Naar inhoud springen

Rally van Monte Carlo

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Rally van Monte-Carlo)
Rally van Monte Carlo
Rally van Monte Carlo
Algemene statistieken
Land Vlag van Monaco Monaco
Hoofdkwartier Gap (huidige)
Ondergrond Asfalt
Aantal edities 87
Rally in het WK 19732008, 2012–heden
Eerste editie 1911
Winnaar Vlag van Frankrijk Henri Rougier
Eerste editie in WK 1973
Winnaar Vlag van Frankrijk Jean-Claude Andruet
Laatste editie 2023
Winnaar Vlag van Frankrijk Sébastien Ogier
Meeste overwinningen Vlag van Frankrijk Sébastien Ogier (9)
Portaal  Portaalicoon   Autosport

De Rally van Monte Carlo, formeel bekend onder de naam Rallye Automobile de Monte-Carlo, is een rallyevenement dat gehouden wordt aan de Franse Rivièra in en rond het vorstendom Monaco. Sinds 2012 is de rally opnieuw de seizoensopener van het Wereldkampioenschap rally.

De rally werd voor het eerst verreden in 1911 en wordt jaarlijks georganiseerd door de Automobile club de Monaco, die ook de Grand Prix Formule 1 van Monaco organiseert.

De rally was in 1970, 1971 en 1972 onderdeel van het internationaal kampioenschap voor constructeurs. Tussen 1973 en 2008 was de wedstrijd een onderdeel van het wereldkampioenschap rally. Van 2009 tot en met 2011 was de rally een onderdeel van de Intercontinental Rally Challenge, maar de wedstrijd keerde in 2012 terug op de kalender van het WK rally.

Henri Rougier en de winnende Turcat-Méry, voorafgaand aan de inaugurele Rally van Monte Carlo
Polygoon-journaal over de Rally van Monte Carlo in 1949

De Rally van Monte Carlo is een van de oudste en beroemdste rally's ter wereld. De eerste editie vond plaats in 1911. Het oorspronkelijke idee kwam van Prins Albert I van Monaco, in de eerste plaats om hiermee de concurrentie aan te gaan met de rivaliserende badplaats Nice. Via een automobielrally, die doelbewust plaatsvond in januari om te laten zien dat het weer op dat moment ook mild kon zijn, werd er getracht meer publiek aan te trekken naar het kleine vorstendom. Daarnaast was het de bedoeling de laatste autotechniek uit te dagen met de zware omstandigheden die de rally met zich mee bracht.

Een overwinning zou zowel voor de rijder als voor het automerk veel publiciteit opleveren. De Sociéte des Bains de Mer financierde de eerste editie in 1911, waar slechts 23 deelnemers aan de start kwamen. Het jaar daarop was dit aantal al verviervoudigd, en de rally werd toen voor het eerst internationaal opgemerkt. In de periode tussen 1913 en 1923 - rond de Eerste Wereldoorlog - werd de rally niet georganiseerd en dat gold ook voor de Tweede Wereldoorlog. Sindsdien werd de rally jaarlijks verreden, met uitzondering van de jaren 1957 en 1974.

Diskwalificatie wegens koplampen

[bewerken | brontekst bewerken]
De Mini Cooper die midden jaren zestig triomfeerde in de rally

De meeste controversiële editie vond plaats in 1966, toen de Mini Coopers van Timo Mäkinen, Rauno Aaltonen en Paddy Hopkirk na een 1-2-3 finish gediskwalificeerd werden, omdat ze koplampen gebruikten die niet eerst ter keuring aan de organisatie waren voorgelegd. Ook de als vierde geplaatste Ford Cortina van Roger Clark viel dit lot ten deel, waardoor de als vijfde gefinishte Pauli Toivonen in een Citroën DS plots de overwinning in handen kreeg geschoven. De controverse die hierover ontstond, heeft in de jaren erna het krediet van de rally langdurig geschaad.

Openingswedstrijd van het WK

[bewerken | brontekst bewerken]

In 1970, 1971 en 1972 stond de rally op de kalender van het internationaal kampioenschap voor constructeurs. Toen dit kampioenschap opging in het nieuwe wereldkampioenschap rally dat voor het eerst in 1973 werd verreden, kreeg de Rally van Monte Carlo de eer om als openingswedstrijd te dienen, en werd daarmee dus de allereerste WK-rally. Het evenement bleef zo tot 2008 de traditionele seizoensopener van het WK.

Belangenstrijd

[bewerken | brontekst bewerken]

Een strijd om de commerciële rechten tussen de organisatie van de rally en de toenmalige promotor van het WK deed de langdurige relatie uiteindelijk breken. Het evenement maakt in 2009 de overstap naar de Intercontinental Rally Challenge; een kampioenschap dat in zekere zin gezien werd als een tegenhanger van het WK rally. Dit door de televisiezender Eurosport geïnitieerde kampioenschap wees Monte Carlo aan als seizoensopener. In 2010 werd er voor het eerst in de geschiedenis van de sport, live-televisieverslag gedaan van alle verreden klassementsproeven. Het honderdjarig bestaan van de rally in 2011 werd gevierd onder de vlag van het IRC, maar het evenement keerde in 2012 weer terug als openingsronde van het WK rally.

De Franse rallyrijder Sébastien Loeb is in het aantal overwinningen de recordhouder. In 2013 won hij de rally voor de zevende keer. Tommi Mäkinen, Walter Röhrl en Sandro Munari wonnen alle drie viermaal. Jean Trévoux won ook vier keer, maar hij werd daarbij één keer gedeeld eerste. Bij een van zijn overwinningen functioneerde hij als navigator.

Wedstrijdkarakteristieken

[bewerken | brontekst bewerken]
Nachtproeven en winterse omstandigheden kenmerken het evenement traditioneel

De rally wordt doorgaans in januari gehouden, waardoor er vaak in winterse omstandigheden wordt gereden. De rally wordt op asfaltwegen verreden over een parcours dat bedekt is met een afwisseling van sneeuw en soms zwart ijs. Gladheid is dan ook geregeld een struikelpunt voor de deelnemers. De wisselende ondergrond maakt het ook moeilijk een juiste bandenkeus te maken, want wat voordeel oplevert op het ene wegdek, kan nadelen hebben op het andere wegdek.

Col de Turini

[bewerken | brontekst bewerken]
De bekende haarspeldbochten tussen Moulinet en La Bollène-Vésubie

De rally telt ook veel traditionele klassementsproeven, zoals de proef van La Bollène-Vésubie naar Sospel, of vice versa, die verreden wordt over smalle bergweggetjes met een groot aantal haarspeldbochten. In deze route bereiken ze op het hoogste punt van de klassementsproef de top van het bijna 1900 meter hoge wintersportoord Col de Turini, waar zich ieder jaar een massa mensen verzamelt om de rijders voorbij te zien komen. Deze proef maakt ook deel uit van een ander kenmerk van de rally: de nachtproeven. In recente jaren ontbraken de nachtproeven een aantal keren, maar in de laatste paar edities is het nachtspektakel weer een onderdeel van de rally. Ook is het stratencircuit van Monaco een aantal keer gebruikt in de vorm van een showproef, voor het laatst in de editie van 2008.

Om het idee van uithoudingsvermogen te wekken, werd de rally in vroegere jaren gestart vanuit verschillende Europese steden. De eerste etappe bestond dan uit een verzamelrit naar Monte Carlo zonder tijdwaarneming, waarna de rally de dag na aankomst officieel van start ging. Deze vorm werd tot in de jaren negentig gehanteerd.

Sinds 1998 is deze traditie weer terug in de Rally van Monte Carlo, in de vorm van de Rallye Monte-Carlo Historique. Daaraan mogen uitsluitend auto's deelnemen van vóór het bouwjaar 1973. Deze rally start net zoals vroeger in diverse steden in Europa en eindigt in Monte Carlo. Maar de start vindt doorgaans een paar weken na de echte rally plaats.

In speelfilms

[bewerken | brontekst bewerken]

De Rally van Monte Carlo heeft een rol gespeeld in verscheidene films, zoals Monte Carlo or Bust: Those Daring Young Men in Their Jaunty Jalopies uit 1969, die geregisseerd werd door Ken Annakin (met onder meer Tony Curtis en Dudley Moore), en de film Herbie Goes to Monte Carlo uit 1977, van regisseur Vincent McEveety (met onder meer Dean Jones en Don Knotts). Beide films zijn losjes gebaseerd op het evenement.

Lijst van winnaars

[bewerken | brontekst bewerken]
Deelnemers aan de tweede editie van de rally in 1912
Een Nederlandse equipe deelnemend aan de rally in 1934
Louis Chiron - Ciro Basadonna,
Lancia Aurelia, 1954
Hannu Mikkola actief in de rally in 1986, de laatste onder Groep B reglementen
Voormalig winnaar Bruno Saby actief tijdens de 1989 editie van het evenement
Carlos Sainz door een haarspeldbocht tijdens de rally in 1999
Marcus Grönholm actief tijdens de 2004 editie van de rally
In 2008 reed Sébastien Loeb naar een record van vijf overwinningen toe
Bryan Bouffier op weg naar de overwinning in 2011
Petter Solberg actief tijdens de 2012 editie, toen de rally terugkeerde in het WK
Volkswagen heeft met Sébastien Ogier het evenement in recente jaren gedomineerd, hier afgebeeld in 2014
Editie Seizoen Rijder Navigator Auto
92 2024 Vlag van België Thierry Neuville Vlag van België Martijn Wydaeghe Hyundai i20 N Rally1 Hybrid
91 2023 Vlag van Frankrijk Sébastien Ogier Vlag van Frankrijk Vincent Landais Toyota GR Yaris Rally1
90 2022 Vlag van Frankrijk Sébastien Loeb Vlag van Frankrijk Isabelle Galmiche Ford Puma Rally1
89 2021 Vlag van Frankrijk Sébastien Ogier Vlag van Frankrijk Julien Ingrassia Toyota Yaris WRC
88 2020 Vlag van België Thierry Neuville Vlag van België Nicolas Gilsoul Hyundai i20 WRC
87 2019 Vlag van Frankrijk Sébastien Ogier Vlag van Frankrijk Julien Ingrassia Citroën C3 WRC
86 2018 Vlag van Frankrijk Sébastien Ogier Vlag van Frankrijk Julien Ingrassia Ford Fiesta WRC
85 2017 Vlag van Frankrijk Sébastien Ogier Vlag van Frankrijk Julien Ingrassia Ford Fiesta WRC
84 2016 Vlag van Frankrijk Sébastien Ogier Vlag van Frankrijk Julien Ingrassia Volkswagen Polo R WRC
83 2015 Vlag van Frankrijk Sébastien Ogier Vlag van Frankrijk Julien Ingrassia Volkswagen Polo R WRC
82 2014 Vlag van Frankrijk Sébastien Ogier Vlag van Frankrijk Julien Ingrassia Volkswagen Polo R WRC
81 2013 Vlag van Frankrijk Sébastien Loeb Vlag van Monaco Daniel Elena Citroën DS3 WRC
80 2012 Vlag van Frankrijk Sébastien Loeb Vlag van Monaco Daniel Elena Citroën DS3 WRC
79 2011 Vlag van Frankrijk Bryan Bouffier Vlag van Frankrijk Xavier Panseri Peugeot 207 S2000
78 2010 Vlag van Finland Mikko Hirvonen Vlag van Finland Jarmo Lehtinen Ford Fiesta S2000
77 2009 Vlag van Frankrijk Sébastien Ogier Vlag van Frankrijk Julien Ingrassia Peugeot 207 S2000
76 2008 Vlag van Frankrijk Sébastien Loeb Vlag van Monaco Daniel Elena Citroën C4 WRC
75 2007 Vlag van Frankrijk Sébastien Loeb Vlag van Monaco Daniel Elena Citroën C4 WRC
74 2006 Vlag van Finland Marcus Grönholm Vlag van Finland Timo Rautiainen Ford Focus RS WRC 06
73 2005 Vlag van Frankrijk Sébastien Loeb Vlag van Monaco Daniel Elena Citroën Xsara WRC
72 2004 Vlag van Frankrijk Sébastien Loeb Vlag van Monaco Daniel Elena Citroën Xsara WRC
71 2003 Vlag van Frankrijk Sébastien Loeb Vlag van Monaco Daniel Elena Citroën Xsara WRC
70 2002 Vlag van Finland Tommi Mäkinen Vlag van Finland Kaj Lindström Subaru Impreza WRC2001
69 2001 Vlag van Finland Tommi Mäkinen Vlag van Finland Risto Mannisenmäki Mitsubishi Lancer Evo 6.5
68 2000 Vlag van Finland Tommi Mäkinen Vlag van Finland Risto Mannisenmäki Mitsubishi Lancer Evo VI
67 1999 Vlag van Finland Tommi Mäkinen Vlag van Finland Risto Mannisenmäki Mitsubishi Lancer Evo VI
66 1998 Vlag van Spanje Carlos Sainz Vlag van Spanje Luís Moya Toyota Corolla WRC
65 1997 Vlag van Italië Piero Liatti Vlag van Italië Fabrizia Pons Subaru Impreza WRC97
64 1996 Vlag van Frankrijk Patrick Bernardini Vlag van Frankrijk Bernard Occelli Ford Escort RS Cosworth
63 1995 Vlag van Spanje Carlos Sainz Vlag van Spanje Luís Moya Subaru Impreza 555
62 1994 Vlag van Frankrijk François Delecour Vlag van Frankrijk Daniel Grataloup Ford Escort RS Cosworth
61 1993 Vlag van Frankrijk Didier Auriol Vlag van Frankrijk Bernard Occelli Toyota Celica Turbo 4WD
60 1992 Vlag van Frankrijk Didier Auriol Vlag van Frankrijk Bernard Occelli Lancia Delta HF Integrale
59 1991 Vlag van Spanje Carlos Sainz Vlag van Spanje Luís Moya Toyota Celica GT-Four
58 1990 Vlag van Frankrijk Didier Auriol Vlag van Frankrijk Bernard Occelli Lancia Delta Integrale 16V
57 1989 Vlag van Italië Miki Biasion Vlag van Italië Tiziano Siviero Lancia Delta Integrale
56 1988 Vlag van Frankrijk Bruno Saby Vlag van Frankrijk Jean-François Fauchille Lancia Delta HF 4WD
55 1987 Vlag van Italië Miki Biasion Vlag van Italië Tiziano Siviero Lancia Delta HF 4WD
54 1986 Vlag van Finland Henri Toivonen Vlag van Verenigde Staten Sergio Cresto Lancia Delta S4
53 1985 Vlag van Finland Ari Vatanen Vlag van Verenigd Koninkrijk Terry Harryman Peugeot 205 Turbo 16
52 1984 Vlag van Duitsland Walter Röhrl Vlag van Duitsland Christian Geistdörfer Audi quattro A2
51 1983 Vlag van Duitsland Walter Röhrl Vlag van Duitsland Christian Geistdörfer Lancia Rally 037
50 1982 Vlag van Duitsland Walter Röhrl Vlag van Duitsland Christian Geistdörfer Opel Ascona 400
49 1981 Vlag van Frankrijk Jean Ragnotti Vlag van Frankrijk Jean-Marc Andrié Renault 5 Turbo
48 1980 Vlag van Duitsland Walter Röhrl Vlag van Duitsland Christian Geistdörfer Fiat 131 Abarth
47 1979 Vlag van Frankrijk Bernard Darniche Vlag van Frankrijk Alain Mahé Lancia Stratos HF
46 1978 Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Nicolas Vlag van Frankrijk Vincent Laverne Porsche 911
45 1977 Vlag van Italië Sandro Munari Vlag van Italië Silvio Maiga Lancia Stratos HF
44 1976 Vlag van Italië Sandro Munari Vlag van Italië Silvio Maiga Lancia Stratos HF
43 1975 Vlag van Italië Sandro Munari Vlag van Italië Mario Mannucci Lancia Stratos HF
1974 Rally geannuleerd in verband met de oliecrisis.
42 1973 Vlag van Frankrijk Jean-Claude Andruet Vlag van Frankrijk 'Biche' Alpine-Renault A110 1800
41 1972 Vlag van Italië Sandro Munari Vlag van Italië Mario Mannucci Lancia Fulvia 1.6 Coupé HF
40 1971 Vlag van Zweden Ove Andersson Vlag van Verenigd Koninkrijk David Stone Alpine-Renault A110 1600
39 1970 Vlag van Zweden Björn Waldegård Vlag van Zweden Lars Helmér Porsche 911 S
38 1969 Vlag van Zweden Björn Waldegård Vlag van Zweden Lars Helmér Porsche 911 S
37 1968 Vlag van Verenigd Koninkrijk Vic Elford Vlag van Verenigd Koninkrijk David Stone Porsche 911 T
36 1967 Vlag van Finland Rauno Aaltonen Vlag van Verenigd Koninkrijk Henry Liddon BMC Mini Cooper S
35 1966 Vlag van Finland Pauli Toivonen Vlag van Finland Ensio Mikander Citroën DS 21
34 1965 Vlag van Finland Timo Mäkinen Vlag van Verenigd Koninkrijk Paul Easter Morris Mini Cooper S
33 1964 Vlag van Verenigd Koninkrijk Paddy Hopkirk Vlag van Verenigd Koninkrijk Henry Liddon Morris Mini Cooper S
32 1963 Vlag van Zweden Erik Carlsson Vlag van Zweden Gunnar Palm Saab 96
31 1962 Vlag van Zweden Erik Carlsson Vlag van Zweden Gunnar Häggbom Saab 96
30 1961 Vlag van Frankrijk Maurice Martin Vlag van Frankrijk Roger Bateau Panhard PL 17
29 1960 Vlag van Duitsland Walter Shock Vlag van Duitsland Rolf Moll Mercedes 220SE
28 1959 Vlag van Frankrijk Pierre Coltelloni Vlag van Frankrijk Pierre Alexandre Citroën ID 19
27 1958 Vlag van Frankrijk Guy Monraisse Vlag van Frankrijk Jacques Feret Renault Dauphine
1957 Rally geannuleerd in verband met de Suezcrisis.
26 1956 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ronnie Adams Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Biggar Jaguar Mk VII M
25 1955 Vlag van Noorwegen Per Malling Vlag van Noorwegen Gunnar Fadum Sunbeam-Talbot 90
24 1954 Vlag van Monaco Louis Chiron Vlag van Italië Ciro Basadonna Lancia Aurelia GT
23 1953 Vlag van Nederland Maus Gatsonides Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Worledge Ford Zephyr Six
22 1952 Vlag van Verenigd Koninkrijk Sidney Allard Vlag van Verenigd Koninkrijk Guy Warburton

Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Lush

Allard P2
21 1951 Vlag van Frankrijk Jean Trévoux Vlag van Frankrijk Roger Crovetto Delahaye 175 S
20 1950 Vlag van Frankrijk Marcel Becquart Vlag van Frankrijk Henri Secret Hotchkiss 686 GS
19 1949 Vlag van Frankrijk Jean Trévoux Vlag van Frankrijk Marcel Lesurque Hotchkiss 686 GS
1948
-
1940
Rally geannuleerd in verband met WO II.
18 1939 Vlag van Frankrijk Jean Trévoux

Vlag van Frankrijk Joseph Paul

Vlag van Frankrijk Marcel Lesurque

Vlag van Frankrijk M. Contet

Hotchkiss 686 GS Riviera

Delahaye 135 M

17 1938 Vlag van Nederland Gerard Bakker Schut Vlag van Nederland Karel Ton

Vlag van Nederland Klaas Barendregt

Ford V8
16 1937 Vlag van Frankrijk René Le Bègue Vlag van Frankrijk Julio Quinlin Delahaye 135 Speciale
15 1936 Vlag van Roemenië Johann Zamfirescu Vlag van Roemenië Peter Christea Ford V8
14 1935 Vlag van Frankrijk Christian Lahaye Vlag van Frankrijk R. Quatresous Renault Nervasport
13 1934 Vlag van Frankrijk Louis Gas Vlag van Frankrijk Jean Trévoux Hotchkiss AM 80S
12 1933 Vlag van Frankrijk Maurice Vaselle Hotchkiss AM 80S
11 1932 Vlag van Frankrijk Maurice Vaselle

Vlag van Frankrijk G. de Lavelette

Vlag van Frankrijk C. de Cortanze

Hotchkiss AM 2

Peugeot

10 1931 Vlag van Verenigd Koninkrijk Donald M. Healey Invicta
9 1930 Vlag van Frankrijk Hector Petit La Licorne
8 1929 Vlag van Nederland Dr. Sprenger van Eijk Vlag van Nederland Pieter Gons Graham-Paige
7 1928 Vlag van Frankrijk Jacques Bignan Fiat 509
6 1927 Vlag van Frankrijk André Lefèbvre Vlag van Frankrijk Despeaux Amilcar 1100
5 1926 Vlag van Verenigd Koninkrijk Victor A. Bruce Vlag van Verenigd Koninkrijk W. J. Brunell AC 2-Litre
4 1925 Vlag van Frankrijk François Repusseau Renault 40 CV
3 1924 Vlag van België Jacques Edouard Ledure Bignan Sport 11 CV
1923
-
1913
Rally geannuleerd in verband met WO I.
2 1912 Vlag van Frankrijk Jules Beutler Berliet 16 CV
1 1911 Vlag van Frankrijk Henri Rougier Turcat-Méry 25 HP
[bewerken | brontekst bewerken]
Commons heeft media­bestanden in de categorie Rallye Automobile Monte Carlo.