1995 Vlag van Italië Fabiana Luperini Vlag van Zwitserland Luzia Zberg Vlag van Italië Roberta Bonanomi
1996 Vlag van Italië Fabiana Luperini Vlag van Italië Alessandra Cappellotto Vlag van Italië Imelda Chiappa
1997 Vlag van Italië Fabiana Luperini Vlag van Canada Linda Jackson Vlag van Litouwen Edita Pučinskaitė
1998 Vlag van Italië Fabiana Luperini Vlag van Canada Linda Jackson Vlag van Zwitserland Barbara Heeb
1999 Vlag van Spanje Joane Somarriba Vlag van Rusland Svetlana Boebnenkova Vlag van San Marino Daniela Veronesi
2000 Vlag van Spanje Joane Somarriba Vlag van Italië Alessandra Cappellotto Vlag van Rusland Valentina Polkhanova
2001 Vlag van Zwitserland Nicole Brändli Vlag van Litouwen Diana Žiliūtė Vlag van Litouwen Edita Pučinskaitė
2002 Vlag van Rusland Svetlana Boebnenkova Vlag van Wit-Rusland Zinaida Stahoerskaja Vlag van Litouwen Diana Žiliūtė
2003 Vlag van Zwitserland Nicole Brändli Vlag van Litouwen Edita Pučinskaitė Vlag van Spanje Joane Somarriba
2004 Vlag van Verenigd Koninkrijk Nicole Cooke Vlag van Italië Fabiana Luperini Vlag van Zwitserland Priska Doppmann
2005 Vlag van Zwitserland Nicole Brändli Vlag van Spanje Joane Somarriba Vlag van Litouwen Edita Pučinskaitė
2006 Vlag van Litouwen Edita Pučinskaitė Vlag van Zwitserland Nicole Brändli Vlag van Zweden Susanne Ljungskog
2007 Vlag van Litouwen Edita Pučinskaitė Vlag van Zwitserland Nicole Brändli Vlag van Spanje María Isabel Moreno
2008 Vlag van Italië Fabiana Luperini Vlag van Verenigde Staten Amber Neben Vlag van Duitsland Claudia Häusler
2009 Vlag van Duitsland Claudia Häusler Vlag van Verenigde Staten Mara Abbott Vlag van Zwitserland Nicole Brändli
2010 Vlag van Verenigde Staten Mara Abbott Vlag van Duitsland Judith Arndt Vlag van Italië Tatiana Guderzo
2011 Vlag van Nederland Marianne Vos Vlag van Verenigd Koninkrijk Emma Pooley Vlag van Duitsland Judith Arndt
2012 Vlag van Nederland Marianne Vos Vlag van Verenigd Koninkrijk Emma Pooley Vlag van Verenigde Staten Evelyn Stevens
2013 Vlag van Verenigde Staten Mara Abbott Vlag van Italië Tatiana Guderzo Vlag van Duitsland Claudia Häusler
2014 Vlag van Nederland Marianne Vos Vlag van Frankrijk Pauline Ferrand-Prévot Vlag van Nederland Anna van der Breggen
2015 Vlag van Nederland Anna van der Breggen Vlag van Verenigde Staten Mara Abbott Vlag van Verenigde Staten Megan Guarnier
2016 Vlag van Verenigde Staten Megan Guarnier Vlag van Verenigde Staten Evelyn Stevens Vlag van Nederland Anna van der Breggen
2017 Vlag van Nederland Anna van der Breggen Vlag van Italië Elisa Longo Borghini Vlag van Nederland Annemiek van Vleuten
2018 Vlag van Nederland Annemiek van Vleuten Vlag van Zuid-Afrika Ashleigh Moolman-Pasio Vlag van Australië Amanda Spratt
2019 Vlag van Nederland Annemiek van Vleuten Vlag van Nederland Anna van der Breggen Vlag van Australië Amanda Spratt
2020 Vlag van Nederland Anna van der Breggen Vlag van Polen Katarzyna Niewiadoma Vlag van Italië Elisa Longo Borghini
2021 Vlag van Nederland Anna van der Breggen Vlag van Zuid-Afrika Ashleigh Moolman-Pasio Vlag van Nederland Demi Vollering
2022 Vlag van Nederland Annemiek van Vleuten Vlag van Italië Marta Cavalli Vlag van Spanje Mavi García
2023 Vlag van Nederland Annemiek van Vleuten Vlag van Frankrijk Juliette Labous Vlag van Italië Gaia Realini
2024 Vlag van Italië Elisa Longo Borghini Vlag van België Lotte Kopecky Vlag van Australië Neve Bradbury

Meervoudige winnaars

[bewerken | brontekst bewerken]
Overwinningen Renster Jaren
5 Vlag van Italië Fabiana Luperini 1995, 1996, 1997, 1998, 2008
4 Vlag van Nederland Anna van der Breggen 2015, 2017, 2020, 2021
Vlag van Nederland Annemiek van Vleuten 2018, 2019, 2022, 2023
3 Vlag van Zwitserland Nicole Brändli 2001, 2003, 2005
Vlag van Nederland Marianne Vos 2011, 2012, 2014
2 Vlag van Spanje Joane Somarriba 1999, 2000
Vlag van Litouwen Edita Pučinskaitė 2006, 2007
Vlag van Spanje Mara Abbott 2010, 2013

Overwinningen per land

[bewerken | brontekst bewerken]
Overwinningen Land
11 Vlag van Nederland Nederland
9 Vlag van Italië Italië
3 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten, Vlag van Zwitserland Zwitserland
2 Vlag van Litouwen Litouwen, Vlag van Spanje Spanje
1 Vlag van Duitsland Duitsland, Vlag van Frankrijk Frankrijk, Vlag van Rusland Rusland, Vlag van Slowakije Slowakije, Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ronde_van_Italië_voor_vrouwen&oldid=67854976"