Joachim Frank

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Nobelprijswinnaar  Joachim Frank
Joachim Frank, 2017
Geboorteland Duitsland
Geboorteplaats Siegen (gemeente)
Nationaliteit Duitse
Amerikaanse
Nobelprijs Nobelprijs voor Scheikunde
Jaar 2017
Reden "Voor de ontwikkeling van de cryo-elektronenmicroscopie, waarmee in hoge resolutie de structuur bepaald kan worden van biomoleculen in oplossing."
Gedeeld met Jacques Dubochet
Richard Henderson
Voorganger(s) Ben Feringa
Jean-Pierre Sauvage
Fraser Stoddart
Opvolger(s) Frances Arnold
Gregory Winter
George P. Smith
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Joachim Frank (Siegen, 12 september 1940) is een Duits-Amerikaans biofysicus aan de Columbia University (New York). In 2017 ontving hij samen met Jacques Dubochet en Richard Henderson de Nobelprijs voor Scheikunde.[1] Hij heeft belangrijk onderzoek verricht naar de structuur en de functie van de ribosomen van bacteriën en eukaryoten.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Joachim Frank werd geboren in de Duitse stad Siegen. Na het behalen van een graad in de natuurkunde aan de Universiteit van Freiburg (1963)[2] en het behalen van de graad Diplom (graad vroeger gebruikt in het Duitse onderwijssysteem) onder Walter Rollwagens mentorschap aan de Ludwig Maximilians Universiteit van München met de thesis Untersuchung der Sekundärelektronen-Emissie von Gold am Schmelzpunkt (1967) behaalde hij zijn doctoraat aan de Technische Universiteit van München (1970). Laatstgenoemde behaalde hij met het proefschrift Untersuchungen von elektronenmikroskopischen Aufnahmen hoher Auflösung mit Bilddifferenz - und Rekonstruktionsverfahren en het onderzoek voerde hij uit bij Walter Hoppe van het Max Planck Instituut voor Biochemie.[3] Dit proefschrift behandelt het gebruik van digitale beeldverwerking en optische diffractie in de analyse van elektronenmicroscopische opnamen en de uitlijning van de afbeeldingen met behulp van de kruiscorrelatie.

Als "Harkness postdoctoral fellow" had hij de kans om twee jaar in de Verenigde Staten te studeren. Dit deed bij het Jet Propulsion Laboratory van het California Institute of Technology, het Donner Lab van de Universiteit van Californië, Berkeley en aan de Cornell University in Ithaca, New York.[4][5][6][7] In de herfst van 1972 keerde hij kort terug naar het Max Planck Instituut voor Biochemie in Martinsried waar hij aan de slag ging als onderzoeksassistent. Hij werkte aan een theorie die betrekking heeft op de samenhang van deeltjes in een elektronenmicroscoop.[8] In 1973 werd hij senior onderzoeksassistent bij het Cavendish Laboratorium van de Universiteit van Cambridge.

In 1975 kreeg hij een positie als senior onderzoeker bij het New York State Department of Health aangeboden.[9] In 1985 werd hij benoemd tot universitair hoofddocent aan de nieuw gevormde afdeling Biomedical Sciences van de State University of New York at Albany. Het jaar erop volgde zijn benoeming tot hoogleraar. In 1998 werd hij aangesteld als onderzoeker bij het Howard Hughes Medical Institute (HHMI). Vervolgens werd hij in 2003 docent bij Columbia University. Aldaar werd hij in 2008 benoemd tot hoogleraar in de biochemie, de moleculaire biofysica en de biologische wetenschappen.

Prijzen (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]

Publicaties (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]

Boeken
  • Frank, Joachim (2014), Found in Translation – Collection of Original Articles on Single-Particle Reconstruction and the Structural Basis of Protein Synthesis, Singapore: World Scientific Press
  • Frank, Joachim (2011), Molecular Machines in Biology: Workshop of the Cell, Cambridge: Cambridge University Press
  • Glaeser, Robert M.; Downing, Ken; Chiu, Wah; Frank, Joachim; DeRosier, David (2007), Electron Crystallography of Biological Macromolecules, Oxford: Oxford University Press
  • Frank, Joachim (2006), Electron Tomography (2nd ed.), New York: Springer
  • Frank, Joachim (2006), Three-Dimensional Electron Microscopy of Macromolecular Assemblies (2nd ed.), Oxford: Oxford University Press
Artikelen
  • Frank, Joachim (2015). "Generalized single-particle cryo-EM – a historical perspective". Microscopy. 65: 3–8.
  • Frank, Joachim; Gonzalez, Jr., Ruben L. (2010). "Structure and dynamics of a processive Brownian motor: the translating ribosome". Annu. Rev. Biochem. 79: 381–412.
  • Frank, Joachim; Spahn, Christian M.T (2010). "The ribosome and the mechanism of protein synthesis". Rep. Progr. Phys. 69: 1383–1417.
  • Frank, Joachim (2009). "Single-particle reconstruction of biological macromolecules in electron microscopy -- 30 years". Q. Rev. Biophys. 42: 139–158.

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]

  1. ↑ The Nobel Prize in Chemistry 2017. The Nobel Foundation (4 oktober 2017). Gearchiveerd op 17 november 2017. Geraadpleegd op 6 oktober 2017.
  2. ↑ Archief Universiteit Freiburg, Prüfungsausschuss für Diplom-Physiker B 11/593
  3. ↑ Pagina in de databank van de catalogus van de Deutsche Nationalbibliothek: DNB 482124628
  4. ↑ Mossman, 2007
  5. ↑ https://web.archive.org/web/20171009143354/https://www.ps.columbia.edu/research/profile/joachim-frank-phd
  6. ↑ Kaspar Mossman (2007). Profile of Joachim Frank. Proc Natl Acad Sci. 104 (50): 19668–19670. Gearchiveerd van origineel op 12 mei 2022.
  7. ↑ https://web.archive.org/web/20171009143354/http://franklab.cpmc.columbia.edu/franklab/wp-content/uploads/2016/09/Joachim-Frank-Long-CV-Sep-2016_complete1.pdf
  8. ↑ Frank, Joachim (1973). The envelope of electron microscopic transfer functions for partially coherent illumination. Optik 38: 519–539. .
  9. ↑ Mossman, Kaspar (2005). Profile of Joachim Frank. PNAS 104 (50): 19668–19670. DOI: 10.1073/pnas.0710323105. .
  10. ↑ Book of Members 1780–present (PDF, 878 kB) at American Academy of Arts and Sciences (amacad.org); Opgevraagd op 23 februari 2017. Gearchiveerd op 17 oktober 2016.
  11. ↑ Joachim Frank. nasonline.org (12 januari 2006). Geraadpleegd op 23 februari 2017.
  12. ↑ Joachim Frank. fi.edu (12 december 2014). Gearchiveerd op 14 februari 2017. Geraadpleegd op 23 februari 2017.
  13. ↑ The 16th Annual Wiley Prize in Biomedical Sciences Awarded for Pioneering Developments in Electron Microscopy. newsroom.wiley.com (22 februari 2017). Gearchiveerd op 4 oktober 2017. Geraadpleegd op 23 februari 2017. }
  14. ↑ "Nobel Prize in Chemistry Awarded for Cryo-Electron Microscopy", The New York Times, 4 oktober 2017. Gearchiveerd op 9 oktober 2017. Geraadpleegd op 4 oktober 2017.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Joachim_Frank&oldid=65256627"