Foeke Booy

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Foeke Booy
Foeke Booy
Persoonlijke informatie
Volledige naam Foeke Booy
Geboortedatum 25 april 1962
Geboorteplaats Vlag van Nederland Leeuwarden, Nederland
Positie Aanvaller
Clubinformatie
Huidige club Gestopt in 1996
Jeugd
Vlag van Nederland VV Leeuwarden
Vlag van Nederland SC Cambuur
Senioren *
Seizoen Club W (G)
1980–1984
1984–1985
1985–1987
1987–1988
1988–1989
1989–1993
1993–1994
1994–1996
Vlag van Nederland SC Cambuur
Vlag van Nederland De Graafschap
Vlag van Nederland PEC Zwolle '82
Vlag van Nederland FC Groningen
Vlag van België KV Kortrijk
Vlag van België Club Brugge
Vlag van België KAA Gent
Vlag van Nederland FC Utrecht
72 (8)
34 (20)
67 (37)
29 (10)
31 (8)
117(49)
28 (11)
26 (4)
Getrainde teams
2000–2002
2002–2007
2007
2007–2009
2009–2012
2012–2013
2013–2015
2018-2023
2023-
Vlag van Nederland FC Utrecht (assistent)
Vlag van Nederland FC Utrecht
Vlag van Saoedi-Arabië Al-Nassr
Vlag van Nederland Sparta
Vlag van Nederland FC Utrecht (technisch dir.)
Vlag van België Cercle Brugge
Vlag van Nederland Go Ahead Eagles
Vlag van Nederland SC Cambuur (technisch dir.)
Vlag van Nederland Sparta (assistent)
Erelijst

1990

1991

1992


2003
2004
Als speler:
Belgisch landskampioenschap
Belgische Supercup
Beker van België
Belgische Supercup
Belgisch landskampioenschap
Belgische Supercup
Als trainer:
KNVB beker
KNVB beker
Johan Cruijff Schaal

* Bijgewerkt op 23 maart 2008
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Foeke Booy (Leeuwarden, 25 april 1962) is een Nederlands voormalig profvoetballer en huidig assistent trainer bij Sparta Rotterdam.

Loopbaan als speler[bewerken | brontekst bewerken]

Foeke Booy maakte begin jaren 80 zijn debuut voor SC Cambuur. De jonge aanvaller kwam meer dan 70 keer uit voor de club uit de eerste divisie. Nadien verkaste hij voor één seizoen naar reeksgenoot De Graafschap, met wie hij derde werd in het eindklassement. In 1986 tekende Booy bij PEC Zwolle '82. Reeds in zijn eerste seizoen wist de aanvaller met Pec Zwolle te promoveren naar de eredivisie. In het seizoen 1987/88 speelde hij voor FC Groningen.

Na acht seizoenen in Nederland verhuisde Booy naar België. De Fries belandde bij KV Kortrijk, waar op dat ogenblik Georges Leekens trainer was. Na het seizoen stapte Leekens over naar Club Brugge en nam hij Booy mee. De aanvaller werd bij Club Brugge een vaste waarde. Reeds in zijn eerste seizoen wist hij met Club Brugge het kampioenschap te veroveren. In 1991 voegde hij daar de beker aan toe en een jaar later een tweede titel. In 1992 werd hij ook derde in de topscorerslijst, na Josip Weber en Kjetil Rekdal. In 1993 maakte hij voor een jaar de overstap naar KAA Gent.

Zijn spelersloopbaan sloot hij af bij FC Utrecht. In het seizoen 1995/96 zorgde een zware knieblessure voor een voortijdig einde van zijn profcarrière.

Statistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen Club Competitie Wed. Goals
1980/81 Vlag van Nederland SC Cambuur Eerste divisie 10 1
1981/82 22 2
1982/83 10 2
1983/84 30 3
1984/85 Vlag van Nederland De Graafschap 34 20
1985/86 Vlag van Nederland PEC Zwolle '82 34 15
1986/87 Eredivisie 33 22
1987/88 Vlag van Nederland FC Groningen 29 10
1988/89 Vlag van België KV Kortrijk Eerste klasse 31 8
1989/90 Vlag van België Club Brugge 27 13
1990/91 33 12
1991/92 26 20
1992/93 25 4
1993/94 Vlag van België KAA Gent 28 11
1994/95 Vlag van Nederland FC Utrecht Eredivisie 25 4
1995/96 1 0
TOTAAL 398 147

Loopbaan als trainer[bewerken | brontekst bewerken]

Op 34-jarige leeftijd besloot hij zich op een toekomst als trainer te richten. Hij trainde achtereenvolgens de B-junioren en het tweede elftal van FC Utrecht voordat hij in 2000 assistent-trainer van Frans Adelaar werd. In 2002 volgde de voormalige aanvaller hem op als trainer en technisch directeur van de club.

Booy werd de meest succesvolle coach uit de geschiedenis van FC Utrecht. In zijn eerste jaar als trainer was het elftal lang in de strijd voor een plaats die recht gaf op Europees voetbal, maar kwam het met 47 punten net te kort. In het seizoen 2002-2003 won de club de Amstel Cup ten koste van Feyenoord, dat in eigen huis met 4-1 werd verslagen.

In zijn tweede jaar verdwenen enkele belangrijke namen uit de selectie, maar opnieuw won de club de Amstel Cup, en ditmaal waren 46 punten wel genoeg voor Europees voetbal. Vervolgens won Booy met Utrecht zijn derde en laatste prijs: Ajax werd in de Amsterdam ArenA met 4-2 verslagen in de strijd om de Johan Cruijff Schaal, de Nederlandse Supercup.

Medio juli 2007 tekende Foeke Booy een contract van één jaar bij de Saoedi-Arabische club Al-Nassr.[1] Hij kon in Saoedi-Arabië echter niet aarden: eind november 2007 was hij alweer weg bij zijn nieuwe werkgever. Op 24 december van dat jaar trad hij aan als hoofdtrainer bij Sparta. Hij volgde interim-coach Adri van Tiggelen op.[2]

In 2009 werd Foeke Booy technisch directeur van FC Utrecht. Booy haalde een aantal goed presterende spelers naar Utrecht zoals Ricky van Wolfswinkel, Dries Mertens en Kevin Strootman. In 2011 werden zowel Van Wolfswinkel, Mertens, Strootman en doelman Michel Vorm verkocht aan andere clubs. Booy mocht maar een deel van de transfersommen herinvesteren en het lukte hem niet snel om adequate vervangers te halen, waardoor de club een slechte voorbereiding kende en trainer Erwin Koeman na een paar weken al zijn contract inleverde. In mei 2012 werd Booy ontslagen nadat geldschieter Frans van Seumeren het vertrouwen in hem had opgezegd.[3]

Op 5 november 2012 werd bekend dat hij aan de slag ging als trainer bij Cercle Brugge.[4] Hij volgde er Bob Peeters op. Eind maart bereikte Booy met Cercle de finale van de Beker van België. Op 2 april 2013 werd hij echter alweer aan de kant gezet in een laatste poging om degradatie te voorkomen. Hij werd opgevolgd door Lorenzo Staelens, die de club wist te behoeden voor degradatie, maar de beker naar KRC Genk zag gaan.

Booy werd op 24 juni 2013 aangesteld als de trainer van het dan net gepromoveerde Go Ahead Eagles. Hij kreeg een contract voor een jaar met de mogelijkheid om er nog een jaar aan vast te plakken. Booy stelde samen met de club handhaving in de Eredivisie als doel. In deze opzet slaagde hij. Op 4 oktober 2014 won Go Ahead Eagles voor het eerst sinds 1 november 1992 in de competitie een wedstrijd bij FC Utrecht: 2-3. Op 8 maart 2015 werd bekend dat Booy aan het einde van het seizoen zou vertrekken bij Go Ahead.[5] Dit kwam hem op veel kritiek te staan van de supporters, die aangaven dat hij dan beter de club, die in de degradatiezone terecht was gekomen, direct kon verlaten. Nadat de ploeg op 21 maart thuis verloor van Vitesse, keerde het publiek zich tegen Booy en weerhield een groep supporters hem deel te nemen aan de persconferentie na afloop van de wedstrijd. Een dag later besloot het bestuur Booy op staande voet te ontslaan. De ploeg stond op dat moment op de 17e plaats van de eredivisie.[6]

Vanaf eind 2017 was Booy als technisch directeur werkzaam bij SC Cambuur.[7] Deze club promoveerde naar de eredivisie door het behalen van de eerste plaats in de eerste divisie in het seizoen 2020-2021 in 2021. In juli 2021 werd Booy getroffen door een herseninfarct. Tijdens zijn revalidatie nam financieel directeur Gerald van den Belt zijn taken van technisch directeur over.[8] Booy hervatte zijn taken na een succesvolle revalidatie. Na de degradatie van Cambuur in het seizoen 22/23 kreeg Booy te horen dat zijn contract bij de club niet verlengd zou worden.

Booy is het seizoen 23/24 ingegaan als assistent-trainer van Sparta Rotterdam.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Foeke Booy.
Voorganger:
Frans Adelaar
Trainer van FC Utrecht
2002–2007
Opvolger:
Willem van Hanegem
Voorganger:
Adri van Tiggelen
Trainer van Sparta
2007–2009
Opvolger:
Frans Adelaar
Voorganger:
Erik ten Hag
Trainer van Go Ahead Eagles
2013–2015
Opvolger:
Dennis Demmers (a.i.)