Sophie Wilmès

Sophie Wilmès
Geboren	Elsene, 15 januari 1975
Land	België
Partij	MR
Federaal vicepremier
Aangetreden	1 oktober 2020
Einde termijn	15 juli 2022
Regering	De Croo
Voorganger	David Clarinval
Federaal minister van Buitenlandse Zaken, Europese Zaken en Buitenlandse Handel, belast met de Federale Culturele Instellingen
Aangetreden	1 oktober 2020
Einde termijn	15 juli 2022
Regering	De Croo
Voorganger	Philippe Goffin (Buitenlandse Zaken); Koen Geens (Europese Zaken); Pieter De Crem (Buitenlandse Handel); Zijzelf (Federale Culturele Instellingen)
Opvolger	Hadja Lahbib
Premier van België
Aangetreden	27 oktober 2019
Einde termijn	1 oktober 2020
Regering	Wilmès I; Wilmès II
Voorganger	Charles Michel
Opvolger	Alexander De Croo
Federaal minister van Wetenschapsbeleid en Begroting, belast met de Nationale Loterij
Aangetreden	22 september 2015
Einde termijn	27 oktober 2019
Regering	Michel I; Michel II
Voorganger	Hervé Jamar
Opvolger	David Clarinval
Portaal	België ; Politiek

Sophie Wilmès (Elsene, 15 januari 1975) is een Belgisch politica van de MR. Van 27 oktober 2019 tot 1 oktober 2020 was ze de eerste vrouwelijke premier van België.^[1] Sinds 1 oktober 2020 is ze vicepremier en minister van Buitenlandse Zaken en Buitenlandse Handel. Om familiale redenen legde ze op 21 april 2022 haar bevoegdheden als minister tijdelijk neer. Op 15 juli 2022 legde ze haar functie definitief neer.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Wilmès is een dochter van Philippe Wilmès, professor economie aan de UCL en aan het MIT, regent bij de Nationale Bank van België en PSC-vertegenwoordiger in diverse bestuursraden.^[2] Ook haar moeder was politiek actief en werkte onder meer op het kabinet van Mieke Offeciers-Van De Wiele.

Wilmès groeide op in Graven en ging in Brussel studeren aan het Institut des Hautes Études des Communications Sociales. Na haar studies vestigde ze zich in de hoofdstad en ging er als licentiate toegepaste communicatie aan de slag bij een reclamebureau. Vijf jaar later ging ze stage lopen bij de Europese Commissie als financieel beheerder en volgde avondlessen aan de Université Saint-Louis - Bruxelles om het bijhorende diploma voor die functie te bemachtigen.^[2] Van 2000 tot 2005 was ze gemeenteraadslid van Ukkel voor de liberale kartelpartij PRL-FDF-MCC, die in 2002 opging in de MR. Later verhuisde ze naar Sint-Genesius-Rode in de Brusselse Rand. Ze werkte als economisch en financieel adviseur voor een advocatenkantoor tot ze in 2007 eerste schepen van financiën van Sint-Genesius-Rode werd. Ze bleef schepen tot in 2015. In Rode, een faciliteitengemeente, komt ze onder meer op voor de Franstalige belangen. In Vlaams-Brabant was ze van 2012 tot 2014 provincieraadslid voor de Franstalige eenheidslijst Union des Francophones, waarvoor ze ook fractieleider werd. Ook werd ze in 2013 MR-voorzitter voor de Brusselse Rand.^[2]

Minister van Begroting[bewerken | brontekst bewerken]

Bij de federale verkiezingen van mei 2014 stond ze als eerste opvolger op de MR-lijst voor de Kamer van volksvertegenwoordigers in de kieskring Brussel. In oktober 2014 kwam ze in de Kamer als opvolger van MR-volksvertegenwoordiger Didier Reynders, die als minister toetrad tot de regering-Michel I. In 2015 volgde ze Hervé Jamar op als minister van Begroting belast met de Nationale Loterij.^[3] Na de val van de Regering-Michel I op 9 december 2018 en het vertrek van de N-VA-regeringsleden, kreeg ze eveneens de bevoegdheden Wetenschapsbeleid en Ambtenarenzaken.

Bij de federale verkiezingen van mei 2019 werd Wilmès opnieuw verkozen in de Kamer, vanop de tweede plaats van de MR-lijst in de kieskring Brussel. Ze bleef volksvertegenwoordigster tot aan de installatie van de regering-Wilmès II in maart 2020.

Premier van België[bewerken | brontekst bewerken]

Op 26 oktober 2019 werd besloten dat ze de opvolgster zou worden van Charles Michel als eerste minister van de federale regering in lopende zaken. Michel was eerder per 1 december dat jaar benoemd tot voorzitter van de Europese Raad en zou afstand doen van zijn premierschap. Daags nadien werd zij benoemd door koning Filip. Hiermee werd ze de eerste vrouwelijke premier van België.^[4]^[5] Nadat Didier Reynders op 30 november 2019 de regering verlaten had, kreeg ze eveneens de bevoegdheden Beliris en de Federale Culturele Instellingen.^[6]

Nadat koninklijk opdrachthouders Patrick Dewael en Sabine Laruelle er tijdens de aanslepende regeringsformatie van 2019-2020 op 15 maart 2020 in slaagden tien partijen volmachten te laten geven aan de regering om de coronacrisis aan te pakken, werd Wilmès een dag later tot formateur benoemd om haar minderheidsregering in lopende zaken om te vormen tot een volwaardige regering die zes maanden zou aanblijven.^[7] Nadat dit was gebeurd, legde ze op 17 maart 2020 voor de tweede keer de eed af als premier en werd dezelfde dag de regering-Wilmès II ingezworen.^[8]

Minister van Buitenlandse zaken, Europese Zaken en Buitenlandse Handel[bewerken | brontekst bewerken]

De regering-Wilmès II bleef in functie tot 1 oktober 2020, toen de regering-De Croo de eed aflegde. In deze regering werd ze vicepremier en minister van Buitenlandse Zaken, Europese Zaken en Buitenlandse Handel, belast met de Federale Culturele Instellingen.^[9]

Op 21 april 2022 legde Wilmès met onmiddellijke ingang haar functies in de regering tijdelijk neer, nadat bij haar man een agressieve hersentumor was vastgesteld en ze er voor haar gezin wilde zijn.^[10] Wilmès bleef formeel aan als vicepremier en minister van Buitenlandse Zaken, Buitenlandse Handel en Europese Zaken, zij het onbezoldigd, terwijl het beheer over haar bevoegdheden vanaf 22 april werden waargenomen door collega's in de regering. Premier Alexander De Croo nam haar taken op Buitenlandse en Europese Zaken over, minister van Landbouw David Clarinval werd belast met Buitenlandse Handel en haar verplichtingen als vicepremier voor de MR en staatssecretaris voor Digitalisering Mathieu Michel verving haar in de bevoegdheid Federale Culturele Instellingen.^[11] Op 15 juli 2022 legde ze haar functie definitief neer.^[12] Wilmès bleef wel politiek actief en nam haar zetel in de Kamer opnieuw in.^[13]

Uitslagen verkiezingen[bewerken | brontekst bewerken]

Verkiezing	Kieskring	Datum	Lijst	Plaats op lijst	Voorkeursstemmen	Uitslag	Partijuitslag binnen kieskring
Gemeenteraadsverkiezingen	Sint-Genesius-Rode	8 oktober 2006	IC-GB	2e plaats	802	2e titularis	63,94 %
Provincieraadsverkiezingen	Halle	8 oktober 2006	UF	23e plaats	1.077	5e opvolger	11,44 %
Gemeenteraadsverkiezingen	Sint-Genesius-Rode	14 oktober 2012	IC-GB	2e plaats	1.339	2e titularis	65,5 %
Provincieraadsverkiezingen	Halle	14 oktober 2012	UF	1e plaats	3.505	1e titularis	10,4 %
Federale parlementsverkiezingen	Brussel-Hoofdstad	25 mei 2014	MR	1e opvolger	4.314	1e opvolger	23,07 %
Gemeenteraadsverkiezingen	Sint-Genesius-Rode	14 oktober 2018	IC-GB	2e plaats	2.006	2e titularis	69,3 %
Provincieraadsverkiezingen	Halle-Vilvoorde	14 oktober 2018	UF	Lijstduwer-20e plaats	4.243	2e titularis	9,5 %
Federale parlementsverkiezingen	Brussel-Hoofdstad	26 mei 2019	MR	2e plaats	16.180	2e titularis	17,47 %

Eretekens[bewerken | brontekst bewerken]

2019: commandeur in de Leopoldsorde^[14]

Persoonlijk[bewerken | brontekst bewerken]

Wilmès is getrouwd en heeft drie dochters en een stiefzoon.^[2]^[15] Haar echtgenoot is algemeen directeur van reclamebedrijf Publiroute, waarvan hij minderheidsaandeelhouder is.

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Koning Filip heeft Sophie Wilmès (MR) benoemd tot eerste minister van België, VRT NWS, 27 oktober 2019.
↑ ^a ^b ^c ^d Hervé Jamar out, Sophie Wilmès in. De Standaard (21 september 2015). Geraadpleegd op 22 september 2015.
↑ Hervé Jamar verlaat Michel I om gouverneur van Luik te worden. Knack (21 september 2015). Geraadpleegd op 21 september 2015.
↑ Sophie Wilmès (MR) wordt nieuwe premier in lopende zaken: "Alles aan doen om de stabiliteit te verzekeren". VRT NWS (26 oktober 2019). Geraadpleegd op 26 oktober 2019.
↑ Sophie Wilmès wordt eerste vrouwelijke premier van België
↑ Philippe Goffin (MR) volgt Didier Reynders op als minister van Buitenlandse Zaken en Defensie, Het Laatste Nieuws, 30 november 2019.
↑ Regering-Wilmès maakt doorstart als minderheidsregering en krijgt van oppositiepartijen tijdelijke volmachten om coronacrisis aan te pakken, Het Laatste Nieuws, 15 maart 2020.
↑ Ministers houden afstand en een regeerverklaring van 10 minuten: alles wat u moet weten over de "coronaregering", VRT Nieuws, 17 maart 2020.
↑ Overzicht: wie is wie in regering-De Croo?, Knack, 1 oktober 2020.
↑ Sophie Wilmès (MR) stopt voorlopig als minister door ziekte man, premier De Croo neemt Buitenlandse Zaken over, VRT Nieuws, 21 april 2022.
↑ 21 april 2022 - Koninklijk Besluit - Regering - Wijziging, Belgisch Staatsblad, 22 april 2022.
↑ VRT NWS, Sophie Wilmès (MR) stopt definitief als minister van Buitenlandse Zaken door ziekte echtgenoot. vrtnws.be (14 juli 2022). Geraadpleegd op 14 juli 2022.
↑ Sophie Wilmès stapt uit de regering, Trends, 14 juli 2022.
↑ Koninklijk besluit van 23 juni 2019
↑ Ik had maar één levensplan: moeder worden, niet premier. Website Sophie Wilmès (2 november 2019). Gearchiveerd op 22 april 2022. Geraadpleegd op 22 april 2022.

Voorganger: Hervé Jamar	Minister van Begroting 2015-2019	Opvolger: David Clarinval
Voorganger: Zuhal Demir	Minister van Wetenschapsbeleid 2018-2019	Opvolger: David Clarinval
Voorganger: Sander Loones	Minister van Ambtenarenzaken 2018-2019	Opvolger: David Clarinval
Voorganger: Charles Michel	Premier van België 2019 - 2020	Opvolger: Alexander De Croo
Voorganger: Philippe Goffin	Minister van Buitenlandse Zaken 2020 - 2022	Opvolger: Hadja Lahbib
Voorganger: Pieter De Crem	Minister van Buitenlandse Handel 2020 - 2022	Opvolger: Hadja Lahbib

[1] Koning Filip heeft Sophie Wilmès (MR) benoemd tot eerste minister van België, VRT NWS, 27 oktober 2019.

[DS-2] Hervé Jamar out, Sophie Wilmès in. De Standaard (21 september 2015). Geraadpleegd op 22 september 2015.

[3] Hervé Jamar verlaat Michel I om gouverneur van Luik te worden. Knack (21 september 2015). Geraadpleegd op 21 september 2015.

[4] Sophie Wilmès (MR) wordt nieuwe premier in lopende zaken: "Alles aan doen om de stabiliteit te verzekeren". VRT NWS (26 oktober 2019). Geraadpleegd op 26 oktober 2019.

[5] Sophie Wilmès wordt eerste vrouwelijke premier van België

[6] Philippe Goffin (MR) volgt Didier Reynders op als minister van Buitenlandse Zaken en Defensie, Het Laatste Nieuws, 30 november 2019.

[7] Regering-Wilmès maakt doorstart als minderheidsregering en krijgt van oppositiepartijen tijdelijke volmachten om coronacrisis aan te pakken, Het Laatste Nieuws, 15 maart 2020.

[8] Ministers houden afstand en een regeerverklaring van 10 minuten: alles wat u moet weten over de "coronaregering", VRT Nieuws, 17 maart 2020.

[9] Overzicht: wie is wie in regering-De Croo?, Knack, 1 oktober 2020.

[10] Sophie Wilmès (MR) stopt voorlopig als minister door ziekte man, premier De Croo neemt Buitenlandse Zaken over, VRT Nieuws, 21 april 2022.

[11] 21 april 2022 - Koninklijk Besluit - Regering - Wijziging, Belgisch Staatsblad, 22 april 2022.

[12] VRT NWS, Sophie Wilmès (MR) stopt definitief als minister van Buitenlandse Zaken door ziekte echtgenoot. vrtnws.be (14 juli 2022). Geraadpleegd op 14 juli 2022.

[13] Sophie Wilmès stapt uit de regering, Trends, 14 juli 2022.

[14] Koninklijk besluit van 23 juni 2019

[15] Ik had maar één levensplan: moeder worden, niet premier. Website Sophie Wilmès (2 november 2019). Gearchiveerd op 22 april 2022. Geraadpleegd op 22 april 2022.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]