Wereldkampioenschap rally in 1987

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Wereldkampioenschap rally in 1987
Volgende: Seizoen 1988
Vorige: Seizoen 1986
De locaties van rally's in het seizoen 1987 in kaart
Seizoen in het wereldkampioenschap rally
Regio Mondiaal
Jaargang 15
Aantal rondes 13
Kampioen rijders Vlag van Finland Juha Kankkunen
Kampioen constructeurs Vlag van Italië Lancia
Portaal  Portaalicoon   Autosport

Het Wereldkampioenschap rally in 1987 was de vijftiende jaargang van het Wereldkampioenschap rally (internationaal het World Rally Championship), georganiseerd door de Fédération Internationale de l'Automobile (FIA).

Nieuwe reglementen[bewerken | brontekst bewerken]

Sportief:

  • Een nieuw kampioenschap werd opgezet voor Groep N rijders, met auto's die actief zijn in de productieklasse.
  • De complete afstand van rally's werd flink ingekort, en in sommige gevallen gehalveerd.
  • Groep B auto's waren niet meer gerechtigd punten te scoren.

Technisch:

  • Groep B en S auto's werden per ingang van 1 januari 1987 niet meer toegestaan deel te nemen aan een ronde uit het Wereldkampioenschap Rally. Enkel kleinere capaciteit Groep B auto's waren nog toegestaan tot deelname, maar konden geen punten scoren.

Kalender[bewerken | brontekst bewerken]

De kalender bestond wederom uit dertien evenementen. De Amerikaanse ronde werd verplaatst naar een zomerdatum.

Ronde Datum Rally Basis Ondergrond
1 17-22 januari Rally van Monte Carlo Vlag van Monaco Monte Carlo Asfalt en sneeuw
2 13-14 februari Rally van Zweden Vlag van Zweden Karlstad Gravel overdekt met sneeuw en ijs
3 11-14 maart Rally van Portugal Vlag van Portugal Estoril Asfalt en gravel
4 16-20 april Safari Rally Vlag van Kenia Nairobi Gravel
5 7-9 mei Rally van Corsica Vlag van Frankrijk Ajaccio Asfalt
6 31 mei-3 juni Rally van Griekenland Vlag van Griekenland Athene Gravel
7 26-27 juni Rally van de Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten Seattle Gravel
8 11-14 juli Rally van Nieuw-Zeeland Vlag van Nieuw-Zeeland Auckland Gravel
9 4-8 augustus Rally van Argentinië Vlag van Argentinië Buenos Aires Gravel
10 27-30 augustus Rally van Finland Vlag van Finland Jyväskylä Gravel
11 22-26 september Rally van Ivoorkust Vlag van Ivoorkust Abidjan Gravel
12 12-15 oktober Rally van San Remo Vlag van Italië San Remo Asfalt en gravel
13 22-25 november Rally van Groot-Brittannië Vlag van Verenigd Koninkrijk Chester Gravel

Teams en rijders[bewerken | brontekst bewerken]

Fabrieksinschrijvingen in 1987
Inschrijving Constructeur Auto Gr. Band Nr. Rijder Navigator Rondes
Vlag van Italië Martini Lancia Lancia Delta HF 4WD A P - Vlag van Finland Juha Kankkunen Vlag van Finland Juha Piironen 1-3, 6-7, 10, 13
- Vlag van Finland Markku Alén Vlag van Finland Ilkka Kivimäki 2-3, 6-7, 10, 12-13
- Vlag van Italië Miki Biasion Vlag van Italië Tiziano Siviero 1, 3, 5-7, 9, 12
- Vlag van Zweden Mikael Ericsson Vlag van Zweden Claes Billstam 2, 6-7, 12-13
Vlag van Duitsland Volkswagen Motorsport Volkswagen Golf GTI 16V A P - Vlag van Zweden Kenneth Eriksson Vlag van Duitsland Peter Diekmann 1-6, 8-9, 11, 13
- Vlag van Duitsland Erwin Weber Vlag van Duitsland Matthias Feltz 1, 3-4, 6, 9, 11
Vlag van Duitsland Audi Sport Audi 200 Quattro A M - Vlag van Finland Hannu Mikkola Vlag van Zweden Arne Hertz 4, 6, 10
- Vlag van Duitsland Walter Röhrl Vlag van Duitsland Christian Geistdörfer 1, 4, 6
Vlag van Verenigde Staten Ford Motor Co Ford Sierra XR 4x4
Sierra RS Cosworth
A M - Vlag van Zweden Stig Blomqvist Vlag van Zweden Bruno Berglund 1-2, 4-5, 8, 10, 13
- Vlag van Zweden Kalle Grundel Vlag van Verenigd Koninkrijk Terry Harryman 1-2, 5
- Vlag van Finland Ari Vatanen Vlag van Verenigd Koninkrijk Terry Harryman 10
Vlag van Japan Toyota Team Europe Toyota Supra 3.0i
Supra Turbo
A P - Vlag van Zweden Björn Waldegård Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Gallagher 4, 7, 11
- Vlag van Zweden Lars-Erik Torph Vlag van Zweden Benny Melander 4, 7, 11
Vlag van Frankrijk Renault Elf Philips / Renault Sport Elf Renault 11 Turbo A M - Vlag van Frankrijk Jean Ragnotti Vlag van Frankrijk Pierre Thimonier 1, 3, 5-6, 12
- Vlag van Frankrijk François Chatriot Vlag van Frankrijk Michel Périn 1, 3, 5-6, 12
Vlag van Japan Mazda Rally Team Europe Mazda 323 4WD A M - Vlag van Finland Timo Salonen Vlag van Finland Seppo Harjanne 1-3, 10
- Vlag van Zweden Ingvar Carlsson Vlag van Zweden Per Carlsson 1-3, 9-10

Notitie:

  • Volgorde is gebaseerd op de eindklassering van het afgelopen seizoen.

Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

Het seizoen 1987 zag de veel besproken Groep B klasse verdwijnen, en vervangen worden door de minder technisch ontwikkelde Groep A auto´s. Groep B werd na een serie van dodelijke ongevallen halverwege in 1986 door de FIA verboden tot deelname, een regel die van kracht ging in 1987. Groep B auto´s met een kleinere capaciteit mochten nog wel deelnemen, echter waren niet gerechtigd om punten te scoren. In 1987 vond er ook voor het eerst een apart kampioenschap plaats voor de Groep N productieklasse.

Het verdwijnen van de Groep B klasse betekende ook dat een aantal constructeurs niet meer terugkeerden in het WK. Het grootste voorbeeld daarvan was Peugeot - de regerend wereldkampioenen - die bekoeld het hoogste podium van de rallysport verlieten, om vervolgens hun Groep B project voort te zetten in Rally-Raid evenementen, waaronder de bekende Dakar Rally. Audi, die na het dodelijk ongeval van Henri Toivonen en Sergio Cresto in Corsica 1986 zich al terugtrokken uit het WK-Rally, keerde in 1987 nog wel terug met een nieuw model; de 200 Quattro, maar had daarmee niet de intentie zich te mengen in een kampioenschap en verlieten de sport na dat seizoen, om het vervolgens te gaan zoeken in andere disciplines binnen de autosport.

Markku Alén actief in de Lancia Delta, werd derde in het rijderskampioenschap

De teams van Lancia en Mazda bleken als beste te hebben ingespeeld op de nieuwe Groep A klasse. Mazda ondernam al een programma met een Groep A auto in 1986 en de 323 4WD bracht vroeg in het seizoen als succes met de overwinning van Timo Salonen in Zweden. De kwetsbare kant van de Mazda bleek ook al gauw aan het licht te komen. De 1600cc motor deed duidelijk onder voor de 2000cc motoren die menig concurrentie in gebruik nam en daarnaast was de techniek ook niet betrouwbaar genoeg. Lancia kende daarentegen geen enkel probleem met de betrouwbaarheid van hun auto. De Delta won dat jaar negen van de dertien WK-rally´s (waaronder een op naam kwam van privé-rijder Franz Wittmann). Het rijderskampioenschap werd daarom ook uitgevochten door Lancia-rijders; Markku Alén, Miki Biasion en regerend wereldkampioen Juha Kankkunen. De rijderstitel werd uiteindelijk in de laatste ronde beslist in het voordeel van Kankkunen, nadat de druk te groot werd op Alén en hij fouten begon te maken, waardoor Kankkunen won en zijn titel daarmee succesvol wist te verdedigen. Resterend individueel succes was er ook gedurende het seizoen. Audi limiteerde haar programma, maar wisten met Hannu Mikkola nog wel te winnen in de altijd slopende Safari Rally. Preperateur Prodrive ging in zee met BMW, die samen het M3-model tot een winnaar maakte tijdens de Rally van Corsica, met asfaltspecialist Bernard Béguin achter het stuur. De merken Volkswagen en Renault sleepten hun voordeel uit de komst van Groep A, en hun voorwielaangedreven modellen waren vaak outsiders voor een eindoverwinning. Volkswagen won uiteindelijk met Kenneth Eriksson in Ivoorkust. Het team van Ford werd min of meer de dupe door het verdwijnen van Groep B. Het merk besloot twee versies van het Sierra-model te gebruiken, een auto die eigenlijk zijn oorsprong kende op het circuit. De vierwielaangedreven Sierra XR 4x4 werd vroeg het seizoen vervangen door de Sierra RS Cosworth met achterwielaandrijving, die dit minpunt compenseerde met het aantal Pk's, dat feitelijk een stuk boven de toegestaande limiet lag. In combinatie met de vaardigheid en kennis van voormalig wereldkampioenen als Ari Vatanen en Stig Blomqvist wist het daarom nog tot podiumplaatsen te reiken. Toyota had geen andere keus dan terug te vallen op het Supra-model, waar het slechts een gelimiteerd programma mee af zou werken. Toyota was echter op de achtergrond al bezig met de ontwikkeling van een nieuw model, die uiteindelijk in de jaren erna een belangrijke concurrent zou worden van Lancia.

Het constructeurskampioenschap ging zonder grote verrassing naar Lancia, die hun dominantie vertaalde op het papier, door bijna het dubbele aan punten te scoren dan de als tweede geplaatste constructeur; Audi. Renault kwam verrassend sterk uit de bocht en eindigde als derde, maar besloten door een reglementswijziging voor 1988 niet meer terug te keren als fabrieksteam in het WK. Het inaugerele rijderskampioenschap in de productieklasse kwam op naam van de veelbelovende Alex Fiorio, in een Lancia Delta in Groep N uitvoering. Er was ook een apart kampioenschap voor rijders achter het stuur van tweewielaangedreven auto's, dat in dit geval op naam kwam van Volkswagen-rijder Kenneth Eriksson.

Agenda en resultaten[bewerken | brontekst bewerken]

Kleur Ondergrond
Grijs Asfalt
Bruin Gravel
Roze Asfalt / Gravel
Blauw Sneeuw / IJs
Ronde Rally Competitieve
afstand
Podium
Pos Rijder Auto Tijd
1 Vlag van Monaco 55ème Rallye Automobile de Monte-Carlo
(1722 januari 1987)
26 proeven
571,76 km
1 Vlag van Italië Miki Biasion Lancia Delta HF 4WD 07:39.50
2 Vlag van Finland Juha Kankkunen Lancia Delta HF 4WD 07:40.49
3 Vlag van Duitsland Walter Röhrl Audi 200 Quattro 07:44.00
2 Vlag van Zweden 37th International Swedish Rally
(1314 februari 1987)
26 proeven
400,39 km
1 Vlag van Finland Timo Salonen Mazda 323 4WD 04:11.00
2 Vlag van Zweden Mikael Ericsson Lancia Delta HF 4WD 04:11.23
3 Vlag van Finland Markku Alén Lancia Delta HF 4WD 04:12.46
3 Vlag van Portugal 21º Rallye de Portugal Vinho do Porto
(1114 maart 1987)
37 proeven
597,67 km
1 Vlag van Finland Markku Alén Lancia Delta HF 4WD 07:09.39
2 Vlag van Frankrijk Jean Ragnotti Renault 11 Turbo 07:12.32
3 Vlag van Zweden Kenneth Eriksson Volkswagen Golf GTI 16V 07:14.37
4 Vlag van Kenia 35th Marlboro Safari Rally
(1620 april 1987)
83 tijdcontroles
4011,3 km
1 Vlag van Finland Hannu Mikkola Audi 200 Quattro 03:39.44
2 Vlag van Duitsland Walter Röhrl Audi 200 Quattro 03:56.59
3 Vlag van Zweden Lars-Erik Torph Toyota Supra 3.0i 04:31.09
5 Vlag van Frankrijk 31ème Tour de Corse - Rallye de France
(79 mei 1987)
24 proeven
619,22 km
1 Vlag van Frankrijk Bernard Béguin BMW M3 07:22.30
2 Vlag van Frankrijk Yves Loubet Lancia Delta HF 4WD 07:24.38
3 Vlag van Italië Miki Biasion Lancia Delta HF 4WD 07:24.58
6 Vlag van Griekenland 34th Acropolis Rally
(31 mei3 juni 1987)
33 proeven
538,55 km
1 Vlag van Finland Markku Alén Lancia Delta HF 4WD 07:25.57
2 Vlag van Finland Juha Kankkunen Lancia Delta HF 4WD 07:26.45
3 Vlag van Finland Hannu Mikkola Audi 200 Quattro 07:31.21
7 Vlag van Verenigde Staten 22nd Olympus Rally
(2627 juni 1987)
42 proeven
540,11 km
1 Vlag van Finland Juha Kankkunen Lancia Delta HF 4WD 05:59.24
2 Vlag van Italië Miki Biasion Lancia Delta HF 4WD 05:59.36
3 Vlag van Finland Markku Alén Lancia Delta HF 4WD 06:00.06
8 Vlag van Nieuw-Zeeland 18th AWA Clarion Rally of New Zealand
(1114 juli 1987)
46 proeven
894 km
1 Vlag van Oostenrijk Franz Wittmann Lancia Delta HF 4WD 06:56.00
2 Vlag van Zweden Kenneth Eriksson Volkswagen Golf GTI 16V 06:56.47
3 Vlag van Nieuw-Zeeland Possum Bourne Subaru RX Turbo 07:04.25
9 Vlag van Argentinië 8º Marlboro Rally Argentina
(48 augustus 1987)
26 proeven
596,55 km
1 Vlag van Italië Miki Biasion Lancia Delta HF 4WD 07:10.27
2 Vlag van Argentinië Jorge Recalde Lancia Delta HF 4WD 07:11.28
3 Vlag van Duitsland Erwin Weber Volkswagen Golf GTI 16V 07:37.11
10 Vlag van Finland 37th 1000 Lakes Rally
(2730 augustus 1987)
52 proeven
494,44 km
1 Vlag van Finland Markku Alén Lancia Delta HF 4WD 05:12.22
2 Vlag van Finland Ari Vatanen Ford Sierra RS Cosworth 05:17.54
3 Vlag van Zweden Stig Blomqvist Ford Sierra RS Cosworth 05:18.51
11 Vlag van Ivoorkust 19ème Rallye Côte d'Ivoire
(2226 september 1987)
29 tijdcontroles
3831,49 km
1 Vlag van Finland Kenneth Eriksson Volkswagen Golf GTI 16V 48.57
2 Vlag van Kenia Shekhar Mehta Nissan 200SX 01:09.18
3 Vlag van Duitsland Erwin Weber Volkswagen Golf GTI 16V 02:05.56
12 Vlag van Italië 29º Rallye Sanremo
(1215 oktober 1987)
38 proeven
529,99 km
1 Vlag van Italië Miki Biasion Lancia Delta HF 4WD 06:09.19
2 Vlag van Frankrijk Bruno Saby Lancia Delta HF 4WD 06:14.30
3 Vlag van Frankrijk Jean Ragnotti Renault 11 Turbo 06:16.55
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk 34th Lombard RAC Rally
(2225 november 1987)
47 proeven
539 km
1 Vlag van Finland Juha Kankkunen Lancia Delta HF 4WD 05:26.36
2 Vlag van Zweden Stig Blomqvist Ford Sierra RS Cosworth 05:29.48
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jimmy McRae Ford Sierra RS Cosworth 05:30.16

Rangschikking[bewerken | brontekst bewerken]

Rijderskampioenschap[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Rijder MON
Vlag van Monaco
SWE
Vlag van Zweden
POR
Vlag van Portugal
KEN
Vlag van Kenia
FRA
Vlag van Frankrijk
GRE
Vlag van Griekenland
USA
Vlag van Verenigde Staten
NZL
Vlag van Nieuw-Zeeland
ARG
Vlag van Argentinië
FIN
Vlag van Finland
CIV
Vlag van Ivoorkust
ITA
Vlag van Italië
GBR
Vlag van Verenigd Koninkrijk
 Pts 
1 Vlag van Finland Juha Kankkunen 2 3 4 2 1 5 1 100
2 Vlag van Italië Miki Biasion 1 8 3 7 2 1 1 94
3 Vlag van Finland Markku Alén 5 1 1 3 1 NF 5 88
4 Vlag van Zweden Kenneth Eriksson 5 8 3 NF NF NF 2 4 1 9 70
5 Vlag van Frankrijk Jean Ragnotti 8 2 4 5 3 51
6 Vlag van Duitsland Erwin Weber 9 NF 4 6 3 3 44
7 Vlag van Zweden Stig Blomqvist DSQ 6 NF NF NF 3 2 33
8 Vlag van Finland Hannu Mikkola 1 3 NF 32
9 Vlag van Argentinië Jorge Recalde 10 4 7 2 30
10 Vlag van Zweden Mikael Ericsson 2 NF NF 8 4 28
11 Vlag van Duitsland Walter Röhrl 3 2 NF 27
12 Vlag van Zweden Per Eklund 12 7 5 9 4 DSQ 25
13 Vlag van Frankrijk François Chatriot 10 5 5 8 11 22
14 Vlag van Finland Timo Salonen NF 1 NF NF 20
= Vlag van Frankrijk Bernard Béguin 1 20
= Vlag van Oostenrijk Franz Wittmann 1 20
= Vlag van Zweden Ingvar Carlsson 4 4 NF NF NF 20
= Vlag van Kenia Shekhar Mehta NF NF 8 2 18
19 Vlag van Finland Ari Vatanen 10 2 16
= Vlag van Frankrijk Yves Loubet 2 15
21 Vlag van Frankrijk Didier Auriol 8 4 13
22 Vlag van Zweden Lars-Erik Torph 11 3 NF NF 12
= Vlag van Nieuw-Zeeland Possum Bourne 11 3 NF 12
= Vlag van Verenigd Koninkrijk Jimmy McRae NF 3 12
25 Vlag van Nieuw-Zeeland Rod Millen 4 10
= Vlag van Nieuw-Zeeland Tony Teesdale 4 10
= Vlag van Frankrijk Patrick Tauziac 4 10
= Vlag van Italië Paolo Alessandrini 5 9 10
= Vlag van Oostenrijk Rudi Stohl 7 7 9 NF 16 10
30 Vlag van Australië David Officer 5 8
= Vlag van Argentinië Gabriel Raies 5 8
= Vlag van Frankrijk Patrick Copetti 5 8
= Vlag van Italië Fabrizio Tabaton 5 8
34 Vlag van Spanje Carlos Sainz NF 7 8 7
35 Vlag van Verenigd Koninkrijk David Llewelin 17 6 6
= Vlag van Oostenrijk Georg Fischer 6 6
= Vlag van België Marc Duez 6 6
= Vlag van Zweden Björn Waldegård NF 6 NF 6
= Vlag van Nieuw-Zeeland Ken Adamson 6 6
= Vlag van Brazilië Paolo Lemos 6 6
= Vlag van Zweden Thorbjörn Edling NF 6 6
= Vlag van Frankrijk Adolphe Choteau 6 6
= Vlag van Frankrijk Guy Fréquelin NF 6 6
44 Vlag van Italië Alex Fiorio 16 20 13 20 11 12 7 4
= Vlag van Zweden Mats Jonsson 13 NF 7 4
= Vlag van Nieuw-Zeeland Stuart Weeber 7 4
= Vlag van Brazilië Jorge Fleck 7 4
= Vlag van Finland Sebastian Lindholm 7 4
= Vlag van Ivoorkust Martial Yacé 7 4
= Vlag van Kenia Mike Kirkland 8 10 NF 4
51 Vlag van Nieuw-Zeeland Simon Davies 8 3
= Vlag van Argentinië Jorge Bescham 8 3
= Vlag van Finland Tomi Palmqvist 8 3
= Vlag van Italië Alessandro Molino 8 3
= Vlag van Zweden Erik Johansson 10 9 3
56 Vlag van Zweden Bror Danielsson 9 2
= Vlag van Portugal Joaquim Santos 9 2
= Vlag van Finland Rauno Aaltonen 9 2
= Vlag van Frankrijk Alain Oreille NF 9 2
= Vlag van Japan Kouichi Hazu 9 2
= Vlag van Argentinië Ernesto Soto 9 2
= Vlag van Finland Fredrik Donner 9 2
= Vlag van Frankrijk Bertrand Balas 11 2
64 Vlag van Finland Timo Heinonen 16 10 1
= Vlag van Frankrijk Laurent Poggi 10 1
= Vlag van Nieuw-Zeeland Clive Smith 10 1
= Vlag van Nieuw-Zeeland Grant Goile 10 1
= Vlag van Chili Alejandro Schmauk 10 1
= Vlag van Ivoorkust Lambert Kouame 10 1
= Vlag van Oostenrijk Sepp Haider NF 10 NF 1
= Vlag van Zweden Roger Ericsson NF 10 1
Puntenverdeling in het rijderskampioenschap
Positie 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
Aantal punten 20 15 12 10 8 6 4 3 2 1

Constructeurskampioenschap[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Constructeur MON
Vlag van Monaco
SWE
Vlag van Zweden
POR
Vlag van Portugal
KEN
Vlag van Kenia
FRA
Vlag van Frankrijk
GRE
Vlag van Griekenland
USA
Vlag van Verenigde Staten
ARG
Vlag van Argentinië
FIN
Vlag van Finland
ITA
Vlag van Italië
GBR
Vlag van Verenigd Koninkrijk
 Pts 
1 Vlag van Italië Lancia 20 (17) 20 (17) 20 20 20 20 20 (20) 141
2 Vlag van Duitsland Audi 14 6 8 20 14 12 9 82
3 Vlag van Frankrijk Renault 8 17 12 10 10 14 71
4 Vlag van Duitsland Volkswagen 10 4 14 12 (1) 8 14 2 64
5 Vlag van Verenigde Staten Ford 8 2 6 17 12 17 62
6 Vlag van Japan Mazda 12 20 12 8 52
7 Vlag van Japan Toyota 14 8 22
8 Vlag van Duitsland BMW 20 20
9 Vlag van Duitsland Opel 2 8 6 16
10 Vlag van Japan Subaru 1 10 1 12
11 Vlag van Japan Nissan 4 1 4 9
12 Vlag van Italië Fiat 1 4 5
13 Vlag van Italië Alfa Romeo 1 1
Puntenverdeling in het constructeurskampioenschap
Positie 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
Aantal punten 20 17 14 12 10 8 6 4 2 1

Notitie:

  • De beste zeven resultaten werden gerekend voor het kampioenschap.

Productieklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Rijder MON
Vlag van Monaco
SWE
Vlag van Zweden
POR
Vlag van Portugal
KEN
Vlag van Kenia
FRA
Vlag van Frankrijk
GRE
Vlag van Griekenland
USA
Vlag van Verenigde Staten
NZL
Vlag van Nieuw-Zeeland
ARG
Vlag van Argentinië
FIN
Vlag van Finland
CIV
Vlag van Ivoorkust
ITA
Vlag van Italië
GBR
Vlag van Verenigd Koninkrijk
 Pts 
1 Vlag van Italië Alex Fiorio 10 10 13 11 13 13 70
2 Vlag van Zweden Ove Olofsson 7 10 17
3 Vlag van Frankrijk Bertrand Balas 13 13
= Vlag van Zweden Sören Nilsson 13 13
= Vlag van Frankrijk Claude Balesi 13 13
= Vlag van Griekenland Evangelos Gallo 13 13
= Vlag van Finland Fredrik Donner 13 13
= Vlag van Italië Franco Cunico 13 13
= Vlag van Verenigd Koninkrijk George Donaldson 13 13
10 Vlag van Italië Vittorio Caneva 10 10

2WD Challenge[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Rijder MON
Vlag van Monaco
SWE
Vlag van Zweden
POR
Vlag van Portugal
KEN
Vlag van Kenia
FRA
Vlag van Frankrijk
GRE
Vlag van Griekenland
USA
Vlag van Verenigde Staten
NZL
Vlag van Nieuw-Zeeland
ARG
Vlag van Argentinië
FIN
Vlag van Finland
CIV
Vlag van Ivoorkust
ITA
Vlag van Italië
GBR
Vlag van Verenigd Koninkrijk
 Pts 
1 Vlag van Zweden Kenneth Eriksson 8 3 12 15 10 20 2 70
2 Vlag van Frankrijk Jean Ragnotti 6 15 10 8 12 51
3 Vlag van Duitsland Erwin Weber 4 10 6 12 12 44
4 Vlag van Zweden Stig Blomqvist 12 15 27
5 Vlag van Frankrijk François Chatriot 3 8 8 3 22

Overzicht[bewerken | brontekst bewerken]

Statistieken en cijfers[bewerken | brontekst bewerken]

Rijders overwinningen Constructeurs overwinningen Klassementsproef overwinningen
Plaats Rijder Aantal Plaats Constructeur Aantal Plaats Rijder Aantal
1 Vlag van Finland Markku Alén 3 1 Vlag van Italië Lancia 9 1 Vlag van Finland Juha Kankkunen 90
= Vlag van Italië Miki Biasion 3 2 Vlag van Duitsland Audi 1 2 Vlag van Italië Miki Biasion 79
3 Vlag van Finland Juha Kankkunen 2 = Vlag van Duitsland BMW 1 3 Vlag van Finland Markku Alén 69
4 Vlag van Frankrijk Bernard Béguin 1 = Vlag van Japan Mazda 1 4 Vlag van Zweden Kenneth Eriksson 25
= Vlag van Zweden Kenneth Eriksson 1 = Vlag van Duitsland Volkswagen 1 = Vlag van Frankrijk Jean Ragnotti 25
= Vlag van Finland Hannu Mikkola 1
= Vlag van Finland Timo Salonen 1
= Vlag van Oostenrijk Franz Wittmann 1
Podium finish Finish in de punten Niet aan de finish
Plaats Rijder Aantal Plaats Rijder Aantal Plaats Rijder Aantal
1 Vlag van Italië Miki Biasion 5 uit 7 1 Vlag van Italië Miki Biasion 7 uit 7 1 Vlag van Zweden Martin Ericsson 5 uit 5
= Vlag van Finland Juha Kankkunen 5 uit 7 = Vlag van Finland Juha Kankkunen 7 uit 7 2 Vlag van Finland Mikael Sundström 3 uit 3
3 Vlag van Finland Markku Alén 4 uit 7 3 Vlag van Zweden Kenneth Eriksson 7 uit 10 3 Vlag van Zweden Kalle Grundel 3 uit 4
4 Vlag van Zweden Kenneth Eriksson 3 uit 10 4 Vlag van Finland Markku Alén 6 uit 7 = Vlag van Finland Timo Salonen 3 uit 4
5 Vlag van Zweden Stig Blomqvist 2 uit 6 = Vlag van Zweden Per Eklund 5 uit 6 5 Vlag van Zweden Ingvar Carlsson 3 uit 5

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]