Kees Rijvers

Kees Rijvers
Kees Rijvers (1982)
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Cornelis Bernardus Rijvers
Bijnaam	Trois Pommes
Geboortedatum	27 mei 1926
Geboorteplaats	Princenhage, Nederland
Positie	Middenvelder
Jeugd
Groen-Wit NAC Breda
Senioren *
Seizoen Club W 0(G) 1944–1950 1950–1953 1953–1955 1955–1957 1957–1960 1960–1962 1962–1963 NAC Breda Saint-Étienne Stade Français Saint-Étienne Feyenoord Saint-Étienne NAC Breda –00(–) 760(20) –00(–) 660(16) 920(36) 570(15) 1400(2)
Interlands **
1946–1960 Nederland 330(10)
Getrainde teams
1963–1964 1964–1966 1966–1972 1972–1980 1980–1981 1981–1984 1986–1989 1994 TSC Willem II (assistent) FC Twente PSV Beringen Nederland FC Twente (technisch directeur) PSV
* Bijgewerkt op 10 mrt 2008 23:28 (CET)
** Bijgewerkt op 10 mrt 2008 23:28 (CET)
Portaal    Voetbal

Cornelis Bernardus (Kees) Rijvers (Princenhage, 27 mei 1926) is een Nederlands voormalig voetballer, international, voetbaltrainer en bondscoach.

Loopbaan

Als voetballer

Rijvers, die als voetballer opgroeide bij de Bredase vereniging Groen-Wit, verwierf kort na de oorlog gedurende zes seizoenen faam als linksbinnen bij NAC, waarbij hij al meteen de status van international had bereikt. Hij werd vervolgens als een van de eerste Nederlandse voetballers professional, en wel in Frankrijk, bij AS Saint-Étienne. Valencia toonde belangstelling voor Rijvers, maar uitgerekend op dat moment werd hij getroffen door de bof. Rijvers adviseerde de Spanjaarden om Faas Wilkes aan te trekken, een advies dat opgevolgd werd. In 1953 was hij een van de spelers die namens de Nederlandse profs meededen in de Watersnoodwedstrijd in Parijs tegen het nationale elftal van Frankrijk. Rijvers kwam later nog uit voor Feyenoord en keerde daarna terug naar Frankrijk. Hij sloot zijn actieve loopbaan in 1963 af bij NAC. In april 1963 scoorde hij zijn laatste doelpunt in de Eredivisie in een uitwedstrijd tegen AFC Ajax. De wedstrijd werd met 3-1 door NAC gewonnen.

Rijvers speelde in totaal 33 wedstrijden voor het Nederlands voetbalelftal. Hij maakte zijn debuut op 3 oktober 1946 in een met 6-2 gewonnen uitwedstrijd tegen Luxemburg. Nadat in Nederland het betaald voetbal was ingevoerd (1954) konden de in het buitenland spelende profs ook weer naar Nederland terugkeren en weer voor het Nederlands elftal uitkomen. Samen met Abe Lenstra en Faas Wilkes vormde Rijvers in Oranje wat destijds het "Gouden Binnentrio werd genoemd. Van de tien interlands die zij samen speelden werd er slechts één verloren. Zijn laatste wedstrijd was op 7 maart 1960, toen hij in een uitwedstrijd tegen het Surinaamse elftal in de 58e minuut werd gewisseld voor Cees Groot. Nederland won uiteindelijk met 4-3.

Als trainer

FC Twente en PSV

Direct na het beëindigen van zijn voetballoopbaan tekende Rijvers een contract als trainer bij de amateurvereniging TSC uit Oosterhout. Vanaf 1964 was hij als assistent van trainer Jaap van der Leck in dienst van Willem II. In januari 1966 slaagde hij voor het trainersdiploma-A. Enkele maanden later werd bekend dat hij per 1 juni 1966 aangesteld werd als hoofdtrainer van FC Twente, waar hij Friedrich Donenfeld opvolgde. Rijvers bleef zes jaar bij Twente. Hij voerde een drastische verjonging door in het team. Zo liet hij de tieners Jan Jeuring, Theo Pahlplatz en René Notten debuteren en haalde hij talenten als Epi Drost, Kick van der Vall, Dick van Dijk en Piet Schrijvers naar Enschede. In seizoen 1968/69 streed FC Twente lang mee om het landskampioenschap en werd het uiteindelijk derde. Dit was het begin van een langdurige periode waarin FC Twente uitgroeide tot een stabiele subtopper in de Eredivisie en waarin het zich geregeld plaatste voor Europees voetbal.

Rijvers vertrok in 1972 naar PSV en werd bij Twente opgevolgd door zijn assistent Spitz Kohn. PSV leidde hij in 1975 naar het eerste landskampioenschap sinds 1963. Ook in de seizoenen 1975/76 en 1977/78 werd het team landskampioen. Daarnaast wonnen Rijvers en PSV in 1974 en 1976 de KNVB beker en werd in 1978 de UEFA Cup binnengesleept. In twee wedstrijden werd het Franse SC Bastia in de finale verslagen. Nadat de resultaten in seizoen 1979/80 tegenvielen, werd Rijvers in januari 1980 te kennen gegeven dat zijn contract aan het einde van het seizoen zou worden verbroken. PSV stond op dat moment vierde in de competitie en was in de UEFA Cup in de tweede ronde uitgeschakeld door AS Saint-Étienne. Na een nederlaag in de competitie tegen FC Utrecht, besloot Rijvers op 24 januari 1980 per direct op te stappen. Hij werd opgevolgd door zijn assistent Jan Reker.

Nederlands elftal

In mei 1980 tekende Rijvers een contract bij Beringen FC in België. Hij degradeerde met het team uit de Belgische eerste klasse. De degradatie werd later teruggedraaid nadat Beerschot, dat in een fraudeschandaal was verwikkeld, werd teruggezet. Rijvers had echter inmiddels de club verlaten en was coach van het Nederlands voetbalelftal geworden. In februari 1981 was hij door de Koninklijke Nederlandse Voetbalbond benaderd nadat zijn voorganger Jan Zwartkruis zijn functie had neergelegd, nadat na 2 nipte uit-nederlagen in de herfst van 1980 in de eerste 2 kwalificatieduels voor het WK Spanje 1982, de situatie uitzichtloos leek voor het Nederlands elftal. Officieel ging het contract in per 1 juli 1981, maar in de drie interlands die in de tussentijd werden gespeeld werd Rijvers door interim-trainer Rob Baan al nadrukkelijk betrokken bij het nationale elftal. Opmerkelijk was dat Rijvers zich direct inzette voor een terugkeer van de op dat moment 33-jarige Johan Cruijff. Nadat Cruijff was opgenomen in de selectie voor een wedstrijd tegen Frankrijk in maart 1981, bedankte hij echter op het laatste moment omdat hij vanwege zakelijke belangen niet in een shirt van KNVB-sponsor Adidas wilde spelen.

Hoewel Rijvers tussen maart 1981 en november 1981 vele oudgedienden terughaalde (Ruud Krol, John Rep; Willy van de Kerkhof, Jan Peters (AZ´67), Johan Neeskens, René van de Kerkhof en Piet Schrijvers), staat hij bekend als degene die Oranje drastisch verjongde vanaf september 1981 / februari 1982. Van het elftal dat in 1988 onder leiding van Rinus Michels Europees kampioen werd, liet Rijvers vanaf september 1981 negen spelers debuteren, te weten achtereenvolgens Wim Kieft, Frank Rijkaard, Ruud Gullit, Gerald Vanenburg, Jan Wouters, Ronald Koeman, Marco van Basten, Erwin Koeman en Adri van Tiggelen. Ook Edo Ophof debuteerde onder Rijvers, op 25 maart 1981 (Nederland-Frankrijk 1-0). Datzelfde deden Michel Valke, René van der Gijp, René Hofman en Peter van de Ven in 1982.

Onder Rijvers werd het WK van 1982 niet gehaald na een 2-0 uitnederlaag bij Frankrijk in het laatste kwalificatieduel (november 1981). Ook het EK in 1984 werd net niet gehaald, mede omdat Spanje met 12-1 won van Malta in december 1983, en zo Nederland nipt op doelsaldo voorbleef. Kees Rijvers was in zijn woonplaats Knegsel bij de buren "gaan kaarten". Met een eventuele plaatsing van de Spanjaarden had hij geen rekening meer gehouden. Enkele krantenkoppen de volgende dag: Rijvers: "Harde klap"; Muñoz (de Spaanse bondscoach in 1983): "Gerechtigheid". De grootste thuisoverwinning onder Rijvers werd behaald op 14 maart 1984 in het oefenduel Nederland-Denemarken (6-0), in dit duel debuteerde André Hoekstra. In oktober 1984 nam Rijvers zelf na een 1-2 thuisnederlaag tegen Hongarije ontslag, het eerste kwalificatieduel voor het Wereldkampioenschap voetbal 1986 in Mexico, waarvoor Nederland zich uiteindelijk wederom niet zou weten te kwalificeren. Een lobby van een groep trainers onder leiding van Leo Beenhakker van FC Volendam lag mede ten grondslag aan het vertrek van Rijvers. Rijvers sprak eind 1982 de hoop uit, dat het ooit tot een centrumspitsen-duo Kieft-van Basten zou komen bij Ajax, een 4-mans-voorhoede, met Vanenburg en Jesper Olsen op de vleugels rechts en links ("Dat zou uiteraard ook voor mij heel interessant zijn.").

Latere carrière

In 1986 keerde Rijvers terug bij FC Twente als technisch directeur met hoofdtrainer Theo Vonk onder zich, en drie jaar later werd hij technisch coördinator bij PSV. In oktober 1994 werd hij, tot zijn eigen ongenoegen, drie maanden interim-coach van PSV, omdat Aad de Mos op staande voet was ontslagen en er op dat moment geen andere vervanger was met een volledig trainersdiploma. De enige twee mensen met het A-diploma op zak die toen bij PSV werkten waren de toen al 74-jarige scout Rinus Gosens en Rijvers. Rijvers zette het elftal weer op de rails en werkte zijn opvolger Dick Advocaat, hoewel hij zelf Huub Stevens wilde, in.

Eerbetoon

• In 2004 kreeg Rijvers de oeuvreprijs voor zijn hele trainersloopbaan uit handen van Rinus Michels. Rijvers was de eerste persoon ooit die deze prijs kreeg. Sinds het overlijden van Michels in maart 2005, reikt Rijvers deze prijs zelf uit, in 2008 bijvoorbeeld aan Wiel Coerver. Rijvers was voor PSV actief als scout in Frankrijk.

• In 2019 werd Rijvers benoemd tot erelid van FC Twente.

• Vier jaar later, in 2023, werd hij (op 96-jarige leeftijd) benoemd tot bondsridder van de KNVB, vanwege zijn brede verdiensten voor het Nederlands voetbal.

Privéleven

Kees Rijvers is sinds 1949 getrouwd en is vader van zes dochters, waarvan de oudste in 2008 overleed. Een tweede dochter overleed in 2022. Ten tijde van zijn trainerschap bij FC Twente en PSV was hij woonachtig in respectievelijk het Twentse Oldenzaal en het Brabantse Knegsel. In 1991 vestigde hij zich met zijn echtgenote op het eiland Île d'Oléron aan de westkust van Frankrijk. In 2013 keerde hij terug naar Nederland en Breda.

Biografie

In mei 2016 verscheen de biografie Prof, over het leven van Kees Rijvers. Rijvers' kleindochter Antje Veld, in het dagelijks leven freelance journaliste, schreef dit boek en interviewde behalve haar opa ook vele oud-spelers met wie Rijvers tijdens zijn loopbaan werkte.

Erelijst

Als speler

Competitie
	Aantal	Jaren
NAC
Eerste klasse	1x	1945/46
Saint-Étienne
Division 1	1x	1956/57
Coupe de France	1x	1961/62

Als trainer

Competitie
	Aantal	Jaren
PSV
Continentaal
UEFA Cup	1x	1977/78
Nationaal
Eredivisie	3x	1974/75, 1975/76, 1977/78
KNVB beker	2x	1973/74, 1975/76

Individueel als trainer

Prijs
	Aantal	Jaren
Individueel
Rinus Michels Award	1x	2004
Erelid van FC Twente	1x	Oktober 2019

Trivia

Sinds 14 oktober 2018 is Rijvers, door het overlijden van Germ Hofma, de oudste nog levende oud-international van Oranje. Rijvers is sinds het overlijden van de Spanjaard Marcelino Campanal in 2020 de laatste nog in leven zijnde voetballer die in de allereerste Ballon d'Or verkiezing van 1956 minstens één stem kreeg. Tevens is Rijvers sinds het overlijden van Raymond Kopa in 2017 de laatst overlevende deelnemer aan de Watersnoodwedstrijd.

Als trainer staat Rijvers op de tweede plaats wanneer het aankomt op gewonnen wedstrijden in de eredivisie. Alleen Bert Jacobs boekte als coach meer zeges, maar Jacobs coachte ook veel meer duels in de hoogste klasse van het Nederlandse betaalde voetbal.

Zie ook

• Lijst van spelers van Feyenoord
• Lijst van spelers van NAC Breda
• Lijst van spelers van AS Saint-Étienne
• Lijst van trainers van PSV
• Lijst van spelers van het Nederlands voetbalelftal

Publicaties

• Antje Veld: Prof. De biografie van Kees Rijvers. Amsterdam, Thomas Rap, 2016. ISBN 978-94-0040492-2
• Maas, Rinie, Giftum Kèès! 75 jaar Groen-Wit en driekwart eeuw dorpsleven in Princenhage. Breda: Jubileumcommissie Groen-Wit, 2007, p. 20-23, 36-39.
• Leo Pagano: Vier pioniers van ons profvoetbal. [Over Kees Rijvers, Faas Wilkes, Arie de Vroet en Bertus de Harder]. Naarden, Arena, 1954

Externe link

• Statistieken van Kees Rijvers

Referenties

Mediabestanden

Zie de categorie Kees Rijvers van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

Voorganger: Friedrich Donenfeld	Coach van FC Twente 1966 - 1972	Opvolger: Spitz Kohn
Voorganger: Kurt Linder	Coach van PSV 1972 - 1980	Opvolger: Jan Reker
Voorganger: Jan Zwartkruis / Rob Baan (interim)	Bondscoach van het Nederlands elftal 1981 - 1984	Opvolger: Rinus Michels
Voorganger: Fritz Korbach	Coach van FC Twente 1986 - 1987	Opvolger: Theo Vonk
Voorganger: Aad de Mos	Coach van PSV 1994 (ad interim)	Opvolger: Dick Advocaat

· ·

Lid van Nederlands olympisch voetbalelftal

Olympische Zomerspelen 1948

Bram Appel · Louis Biesbrouck · Jeu van Bun · Mick Clavan · Guus Dräger · Jan Everse · Piet Kraak · Kees Krijgh · Wim Landman · Abe Lenstra · Kees Rijvers · André Roosenburg · Rinus Schaap · Henk Schijvenaar · Joop Stoffelen · Rinus Terlouw · Cock van der Tuijn · Arie de Vroet · Faas Wilkes · Coach: Jesse Carver