Naar inhoud springen

Óscar Pereiro

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Oscar Pereiro Sio)
Óscar Pereiro
Óscar Pereiro
Persoonlijke informatie
Volledige naam Óscar Pereiro Sio
Geboortedatum 3 augustus 1977
Geboorteplaats Vlag van Spanje Mos, (Pontevedra), Spanje
Lengte 177 cm
Gewicht 67 kg
Sportieve informatie
Huidige ploeg Gestopt
Discipline(s) Weg
Specialisatie(s) Klassementsrenner, klimmer, aanvaller
Ploegen
2000–2001
2002–2005
2006–2009
2010
Porta da Ravessa
Phonak
Caisse d'Epargne
Astana
Beste prestaties
Amstel Gold Race 25e (2005)
Luik-Bastenaken-Luik 20e (2005)
Ronde van Italië 11e (2002)
Ronde van Frankrijk 1e (2006)
1 etappezege
Ronde van Spanje 17e (2003)
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Óscar Pereiro Sio (Mos, 3 augustus 1977) is een voormalig Spaans voetballer en wielrenner.

Pereiro is vooral bekend als winnaar van de Ronde van Frankrijk in 2006, na de diskwalificatie van de Amerikaan Floyd Landis. Na onder contract te hebben gestaan bij Porta da Ravessa, Phonak en Caisse d'Epargne was hij als laatste actief voor Astana.

In december 2010 werd bekend dat Pereiro afscheid nam als wielrenner en gaat voetballen bij Coruxo FC in de Segunda División B.[1] Hij maakte 19 december 2010 zijn debuut bij de club.

Pereiro werd prof in 2000 bij een klein Portugees team, GS Porta da Ravessa. Hij won in 2001 de derde etappe van de GP Regiao Lisboa e Vale do Tejo, maar viel pas op toen hij twee jaar later naar Phonak overging. Hij won een etappe in de Catalaanse Week en werd elfde in de Ronde van Italië, zijn eerste grote ronde. Dat hij als klimmer en tijdrijder goed in etappekoersen kon meekomen bewees hij een jaar later: hij won een etappe in de Ronde van Zwitserland, waarin hij ook nog derde werd in het eindklassement. Bovendien werd hij tweede in de Ronde van Burgos en zeventiende in de Ronde van Spanje. Zijn stijgende lijn zette hij ook in 2004 voort, met een overwinning in de Alpenklassieker en een tiende plaats tijdens zijn debuut in de Ronde van Frankrijk.

Ook in 2005 waren er bloemen voor Pereiro, toen hij de proloog van de Ronde van Romandië won. Hij werd zevende in die ronde, nadat hij eerder al zesde in de Ronde van het Baskenland was geworden. In de Tour van dat jaar leek hij op weg de koninginnenrit te winnen, totdat hij in extremis werd verslagen door George Hincapie, die als ploegmaat van Lance Armstrong de vlucht had beschermd. Twee dagen later mocht Pereiro alsnog juichen toen hij in Pau de snelste van een kopgroep van vier was. In deze Ronde van Frankrijk werd hij daarnaast ook tot meest strijdlustigste renner uitgeroepen.

Óscar Pereiro in de gele trui tijdens de Ronde van Frankrijk 2006

In de Ronde van Frankrijk 2006 droeg hij de gele trui en eindigde hij op de tweede plaats in het eindklassement achter Floyd Landis. Na de etappes in de Pyreneeën stond Pereiro nog op bijna een half uur achterstand, een tijd die hij echter meer dan goed maakte in een vlakke etappe naar Montélimar, waarin hij mee zat in een ontsnapping. Hij nam daarbij het geel over van Landis. Vervolgens verloor Pereiro in de Alpen nauwelijks tijd op de andere klassementsrenners en stond hij op de voorlaatste dag, voorafgaand aan de tijdrit, zelfs nog op de eerste plaats. In de week na de Ronde werd duidelijk dat Floyd Landis bij een dopingcontrole positief getest had op het gebruik van synthetisch testosteron,[2] en werd uiteindelijk hiervoor in september 2007 in hoger beroep veroordeeld en als gevolg daarvan voor twee jaar geschorst. Daarop riep de UCI Pereiro uit tot winnaar van de Ronde van Frankrijk van 2006. De Société du Tour de France bevestigde dit kort daarna.

In januari 2007 werd bekend dat Pereiro na de veertiende en zestiende etappe van de Ronde positief bevonden was op het gebruik van salbutamol, een middel tegen astma. Pereiro had hiervoor echter wel een doktersattest en - dus - toestemming van de UCI, maar had verzaakt de Franse antidopingagentschap AFLD hiervan op de hoogte te stellen. Een dag later verstuurde Pereiro de documenten naar Frankrijk en hij werd uiteindelijk onschuldig verklaard. Het bleek om een misverstand te gaan.[3]

In de Ronde van Frankrijk van 2008 kon Pereiro dan ook aan de start verschijnen. Op 20 juli, tijdens de vijftiende etappe kwam hij echter ongelukkig ten val; met nog 89 kilometer te gaan botste de Spanjaard tijdens de afdaling van de Col d'Agnel tegen een vangrail, vlak voor een haarspeldbocht. Hij schoof door en kwam op een lager gelegen weg terecht, waardoor hij zijn opperarmbeen brak. Ter controle werd hij naar een nabijgelegen ziekenhuis in Cuneo gebracht, waarmee de Tour voor hem voorbij was. Pereiro, die meesterknecht was van Alejandro Valverde, stond op het moment van de val in de top 20 van het algemeen klassement.

Na zijn carrière als profwielrenner had Pereiro een korte carrière als profvoetballer. Hij tekende een contract bij Coruxo FC, uit Vigo, dat destijds uitkwam in de Segunda División B. Op 19 december 2010 maakte hij zijn debuut; hij speelde 24 minuten. Pereiro was een vleugelaanvaller. Later in het seizoen speelt hij nog een wedstrijd, en weet daarin twee keer te scoren. Hij zou uiteindelijk slechts één seizoen bij de club actief zijn en beëindigde daarna zijn voetbalcarrière.

Belangrijkste overwinningen

[bewerken | brontekst bewerken]
Seizoen Wereldbeker WK
Regenboogtrui
EK
Europese kampioenstrui
SK
Spaanse kampioenstrui
Overige Totaal aantal zeges
Beloften
1996-1997 Brons 0
1997-1998 Goud 1
Elite
1998-1999 Zilver 0

Wegwielrennen

[bewerken | brontekst bewerken]
1999
3e etappe Ronde van Portugal van de Toekomst
Eindklassement Ronde van Portugal van de Toekomst
2002
5e etappe Catalaanse Week
2003
6e etappe Ronde van Zwitserland
2004
Classique des Alpes
2005
16e etappe Ronde van Frankrijk
Proloog Ronde van Romandië
2006
Gele trui Eindklassement Ronde van Frankrijk*
2007
1e etappe Ronde van Catalonië (ploegentijdrit)
2009
2e etappe Ronde van de Middellandse Zee (ploegentijdrit)
* Na schorsing Floyd Landis wegens dopinggebruik.

Resultaten in voornaamste wedstrijden

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Ronde van
Italië
Ronde van
Frankrijk
Ronde van
Spanje
2002 11e   30e  
2003 17e  
2004 9e  
2005 8e (1)   25e  
2006  ↑   49e  
2007 9e   opgave  
2008 opgave  
2009 opgave  
2010
(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen
Jaar Milaan-San Remo Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Waalse Pijl WK op de weg Wereld­ranglijsten
2002
2003 52e 26e 12e 13e
2004 39e 26e 43e 47e
2005 48e 25e 20e 11e 50e 32e (UPT)
2006 27e (UPT)
2007 74e (UPT)
2008 102e 88e opgave
2009 55e opgave 89e 133e
2010 80e 95e
[bewerken | brontekst bewerken]
Commons heeft media­bestanden in de categorie Óscar Pereiro.
Voorganger:
geen
2005
Winnaar van de Ronde van Frankrijk
Vlag van Spanje Óscar Pereiro
2006
Opvolger:
Vlag van Spanje Alberto Contador
2007