Ronde van Italië voor vrouwen
Giro Rosa | ||||
---|---|---|---|---|
Lokale naam | Giro d'Italia Internazionale Femminile Giro Donne (tot 2012) Giro Rosa (vanaf 2013) | |||
Regio | Italië | |||
Periode | juli | |||
Classificatie | ||||
Discipline | Weg | |||
Internationale kalender | UCI Women's World Tour | |||
Categorie | 2.WWT | |||
Geschiedenis | ||||
Eerste editie | 1988 | |||
Aantal edities | 28 (2017) | |||
Eerste winnaar | Maria Canins | |||
Laatste winnaar | Annemiek van Vleuten | |||
Laatste Ned. winnaar | Annemiek van Vleuten (2019) | |||
Meeste zeges | Fabiana Luperini (5) | |||
|
De Giro Rosa (de Ronde van Italië voor vrouwen, Italiaans: Giro d'Italia Internazionale Femminile of kortweg Giro Donne) is de enige grote ronde in de vrouwenwielersport, na het wegvallen van de Tour de France Féminin en de Tour de l'Aude. De wedstrijd staat sinds 1988 op de kalender en kent een sterk wisselend aantal etappes.
Geschiedenis
In de jaren 90 duurde de ronde vaak twaalf dagen en werd in de periode 1995–1998 vier keer op rij gewonnen door Fabiana Luperini die in 2008 nog een vijfde zege toevoegde. In de eerste jaren van de 21e eeuw bestond de Giro Donne meestal uit een proloog en negen etappes. In 2011 schreef Marianne Vos de ronde als eerste Nederlandse op haar naam, waarbij ze vijf van de tien etappes wist te winnen. De Britse favoriete Emma Pooley werd tweede. In 2012 won Vos de ronde opnieuw en wederom werd Pooley tweede. De derde keer dat Vos won, in 2014, domineerde haar ploeg Rabo-Liv de ronde: ze wonnen zes van de tien etappes, wonnen het jongeren- en puntenklassement en naast Vos op het podium stonden haar ploeggenotes Pauline Ferrand-Prévot en Anna van der Breggen. Deze laatste won een jaar later de Giro Rosa 2015, net als in 2017.
In december 2012 werd bekend dat organisator Epinike zich na drie jaar terugtrok.[1] In april 2013 werd evenwel een hertekende en tot acht ritten ingekorte ronde aangekondigd die in juli werd verreden onder de nieuwe naam Giro Rosa. Vanaf 2014 duurt de Giro Rosa weer tien dagen (proloog en negen etappes).
Podia
Meervoudige winnaars
Overwinningen | Renner | Land | Jaren |
---|---|---|---|
5 | Fabiana Luperini | Italië | 1995, 1996, 1997, 1998, 2008 |
3 | Nicole Brändli | Zwitserland | 2001, 2003, 2005 |
Marianne Vos | Nederland | 2011, 2012, 2014 | |
2 | Joane Somarriba | Spanje | 1999, 2000 |
Edita Pučinskaitė | Litouwen | 2006, 2007 | |
Mara Abbott | Verenigde Staten | 2010, 2013 | |
Anna van der Breggen | Nederland | 2015, 2017 | |
Annemiek van Vleuten | Nederland | 2018, 2019 |
Overwinningen per land
Overwinningen | Land |
---|---|
8 | Italië |
7 | Nederland |
3 | Verenigde Staten, Zwitserland |
2 | Litouwen, Spanje |
1 | Duitsland, Frankrijk, Rusland, Tsjechië, Verenigd Koninkrijk |
Externe link
Bronnen, noten en/of referenties
|