Michael Laudrup

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Dennis1989 (overleg | bijdragen) op 12 apr 2020 om 18:27.
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Michael Laudrup
Michael Laudrup in 2016
Persoonlijke informatie
Geboortedatum 15 juni 1964
Geboorteplaats Frederiksberg, Vlag van Denemarken Denemarken
Lengte 183 cm
Positie Aanvallende middenvelder
Clubinformatie
Huidige club Gestopt in 1998
Jeugd
1971–1973
1973–1976
1977–1981
Vlag van Denemarken Vanløse
Vlag van Denemarken Brøndby
Vlag van Denemarken KB
Senioren
Seizoen Club W (G)
1981–1982
1982–1983
1983–1989
1983–1985
1989–1994
1994–1996
1996–1997
1997–1998
Totaal
Vlag van Denemarken KB
Vlag van Denemarken Brøndby
Vlag van Italië Juventus
Vlag van Italië Lazio
Vlag van Spanje FC Barcelona
Vlag van Spanje Real Madrid
Vlag van Japan Vissel Kobe
Vlag van Nederland Ajax
14 (3)
38 (24)
102 (16)
60 (9)
167 (49)
62 (12)
15 (6)
21 (11)
479 (130)
Interlands
1982–1998 Vlag van Denemarken Denemarken 104 (37)
Getrainde teams
2000–2002
2002–2006
2007–2008
2008–2009
2010–2011
2012–2014
2014–2015
2016–2018
Vlag van Denemarken Denemarken (assistent)
Vlag van Denemarken Brøndby
Vlag van Spanje Getafe
Vlag van Rusland Spartak Moskou
Vlag van Spanje RCD Mallorca
Vlag van Wales Swansea City
Vlag van Qatar Lekhwiya
Vlag van Qatar Al-Rayyan
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Michael Laudrup (Frederiksberg, 15 juni 1964) is een Deens voetbalcoach en voormalig voetballer. Hij was in de jaren '80 en jaren '90 van de twintigste eeuw profvoetballer bij onder andere Juventus, FC Barcelona, Real Madrid en Ajax. Laudrup werd twee keer verkozen tot Deens voetballer van het jaar. Michael is de broer van Brian Laudrup.

Loopbaan als speler

Laudrup begon met BK Kopenhagen en daar bleek Laudrup al over buitengewoon veel talent te beschikken. Vervolgens kwam hij in 1982 bij de Deense topclub Brøndby terecht. Op zijn achttiende verjaardag, op 15 juni 1982 in de vriendschappelijke wedstrijd tegen Noorwegen (2-1) in Oslo, maakte hij zijn debuut voor het Deens voetbalelftal[1] onder leiding van de Duitse bondscoach Sepp Piontek, net als Henrik Jensen (IF København), Jan Mølby (Kolding IF), Kim Ziegler (Aarhus GF) en Morten Donnerup (Aarhus GF). Laudrup was daarmee de op één na jongste debutant ooit voor Denemarken[2]. Harald Nielsen was in 1959 de jongste debutant ooit, met 17 jaar en 322 dagen.

Laudrup scoorde meteen in zijn eerste interland. Hij bepaalde de eindstand op 2-1. Later zouden nog 103 interlands en 36 goals volgen. In zijn eerste seizoen op het hoogste niveau werd Laudrup meteen verkozen tot Deens voetballer van het jaar.

Er kwamen talloze aanbiedingen vanuit het buitenland, waaronder van Ajax in de zomer van 1983. Laudrup besloot te kiezen voor Juventus, dat hem echter eerst twee seizoenen verhuurde aan Lazio Roma. Laudrup keerde in 1985 terug bij Juventus, waar hij vervolgens de wereldbeker voor clubteams en de landstitel won. Tijdens het Wereldkampioenschap voetbal van 1986 groeide Laudrup definitief uit tot een wereldster, maar bij Juventus kreeg hij te maken met verschillende blessures en leek de aanvaller steeds minder in het team te passen. Laudrup wilde weg bij de Italiaanse club en het was uiteindelijk Johan Cruijff die de Deen in 1989 naar FC Barcelona haalde.

De komst van Laudrup en de andere twee topaankopen Hristo Stoitchkov en Ronald Koeman betekende het begin van het Dream Team. Van zijn tweede seizoen ging Laudrup echt goed spelen. Hij strooide met briljante passes en pikte zelf ook regelmatig een doelpuntje mee. Aan het eind van het seizoen volgde er een bekroning voor zijn goede spel in de vorm van de landstitel. Een jaar later volgde de winst van de Europacup I door op Wembley het Italiaanse Sampdoria met 1-0 te verslaan. Laudrup speelde de hele wedstrijd en het was Koeman die in de 112e minuut vanuit een vrije trap het enige doelpunt maakte. De Europa Cup I was het hoogtepunt in de carrière van Laudrup. In 1994 bereikte Barcelona opnieuw de finale, maar voor zowel Laudrup als Barcelona was deze wedstrijd een grote teleurstelling. De Deen speelde steeds minder, nadat Romario was aangetrokken, aangezien er slechts drie buitenlanders opgesteld mochten worden, en in de finale bleef Laudrup de hele wedstrijd op de bank. In Athene werd Barcelona met 4-0 verslagen door AC Milan. Hoewel de Catalaanse club nog wel de landstitel veroverde, betekende dit het einde van het Dream Team.

Laudrup kreeg van Cruijff te horen dat hij mocht vertrekken. Hij was hierover zo teleurgesteld dat hij naar Real Madrid vertrok met maar één missie: het ongelijk van Cruijff bewijzen. Of hij daarin geslaagd is, is voer voor redetwist: in Laudrups eerste seizoen werd hij met Madrid kampioen - Laudrups vijfde titel op rij - en Barcelona slechts vierde. Een seizoen later evenwel eindigde Madrid met Laudrup slechts zesde en Barça derde (en op het moment van Cruijffs ontslag laat in het seizoen stond de Catalaanse ploeg zelfs nog tweede). Na zijn vertrek bij Real in 1996 speelde Laudrup nog voor het Japanse Vissel Kobe en - op aandringen van Morten Olsen - voor AFC Ajax. Bij de Amsterdamse club nam hij in 1998 afscheid als profvoetballer, na zowel de landstitel als de beker te hebben gewonnen.

Belastingaffaire

Laudrups verblijf in Amsterdam zou uiteindelijk nog een vervelend staartje krijgen. Laudrup had zichzelf in 1997 vrijgekocht bij Vissel Kobe en had zijn transferrechten ondergebracht bij de Bosnische club NK Čelik Zenica. Als een club Laudrup wilde contracteren, moesten zij een transfersom betalen aan de club, die het geld doorsluisde naar Laudrup. Doordat het geld in plaats van loon als transfervergoeding in de boeken ging, betaalde de club geen belasting over het bedrag.[3] In 2000 deed de FIOD een inval bij de Amsterdamse club en NAC Breda.[4] De clubs hadden onrechtmatige betalingen gedaan aan de broers Shota en Artsjil Arveladze en Michael Laudrup.[5]

In 2002 deed de Belastingdienst Ajax, voorafgaande aan een justitieel onderzoek, een naheffing van 5,1 miljoen euro over het betaalde geld, om verjaring te voorkomen.[3] Later werd dit, via hoger beroepen, bijgesteld naar 3,1 miljoen euro. Ajax wilde het geld verhalen op Arveladze en Laudrup, die beiden weigerden de naheffing op zich te nemen. In 2013, Laudrup was ondertussen trainer bij Swansea City FC, riep Ajax middels een advertentie in enkele dagbladen Laudrup op zich te melden bij de Rechtbank Amsterdam. De club plaatste de advertentie, omdat zij de woon- en verblijfplaats van de trainer niet zou kennen.[6] Het kamp Laudrup reageerde ontsteld op de handelswijze van de Amsterdamse club. Men vond dat Ajax zijn oud-speler als crimineel neerzette.[7] De zaak sleepte uiteindelijk meer dan tien jaar voort.[8] Pas in 2015 kwam er een einde aan de affaire, toen Laudrup in het gelijk werd gesteld en Ajax besloot de naheffing op zich te nemen.[9]

Toen Michael Laudrup in 2017 door oud-collega Ronald Koeman werd gelinkt aan de Amsterdamse club, als opvolger van hoofdtrainer Peter Bosz, liet hij via zijn zaakwaarnemer weten dat hij vanwege de affaire niet zou terugkeren bij de club.[10]

Interlandcarrière

Loopbaan als trainer

Vervolgens werd Laudrup assistent-trainer bij het Deens nationale elftal en daarna coach bij Brøndby IF. Met die club won hij in het seizoen 2004/05 de Deense landstitel. In mei 2006 maakte hij bekend zijn contract niet te verlengen. In juli 2007 volgde Laudrup Bernd Schuster op als trainer van Getafe CF. Na het seizoen 2007/2008 besloot hij te gaan stoppen als trainer van Getafe CF. Sinds september 2008 trainde hij het Russische Spartak Moskou, waar hij in april 2009 werd ontslagen na tegenvallende resultaten. Hij ging op zoek naar een nieuwe club en vond deze in het Spaanse Mallorca. De 46-jarige Deen tekende daar voor 2 seizoenen. Op 15 juni 2012 werd bekend dat Laudrup tekende bij Swansea City. Op 4 februari 2014 werd Laudrup ontslagen bij Swansea City. Hetzelfde jaar nog werd hij aangesteld als coach van het Qatarese Lekhwiya Sports Club. In 2015 vertrok hij. Het jaar erop werd de Deen coach van Al-Rayyan, waar hij in 2018 vertrok.

Erelijst

Als speler

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Italië Juventus
Mondiaal
Wereldbeker voor clubteams 1x 1985
Nationaal
Serie A 1x 1985/86
Vlag van Spanje FC Barcelona
Internationaal
Europacup I 1x 1991/92
UEFA Super Cup 1x 1992
Nationaal
Primera División 4x 1990/91, 1991/92, 1992/93, 1993/94
Copa del Rey 1x 1990
Supercopa 2x 1991, 1992
Vlag van Spanje Real Madrid
Primera División 1x 1994/95
Vlag van Nederland Ajax
Eredivisie 1x 1997/98
KNVB beker 1x 1997/98
Competitie Winnaar Runner-up Derde
Aantal Jaren Aantal Jaren Aantal Jaren
Vlag van Denemarken Denemarken
Confederations Cup 1x Goud 1995

Als trainer

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Denemarken Brøndby IF
SAS Ligaen 1x 2004/05
Landspokalturnering 2x 2002/03, 2004/05
Super Cuppen 1x 2002
Vlag van Wales Swansea City
League Cup 1x 2012/13
Vlag van Qatar Lekhwiya
Qatari League 1x 2014/15
Qatar Crown Prince Cup 1x 2014/15

Zie ook