Wilde kievitsbloem
| Wilde kievitsbloem | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||||
| Fritillaria meleagris L. (1753) | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Paarse en witte bloemen | |||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||
Wilde kievitsbloem op  Wikispecies
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
De wilde kievitsbloem (Fritillaria meleagris) is een bolgewas uit de leliefamilie (Liliaceae). De bloem heeft paars geblokte bloembladen. Soms zijn de bloembladen egaal crème-wit. De plant heeft een tere stengel met smalle bladen, die een aantal maanden na de bloei afsterft. De planten doen er acht jaren over om in bloei te komen. De zaden zijn relatief groot en verspreiden zich drijvend op het water. De plant is voor de verspreiding van de zaden dan ook afhankelijk van overstromingen en een hoge waterstand in de winter.
De botanische naam van de het geslacht, Fritillaria, is mogelijk afkomstig van fritillus, latijn voor dobbelbeker, vanwege de vierkante patronen op de bloembladeren. De Romeinse dobbelbeker had namelijk kleine ruitvormige openingen die lijken op het blokpatroon op de bloemen van de kievitsbloem.[1]
Voorkomen in Nederland[bewerken | brontekst bewerken]
De wilde kievitsbloem is een in het wild in Nederland zeer zeldzaam voorkomend bolgewas, maar komt ook voor als stinsenplant. De plant is ook te koop voor gebruik in tuinen. De belangrijkste natuurlijke groeiplaats van de wilde kievitsbloem is langs de oevers van de Overijsselse Vecht en het Zwarte Water bij Hasselt (Overijssel). Ongeveer tachtig procent van de Nederlandse wilde kievitsbloemen staat hier. Van oudsher kwam de kievitsbloem voor in gebieden met klei-op-veen en dan vooral de gebieden die 's winters onder water stonden. De plant kan slecht tegen veranderingen aan het grondwaterpeil en is op de meeste plaatsen al voor de Tweede Wereldoorlog uitgestorven. In de Wet natuurbescherming is de wilde kievitsbloem niet meer opgenomen.
Voorkomen in Europa[bewerken | brontekst bewerken]
De wilde kievitsbloem komt in geheel Midden-Europa voor.[2]
In België was de plant voor 122 jaar uitgestorven. De plant werd herondekt op het hooiland aan de Leie in april 2021.[3]
De wilde planten in Groot-Brittannië zijn mogelijk niet oorspronkelijk, maar nakomelingen van gecultiveerde planten.[4]
Tuinen[bewerken | brontekst bewerken]
Vanwege de mooie bloemen werd de kievitsbloem vaak uitgegraven en in tuinen gezet. Dat dit gebeurde is onder meer bekend uit de omgeving van Wouterswoude. Tegenwoordig is de kievitsbloem in de tuincentra verkrijgbaar, zowel in de witte als paarse variant. De plant is teer en moet met rust gelaten worden om goed aan te slaan en zich uit te breiden.
Een bekende verwant van de wilde kievitsbloem is de uit Azië afkomstige keizerskroon (Fritillaria imperialis).
Afbeeldingen[bewerken | brontekst bewerken]
.jpg)
Bronnen, noten en/of referenties
|
|
|
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Fritillaria meleagris op Wikimedia Commons. |
| Soorten van het geslacht Fritillaria |  |
|---|---|
|
... · F. dagana · F. imperialis (Keizerskroon) · F. meleagris (Kievitsbloem) · F. ruthenica · F. uva-vulpis · ... |