Naar inhoud springen

Oude Testament

Koppelingen bewerken
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Ellywa (overleg | bijdragen) op 20 apr 2020 om 23:05. (systematische kopjes. godsdiensten schrijft men met kleine letter)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Introductie in de Gutenbergbijbel door de vertaler Hiëronymus van Stridon in het Latijn

Het Oude Testament (Vetus Testamentum in het Latijn), is het eerste gedeelte van de Bijbel. Dit gedeelte dateert van voor het begin van de christelijke jaartelling. Daarna is een tweede gedeelte toegevoegd, het Nieuwe Testament.

Naamgeving

Omdat christenen hun Bijbel in twee delen opdelen noemen zij het oudste deel, dat is overgeleverd in het Hebreeuws en Aramees, het Oude Testament. Het nieuwste deel, dat is overgeleverd in het Koine Grieks, noemen zij het Nieuwe Testament.

Wat christenen het Oude Testament noemen, noemen joden de Tenach. Zij erkennen het Nieuwe Testament niet als een heilig boek en duiden de Tenach dan ook niet aan met de term Oude Testament.[1] Wetenschappers gebruiken de term "Hebreeuwse Bijbel" voor het Oude Testament. Ook wordt wel de term Eerste testament gebruikt in plaats van de term Oude testament[2], die een ongewenste bijklank heeft.[3]

Inhoud

Het Oude Testament bevat boeken met verschillende inhoud. Er zijn 'historische boeken' die de overgeleverde verhalen van de aartsvaders en het Joodse volk bevatten (tot en met de Babylonische ballingschap), boeken met uitspraken van profeten, wetboeken en boeken met liederen en spreuken. Het is tevens de eerste literatuur van het volk Israël. Ongeveer een derde deel is poëzie.

Het Oude Testament in het jodendom

Joden gebruiken niet de term 'Oude Testament', maar de naam Tenach of Tanach (Hebreeuws: תנ"ך). De Tenach bevat (net als bij de meeste protestanten) 39 Bijbelboeken die ook in het Oude Testament voorkomen (maar in een andere volgorde).

Zie Tenach voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Het Oude Testament in het christendom

Canonvorming

Binnen de christelijke kerken is de samenstelling van het Oude Testament niet overal gelijk. Enkele Bijbelboeken en delen van boeken maken wel deel uit van de rooms-katholieke en de oosters-orthodoxe canon, maar niet van de protestantse canon. In de Rooms-Katholieke Kerk staan deze bekend als deutero-canonieke boeken; in de protestantse kerken worden ze Apocriefen van het Oude Testament genoemd. Binnen de Katholieke Kerk heeft het Oude Testament daarom 46 boeken, terwijl het Oude Testament binnen het protestantisme 39 boeken heeft. Bij protestanten is de canon van het Oude Testament gelijk aan die van de Tenach, al is de volgorde niet gelijk.

Zie Canon van de Bijbel voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Het Oude Testament als heilig boek

Christenen noemen de Hebreeuwse Bijbel het "Oude Testament", omdat zij geloven dat God door de komst van Christus het verbond vernieuwde en toegankelijk maakte voor niet-joden, zoals beschreven is in het Nieuwe Testament. In de (anonieme) Brief aan de Hebreeën, worden het Oude en het Nieuwe Testament met elkaar vergeleken.[4] Joden stellen met een witz dat deze boeken noch oud zijn, noch een testament vormen. Het verschil zit hem in de interpretatie van het Hebreeuwse woord 'berith' dat niet per se 'testament' betekent. De schrijver van Hebreeën concludeert dat, ingeval het 'testament' zou betekenen, er sprake moet zijn van de dood van de erflater.[5] In de Septuagint, de Griekse vertaling is dit vertaald met 'diatheke', wat de betekenis 'verbond' heeft[6] Ook gebruikt de schrijver van de Hebreeënbrief teksten uit het Oude Testament waarin de profeet Jeremia zegt dat God een nieuw verbond gaat sluiten met het huis van Israël en het huis van Juda.[7]

Christenen geloven dat zowel het Oude als het Nieuwe Testament geïnspireerd zijn door de Heilige Geest; hierin wordt volgens velen aangetoond dat veel beloftes en profetieën van het Oude Testament zijn vervuld en dat daardoor een nieuw tijdperk is ingegaan. De meeste christenen achten zich niet gebonden aan een deel van de joodse wetten in het Oude Testament. Dit afstand nemen van het Oude Testament begon al met het Concilie van Jeruzalem, 44-49 na Chr.

De vroege Kerk had geen andere Bijbel dan het Oude Testament, waarnaar zowel Jezus als de apostelen verwezen. Christus vereenzelvigde zich in de Evangeliën, onder verwijzing naar teksten in het Oude Testament, met de oudtestamentische naam "Mensenzoon" en "Knecht des Heren" die het verbond met God vernieuwde. Daarmee werd de Hebreeuwse Bijbel een nieuw boek.[8]

Verschil tussen Oude - en Nieuwe Testament

Door christenen wordt het Oude Testament wel vergeleken met een bloem in knop en het Nieuwe Testament met een bloeiende bloem. Het gaat om dezelfde bloem, maar toch verschillend. Reformator Johannes Calvijn stelt in zijn Institutie dat er in het Oude en Nieuwe Testament sprake is van hetzelfde verbond, terwijl de uitvoering ervan anders is.[9] De verschillen tussen beide testamenten doen volgens Calvijn in geen enkel opzicht afbreuk aan de eenheid tussen de testamenten.[10]

Enkele verschillen die worden genoemd:

  • Het Oude Testament is geschreven of overgeleverd in het Hebreeuws (en Aramees), het Nieuwe Testament is geschreven in het (koine) Grieks.
  • In het Oude Testament legt God de fundering voor de komst van de Messias en bereidt Hij zijn volk voor op de komst van de Messias. In het Nieuwe Testament komt Jezus als de Messias en worden de gelovigen voorbereid op de tweede komst van de Messias.
  • In het grootste deel van het Oude Testament verkiest God één volk, in het Nieuwe Testament zijn de grenzen opengebroken en werkt de Geest wereldwijd.
  • In het Oude Testament ligt de nadruk op de wet, in het Nieuwe Testament ligt de nadruk op het Evangelie. Al is er in beide sprake van wet én Evangelie of Evangelie én wet.
  • In het Oude Testament is weinig perspectief op het leven na dit leven, in het Nieuwe Testament wordt eeuwig leven verkondigd.

Het belang van het Oude Testament

Over het belang van het Oude Testament verschillen de meningen. De Amerikaanse, protestants christelijke, homileet Sidney Greidanus geeft zes redenen voor het belang van het Oude Testament. Hij schrijft dat het Oude Testament onderdeel is van de christelijke canon, wat volgens hem impliceert dat het gebruikt dient te worden. De apostel Paulus maakt dat ook duidelijk in 2 Timotheüs 3 vers 15 waar hij aan Timoteüs schrijft: Heel de Schrift is door God ingegeven en is nuttig om daarmee te onderwijzen, te weerleggen, te verbeteren en op te voeden in de rechtvaardigheid (Herziene Statenvertaling). Paulus bedoelt dan uiteraard niet het Nieuwe Testament, maar het Oude Testament. Ten tweede is het Oude Testament volgens hem van belang omdat alleen dit testament de verlossingsgeschiedenis verhaalt die culmineert in de komst van Jezus Christus. Ten derde verkondigt het Oude Testament volgens Greidanus waarheden, die in het Nieuwe Testament niet voorkomen. Niet alles uit het Oude Testament wordt herhaald in het Nieuwe Testament, omdat ze geaccepteerd wordt als Gods Woord. Ten vierde is het Oude Testament volgens hem van belang omdat ze helpt om het Nieuwe Testament te begrijpen. Denk bijvoorbeeld aan het Pascha en het Avondmaal. Ten vijfde stelt Greidansus dat het Oude Testament van belang is, omdat het bewaard voor een verkeerd verstaan van het Nieuwe Testament. Ten slotte maakt het Oude Testament het gemakkelijker om het werk, onderwijs en de persoon van Jezus Christus te begrijpen.[11]

Het Oude Testament in de islam

De Koran spreekt met respect over de Thora (Tawrat), de Psalmen (Zaboer) en de Evangelien (Indjil) uit het Nieuwe Testament. In de Koran zijn veel verhalen terug te vinden over personen die ook voorkomen in het Oude Testament, denk aan figuren als Abraham, Jozef en David. De islam erkent de Thora (Tawrat), als een heilig geschrift. Christenen en joden worden in de Koran de 'mensen van het Boek' en de bewaarders van de Schrift genoemd (Soera 5:44). Volgens de islamitische leer zou de Thora (Tawrat) in de loop der eeuwen door mensen veranderd zijn en zou niet meer duidelijk zijn wat oorspronkelijk Gods woord zou zijn geweest. Door moslims wordt alleen de Koran als het zuivere woord van God gezien.

Zie Mensen van het Boek voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Zie ook

Zie de categorie Old Testament van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Oude_Testament&oldid=56111087"